Arcturus live στη Θεσσαλονίκη, 05/09/04

Από τον Γιάννη Βόλκα, 01/10/2004 @ 19:30
Τι να πρωτογράψει κανείς όταν έχει παρακολουθήσει μια από τις σημαντικότερες μπάντες τις δεκαετίας σε μια από τις ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις τους; Τι να πει κάποιος οταν βλέπει την αφρόκρεμα της νορβηγικής σκηνής live στην Θεσσαλονίκη; Θα αρχίσω για άλλη μια φορά "κράζοντας" τον κόσμο που δεν γέμισε το Υδρόγειος club. Ξέρω οτι θα γίνω κουραστικός αλλά είναι δυνατόν να υπάρχουν μόνο 500-550 άτομα από τους οποίους οι 270 ήταν από την Αθήνα, 30-40 από λοιπές επαρχιακές πόλεις και μόνο 200-250 άτομα από την Θεσ/νίκη; Δηλαδή αυτό είναι το ευχαριστώ που για μία από τις ελάχιστες φορές μια μπάντα έρχεται μόνο στην πόλη μας;

Επείδη θα μπορούσα να αναρωτιέμαι για ώρες και καμία απάντηση δεν θα έρθει ας περάσουμε στο "ψητό". Την συναυλία άνοιξαν οι Αθηναίοι Ravencult οι οποίοι έχουν δείξει οτι κάνουν πολύ καλή δουλειά και συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία παίζοντας παλιομοδίτικο black που συνδυάζει αργά και heavy σημεία με ταχύτατα ξεσπάσματα. Η συνέχεια ανήκει στους (αν δεν κάνω λάθος) Γιαννιώτες Ethereal Blue οι οποίοι παίζοντας ένα περίεργο μείγμα ατμοσφαιρικού & τεχνικού death-black με καθαρά και brutal φωνητικά ταίριαξαν απόλυτα με το κλίμα που θα δημιουργούσαν στην συνέχεια οι Arcturus. Ο κόσμος αν και ανυπομονούσε για την συνέχεια, δέχτηκε θερμά τις 2 εγχώριες μπάντες οι οποίες κατάφεραν να ανταποκριθούν στο δύσκολο ρόλο που λέγεται support band στους...


...Arcturus οι οποίοι βγαίνουν στην σκηνή με το "Kinetic" και στο καπάκι το "Nightmare Heaven" από το τελευταίο δίσκο τους "The Sham Mirrors". Ο πανικός έχει αρχίσει και στην σκηνή ανεβαίνουν δυο κοπέλες με μάσκες των οποίων ο "ψυχεδελικός" χορός δένει τέλεια με την μουσική. Από αυτή την στιγμή και μέχρι το τέλος της συναυλίας όλοι έχουν αφεθεί και ζουν το απόλυτο όνειρο-εφιάλτη!

Ο Oyvind Haegland των Spiral Architect κάνει ότι καλύτερο μπορεί αντικαθιστώντας τον μέγα απόντα Garm. Κιθάρες, μπάσο και τα, σχετικά απλά και χωρίς πολλά εφέ, πλήκτρα στέκονται άψογα ένω στα drums o τεράστιος Hellhammer αφήνει τους πάντες με ανοιχτό το στόμα. Η μπάντα γενικά έχει ένα τελείως heavy στήσιμο και δείχνει οτι δεν θα περιφρονήσει το ένδοξο παρελθόν της. "Painting My Horror", "Raudt Og Svart", "Deception Genesis", "To Thou Who Dwellest In The Night", τα προσωπικά αγαπημένα μου, "The Chaos Path" και "Alone" και μετά από ένα πρόσφατο διάλειμμα με το "Ad Absurdum" έρχεται το σοκ με το "Morax"!


Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι μας χτύπησε, η μπάντα επανέρχεται στην σκηνή για το φινάλε με τα "Star-Crossed" και "Radical Cut". Ο κόσμος τους αποθεώνει και όλοι, μπάντα και κοινό, αποχωρούν ευχαριστημένοι. All dreams end here... and our vision goes backwards...

Κείμενο / Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας

  • SHARE
  • TWEET