Anathema live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Από τον Γιάννη Βόλκα, 12/05/2005 @ 06:33
08/05/05, Ρόδον, Αθήνα
Καθώς το Ρόδον σε λίγο καιρό κλείνει διαπαντώς, ποιοι είναι αυτοί που πρέπει οπωσδήποτε να έρθουν να το αποχαιρετήσουν; Μα φυσικά οι καλύτεροι του φίλοι! Και όταν λέμε "καλύτεροι φίλοι", ξέρετε κανέναν πιο κατάλληλο από τους Anathema, το συγκρότημα που δοξάστηκε όσο λίγα στη σκηνή του Ρόδον; Τι και αν το πρωτάθλημα βρισκόταν στην πιο κρίσιμη καμπή του, τι και αν οι περισσότεροι έχουμε ήδη φάει τα λεφτά μας στα εισιτήρια για τις συναυλίες του καλοκαιριού, οι Anathema είναι μια ειδική περίπτωση.
Δεν είναι απλά άλλη μια μπάντα που παίζει στο Ρόδον. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθαμε ότι οι φίλοι μας ξαναήρθαν στην πόλη για ένα αποχαιρετιστήριο live στο Ρόδον και φυσικά κανένας δεν έπρεπε να λείπει από ένα τέτοιο γεγονός...
Η περίπτωση των Anathema είναι πραγματικά μοναδική: τι και αν όσο πάνε απομακρύνονται από τον ήχο που τους έκανε ευρέως γνωστούς και αγαπητούς; Το ελληνικό κοινό τους τιμάει με την παρουσία του ξανά και ξανά και αποδεικνύει πως κάτι πολύ ιδιαίτερο συνδέει τους συγκεκριμένους Βρετανούς με την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι κατά τις 19.30 που ήμουν μέσα και με το live να αρχίζει στις 20.30, το Ρόδον είχε καμιά 300αριά άτομα. "Δεν είναι άσχημα" σκέφτηκα, αν αναλογιστεί κανείς τις ειδικές περιστάσεις... Κι όμως! Οι Anathema γέμισαν για άλλη μια φορά το Ρόδον και πραγματικά πιστεύω πως πλέον είναι άνετα το συγκρότημα (ίσως μαζί με τους Deep Purple) που όλοι μας έχουμε δει τουλάχιστον δύο φορές, και άλλη μια τουλάχιστον με την κοπέλα μας... Με τόσο κόσμο που είχαν πάλι, νομίζω πως χρήσιμο θα ήταν να μετακομίσουν μόνιμα εδώ και να παίζουν κάθε βράδυ στο Ρόδον. Πάλι φίσκα θα ήταν.
Μετά από την προβολή ενός dvd-αφιερώματος στο Ρόδον που κλείνει και έπειτα από τα καθιερωμένα πειράγματα μέσω του γνωστού "παραθυριού" πάνω από τη σκηνή, στις 20.30 ακριβώς τα φώτα χαμηλώνουν και ο χαλασμός αρχίζει... Κάποιες ώρες πριν είχα πάρει συνέντευξη από τους Anathema και καθώς μου υποσχέθηκαν, περίμενα ένα best-of setlist... Μια μαγική βραδιά είχε μόλις αρχίσει...
Οι Anathema λοιπόν μέσω ενός γενικευμένου χαμού μπαίνουν στη σκηνή, πιάνουν τα όργανα τους και αποδεικνύουν γιατί είναι τόσο αγαπητοί εδώ. Αρχίζουν με το "Balance", ένα πολύ καλό κομμάτι από το τελευταίο τους album, που συνδυάζει μελωδία με ροκ ξεσπάσματα. Το Ρόδον παραδίδεται από την πρώτη νότα και οι Anathema δείχνουν να πορώνονται και να το καταχαίρονται. Το στήσιμο τους κλασικό: τα drums στο βάθος, δεξιά ο Jamie, αριστερά ο Les με τον Danny και στην μέση, η κεφαλή του group, ο Vincent, ο οποίος ήταν σε μεγάλα κέφια. Η βραδιά άρχισε ιδανικά και καθώς προχωρούσε οι Anathema τιμούσαν ένα-ένα τα album τους με πολύ καλά προσεγμένα κομμάτια... Έχοντας δει τους Anathema άλλες δύο (ή μπορεί και τρεις) φορές, μπορώ να καταθέσω πως σε αυτήν τους την εμφάνιση είχαν περισσότερη όρεξη από ποτέ. Χαρακτηριστικό είναι, πως παρότι πλέον έχουν απεκδυθεί του metal χαρακτήρα τους, τα κομμάτια στην πλειονότητα τους παίχθηκαν πιο γρήγορα και πιο άγρια από τις studio εκτελέσεις, πράγμα που ευχαρίστησε τόσο τον γράφοντα, όσο και όλο το κοινό των Βρετανών. Ο Vincent ούρλιαζε, ψιθύριζε, χτυπιόταν, έκλαιγε και γενικότερα έκανε ότι θα έκανε κάθε frontman μπροστά σε ένα κοινό που τον αποθεώνει. Οι Les και Jamie, πλήρως εγκλιματισμένοι πλέον στο ύφος του group, ήταν σταθεροί στα μέρη τους και ο Vincent μας χάρισε κάποια αρκετά αισθαντικά σόλο, τα οποία χαρήκαμε ιδιαίτερα. Για το κοινό τι να πω; Τραγούδησε σχεδόν όλους τους στίχους, χτυπιόταν όπου τα πράγματα αγρίευαν και χάρισε άλλη μια φοβερή βραδιά στο συγκρότημα, το οποίο θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι θα ηχογραφήσει κάποιο μελλοντικό live album στην Αθήνα.
Για να σταθώ στις καλύτερες στιγμές του set τους, θα έπρεπε οπωσδήποτε να αναφέρω τη φοβερή εκτέλεση του "A Natural Disaster" με τη σύμπραξη της Lee, αδερφής του drummer του συγκροτήματος, επί σκηνής (η ίδια τραγουδάει και στο δίσκο) η οποία ήταν τόσο ανατριχιαστική, όπου υποχρέωσε το Ρόδον να την διακόψει δις με χειροκροτήματα, το ατελείωτο moshing στα παλαιότερα κομμάτια του group (το "Sleepless" το παίζουν πλέον αποκλειστικά στην Ελλάδα! Γι' αυτό τους αγαπάμε τόσο!), το γεγονός ότι το Ρόδον τραγουδούσε όλους τους στίχους από το "Alternative 4" album και στο πολύ bluesy και γεμάτο συναίσθημα σόλο του Danny στο "Violence Jam". Ο Vincent ανέφερε κάθε τρεις και λίγο πόσο πολύ γουστάρουν που παίζουν στην Αθήνα και χαρακτηριστικά τόνισε ότι στο κοινό βλέπει πολλά άτομα τα οποία οι Anathema έχουν γνωρίσει προσωπικά σε όλα αυτά τα χρόνια που έρχονται στο μέρη μας. Αν αυτή η συναυλία δε μπορεί να θεωρηθεί "οικογενειακή υπόθεση" με τόσους γνωστούς να μαζεύονται κάθε χρόνο, τότε αναρωτιέμαι ποια θα μπορούσε...
Το set έκλεισε μετά από δύο ώρες, και αφού είχαν παίξει σχεδόν τα πάντα (το "Deep" το άφησαν έξω γαμώτο!), με την κλασική διασκευή τους στο "Comfortably Numb" των θεών Pink Floyd και έτσι άφησαν ένα Ρόδον να ξεχειλίζει από ζωντάνια και έντονα συναισθήματα. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εδώ, αφού στο encore έπαιξαν δύο πολύ δυνατά κομμάτια, τα οποία πραγματικά γκρέμισαν το Ρόδον πριν από την ώρα του (δείτε παρακάτω ποια ήταν και πάθετε σοκ. Φανταστείτε τι έγινε...).
Κλείνοντας, πιστεύω πως το να παίζουν οι Anathema καλά στην Αθήνα μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένο. Μετά από τέτοια εμφάνιση, πιστεύω πως ο χώρος που θα τους υποδεχθεί στο μέλλον θα ξαναγεμίσει από τις γνωστές παρέες και φάτσες. Γιατί κάποια πράγματα είναι θέμα χημείας...
Ακολουθεί το πλήρες setlist :
"Balance / Closer medley", "Release", "Pitiless", "Forgotten Hopes", "Leave No Trace", "Eternity pt.3", "Inner Silence", "One Last Goodbye", "Hope", "A Natural Disaster", "Judgment / Pressure medley", "Temporary Peace", "Flying", "Shroud Of False", "Fragile Dreams", "Empty", "Lost Control", "Sleepless", "Angelica", "κάποιο από το Silent Enigma", "Violence Jam", "Comfortably Numb" (Pink Floyd cover)
Encore: "Phantom Of The Opera" (Iron Maiden cover), "Orion" (Metallica cover)
07/05/05, Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μια συναυλία με ελληνικές μπάντες έχει πολύ κόσμο. Τι; Οι Anathema δεν είναι Έλληνες; Μα πως γίνεται; Αφού τους βλέπω στα clubs της Θεσσαλονίκης πιο συχνά από τους κολλητούς μου!
Πέρα από την πλάκα, δε βρίσκω λόγο να γκρινιάζουμε που οι Βρετανοί μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, αφού έτσι ικανοποιούν τους αναρίθμητους οπαδούς που τους τιμούν με την παρουσία τους όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Οι υπόλοιποι ας αφήσουν τη γκρίνια. Δεν τους υποχρεώνει κανείς να πάνε στο live.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς National Pornografik, τους οποίους είχαμε δει support την προηγούμενη σεζόν στους The Gathering ενώ χάθηκε η ευκαιρία να τους δούμε και με τους Dead Soul Tribe λόγω ακύρωσης του live.
Κάθε φορά και πιο πειραματικοί, κάθε φορά και πιο άνετοι πάνω στην σκηνή, κάθε φορά καλύτεροι. Έδωσαν βάση στο καινούργιο τους υλικό και άφησαν απ' έξω τις διασκευές που έπαιζαν τις προηγούμενες φορές. Έτσι και αλλιώς έχουν τα δικά τους hitάκια όπως το ethnic-funky-τα σπάω όλα στο τέλος τζαμάρισμα με το οποίο έκλεισαν το 40λεπτο set τους. Το κοινό φάνηκε να το απολαμβάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις ανυπόμονων οπαδών των οποίων θα δικαιολογήσω τα κακόγουστα σχόλια λόγω υπερβολικού πάθους τους προς την αγαπημένη τους μπάντα.
Για άλλη μια φορά λοιπόν οι Anathema στην σκηνή του club Υδρόγειος. Άνοιγμα με το "Shroud Of False" και το "Fragile Dreams" από το "Alternative 4" και ο πανικός αρχίζει από νωρίς. Σπάνια και ευχάριστη έκπληξη μια μπάντα να παίζει τη μεγαλύτερη επιτυχία της στο ξεκίνημα. Συνέχεια με τα "Balance" και "Closer" από το τελευταίο τους "A natural Disaster" το οποίο κοινό και μπάντα φαίνεται να αγαπά πολύ. Τριλογία από το "Judgement" τα "Pitiless", "Forgotten Hopes" και "Destiny Is Dead". Οι Anathema μετά τις συνεχόμενες εμφανίσεις τους στην χώρα μας δύσκολα μπορούν να παίξουν κάτι που θα ξαφνιάσει (ίσως το "We The Gods"!) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλοί στα live τους. Αντιθέτως, κάθε φορά παρουσιάζονται βελτιωμένοι ενώ ταυτόχρονα δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που διόρθωσαν. Έκπληξη πάντως αποτέλεσε το "Lost Control" το οποίο είναι εξ' ολοκλήρου σύνθεση του Duncan Patterson και έγινε αποδεκτό με ενθουσιασμό. Από κει και πέρα ακούστηκαν κομμάτια από όλα τα πρόσφατα albums τους, όπως τα "Inner Silence", "One Last Goodbye", "Release", τα πιο δυναμικά "Judgement" και "Panic" όπως και τα "A Natural Disaster" και "Temporary Peace" με την βοήθεια της Lee Douglas, αδερφή του drummer John.
Για το τέλος κράτησαν τα παλιότερα, δηλαδή τα "Angelica", "A Dying Wish" και "Sleepless", καθώς και την καθιερωμένη διασκευή στους πατέρες Pink Floyd, "Comfortably Numb", σύνθεση που έχει γίνει πλέον δική τους αφού την παίζουν συχνότατα στα live ενώ την έχουν και ως bonus track στην επανακυκλοφορία του "Alternative 4".
Μπάντα και οπαδοί αποχώρησαν ευχαριστημένοι ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά με καινούριο δίσκο. Are you gonna be there?
Καθώς το Ρόδον σε λίγο καιρό κλείνει διαπαντώς, ποιοι είναι αυτοί που πρέπει οπωσδήποτε να έρθουν να το αποχαιρετήσουν; Μα φυσικά οι καλύτεροι του φίλοι! Και όταν λέμε "καλύτεροι φίλοι", ξέρετε κανέναν πιο κατάλληλο από τους Anathema, το συγκρότημα που δοξάστηκε όσο λίγα στη σκηνή του Ρόδον; Τι και αν το πρωτάθλημα βρισκόταν στην πιο κρίσιμη καμπή του, τι και αν οι περισσότεροι έχουμε ήδη φάει τα λεφτά μας στα εισιτήρια για τις συναυλίες του καλοκαιριού, οι Anathema είναι μια ειδική περίπτωση.
Δεν είναι απλά άλλη μια μπάντα που παίζει στο Ρόδον. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθαμε ότι οι φίλοι μας ξαναήρθαν στην πόλη για ένα αποχαιρετιστήριο live στο Ρόδον και φυσικά κανένας δεν έπρεπε να λείπει από ένα τέτοιο γεγονός...
Η περίπτωση των Anathema είναι πραγματικά μοναδική: τι και αν όσο πάνε απομακρύνονται από τον ήχο που τους έκανε ευρέως γνωστούς και αγαπητούς; Το ελληνικό κοινό τους τιμάει με την παρουσία του ξανά και ξανά και αποδεικνύει πως κάτι πολύ ιδιαίτερο συνδέει τους συγκεκριμένους Βρετανούς με την Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι κατά τις 19.30 που ήμουν μέσα και με το live να αρχίζει στις 20.30, το Ρόδον είχε καμιά 300αριά άτομα. "Δεν είναι άσχημα" σκέφτηκα, αν αναλογιστεί κανείς τις ειδικές περιστάσεις... Κι όμως! Οι Anathema γέμισαν για άλλη μια φορά το Ρόδον και πραγματικά πιστεύω πως πλέον είναι άνετα το συγκρότημα (ίσως μαζί με τους Deep Purple) που όλοι μας έχουμε δει τουλάχιστον δύο φορές, και άλλη μια τουλάχιστον με την κοπέλα μας... Με τόσο κόσμο που είχαν πάλι, νομίζω πως χρήσιμο θα ήταν να μετακομίσουν μόνιμα εδώ και να παίζουν κάθε βράδυ στο Ρόδον. Πάλι φίσκα θα ήταν.
Μετά από την προβολή ενός dvd-αφιερώματος στο Ρόδον που κλείνει και έπειτα από τα καθιερωμένα πειράγματα μέσω του γνωστού "παραθυριού" πάνω από τη σκηνή, στις 20.30 ακριβώς τα φώτα χαμηλώνουν και ο χαλασμός αρχίζει... Κάποιες ώρες πριν είχα πάρει συνέντευξη από τους Anathema και καθώς μου υποσχέθηκαν, περίμενα ένα best-of setlist... Μια μαγική βραδιά είχε μόλις αρχίσει...
Οι Anathema λοιπόν μέσω ενός γενικευμένου χαμού μπαίνουν στη σκηνή, πιάνουν τα όργανα τους και αποδεικνύουν γιατί είναι τόσο αγαπητοί εδώ. Αρχίζουν με το "Balance", ένα πολύ καλό κομμάτι από το τελευταίο τους album, που συνδυάζει μελωδία με ροκ ξεσπάσματα. Το Ρόδον παραδίδεται από την πρώτη νότα και οι Anathema δείχνουν να πορώνονται και να το καταχαίρονται. Το στήσιμο τους κλασικό: τα drums στο βάθος, δεξιά ο Jamie, αριστερά ο Les με τον Danny και στην μέση, η κεφαλή του group, ο Vincent, ο οποίος ήταν σε μεγάλα κέφια. Η βραδιά άρχισε ιδανικά και καθώς προχωρούσε οι Anathema τιμούσαν ένα-ένα τα album τους με πολύ καλά προσεγμένα κομμάτια... Έχοντας δει τους Anathema άλλες δύο (ή μπορεί και τρεις) φορές, μπορώ να καταθέσω πως σε αυτήν τους την εμφάνιση είχαν περισσότερη όρεξη από ποτέ. Χαρακτηριστικό είναι, πως παρότι πλέον έχουν απεκδυθεί του metal χαρακτήρα τους, τα κομμάτια στην πλειονότητα τους παίχθηκαν πιο γρήγορα και πιο άγρια από τις studio εκτελέσεις, πράγμα που ευχαρίστησε τόσο τον γράφοντα, όσο και όλο το κοινό των Βρετανών. Ο Vincent ούρλιαζε, ψιθύριζε, χτυπιόταν, έκλαιγε και γενικότερα έκανε ότι θα έκανε κάθε frontman μπροστά σε ένα κοινό που τον αποθεώνει. Οι Les και Jamie, πλήρως εγκλιματισμένοι πλέον στο ύφος του group, ήταν σταθεροί στα μέρη τους και ο Vincent μας χάρισε κάποια αρκετά αισθαντικά σόλο, τα οποία χαρήκαμε ιδιαίτερα. Για το κοινό τι να πω; Τραγούδησε σχεδόν όλους τους στίχους, χτυπιόταν όπου τα πράγματα αγρίευαν και χάρισε άλλη μια φοβερή βραδιά στο συγκρότημα, το οποίο θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι θα ηχογραφήσει κάποιο μελλοντικό live album στην Αθήνα.
Για να σταθώ στις καλύτερες στιγμές του set τους, θα έπρεπε οπωσδήποτε να αναφέρω τη φοβερή εκτέλεση του "A Natural Disaster" με τη σύμπραξη της Lee, αδερφής του drummer του συγκροτήματος, επί σκηνής (η ίδια τραγουδάει και στο δίσκο) η οποία ήταν τόσο ανατριχιαστική, όπου υποχρέωσε το Ρόδον να την διακόψει δις με χειροκροτήματα, το ατελείωτο moshing στα παλαιότερα κομμάτια του group (το "Sleepless" το παίζουν πλέον αποκλειστικά στην Ελλάδα! Γι' αυτό τους αγαπάμε τόσο!), το γεγονός ότι το Ρόδον τραγουδούσε όλους τους στίχους από το "Alternative 4" album και στο πολύ bluesy και γεμάτο συναίσθημα σόλο του Danny στο "Violence Jam". Ο Vincent ανέφερε κάθε τρεις και λίγο πόσο πολύ γουστάρουν που παίζουν στην Αθήνα και χαρακτηριστικά τόνισε ότι στο κοινό βλέπει πολλά άτομα τα οποία οι Anathema έχουν γνωρίσει προσωπικά σε όλα αυτά τα χρόνια που έρχονται στο μέρη μας. Αν αυτή η συναυλία δε μπορεί να θεωρηθεί "οικογενειακή υπόθεση" με τόσους γνωστούς να μαζεύονται κάθε χρόνο, τότε αναρωτιέμαι ποια θα μπορούσε...
Το set έκλεισε μετά από δύο ώρες, και αφού είχαν παίξει σχεδόν τα πάντα (το "Deep" το άφησαν έξω γαμώτο!), με την κλασική διασκευή τους στο "Comfortably Numb" των θεών Pink Floyd και έτσι άφησαν ένα Ρόδον να ξεχειλίζει από ζωντάνια και έντονα συναισθήματα. Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εδώ, αφού στο encore έπαιξαν δύο πολύ δυνατά κομμάτια, τα οποία πραγματικά γκρέμισαν το Ρόδον πριν από την ώρα του (δείτε παρακάτω ποια ήταν και πάθετε σοκ. Φανταστείτε τι έγινε...).
Κλείνοντας, πιστεύω πως το να παίζουν οι Anathema καλά στην Αθήνα μπορεί να θεωρείται πλέον δεδομένο. Μετά από τέτοια εμφάνιση, πιστεύω πως ο χώρος που θα τους υποδεχθεί στο μέλλον θα ξαναγεμίσει από τις γνωστές παρέες και φάτσες. Γιατί κάποια πράγματα είναι θέμα χημείας...
Ακολουθεί το πλήρες setlist :
"Balance / Closer medley", "Release", "Pitiless", "Forgotten Hopes", "Leave No Trace", "Eternity pt.3", "Inner Silence", "One Last Goodbye", "Hope", "A Natural Disaster", "Judgment / Pressure medley", "Temporary Peace", "Flying", "Shroud Of False", "Fragile Dreams", "Empty", "Lost Control", "Sleepless", "Angelica", "κάποιο από το Silent Enigma", "Violence Jam", "Comfortably Numb" (Pink Floyd cover)
Encore: "Phantom Of The Opera" (Iron Maiden cover), "Orion" (Metallica cover)
Κείμενο: Λουκιανός Κοροβέσης
Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
07/05/05, Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μια συναυλία με ελληνικές μπάντες έχει πολύ κόσμο. Τι; Οι Anathema δεν είναι Έλληνες; Μα πως γίνεται; Αφού τους βλέπω στα clubs της Θεσσαλονίκης πιο συχνά από τους κολλητούς μου!
Πέρα από την πλάκα, δε βρίσκω λόγο να γκρινιάζουμε που οι Βρετανοί μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, αφού έτσι ικανοποιούν τους αναρίθμητους οπαδούς που τους τιμούν με την παρουσία τους όποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Οι υπόλοιποι ας αφήσουν τη γκρίνια. Δεν τους υποχρεώνει κανείς να πάνε στο live.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς National Pornografik, τους οποίους είχαμε δει support την προηγούμενη σεζόν στους The Gathering ενώ χάθηκε η ευκαιρία να τους δούμε και με τους Dead Soul Tribe λόγω ακύρωσης του live.
Κάθε φορά και πιο πειραματικοί, κάθε φορά και πιο άνετοι πάνω στην σκηνή, κάθε φορά καλύτεροι. Έδωσαν βάση στο καινούργιο τους υλικό και άφησαν απ' έξω τις διασκευές που έπαιζαν τις προηγούμενες φορές. Έτσι και αλλιώς έχουν τα δικά τους hitάκια όπως το ethnic-funky-τα σπάω όλα στο τέλος τζαμάρισμα με το οποίο έκλεισαν το 40λεπτο set τους. Το κοινό φάνηκε να το απολαμβάνει, με ελάχιστες εξαιρέσεις ανυπόμονων οπαδών των οποίων θα δικαιολογήσω τα κακόγουστα σχόλια λόγω υπερβολικού πάθους τους προς την αγαπημένη τους μπάντα.
Για άλλη μια φορά λοιπόν οι Anathema στην σκηνή του club Υδρόγειος. Άνοιγμα με το "Shroud Of False" και το "Fragile Dreams" από το "Alternative 4" και ο πανικός αρχίζει από νωρίς. Σπάνια και ευχάριστη έκπληξη μια μπάντα να παίζει τη μεγαλύτερη επιτυχία της στο ξεκίνημα. Συνέχεια με τα "Balance" και "Closer" από το τελευταίο τους "A natural Disaster" το οποίο κοινό και μπάντα φαίνεται να αγαπά πολύ. Τριλογία από το "Judgement" τα "Pitiless", "Forgotten Hopes" και "Destiny Is Dead". Οι Anathema μετά τις συνεχόμενες εμφανίσεις τους στην χώρα μας δύσκολα μπορούν να παίξουν κάτι που θα ξαφνιάσει (ίσως το "We The Gods"!) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι καλοί στα live τους. Αντιθέτως, κάθε φορά παρουσιάζονται βελτιωμένοι ενώ ταυτόχρονα δεν καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που διόρθωσαν. Έκπληξη πάντως αποτέλεσε το "Lost Control" το οποίο είναι εξ' ολοκλήρου σύνθεση του Duncan Patterson και έγινε αποδεκτό με ενθουσιασμό. Από κει και πέρα ακούστηκαν κομμάτια από όλα τα πρόσφατα albums τους, όπως τα "Inner Silence", "One Last Goodbye", "Release", τα πιο δυναμικά "Judgement" και "Panic" όπως και τα "A Natural Disaster" και "Temporary Peace" με την βοήθεια της Lee Douglas, αδερφή του drummer John.
Για το τέλος κράτησαν τα παλιότερα, δηλαδή τα "Angelica", "A Dying Wish" και "Sleepless", καθώς και την καθιερωμένη διασκευή στους πατέρες Pink Floyd, "Comfortably Numb", σύνθεση που έχει γίνει πλέον δική τους αφού την παίζουν συχνότατα στα live ενώ την έχουν και ως bonus track στην επανακυκλοφορία του "Alternative 4".
Μπάντα και οπαδοί αποχώρησαν ευχαριστημένοι ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την επόμενη χρονιά με καινούριο δίσκο. Are you gonna be there?
Κείμενο / Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
