Sepultura live at Rodon Club, 27/02/04

03/03/2004 @ 16:42
Παρασκευή απόγευμα. Η ώρα είχε πάει ήδη 19:00. Σιγα σιγά ετοιμαζόμουνα να πάω στο Ρόδον όπου σε μιάμιση ώρα θα γινόταν το πολυαναμενόμενο come back live των Sepultura. Παρόλο που δεν τους είχα δει την πρώτη φορά που μας επισκέφτηκαν πριν από 12 χρόνια πήγαινα λιγάκι προκατειλημμένος να τους παρακολουθήσω γιατί ομολογουμένως τα albums που έχουν κυκλοφορήσει μετά το “Chaos A.D” δεν μπορώ να πω ότι πλησιάζουν την -όπως και να το κάνουμε- τέλεια άποψη που είχα για αυτούς. Παρ’ ολα αυτά ήμουν αρκετά περίεργος να τους δω γιατί κατά πρώτον τα σχόλια περί πολύ καλών live τους στο εξωτερικό κυκλοφορούσαν ευρέως στο διεθνή μεταλλικό τύπο και κατά δεύτερον ένα καλό live Sepultura -έστω και χωρίς τον ηγέτη Max- είναι πάντα ευπρόσδεκτο στα αυτιά και μάτια μας.

Η ώρα είχε πάει ήδη 20:30 (επίσημη ώρα έναρξης του show). Έξω από το συναυλιακό χώρο δεν είχε πολύ κόσμο κάτι που δεν μου προξένησε αρχικά εντύπωση γιατί πίστευα ότι πολλοί Έλληνες οπαδοί είχαν την ηδεία άποψη με μένα. Ευτυχώς -ή δυστυχώς για κάποιους- δεν δικαιώθηκαν οι αρχικές μου προβλέψεις. Το club ήταν ΓΕΜΑΤΟ, ίσως και παραπάνω από τον ακριβή αριθμό εκδομένων εισιτηρίων, και υπήρχε και άλλος κόσμος απ’ έξω που ήθελε να τους δει, αποδεικνύοντας ότι ο Έλληνας οπαδός και αγαπάει και σέβεται τις μεγάλες και καταξιωμένες μπάντες.

Το live ξεκίνησε με μίση ώρα καθυστέρηση και εν μέσω άκρατου ενθουσιασμού και πώρωσης. Άλλωστε 12 χρόνια δεν είναι και λίγα... Η μπάντα ξεκίνησε με 2 τραγούδια από τον καινούργιο της δίσκο τα οποία έγιναν δεκτά με ανάμικτα συναισθήματα ...ώσπου oι πρώτες νότες του ”Slave New World” ήταν αρκετές να ξεσηκώσουν όλο το μαγαζί στο πόδι. Από κει και πέρα το slamming, το moshing αλλά και το «ξύλο» στην αρένα ήταν απερίγραπτα. Αχώ να δω τόσο πώρωση σε Ελληνική trash συναυλία από το live των Kreator στην “Extreme Agressions Tour”. Ήταν φανερό πως η μπάντα είχε και έχει ένα μαγικό τρόπο να επικοινωνεί με το κοινό της, το οποίο συμμετείχε σε κάθε κομμάτι άλλοτε πολυυυυ ενεργά -κυρίως στα παλιότερα κομμάτια- αλλά και άλλοτε τραγουδώντας και κάνοντας headbanging. Απόδειξη των παραπάνω ήταν το παιχνίδι κοινού-μπάντας που είχε σαν αποτέλεσμα ενάμιση λεπτό από το “California Uber Alles” με highlight το πολύ εύστοχο αλλά και πικρό σχόλιο του Adreas Kisser στο τέλος για τον νεοεκλεγέντα Αμερικανό πρόεδρο της εν λόγω πολιτείας.

Ο ήχος και λόγω του χώρου, αλλά και λόγω της μπάντας ήταν στιβαρός, βαρύς, ογκώδης, καθαρός και άκρως μεταλλικός, δίνοντας σου την εντύπωση κάποιες φορές ότι περνάει οδοστρωτήρας από τη σκηνή. Το group ήταν άρτιο ως προς την απόδοση όλων των κομματιών, άλλωστε το γεγονός οτι οι 3 από τους 4 είναι μαζί για περισσότερα από 20 χρόνια αποδεικνύει τα παραπάνω. Κάποιο ιδιαίτερο κομμάτι που να ξεχώρισε -κατ’ εμε- δεν υπήρχε. Κάθε ένα είχε τη δική του χάρη και απήχηση -μικρή ή μεγάλη- σε όποιον παρακολούθησε τη συναυλία. Μελανό σημείο το οποίο σίγουρα «χάλασε» τους οπαδούς -παλιούς και νέους- ήταν η «αμέλεια» του εκπληκτικού τους album “Beneath The Remains” με ύμνους όπως το “Inner Self”, “Slaves Of Pain” ή το “Mass Hypnosis”. Ελπίζω να μην έγινε ηθελημένα...

Εν κατακλείδι ήταν μια καλή συναυλία, απόδειξη του πως παίζει μια άκρως επαγγελματική μπάντα που ξέρει να διασκεδάζει τους οπαδούς της, φανατικούς και μη. Πιστεύω ότι όλοι θέλουμε να τους ξαναδούμε σύντομα αλλά να ακούσουμε περισσότερο παλιό υλικό...

Υ.Γ: Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η επιλογή του κομματιού “Necromancer” στο set list του group.

Θοδωρής Μηνιάτης

  • SHARE
  • TWEET