Transatlantic @ Alcatraz, Milano, 17/05/10

"Nothing but epics, nothing but fucking epics, tonight". Κάπως έτσι προλόγισε ο Mike Portnoy αυτά που θα επακολουθούσαν και ο μπαγάσας, δε θα μπορούσε να τα περιγράψει καταλληλότερα.

Πριν κανα χρόνο λοιπόν, το νέο της επαναδραστηριοποίησης των Transatlantic έπιασε απροετοίμαστη τη παγκόσμια progressive rock κοινότητα, η οποία για περίπου επτά χρόνια είχε διαγράψει κάθε πιθανότητα να απολαύσει την υπερμπάντα σε πτήση ξανά. Και όμως, τα νέα για νέο άλμπουμ και περιοδεία έγιναν καλοδεχούμενα από το σύνολο των οπαδών που είχαν συναίσθηση για τι ακριβώς πράγμα μιλάμε. Το "Live In Europe" DVD πριν μερικά χρόνια, είχε αποτυπώσει εξαιρετικά την μαγεία και το δέσιμο των τεσσάρων μελών επί σκηνής και η guest παρουσία του πολυεργαλείου Daniel Gildenlow, απλά απογείωνε τις δαιδαλώδεις συνθέσεις της μπάντας και προσέθετε ένα ακόμα σημαντικότατο γρανάζι στη μηχανή παραγωγής καλλιτεχνικής τελειότητας.



Το "Whirlwind" πριν λίγους μήνες, ο τρίτος κατά σειρά δίσκος των Transatlanic, αποτέλεσε ένα άλμπουμ ασύγκριτο από κάθε άποψη και τους επανέφερε στην επικαιρότητα με τον καλύτερο τρόπο. Έτσι λοιπόν, μετά από ένα τέτοιο αριστούργημα, και αφού με τους Transatlantic δεν ξέρεις ακριβώς πότε θα αποφασίσουν να επανέλθουν με δίσκο και περιοδεία, ξέραμε ότι στην ανακοίνωση της ευρωπαϊκής περιοδείας, έπρεπε να βρούμε και να συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Και αυτό εν τέλει έγινε στο Μιλάνο και σε έναν υπέροχο χώρο, το Alcatraz, το οποίο απεδείχθη ιδανικό για να φιλοξενήσει κόσμο παθιασμένο με την συγκεκριμένη μουσική και φυσικά τέσσερις μεγάλες προσωπικότητες σαν τον Portnoy (Dream Theater), Stolt (Flower Kings), Trewawas (Marillion) και Morse (ex-Spocks Beard). Και μαζί τους ξανά ο ανανεωμένος Gildenlow (Pain Of Salvation) σε ρόλο... all around player.



Και έτσι λοιπόν, οι επόμενες 3,5 ώρες περίπου(!!!) θα αποτελούσαν ένα τεράστιο συναυλιακό highlight, με το οποίο οι οικοδεσπότες θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν τον κόσμο που είχε κατακλύσει το Alcatraz. Ξεκινώντας με το "Whirlwind" στην ολότητά του για 77 λεπτά συνεχόμενα και προσφέροντας άπειρες στιγμές μουσικής μαγείας, ιδίως από τα παιχνιδίσματα μεταξύ του Neal Morse στα πλήκτρα και του μεγάλου Roine Stolt στην κιθάρα, απέδωσαν με σχετική άνεση τα πολύπλοκα σημεία του δίσκου, με τον Gildenlow να μεταβαίνει από την κιθάρα στα πλήκτρα, να κάνει φωνητικά και να προσδίδει άλλον αέρα στα πολυφωνικά μέρη. Εξαιρετικοί όλοι τους και παθιασμένοι με τη μουσική τους, όσο λίγοι, κέρδισαν με άνεση τους οπαδούς του ήχου που έσπευσαν να τους τιμήσουν.



Αν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποιες στιγμές που ξεχώρισαν, έστω και λίγο από το "Whirlwind", αυτές θα ήταν σίγουρα το συναισθηματικότατο "Rose Coloured Glasses" και η απογείωση με το κλείσιμο του "Is It Really Happening" και του "Dancing With Eternal Glory" στο φινάλε. Όπως επίσης και η απίστευτα ευχάριστη ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε με το "Out Of The Night", με έναν Neal Morse να ερμηνεύει πανέμορφα. Το "Whirlwind" είναι ένα αριστούργημα και η live εκδοχή του, το αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Και βέβαια τα πρώτα σχεδόν 80 λεπτά της συναυλίας, απλά προμήνυαν την αυτονόητη επική συνέχεια.



Μετά από τον συνεχόμενο ανεμοστρόβιλο λοιπόν από νότες, συναισθήματα, ανατριχίλες και μοναδικές εκτελέσεις, οι Transatlantic αποσύρθηκαν για περίπου 15 λεπτά και επανήλθαν με το επικό "All Of The Above" από το ντεμπούτο τους, το οποίο και απέδωσαν ονειρικά και με τις απαραίτητες δόσεις 70s παραδοσιακού αυτοσχεδιασμού. Τέλειο, όπως και το "We All Need Some Light" μαζί με μια εισαγωγή των Morse / Stolt με ακουστική και ηλεκτρική να σολάρουν ταυτόχρονα. Το "Duel With The Devil", που ακολούθησε, αποτέλεσε ένα ακόμα τεράστιο highlight μιας εκπληκτικής εμφάνισης, με τα χορωδιακά μέρη να αποδίδονται μοναδικά και με έναν Daniel να προσφέρει φανταστικές ερμηνείες.



Και η μαγική συναυλία έκλεισε με ένα encore, το οποίο κράτησε κάνα 40άλεπτο, με το "Bridge Across Forever" και το επίσης επικό "Stranger In Your Soul" να κλείνουν μια συναυλία που μόνο κάτι τέτοιοι παθιασμένοι τύποι θα μπορούσαν να προσφέρουν. Μπορεί να απευθύνονται σε μια σχετικά μικρή μερίδα του κοινού, αλλά όσοι τους παρακολουθούν live, φεύγουν γεμάτοι εικόνες, εμπειρίες και μουσικές εξάρσεις που λίγες μπάντες μπορούν, έστω και να προσεγγίσουν.  

Συγκλονιστική συναυλία,  ανεξάντλητη από ενέργεια και πάθος και εν κατακλείδι μια εμπειρία που δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί σε μερικές αράδες. Οι Transatlantic είναι η επιτομή του σύγχρονου progressive rock με αρκετές δόσεις της κλασικής σχολής και επί σκηνής δεν συγκρίνονται με άλλες μπάντες. It really happened τελικά, και το αποτέλεσμα ήταν ονειρώδες.

Setlist:

First part:
1.  The Whirlwind
Second part:
2.  All Of The Above
3.  We All Need Some Light
4.  Duel With The Devil
Encore:
5.  Bridge Across Forever
6.  Stranger In Your Soul