Karma To Burn, Rozbub, Universe217, Stonebringer @ AN Club, 25/01/13

Έχω χάσει το μέτρημα σχετικά με το πόσες φορές έχουν έρθει οι Karma To Burn στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια και μετά την επανασύνδεσή τους (εντάξει, τέσσερις τελικά, αφού όντως κάπου τα έχασα και τα μπέρδεψα και στην πρόσφατη συνέντευξη με τον Mullins). Όχι ότι υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό, ίσα-ίσα. Καλά να 'ναι τα παλικάρια να συνεχίσουν να έρχονται κάθε χρόνο και κάθε χρόνο εκεί θα 'μαστε να παίρνουμε μέρος σε αυτό το αδιανόητο πάρτι που στήνουν κάθε φορά.

Το πάρτι ξεκίνησε με τους Stonebringer, σχετικά νεοσύστατη μπάντα, από τον Πειραιά, από τους οποίους δεν είχα ακούσει ούτε νότα αλλά τελικά δυο μέρες μετά τη συναυλία, το EP τους "Ocean Of The Brave" (το οποίο μπορείτε να ακούσετε και να προμηθευτείτε από εδώ: stonebringer.bandcamp.com, πληρώνοντας όσο θέλετε) παίζει ανελλιπώς. Με πολλή διάθεση και εκκωφαντικό ήχο, προσέφεραν γενναίες δόσεις stoner / heavy rock με έντονες τζούρες southern-ίλας που θύμιζαν Down. Ο Νίκος (κιθάρα και δεύτερα φωνητικά) από την αρχή του set, είχε κάποια τεχνικά προβλήματα τα οποία μάλλον δεν διορθώθηκαν ποτέ και αυτό φάνηκε ότι τον ξενέρωσε κάπως, αλλά από την άλλη η μπάντα δεν σταμάτησε ούτε δευτερόλεπτο να σφυροκοπάει. Ανελέητο groove, εξαίσιες διφωνίες μεταξύ Νίκου και Ηλία, εξαιρετικά τύμπανα, καλοδουλεμένες συνθέσεις και τέλεια προβαρισμένοι, ίσως τελικά μόνο το μπάσο να ήθελα να γέμιζε περισσότερο τον ήχο όσον αφορά τον όγκο αλλά εντάξει ψιλοπράγματα. Πολύ καλοί γενικά, θέλω να τους ακούσω και με καλύτερο ήχο για να κρίνω καλύτερα αλλά φάνηκε ότι τα παιδιά το κατέχουν και πιστεύω ότι θα ακούσουμε σπουδαία πράγματα από δαύτους.



Στη συνέχεια, ανέβηκαν οι πολύ αγαπημένοι Universe217. Πέμπτη ή έκτη φορά που τους βλέπω και πρόκειται αναμφίβολα για ένα συγκρότημα από αυτά που απλά δεν χορταίνονται ακόμα και σε ένα line-up στο οποίο φαινομενικά δεν κολλάνε. Ανάμεσα σε κλασσικά κομμάτια ("Harm", "Nothing", "Never" και άλλα), έπαιξαν και ένα-δύο καινούρια τα οποία ήταν πολύ καλά και ανέβασαν την προσμονή για τον νέο δίσκο τους που κυκλοφορεί το Μάρτιο.



Από τις λιγότερο καλές εμφανίσεις τους θα έλεγα, κάτι που οφείλεται έντονα και πάλι στον ήχο με τα αρκετά τεχνικά προβλήματα, σε ένα σημείο η φάση έγινε λίγο a capella και δεν ξέρω αν αυτό ήταν εξαιτίας των έντονων προβλημάτων στο μπάσο ή επί τούτου, αλλά και πάλι όταν ακούς αυτή τη θεϊκή φωνή της Τάνιας, χαμογελάς και ανατριχιάζεις χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Οι Ελβετοί Rozbub ήταν προσθήκη της τελευταίας στιγμής και προσωπική επιλογή των Karma To Burn. Ούτε σαν όνομα δεν τους ήξερα αλλά τελικά το up-tempo ψυχεδελικό blues rock τους που θύμιζε έντονα, Radio Moscow, ανέβασε τον πολύ κόσμο που είχε ήδη σχεδόν τιγκάρει το AN.



Ο κιθαρίστας / τραγουδιστής τους, αρκετά ενθουσιώδης, έδινε το δικό του show με τον τρόπο που το απολάμβανε, χορεύοντας διαρκώς αγκαλιά με την κιθάρα του. Πάνω στην τρέλα του, του έφυγε κάμποσες φορές η πένα του αλλά δεν πτοήθηκε στο ελάχιστο και συνέχιζε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Κάποια στιγμή προς το τέλος και ενώ φαινόταν ότι είχε διορθωθεί κάπως ο ήχος, ξεκίνησε ένας εκνευριστικός θόρυβος να ακούγεται από την κιθάρα που από ένα σημείο και μετά μου τρύπαγε το μυαλό και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στη μουσική τους. Δεν ξέρω αν ήταν τεχνικό το θέμα ή έκανε ο ίδιος κάποια μαλακία με τα πεταλάκια, αλλά πραγματικά μου φάνηκε ανυπόφορο.



Γενικά καλή περίπτωση, χειροκροτήθηκαν από τον κόσμο αλλά όχι και κάτι τρομερό.

Με αυτά και μ' αυτά, φτάνουμε στο «ψητό» της βραδιάς, τους Karma To Burn και από την αρχή του set τους, ο κόσμος δημιούργησε ένα τεράστιο mosh-pit το οποίο δεν σταμάτησε μέχρι το τέλος της εμφάνισής τους. Τρομερά ορεξάτοι οι ίδιοι, πέταγαν το ένα ισοπεδωτικό riff μετά το άλλο στα μούτρα μας, παίζοντας κομμάτια από όλους τους δίσκους τους συν δύο καινούρια κομμάτια τα οποία ήταν αρκούντως ανεβαστικά.



Ο νέος ντράμερ, Evan Devine τα πήγε καλά πίσω από τα τύμπανα αλλά όσο να 'ναι μου έλειπε λίγο ο Rob Oswald, ενώ οι άλλοι δύο θεόμουρλοι με κάθε τους κίνηση ανέβαζαν τον κόσμο και έβαζαν φωτιές. Ο ήχος ήταν αρκετά βρώμικος, ίσως θα έπρεπε να ήταν πιο καθαρός για να ακούγονται καλύτερα τα κιθαριστικά θέματα αλλά αυτό δεν αμαύρωσε στο ελάχιστο την εμφάνισή τους. Αυτό που σίγουρα την αμαύρωσε ήταν η πολύ μικρή διάκρεια του set τους, που μετά βίας έφτασε την μία ώρα, η οποία μου φάνηκε πάρα πολύ μικρή. Εντάξει, βγάζουν πολλή ενέργεια αλλά δεν είναι δα και καμιά hardcore μπάντα για να παίξουν τόσο λίγο. Με πέντε δίσκους, άνετα τους έπαιρνε για τουλάχιστον ένα τέταρτο ακόμα.



Εν κατακλείδι, χορταστική βραδιά, σίγουρα όχι η τέλεια αφού υπήρχαν αρκετά προβλήματα, αλλά δεν πιστεύω ότι θα έφυγε και κανένας δυσαρεστημένος. Το καλοκαίρι περιμένουμε νέο δίσκο από τη μπαντάρα και λογικά πάλι του χρόνου εδώ θα είναι για να δώσουν νέο πάρτι και εκεί θα είμαστε και εμείς να τα ξανασπάσουμε παρέα. Ξανά και ξάνα.

Setlist:

Eight
Nineteen
Forty Seven
Thirty Four
Fifteen
Fifty Four
Three
Fifty Three
Thirty Two
Seven
Twenty Eight
-------
One
Twenty

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com