Antony And The Johnsons, Joan As A Police Woman στο Θέατρο Βράχων

07/07/2006 @ 15:47
Μπορεί ο καιρός της περασμένης Κυριακής να ήταν μουντός και βροχερός με αποτέλεσμα την απόφαση για αναβολή -από την πλευρά των διοργανωτών του φεστιβάλ Βύρωνα- της πολυσυζητημένης εμφάνισης των Antony And The Johnsons, όμως οι καιρικές συνθήκες της Τρίτης -ημέρας που ορίστηκε αλλά και εν τέλει πραγματοποιήθηκε η συναυλία- έμοιαζαν ιδανικές για την ατμοσφαιρική διάσταση της μουσικής των δυο συγκροτημάτων. Η ένταση των ανέμων, σε συνδυασμό με τη φθινοπωρινή θερμοκρασία, δημιούργησε ιδανική ατμόσφαιρα στο ούτως ή άλλως πανέμορφο Θέατρο Βράχων, επηρεάζοντας τις διαθέσεις των καλλιτεχνών αλλά και των παρευρισκομένων που γέμισαν το χώρο.

Η Joan Wasser εμφανώς μαγεμένη από αυτό που αντίκριζε έδωσε μια εξαιρετική παράσταση πίσω από το ομολογουμένως εντυπωσιακό πιάνο κονσέρτου με ουρά που βρισκόταν στη σκηνή, μοιράζοντας την εμφάνιση της ανάμεσα στις folk αποχρώσεις της μουσικής της αλλά και στη συνεχή επικοινωνία με το κοινό. Το setlist των Joan As Police Woman βασίστηκε στο πρώτο album του συγκροτήματος από το Brooklyn της Νέας Υόρκης, αναδεικνύοντας την εκφραστική ερμηνεία της Joan, που άλλοτε καθοδηγούμενη από την αρμονία του πιάνο έφερνε στο νου το χαρακτηριστικό βιμπράτο της Joni Mitcell -"Eternal Flame"- και άλλοτε υπό τη συνοδεία ακουστικής κιθάρας την παθιασμένη ερμηνεία της Patti Smith -"Save Me"-. Διακριτική αλλά ιδιαιτέρως σημαντική η παρουσία των δύο μουσικών που συνόδευσαν -με ηλεκτρικό μπάσο και drums- την Joan Wasser η οποία με την προζάτη ερμηνεία και τον ενθουσιασμό της κατάφερε να προετοιμάσει με ιδανικό τρόπο το έδαφος για τον Αntony Hegarty, αφιερώνοντας του προς το τέλος της εμφάνισης της και κάτι από το καινούργιο της υλικό που όπως και η ίδια ανέφερε, δοκιμάζεται και μετατρέπεται σε τραγούδι πάνω στη σκηνή ("new fruits to be tasted...").

Ο Antony, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη σκηνή μέχρι και περίπου τα μισά της συναυλίας παρέμεινε έκπληκτος! Παρ' όλες τις θετικότατες κριτικές που έχει αποσπάσει η πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά ("I'm A Bird Now") από το σύνολο του παγκόσμιου μουσικού τύπου, ο Antony έδειχνε αποσβολωμένος από τη θερμή υποδοχή που του επιφύλαξε το ελληνικό κοινό, δίνοντας του λουλούδια και κάνοντας του συνεχή request τραγουδιών.

Οι φωτισμοί σε συνδυασμό με το πιάνο, το βιολί και το τσέλο δημιούργησαν μια jazz ατμόσφαιρα καθώς ο Αntony Hegarty διηγούταν τις ιστορίες της προσωπικής του ζωής με αυτή την παράξενη, εύθραυστη που συνειρμικά κατευθύνει προς τη Nina Simone, φωνή του. Το "Cripple And The Starfish" αποδόθηκε εκπληκτικά δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης, ενώ το "My Lady Story" εμβάθυνε στην ιδιαίτερη τραγουδοποιία, αναδεικνύοντας την πολυσύνθετη εκφραστικότητα, του συνθέτη του. Το "You Are My Sister" αλλά και το "For Today I'm A Boy" δε διστάζουν να εισβάλλουν στην ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη, εκθέτοντας στο κοινό ακόμα και θέματα της σεξουαλικότητας του. Οι στίχοι του Edgar Allan Poe ξεδιπλώθηκαν υπό την επιβλητική συνοδεία των εγχόρδων, χαρίζοντας άλλη μια πολύ καλή στιγμή στους παραβρισκόμενους, ενώ το "The Guests" του Leonard Cohen ήρθε να αποδώσει τα εύσημα στον σύγχρονο μεγάλο Καναδό ποιητή. To "Spiralling" θύμισε έντονα μουσικές του μεσοπολέμου και μετέφερε στο Θέατρο Βράχων την ατμόσφαιρα των μεταμεσονύκτιων night club της Νέας Υόρκης, εκεί, που όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Antony σε συνέντευξη του, βρίσκονται οι καλλιτεχνικές του ρίζες.

Η μουσική των Antony And The Johnsons παρ' όλη την ατμοσφαιρικότητα και την ήπιων τόνων υφή που διαθέτει, προσέφερε και μια ιδιαίτερη εσωτερική ένταση που σίγουρα προερχόταν από τη δύναμη των συνθέσεων αλλά ίσως και από την ενέργεια που προκαλεί η όψη των βράχων -λόγια του ιδίου του Antony χρησιμοποιώ-. Αυτό που όμως είναι απολύτως βέβαιο είναι πως το φεστιβάλ Βύρωνα, την Τρίτη το βράδυ, υποδέχτηκε έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη στην πλήρη ακμή του, σε ένα χώρο που μπόρεσε να αναδείξει με τον καλλίτερο και εντυπωσιακότερο τρόπο την αξία του έργου του.

  • SHARE
  • TWEET