Η.I.M. live @ Αθηνών Αρένα

13/03/06, Αθηνών Αρένα, Αθήνα

Τελικά μόνο οι γυναίκες ξέρουν να διασκεδάζουν... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα με ευκολία μετά την τελευταία συναυλία των Η.I.M. στη χώρα μας, καθώς το συγκεκριμένο event αποτέλεσε τρόπον τινά τον καλύτερο τρόπο εορτασμού της μέρας της γυναίκας για τις ηλικίες κάτω των 17. Ας δούμε όμως τα πράγματα ένα - ένα και αναλυτικότερα...


Η αλήθεια είναι πως όταν αρχικά έμαθα πως οι Η.I.M. θα παίξουν σε ένα χώρο που κάθε βράδυ εμφανίζονται λαϊκοί καλλιτέχνες και είναι εντελώς ξένος προς το rock κοινό, κάπως ξενίστηκα. Αλλά τελικά το Αθηνών Αρένα μας αποζημίωσε με το παραπάνω καθώς ήταν ευρύχωρο, με καλό εξαερισμό και πολλά επίπεδα στην αρένα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να βλέπουν ικανοποιητικά, και τα 4000 περίπου άτομα που κατέκλισαν το χώρο να μπορέσουν να απλωθούν με άνεση και να μην υπάρξουν συνωστισμοί και προβλήματα από την κοσμοσυρροή. Αν σε αυτά προσθέσεις τόσο τη δωρεάν (!) γκαρνταρόμπα όσο και την πολύ ευγενική / διακριτική συμπεριφορά των securitάδων καταλαβαίνουμε εύκολα πως ο συγκεκριμένος χώρος ήταν ως επιλογή κάτι παραπάνω από πετυχημένη.

Προσωπικά, με τη συναυλία να αρχίζει κατά τις 9, έφτασα στο 166 της Πειραιώς κατά τις 8 για να ανακαλύψω πως όχι μόνο το μεγαλύτερο μέρος του φανατικού κοινού των Φιλανδών ήταν ήδη μέσα, αλλά και πως πολλοί (ή πολλές αν θέλετε καλύτερα) είχαν συρρεύσει στο Αθηνών Αρένα από τις 6 (!) για να καταφέρουν να πιάσουν κάποια καλύτερη θέση. Κατά τις 9.15 με τον χώρο να είναι κατάμεστος, τα φώτα σβήνουν για να μας αποκαλύψουν τη σκηνή η οποία ήταν διακοσμημένη με τέσσερις πολυέλαιους με τεχνητά κεριά (τα οποία έκαναν ομολογουμένως άψογο εφέ) και με background ένα τεράστιο heartagram (το λογότυπο των Η.I.M.), οι Φιλανδοί βγαίνουν ένας - ένας, με τελευταίο και καλύτερο τον κ. Ville Valo, κατά την είσοδο του οποίου ο χώρος σείστηκε από τις επευφημίες και τις στριγκλιές του νεαρότατου και σχεδόν αμιγώς γυναικοκρατούμενου κοινού. "Wings Of A Butterfly" λοιπόν και το show αρχίζει...

Η αλήθεια είναι πως δεν τρέφω και μεγάλη εκτίμηση για τη μουσική καθ' αυτή των Η.I.M. (όσοι μας διαβάζετε καθημερινά θα το έχετε συνειδητοποιήσει) και πως μετά την απογοητευτική εμφάνιση τους (σύμφωνα με κάποιους συναδέλφους. Εγώ δεν ήμουν παρών) σε ένα από τα παλαιότερα Rockwave, δεν περίμενα μια τόσο καλή και, το σημαντικότερο, μια τόσο επαγγελματική εμφάνιση από τους Φιλανδούς. Οι Η.I.M. μπροστά σε ένα κοινό που κυριολεκτικά λύσσαγε σε κάθε τους κομμάτι, κατάφεραν να κάνουν τη συγκεκριμένη εμφάνιση αξιομνημόνευτη ακόμα και για τους πιο αδιάφορους οπαδούς τους. Με τιμονιέρη τον Vile Vallo, ένα στιβαρό rhythm section και έναν ήχο πολύ ογκώδη, συναυλιακό και χορευτικό (αν και με αρκετά προβλήματα, ειδικά στην αρχή) απέδωσαν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους με πολύ κέφι, ικανοποιώντας πλήρως τις χιλιάδες των θαυμαστών που είχαν συρρεύσει για να τους παρακολουθήσουν. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει όμως στον Ville: ο leader των Η.I.M. πραγματικά έπαιξε στα χέρια του το κοινό και το παρέσυρε με άνεση σε μια βραδιά γεμάτη ένταση αλλά και γλυκιά μελαγχολία, συστατικά στοιχεία και τα δύο της μουσικής των Φιλανδών. Άλλοτε στημένος και με πόζα, άλλοτε παθιασμένος και άλλοτε πιο θεατρικός, ο Valo πιστεύω πως δικαίως χρεώνεται το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας των Η.I.M. και λατρεύεται τόσο πολύ από το κοινό τους.


Απ' την άλλη το γυναικοκρατούμενο (όπως προείπα) κοινό ήταν πραγματικά φρενήρες : καιρό είχα να δω τόσο παθιασμένο αλλά και τόσο νεαρό κοινό. Χαρακτηριστικό είναι πως πολλές κοπέλες είχαν έρθει με τους γονείς τους και πως όση ώρα παρακολουθούσα τη συναυλία (και βρισκόμενος στις πίσω σειρές) είδα να περνάνε από μπροστά μου τέσσερις κοπέλες ημιλιπόθυμες, υποβασταζόμενες από φίλες τους, μετά από το ανελέητο χοροπήδημα των μπροστινών σειρών. Το κοινό πραγματικά ήταν εκστατικό, ο Valo τις πείραζε κάθε τόσο όλο και περισσότερο και το αποτέλεσμα ήταν μια εκρηκτική βραδιά, η οποία πιστεύω πως ήταν πλήρως διασκεδαστική για το σύνολο του κοινού.

Ως χαρακτηριστικά στιγμιότυπα πρέπει να αναφερθούν τόσο η μερική παύση στο τραγούδι "Killing Loneliness" για να προσφέρουν νερά και κάποιες στιγμές ηρεμίας στις πρώτες σειρές (ο Valo έκανε έκλυση για ηρεμία γιατί φοβήθηκε πώς κάποιος θα χτυπήσει από το σπρώξιμο και το χοροπήδημα) όπως και η πάσα του μικροφώνου σε κοπέλες από το κοινό μια - δύο φορές κατά τη διάρκεια του set. Στα αρνητικά πρέπει όμως επίσης να αναφερθεί και η τσουχτερή τιμή του VIP εισιτηρίου (80 ευρώ), που αν και το τίμησαν πολλοί (οι θέσεις τους βρίσκονταν στο πάνω διάζωμα, ακριβώς πάνω από τα κεφάλια αυτών που ήταν στην αρένα και πρέπει να ήταν γύρω στα 500 άτομα), θεωρώ πως ήταν κομματάκι υπερβολική, αν αναλογιστούμε τόσο το ειδικό βάρος του ονόματος όσο και το show καθ' αυτό.

Εν ολίγοις μια ladies night με πολλή soft dark μουσική από ένα συγκρότημα σε μεγάλα κέφια και έναν performer που ήξερε πώς να συνεπάρει το κοινό του. Αν και η γνώμη μου για τη μουσική των Η.I.M. δεν άλλαξε αισθητά, οφείλω να παραδεχτώ πως πέρασα καλύτερα απ' ότι περίμενα. Όσοι και όσες παρευρέθηκαν είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσουν. Τελικά μόνο οι γυναίκες ξέρουν να διασκεδάζουν...

Το setlist (με κάποια επιφύλαξη) ήταν το εξής:

Wings Of A Butterfly, Right Here In Your Arms, Soul On Fire, Wicked Game (Chris Isaak Cover), Under The Rose, Join Me, It’s Only Tears, Killing Loneliness, Razorblade Kiss, In Joy N Sorrow, Your Sweet 666, Vampire Heart, Poison Girl, Sacrament. Encore : Buried Alive By Love, Poison Heart (Ramones Cover), Black Sabbath (Black Sabbath Cover)

Υ.Γ.: Galanou sisters thanks for everything!