Shinedown, SOiL, Counterpoint @ Ο2 Academy, Glasgow, Scotland, 07/11/2009

Αναμφισβήτητα ήταν από τις συναυλίες που περίμενα πως και πως. Με το που ανακοινώθηκε τον Αύγουστο έσπευσα να κλείσω εισητήριο, γιατί είχα ορκιστεί πως δεν θα την ξαναπάταγα. Sold οut μέσα σε μία μέρα λοιπόν. Γνωρίζουν φαίνεται οι Σκωτσέζοι.  Ο λόγος για την εμφάνιση των Shinedown, που με ένα από τα καλύτερα album του 2008 στις αποσκευές τους, ξεκίνησαν για ένα μίνι ευρωπαϊκό tour. Τρείς φορές άλλαξε ο χώρος διαξαγωγής της συναυλίας λόγω υπερβολικής ζήτησης, και έτσι φτάσαμε στο να φιλοξενείται το live στον όμορφο χώρο του Ο2 Academy της Γλασκώβης.


Δύο support μπάντες θα βλέπαμε πριν το κυρίως πιάτο. Τους νεοσύστατους Counterpoint, και τους «κάποτε - βγάλαμε - ένα - καλό - τραγούδι», SOiL. Καλοί οι Counterpoint, με πολλές επιρροές απο κλασσικά hard rock ονόματα, και δυνατή σκηνική παρουσία, ενώ οι SOiL μου φάνηκαν αρκετά μέτριοι. Τέσσερα άτομα, ο καθένας λες και ανήκει σε διαφορετικό είδος μουσικής. Ο κλώνος του EMINEM φροντμαν, το βαρύ μέταλλο στη κιθάρα, ο κλώνος του Adam Jones από την άλλη μερια, στο μπάσο, και ο πιο μονότονος ντράμμερ στην ιστορία. Να μη σας τα πολυλογώ. Κακή εμφάνιση, και μόνο στην επιτυχία τους, “Halo”, έγινε λίγος ντόρος.

Ήρθε η ώρα για το main event λοιπόν. Λιγο πριν τις εννιάμιση χαμηλώσανε τα φώτα και βγήκε η μπάντα. Όλοι με γυαλιά ηλίου και κλασσικό ύφος rock star, άρχισαν να τζαμάρουν πριν μπουν στο πρώτο τους κομμάτι, “Sound Of Madness”. Ένα μικρό πέρασμα από τα παλαιότερα τους άλμπουμ με επιτυχίες όπως “Save Me” και “45”, και ο κόσμος έδειχνε πραγματικά να το απολαμβάνει, τραγουδώντας όλα τα κομμάτια απ’ έξω. Ο ήχος δυστυχώς δεν ήταν και ο καλύτερος. Ενώ τα όργανα ακουγόντουσαν «καμπάνα», και δεν σταμάτησαν να παίζουν ούτε δευτερόλεπτο, η φωνή, “oh wait”,  η φωνάρα, του frontman Brent Smith, βρισκόταν θαμμένη κάποιες φορές, με αποτέλεσμα να ακούγεται λίγο «μπουκωμένος».

Όλα αυτά άλλαξαν, όταν περίπου στη μέση του σετ βγήκαν έξω τα σκαμπό, και μας περίμενε ένα μικρό ακουστικό σετ. “I Dare You” και “Call Me”, και τα δύο πρόκειται για τεράστια κομμάτια, και η ακουστική τους εκτέλεση με άφησε άφωνο. Η μελωδικότατη φωνή του Smith αποτυπώθηκε αψεγάδιαστα στο μυαλό όλων όσων βρισκόντουσαν στο Ο2 Academy εκείνη την ώρα. Συγκλονιστική εμπειρία.



Εδώ θα ήθελα να κάνω μία παρένθεση, και να αναφερθώ στο μοναδικό μειονέκτημα της βραδιάς. Αυτό που κατάλαβα ήταν πως οι Shinedown είναι μία μπάντα με φιλότιμο. Όπως μπορεί να το πάρει κανείς αυτό. Γνωρίζουμε πως δεν έχουν το ατελείωτο back catalogue, οπότε και κάποια live εμφάνιση τους θα ήταν εξίσου περιορισμένη.  Έλα όμως που οι Shinedown δεν θέλουν να θεωρούνται μια τυχαία μπάντα της σειράς. Show μιας ώρας, «ψεκάστε - σκουπίστε - τελειώσατε».



Όχι, πιστεύουν στο value for money, και τιμάνε τον οπαδό τους που ξόδεψε λεφτά και χρόνο για να έρθει στο live τους. Δεν τα λέω εγώ, αυτοί μας τα είπαν. «To μειονέκτημα πού είναι;» θα μου πεις. Το μειονέκτημα φίλε αναγνώστη, είναι πως όταν σε δύο ώρες, λες 13-14 τραγούδια, κάπως πρέπει να καλύψεις τα κενά. Πολύ «μπλα μπλα» λοιπόν ο κύριος Smith, σε σημείο που πραγματικά μου έβγαλε μια μεγάλη κούραση. Τέλος πάντων, μια απλή παρατήρηση.

Στο θέμα μας, το “Sound of Madness” είχε, όπως αναμενόταν, την τιμητική του, με οκτώ διαμαντάκια να βρίσκονται στο set list και με εξαιρετικές ερμηνείες στα δύο κομμάτια του encore, “Second Chance” και “Devour”. Γενέθλια είχε ο “νεος” κιθαρίστας της μπάντας, Zack Myers και έδειχνε πράγματι να τα δίνει όλα. Αληθινό παλικάρι, ακούραστο, εκφραστικό και πολύ ταλαντούχο. Γενικά όλοι η μπάντα έδειχνε πως είναι μια παρέα. Καταπληκτική συνεργασία μεταξύ τους και γενικά άψογη επίδοση.
Αν τυχαίνει και διαβάζετε αυτή τη κριτική χωρίς να έχετε καμία ιδέα για το τι πράγμα μιλάω, κάντε στον εαυτό σας μια χάρη και αναζητήστε τους. Θα ανταμειφθείτε.


Setlist:

Sound of Madness
Save Me
45
Heroes
Fly From the Inside
If You Only Knew
Cyanide Sweet Tooth Suicide
I Dare You
Call Me
Left Out
The Crow & The Butterfly
Cry For Help

Encore:

Second Chance
Devour