Sodom, Bio-Cancer, Rapture, Amken @ AN Club, 04/02/17

Έχουμε, ευτυχώς, χάσει το μέτρημα με τις επισκέψεις των Sodom στην Ελλάδα. Παίζει να είναι σίγουρα μέσα σε ένα top-5 metal σχημάτων που μας έχουν δώσει τη χαρά να τους απολαύσουμε τόσες φορές. Αυτό, προφανώς, δεικνύει την ιδιαίτερη σχέση των Γερμανών με το ελληνικό κοινό και το αντίστροφο. Ενδιαφέρον θα είχε να προσπαθήσουμε, έστω και λίγο, να καταλάβουμε το γιατί και πώς μιας τέτοιας σχέσης.  Εάν επίσης προσθέσουμε και το - για άλλη μια φορά - τιγκαρισμένο ΑN, όπως και το τεράστιο ηλικιακό εύρος της λαοσύναξης κάτω, θαρρώ ότι παίρνει ακόμα μια πιο έντονη διάσταση το δίπολο Sodom και Ελλάδα.

Μια αρχική σκέψη ίσως άρχιζε από την ευκολία της πρόσβασης των δίσκων της Noise ακόμα και στην επαρχία, όπως επίσης και το γεγονός ότι η τριάδα κράταγε έναν underground χαρακτήρα ταυτόχρονα με εξαιρετικά άλμπουμ που θα μπορούσαν άνετα να έβγαιναν κι από πολυεθνικές. Η δε προσήλωση τους στον ήχο τους και το punk attitude μέσα στη μουσική τους ήταν σωσίβιο σωτηρίας για τα αυτιά όσων προσδοκούσαν και λαχταρούσαν ακόμα thrash τη δεκαετία του '90. Μια δεκαετία όπου στον ήχο αυτόν όλοι σχεδόν είχαν γυρίσει την πλάτη, στοχεύοντας σε άλλα ακροατήρια. Ο δε ερχομός του Bernemann σταθεροποίησε τους Sodom και τους εκτόξευσε πάλι, αφού δίσκοι όπως τα "Code Red" ή "M - 16" λατρεύτηκαν και από νεαρότερο κοινό. Επίσης υποσυνείδητα ή όχι το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα ξένα metal group που μας επισκέφτηκαν τους έβαζε πάντα σε μια ειδική θέση στην καρδιά του εγχώριου μεταλλόκοσμου. Τέτοιες σκέψεις πηγαινοέρχονταν στο μυαλό μου αφού μάζευα τα παΐδια μου μετά το πέρας της συναυλίας. αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με τα support.

Οι Αθηναίοι Amken ήταν οι πρώτοι που ανέβηκαν στη σκηνή, παίζοντας ένα ενδιαφέρον thrash. Αρκετά καλά riff, συμπαθητική παρουσία και ηχητικά μπορώ να πω ότι μου άρεσαν πιο πολύ από τα άλλα support. Μουσικά είναι κοντά σε Slayer, Nuclear Assault περασμένα από ένα πιο σύγχρονο μανδύα που έφερνε σε Havok με γρήγορα κομμάτια, αρκετές εναλλαγές και καλό γενικά παίξιμο. Έχουν ένα καλό EP, το προ διετίας "Adrenaline Shot" το οποίο αξίζει χρόνο ακρόασης ενώ αν το αντιλαμβάνομαι καλά στα πιο καινούργια τους τραγούδια έχουν βάλει και κάποιες επιρροές από Death. Αυτό κάνει λίγο πιο τεχνικά κάποια από τα κιθαριστικά θέματα τους και τους αφαιρεί την επιθετικότητα. Αναμένουμε όπως και να χει το full length.

Νεότατοι και οι επόμενοι, οι Rapture. Αυτοί έχουν πιο ακραίο στυλ, μιας και στις thrash επιρροές τους υπάρχουν ξεκάθαροι death metal προσανατολισμοί. ‘Ίσως είχαν άγχος, δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με την παρουσία τους στο σανίδι, θα ήθελα πιο πολύ πάθος, ένταση και επαφή με το κοινό. Μπορεί να τους αδίκησε και ο ήχος. Μουσικά ήταν καλά προβαρισμένοι, ο ντράμερ τα έσπαγε πίσω ενώ κάποιες φορές μου θύμιζαν τους λατρεμένους Sadus και γούσταρα τρελά. Καλή επιλογή η διασκευή στο "Sex And Violence" των Carnivore σαν κλείσιμο. Μια πιο απλή δομή σε κάποια τραγούδια ίσως θα βοηθούσε να ήταν πιο άμεση η ηχητική επίθεση τους. Σε καλό δρόμο πάντως και αυτοί.

Οι Bio-Cancer ήταν η πιο γνωστή μπάντα από τα support, έχουν και δύο LP στο ενεργητικό τους. Σαφώς η καλύτερη παρουσία σαν εμφάνιση πάνω στο σανίδι είχαν πάρε δώσε με το κοινό, headbanging  ιδρώτας κτλ. Είναι βέβαια περίπτωση love or hate αφού τα σχισμένα φωνητικά άλλοι τα αντέχουν, άλλοι όχι. Σαν τραγούδια δεν τα πάνε άσχημα, το αντίθετο μάλιστα, οι στίχοι τους είναι πολύ καλοί, αλλά αυτό το "Cradle Of Filth", πορνό grind στυλ στη φωνή σίγουρα προβληματίζει κάποιους. Πάντως και αφού κάνω, ή προσπαθώ να κάνω, περιγραφή συναυλίας πρέπει να πω ότι από τότε που τους έβλεπα στις προ δίσκων εποχής έχουν όχι απλώς βελτιωθεί, αλλά βγάζουν πραγματικά αέρα πώρωσης στα live τους.

Επιμύθιο στα της ελληνικής νεανικής thrash σκηνής. Πραγματικά εντυπωσιάζει το γεγονός ότι ακούς επιρροές από σχήματα που δισκογραφούσαν προ γέννησης των παιδιών αυτών, όπως επίσης και την τεχνική κατάρτιση τους και τον μόχθο στις πρόβες που ξεκάθαρα φαίνεται. Υπάρχει πληθώρα πλέον από τέτοια group, άλλα καλύτερα, άλλα πιο ουσιαστικά άλλα πιο επιθετικά, το μόνο που λείπει κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ΤΟ άλμπουμ που θα ρίξει δυναμίτη στο χώρο, αυτό που θα γίνει το σημείο αναφοράς. Δύσκολο μοιάζει, αφού οι επιρροές ίσως αποτελούν τροχοπέδη σε μια πιο αυθόρμητη έκφραση, παρ' όλα ταύτα δεν είναι διόλου απίθανο κάτι πραγματικά καλό να ξεπηδήσει.

Πάμε τώρα στους τεράστιους Sodom. Συγκρότημα ορισμό του thrash, το οποίο ανέβηκε και σάρωσε. Κλισέ, ξεκλισέ οι τύποι έσπειραν για άλλη μια φορά. Ερχόμενοι με ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, το "Decision Day", προκάλεσε μεγάλη και θετικότατη έκπληξη ότι όχι απλώς το τιμήσανε, αλλά έπαιξαν σχεδόν τα μισά τραγούδια του. Με εξαίρεση το "Sacred Warpath", το οποίο αν και φάνηκε να το απόλαυσε ιδιαίτερα ο Angelripper, είχε κάποια θέματα στον ήχο και στη γενική απόδοσή του, τραγούδια σαν το εναρκτήριο "In Retribution", "Rolling Thunder" ή το τσιτωμένο "Blood Lions" ήταν απόλαυση. Ο δε Καλιγούλας φαίνεται να γίνεται κλασσικός!

Προφανώς τιμήθηκε δεόντως και το παρελθόν, από όλους τους δίσκους του '80 πλην του "Obsessed By Cruelty" ακούστηκε κάτι ενώ για άλλη μια φορά με τα "Fuck The Police", "Napalm In The Morning" και "M - 16" έγινε πανικός. Ο κόσμος φαινόταν ότι ευχαριστιόταν και τα παλιά και τα καινούργια (την αρχή του "Remember The Fallen" την πήρε πάνω του) και η τριάδα γενικά ήταν σε καλή κατάσταση. Ο Bernemann σχεδόν σε όλα τα solo ήταν άψογος και η φωνή του θείου Θωμά ήταν όπως έπρεπε. Θετικός και ο Makka πίσω από το drum-kit με μόνο ψεγάδι η έλλειψη του κλασσικού γυρίσματος στο "Sodomy And Lust". Παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει αυτό το τραγούδι. Και μόνο αυτό να έπαιζαν θα ήμασταν καλυμμένοι!

Οι Γερμανοί μπούκαραν στο σανίδι και χωρίς σταματημό έπαιξαν 22 τραγούδια μονοκοπανιά. Με ασταμάτητο χτύπημα, την ένταση στο maximum δίχως εκπτώσεις στην απόδοση. Άλλοι κοροϊδεύουν και κοιτούν πως θα περάσει η ώρα για να τελειώνουν και ετούτοι εδώ ύστερα από τόσο χρόνια παραμένουν επαγγελματίες και πάνκηδες ταυτόχρονα. Σημείο αναφοράς για νεότερούς, έχοντας τόσα μα τόσα κλασσικά τραγούδια στα μπαγκάζια τους οι τύποι απλά είναι απόλαυση. Μακάρι να έπαιζαν κάθε μήνα μπροστά μας.

Το setlist κάτω είναι σε δισκογραφική σειρά.