Exodus live @ Rodon Club

10/06/2004 @ 11:00
Έπος, μουσική ηδονή και απόλαυση, μεταλλικός εκστασιασμός είναι μερικές από τις ελάχιστες λέξεις που μπορώ να αναφέρω για αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου και απόλαυσαν τα αυτιά μου το βράδυ του Σαββάτου. Τα λόγια και τα συναισθήματα που έμειναν στον καθένα μας εκείνη την ημέρα είναι πολύ δύσκολο να περιγράφουν με λέξεις ενός κειμένου.

Ας πάρουμε όμως τα πράματα απ’ την αρχή. Η ώρα ήταν ήδη 20:40 όταν μπήκα στο club. Η πρώτη άσχημη και παράξενη -συνάμα- εικόνα ήταν μπροστά μου, μια και 20 λεπτά πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης ο συναυλιακός χώρος είχε πάνω-κάτω 200 άτομα, κάτι πρωτόγνωρο για την εμβέλεια που έχει η εν λόγω μπάντα στο thrash κοινό (και όχι μόνο). Ευτυχώς ο κόσμος έμπαινε συνεχώς από εκείνη την ώρα και μετά, ώσπου τελικά μέχρι να βγει η μπάντα στη σκηνή όλο το club είχε περίπου 800 άτομα (με οπτική καταμέτρηση).

Δυστυχώς το club δεν γέμισε έτσι ώστε να αποδοθεί ο απαιτούμενος φόρος τιμής για όλους τους μουσικούς οργασμούς που μας έχουν προκαλέσει όλα αυτά τα χρόνια με τις δουλείες τους. Να ομολογήσω ότι, παρόλο που φίλοι που είχαν πάει στην προηγούμενη εμφάνιση της μπάντας, μου είχαν μεταφέρει τις καλύτερες εντυπώσεις, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι εν έτει 2004 το συγκεκριμένο group θα μπορούσε να αποδώσει σύμφωνα με τις απαιτούμενες καταστάσεις και το όνομα που έχει χτίσει. Που να ‘ξερα τι με περίμενε λίγο αργότερα...

Μετά από ένα μισάωρο καθυστέρησης και αφού παρέλασαν από τα αυτιά μας μερικοί από τους ύμνους του thrash από τα γνωστά κολοσσιαία συγκροτήματα του χώρου, εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Exodus, εν μέσω μιας παρατεταμένης λύσσας από τους οπαδούς τους που είχαν γεμίσει τις πρώτες σειρές της αρένας. Χωρίς πολλές κουβέντες, καπνούς εισόδου, intro και λοιπά περιττά τερτίπια για το ύφος που πρεσβεύουν ξεκίνησαν την ανελέητη επίθεση τους. Μετά από τις πρώτες κραυγές ικανοποίησης έγινε Ο Χ Α Μ Ο Σ. Το κοινό της αρένας συμμετείχε όσο μπορούσε με το δικό του -απίστευτο σε παλμό και πάθος- χορό επιδιδόμενοι σε απίστευτο «ξύλο» μεταξύ τους βεβαίως χωρίς καμία παρεξήγηση αλλά παρασυρόμενοι από έναν συνεχόμενο εσωτερικό παροξυσμό.

Ο κόσμος πήγαινε πέρα δώθε εκστασιασμένος από τα πρώτα κομμάτια που έπαιζε το group. Το τι έγινε μετά είναι περιγραφικά αναμενόμενο. Stage diving (δυστυχώς σε μικρό βαθμό λόγω των ανθρώπων της ασφάλειας του χώρου), moshing και ο γνωστός thrash χορός έκαναν το όλο σκηνικό πολύ καλό ανεβάζοντας την αδρεναλίνη όλων μας ήδη στα ύψη. Το κάθε μέλος της μπάντας πραγματικά έδωσε όλον τον εαυτό του -χωρίς κάποιος να υστερήσει σε απόδοση- αποδίδοντας με τον καλύτερο τρόπο κομμάτια κράχτες όπως τα “Brain Dead”, “Fabulous Dissaster”, “Toxic Waltz”, ”Strike of the beast” κλπ χαρίζοντας μας 2 ώρες και κάτι ψηλά ένα άνευ προηγουμένου πάρτι στέλνοντας μας όλους αδιάβαστους για το τι μπορεί να κάνει πάνω στο σανίδι. Ο ήχος στην αρχή ήταν «λίγο» μουντός με αποτέλεσμα ο τραγουδιστής να μην ακούγεται καλά αλλά με την πάροδο των λεπτών γινόταν όλο ένα και καλύτερος ώσπου έφτασε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έτσι σε όλα αυτά τι έλειπε; Tο λεγόμενο «κερασάκι στην τούρτα». Αυτό ήταν λοιπόν η έκπληξη που μας επιφύλασσαν για το τέλος: Το set τους τελείωσε με μια πολύ πολύ καλή διασκευή του κομματιού “Dirty Deeds Done Dirty Cheep” των πελώριων (απλά και λιτά για να μην αναφέρω 2 σελίδες επίθετα) AC/DC. Το εν λόγω άσμα έγινε δεκτό με άκρατο ενθουσιασμό από το -ήδη «ψόφιο» από το χορό- κοινό το οποίο παρόλα αυτά τραγουδούσε ακατάπαυστα τους στίχους από την αρχή μέχρι το τέλος (άραγε ποτέ θα πάρουν το μήνυμα οι αρμόδιοι και να φέρουν επιτέλους τους θεούς στην Ελλάδα;)

Κάπως έτσι τελείωσε ένα από τα καλύτερα live που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Θα κλείσω με 2 μόνο κουβέντες: Πρώτον δυστυχώς όποιος δεν ήρθε έ χ α σ ε και δεύτερον αξίζουν χ ί λ ι α μπράβο στο γκρουπ γιατί τίμησε στο έπακρο του «τσιμπημένο» εισιτήριο. Μακάρι να παραδειγματιστούν και άλλοι και να βλέπουμε τόσο συχνά πολλά και καλά live. Hail to the trash masters...

Θοδωρής Μηνιάτης

  • SHARE
  • TWEET