Gehenna, Slaughtered Priest, Vigour @ ΑN Club, 29/10/11

Μια ιστορική μπάντα της νορβηγικής σκηνής με έντονη παρουσία στο χώρο κυρίως τη δεκαετία του '90 επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά. Θα έλεγα ότι η Gehenna είναι αρκετά υποτιμημένοι, καθώς έχουν κυκλοφορήσει κάποια σπουδαία και ιδιαίτερα «μαύρα» άλμπουμ, τα οποία δυστυχώς δε βρήκαν ανταπόκριση, μάλλον γιατί η μπάντα είχε τη συνήθεια να πηγαίνει κόντρα στις τάσεις του ιδιώματος, όταν είχε θεωρητικά την ευκαιρία για κάτι περισσότερο σε θέματα δημοφιλίας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Το πρώτο πράγμα που παρατηρούσε κάποιος φθάνοντας στο ΑΝ ήταν η πολύ μικρή προσέλευση του κόσμου. Την ώρα που έπαιζαν τα δύο ελληνικά group θα μπορούσε κάποιος να μετρήσει με ευκολία πόσοι ήταν αυτοί που βρίσκονταν μπροστά στη σκηνή.  Σου έδινε την εντύπωση ότι η συναυλία εκτυλισσόταν μεταξύ συγγενών και φίλων, κάτι που τονιζόταν από το γεγονός ότι αρκετοί ήταν διασκορπισμένοι μέσα στο club.

Τη βραδιά άνοιξαν δύο συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής. Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Vigour, οι οποίοι αντικατέστησαν τους SAD, που για κάποιο λόγο δε μπόρεσαν να δώσουν το «παρών». Black metal χωρίς περιττά στολίδια. Εμφανίστηκαν αρκετά δεμένοι, με ανεκτό ήχο, και η εμφάνιση τους ήταν αξιοπρεπής. Τονίζεται το εξαιρετικό drumming και η ιδιαίτερη τραχύτητα στα φωνητικά του τραγουδιστή. Περισσότερη δουλειά στον τομέα των συνθέσεων θα τους βοηθούσε να αποκτήσουν και έναν προσωπικό ήχο.

Στη συνέχεια σειρά πήραν οι Slaughtered Priest. Black/thrash με έντονη νοσταλγία για το παρελθόν (βλ. '80s). Η εμφάνιση τους ήταν καλή, κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό και γενικότερα άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Ο ήχος δεν τους βοηθούσε ιδιαίτερα, αν και για το είδος τους δεν υπάρχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις στο συγκεκριμένο τομέα. Διασκεύασαν το "Cross Me Fool" των Razor και το "Black Magic" των Slayer, όπου στα φωνητικά εμφανίστηκε ο τραγουδιστής των SAD και με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους.

Πρέπει να τονιστεί ότι και οι δύο ελληνικές μπάντες είχαν μια σοβαρή σκηνική παρουσία, καθώς κατά καιρούς έχουμε δει διάφορες κομικές περιπτώσεις συγκροτημάτων του ακραίου χώρου με σκηνική παρουσία που προκαλεί τουλάχιστον χαμόγελα.

Λίγο πριν ξεκινήσουν οι Νορβηγοί ο κόσμος που τελικά είχε μαζευτεί ήταν γύρω στα 150-200 άτομα το πολύ και τουλάχιστον το κέντρο του ΑΝ έδειχνε κάπως γεμάτο. Ώσπου έφτασε η στιγμή για τους headliners της βραδιάς, οι οποίοι εμφανίστηκαν μισή ώρα περίπου μετά τα μεσάνυκτα με μια αδικαιολόγητη καθυστέρηση 40-45 λεπτών και με το πατροπαράδοτο corpse paint. Οφείλω να ομολογήσω ότι είχα τις αμφιβολίες μου για το τι θα βλέπαμε αυτό το βράδυ, καθώς οι Gehenna τα τελευταία χρόνια έχουν αδρανοποιηθεί και σε τέτοιες περιπτώσεις κρατάω πάντα μικρό καλάθι. Επιπλέον, τα νέα που έφθασαν από τη Θεσσαλονίκη σχετικά με τη διάρκεια του set δεν ήταν και τα πιο ενθαρρυντικά. Αυτές οι αμφιβολίες επαληθεύτηκαν κατά το ήμισυ.

Με τις πρώτες νότες του "Death To Them All" και του "Pallbearer" που ακολούθησε οποιαδήποτε σκέψη σχετικά με τη δυνατότητα της μπάντας να αποδώσει πάνω στη σκήνη διαλύθηκε. Οι Νορβηγοί δεν άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης και υποστηριζόμενοι από τον πολύ καλό ήχο εξαπέλυσαν τους μαύρους παιάνες τους. Το setlist στηρίχθηκε κυρίως στο τελευταίο τους άλμπουμ, "WW", χωρίς βέβαια να αγνοήσουν άλλες τους δουλειές. Η απόδοση της μπάντας ήταν πολύ καλή και γενικότερα το group έδειχνε σε καλή κατάσταση, παρά την έλλειψη συναυλιών αυτή την περίοδο.
 
Ωστόσο, ο λιγοστός κόσμος που έδωσε το «παρών» δεν φαινόταν να ενθουσιάζεται και έδειχνε μουδιασμένος και απαθής και οι λιγοστές βέβαια προσπάθειες του Dolgar να ξεσηκώσει το μικρό κοινό έπεσαν στο κενό. Όταν, βέβαια, κάποια στιγμή ήρθε η σειρά του "Ad Arma Ad Arma" από το "Malice" ανταποκρίθηκε περισσότερο. Η μπάντα συνέχισε με τραγούδια κυρίως από το "WW", κάποια στιγμή ήρθε και η σειρά του "Devil's Work" (κατά την άποψη μου η κορυφαία στιγμή της βραδιάς) από το "Admiron Black", σημείο στο οποίο ανέλαβε τα φωνητικά ο Sannrab στη θέση του Dolgar για όλο το υπόλοιπο set. Ομολογουμένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα φωνητικά του Sannrab ήταν καλύτερα και έδιναν ένα άλλο χρώμα (πιο μαύρο) στη μουσική των Gehenna.

Ξαφνικά, μετά από λιγότερο από μία ώρα πάνω σκηνή, ανακοίνωσαν ως τελευταίο κομμάτι το "Morning Star" και αποχώρησαν, αφήνοντας μια μάλλον πικρή γεύση στο τέλος και δίνοντας την εντύπωση μιας εντελώς διεκπεραιωτικής εμφάνισης. Είναι πραγματικά κρίμα, καθώς η παρουσία τους ήταν εξαιρετική και πολύ δυνατή και θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε ορισμένα τραγούδια ακόμα από τη δισκογραφία τους. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί και σε άλλες περιπτώσεις συγκροτήματα να πραγματοποιούν εμφανίσεις το πολύ για μια ώρα και μετά ελαφρά την καρδία να μας καληνυχτίζουν. Δεν ξέρω ποια είναι η ευθύνη των διοργανωτών σε αυτό, αλλά πιστευώ ότι τουλάχιστον θα πρέπει με κάποιο τρόπο να «προστατεύουνται» όλοι αυτοί που αποφασίζουν να βρεθούν σε μια συναυλία. Διαφορετικά τις επόμενες φορές προβλέπω events με εισιτήρια που να μην ξεπερνούν διψήφιο αριθμό.

Συνοψίζοντας, η παρουσία των Gehenna ήταν εξαιρετική, αλλά μικρή σε διάρκεια, η προσέλευση του κόσμου πολύ μικρή και γενικότερα οι αντιδράσεις του σε όλο το live ήταν χλιαρές. Φεύγοντας από το ΑΝ τα συναισθήματα μάλλον ήταν ανάμεικτα για όλους.

Setlist:

Death To Them All
Pallbearer
Grenade Payer
Ad Arma Ad Arma
New Blood
Werewolf
Devil's Work
Admiron Black
Morning Star

Αντώνης Κονδύλης