Melvins + Big Business, Porn (the men of) @ Rodeo Club, 30/11/09

Melvins: Είναι από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες που έχω δει στην ζωή μου. Σίγουρα είναι ένα από τα πιο ιστορικά και επιδραστικα συγκροτήματα στην εναλλακτική μουσική. Άνοιξαν νέα μουσικά μονοπάτια και επηρέασαν μια πληθώρα συγκροτημάτων σε κάθε γωνία του πλανήτη.

Rodeo Club: Είναι ο χειρότερος χώρος που θα μπορούσε να γίνει μια συναυλία τέτοιου είδους. Το CBGB μπροστά του θα ήταν αρένα! Η βρόμα, η ζεστή και η καπνίλα άπειρη. Η οπτική επαφή με την σκηνή (ποια σκηνή βέβαια τέλος πάντων) ελάχιστη. Η χωρητικότητα μικρή και ο κόσμος που μπήκε μέσα διπλάσιος από ότι θα έπρεπε.

Αυτά για να καταλάβουμε τις συνθήκες και την σημασία μιας τέτοιας συναυλίας. Η οποία για καλή μας τύχη άνοιξε τέλεια, κύλησε πανέμορφα και έκλεισε υπέροχα. Κάτι που μας έκανε να ξεχάσουμε για τις δυο τρεις ώρες που κράτησε, την τρυπά που ήμασταν κλεισμένοι.

Dave Curran, Tim Moss και ο Dale Crover ανέβηκαν στη σκηνή σαν “Porn” και άνοιξαν τη βραδιά όσο πιο τέλεια γινόταν. Μόνο από εμφάνιση ο Moss εξέπεμπε μια ατελείωτη stoner-ιλα, αλλά έβγαζε sludge θορύβους και ένα αβάσταχτο drone από την κιθάρα του. Ο Dave Curran, αν και όχι τόσο ορεξάτος, παρέδωσε μαθήματα στο μπάσο και ο Dale έπαιζε όσο πιο δυνατά μπορούσε και δημιούργησε μια δυνατή ατμόσφαιρα στο μισάωρο drone, noise, sludge και stoner metal που μας χάρισαν. Ο ήχος για τα ηχεία που έχει το μαγαζί και το μέγεθος του δωματίου, ήταν αρκετά καλός και δυνατός.

Φεύγει ο Dale για λίγα λεπτά κι επιστρέφει ακολουθούμενος από την αφάνα (γκρίζα πλέον) του κύριου Buzz Osborne. Ο King Buzzo φορώντας την γνωστή κουβέρτα με μανίκια! (αλήθεια δεν έβγαλε την μπέμπελη εκεί μέσα;) έκατσε πίσω από μια κολόνα κι αμφιβάλλω αν τον έβλεπαν περισσότερα από 20-30 άτομα. Όπως και να χει όμως έγινε χαμός και ξεκίνησαν μόνοι τους για δυο τρία κομμάτια να ζεσταίνουν τον κόσμο και να αποδίδουν ωμά και  πάρα πολύ κοφτά δικές τους συνθέσεις. Σιγά σιγά ξεπρόβαλαν και οι Jared Warren στο μπάσο και Coady Willis στο δεύτερο drum kit, δηλαδή οι Big Business, που από το 2006 αποτελούν βασικά μέλη των Melvins. Κάπου εκεί έγινε χαμός. Οι drummer έκλεψαν την παράσταση αλλά ο ήχος από τα έγχορδα έδινε όλο το θόρυβο και την μαγεία των Melvins στα αυτιά μας. Είναι «θεοί» δεν έχω άλλα λόγια να τους περιγράψω. Ήταν αφάνταστα δυνατοί και χωρίς να πτοούνται από τις συνθήκες έδωσαν ένα show γεμάτο συγκινήσεις και μεγάλες συνθέσεις. Ακούστηκαν όλα τα hit τους όπως “The Talking Horse”, “Revolve”, “Billy Fish”, “Night Goat”, “The Bit” και “The Smiling Cobra”.

Επίσης αν διέκρινα καλά πρέπει να έπαιξαν και τα “Dog Island”, “It Tastes Better Than The Truth”, “Blood Witch”, “Anaconda” και “The Bloated Pope”. Μπορεί να κάνω και λάθος στα κομμάτια σίγουρα δεν μπορώ να θυμηθώ αρκετά, αλλά δεν έχει σημασία. Το ξύλο που έπεσε, το μπάσο που βάραγε μέσα στο θώρακα, η τραχύτητα της κιθάρας, η αποθέωση στα τύμπανα, η όρεξη της μπάντας και η ατελείωτη βρομιά της μίξης sludge και grunge, τους έβαλαν ψηλά στην λίστα μου με τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει. Όλοι μέσα στο μαγαζί είχαν ξεφύγει. Οι συνθέσεις ήταν ασήκωτες, η ζέστη βάραινε την ατμόσφαιρα και το βαρύ doom ερχόταν και σε χτύπαγε δυνατά μέσα στο στομάχι.  Ανελέητη επίθεση στο κορμί μας και λάσπη απλωμένη παντού. Hardcore σημεία που ώθησαν το κοινό ακόμα και σε crowd surfing κάτι που κατέληξε σε ταβάνι surfing τόσο χαμηλοτάβανο που είναι το μαγαζί… Ξύλο, ιδρώτας, βρώμα, θόρυβος, καπνοί και οι Melvins!

Ευτυχώς που ήταν αυτοί, ευτυχώς που έπαιξαν έτσι, γιατί όταν βγήκα από την υπογα, ένιωσα ότι δεν θέλω να ξανάπαω ποτέ στην ζωή μου εκεί κάτω. Κρίμα που μια τέτοια μπάντα έχασε κάτι από το μεγαλείο της λόγω του ελεεινού κείνου χώρου.  Δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του Buzz, δεν θα διαγραφεί ποτέ από την μνήμη μου η ένταση και των δυο drummer, δεν θέλω να σβήσω την εικόνα του Jared να βαράει τα πιατινια με το μπάσο του και να ουρλιάζει στο μικρόφωνο τόσο έντονα. Δεν θέλω να ξεχάσω ποτέ αυτή τη μπάντα.