TAMSYN: «Υπάρχει ακόμα η ανάγκη για ήρωες και καλή μουσική»

Συνέντευξη στη Χριστίνα Καλογεροπούλου

Όταν άκουσα την μπάντα εν ονόματι TAMSYN κοντοστάθηκα λιγάκι κι αναρωτήθηκα, «είναι άραγε κάποιο ακρωνύμιο; κάποια λέξη που η αγγλική μου γνώση με περιορίζει από το να αντιληφθώ;»

Ή είναι κάποια αναφορά σε κάτι που το νεαρό της ηλικίας μου ή ακόμη και η άγνοιά μου δεν μου επέτρεπε να γνωρίζω;

Δεν άντεξα να αναρωτιέμαι άλλο κι έτσι πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Αλέξανδρο στο μακρινό Μάντσεστερ, ή όπως τον ξέρει κανείς ως Alexander Anton, για να μάθω τα πάντα για τη νεοσυσταθείσα μπάντα του, η οποία πέραν της γλωσσολογικής περιέργειας που μου δημιούργησε είχε κι ακόμα μία αναπάντεχη επίδραση επάνω μου· ήταν άκρως εθιστικό κι αναπόδραστο το να πατάω το replay στο CD τους, κάτι που δεν γινόταν να αγνοήσω.

Οι TAMSYN, αποτελούμενοι από τέσσερα βασικά μέλη, τους Alexander Anton (φωνή), Michael Penfold (κιθάρα, στίχοι), Phil Hammill (κιθάρα) και Joel Cheetham (ντράμς), δημιουργήθηκαν το 2015 στο Μάντσεστερ της Αγγλίας κι έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει ένα EP, ένα videoclip για το κομμάτι τους "Things Change" -το επόμενο είναι δρομολογημένο για τέλη Ιουλίου- και έχουν παίξει σε μικρούς και μεγάλους χώρους με τελευταίο και το O2 Ritz Manchester.

Κάπως έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η συντέντευξή μας με τον Alexander Anton των TAMSYN, μία πολλά υποσχόμενη και φρέσκια indie μπάντα, που ήρθε για να μείνει.

TAMSYN -γιατί αυτό το όνομα;

Το όνομα υπήρχε από πριν μπω στην μπάντα, κι επειδή η πραγματική ιστορία του είναι τεράστια και όχι της παρούσης, θα αρκεστώ στο ότι ανάμεσα σε πολλές ερμηνείες του, μια είναι η εξής: hot, sexy girl who won't take anyone's crap, wears her heart on her sleeve.

Μίλησέ μου λίγο για εσένα. Πώς βρέθηκες στο Μάντσεστερ και ποια η ιστορία σου που σε έκανε να καταπιαστείς με τη μουσική τόσο ενεργά;

Εγώ από πάντα αγαπούσα την Αγγλία και την επισκεπτόμουν συχνά -κυρίως Λονδίνο- αφού από μικρός ενδιαφερόμουν πολύ για τη βρετανική κουλτούρα, από τη μουσική και τη λογοτεχνία μέχρι τη γοτθική αρχιτεκτονική και την αγγλική εξοχή. Είχα αποφασίσει πως θα μετακόμιζα μόνιμα ώστε να κάνω αυτό που αγαπάω, να ασχοληθώ δηλαδή με τη μουσική, αλλά ενώ αρχικά είχα αποφασίσει να μετακομίσω στο αγαπημένο Λονδίνο, η κοπέλα μου πέρασε στο πανεπιστήμιο του Manchester οπότε αποφάσισα να την ακολουθήσω. Τα υπόλοιπα, όπως λένε, είναι ιστορία.

Με τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας γνωριζόσασταν από παλιά;

Όχι, γνωριστήκαμε όλοι στο Manchester.

Ποιος γράφει τους στίχους και τη μουσική και από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;

Τα κομμάτια τα οποία έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής έχουν γραφτεί από τον Michael μιας και είχαν αρχίσει να τα δουλεύουν πριν εγώ μπω στην μπάντα, αλλά τώρα έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε και δικά μου. Οι στίχοι του Michael γυρίζουν γύρω από τις σχέσεις και την αγάπη κυρίως, εγώ προσπαθώ να καταπιάνομαι με περισσότερα θέματα, όπως ο θάνατος και η ζωή, η φύση, τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά φυσικά και η αγάπη. Νιώθω πως σε βάθος χρόνου θα γράψω κομμάτια και για παραπάνω θέματα, όχι απαραίτητα σχετικά μεταξύ τους αλλά πιο πολύ σχετικά με μένα, όπως η οικογένεια, ή ακόμα και τα πολιτικά δρώμενα.

Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι πως η μπάντα γεννήθηκε στο Μάντσεστερ, από το οποίο έλκουν την καταγωγή τους τεραστίου βεληνεκούς μουσικοί της βρετανικής σκηνής;

Είναι τιμή και ταυτόχρονα πίεση να είμαστε μια μπάντα με βάση το Μάντσεστερ, αλλά προσωπικά με εξιτάρει μιας και κάποιες από τις αγαπημένες μου μπάντες δημιουργήθηκαν εδώ, όπως οι Smiths και οι Oasis.

Τι νιώθεις όταν ερμηνεύεις και τι συναισθήματα επιθυμείς να δημιουργήσεις και σε αυτόν που σε ακούει;

Εξαρτάται το τί ερμηνεύω υποθέτω, αλλά γενικότερα, για να κρατήσω το μέγεθος της απάντησης σε λογικά πλαίσια, θα πω απλά πως κυρίως τραγουδάω για μένα κι επειδή εγώ νιώθω την ανάγκη να το κάνω, παίρνω ζωή από αυτό. Αν θα ήθελα να πετύχω κάτι μέσω αυτού θα ήταν να καταφέρω να μεταβιβάσω τα συναισθήματά μου στον ακροατή, όπως το κάνουν σε μένα οι αγαπημένοι μου frontmen, όπως ο Morrissey και ο Thom Yorke.

Σκέφτεσαι το ενδεχόμενο της επιστροφής σου στην Ελλάδα; Ως νέος του 2017, σου περνάει από το μυαλό;

Για κανέναν λόγο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την κατάσταση της Ελλάδας, αλλά κυρίως με το γεγονός πως η ιδιοσυγκρασία μου ταιριάζει πολύ περισσότερο εδώ.

Νιώθεις ξένος στη Βρετανία; Έχεις παρατηρήσει κάποια διαφορετική αντιμετώπιση από το Brexit κι έπειτα;

Προσωπικά δεν έχω αντιληφθεί κάτι τέτοιο καθόλου, αν και δεν είμαι ιδανικό παράδειγμα καθώς λόγω προφοράς και εμφάνισης, συνήθως αντιμετωπίζομαι (και νιώθω) ως ντόπιος, άλλωστε σύντομα θα επιδιώξω να πάρω και την υπηκοότητα. Γενικότερα, όμως, δεν υπάρχει η ίδια ξενοφοβία εδώ όπως στην Ελλάδα, οι ξένοι είναι πολύ πιο ενσωματωμένοι στην κοινωνία, οπότε (με εξαιρέσεις σίγουρα) δεν αντιμετωπίζεις τόσο μεγάλο πρόβλημα. Πάντως, το σίγουρο είναι πως ό,τι εθνικότητα και να είσαι, εδώ θα βρεις πολύ περισσότερες ευκαιρίες.

Οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες υφίστανται πλέον με την έννοια που υπήρχαν ως και τα '90s; Μπορούν ακόμα να βοηθήσουν νέους μουσικούς να ανακαλυφθούν ή όλα γίνονται πλέον εξ ολοκλήρου μέσω του Internet;

Υπάρχουν, ναι, και σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν, αλλά το σημαντικότερο πλέον για να ξεκινήσεις είναι να έχεις έναν μάνατζερ. Από κει και και πέρα προφανώς η δύναμη του Ίντερνετ και των social media είναι τεράστια, οπότε κι εμείς προσπαθούμε να δικτυωθούμε και μέσω αυτών.

Πώς βρίσκεις τον σημερινό μουσικό πλουραλισμό, που ο καθένας μπορεί να κάνει ένα cover ή μουσική και να την προωθήσει μόνος του;

Από τη μία είναι πολύ ενδιαφέρον και δίνει την ελευθερία σε όλους να προσπαθήσουν ή να κάνουν το κομμάτι τους, από την άλλη πολλές φορές δημιουργείται τεράστια μάζα κακού υλικού. Αν μπορούσα να διαλέξω σίγουρα θα κρατούσα αυτήν την κατάσταση μιας και με συμφέρει, άλλωστε είναι στο χέρι του καθένα να φιλτράρει αυτά που ξεχωρίζουν για τον ίδιο.

Όσο περνά ο καιρός, οι TAMSYN παίζετε σε ολοένα και μεγαλύτερα venue. Πώς νιώθεις τώρα που είσαι ακόμα στην αρχή της πορείας σου, αλλά και που ταυτόχρονα έχει περάσει και αρκετός καιρός από όταν πρωτοξεκίνησες;

Είναι συναρπαστικό να ανεβαίνεις σε stage που έχουν ανέβει οι ήρωές σου, όπως οι Smiths (στο O2 Ritz μάλιστα που παίξαμε τελευταία έχουν παίξει μέχρι και οι Beatles!). Το σημαντικότερο είναι πως δεν μας αγχώνει, αντίθετα δείχνουμε να αποδίδουμε καλύτερα όταν παίζουμε σε μεγάλα venue, κάτι το οποίο κατ' εμέ δείχνει πως το θέλουμε και το απολαμβάνουμε. Ταυτόχρονα μαζεύουμε εμπειρίες και μέρα με τη μέρα νιώθουμε όλο και πιο έτοιμοι να αντεπεξέλθουμε σε ό,τι έρθει.

Σε δέκα χρόνια από τώρα, πού βλέπεις τον εαυτό σου;

Σε δέκα χρόνια από τώρα θα ήθελα να έχουμε βγάλει κάποια άλμπουμ, αλλά και να έχω κυκλοφορήσει solo δουλειές μου στις οποίες θα παίζω όλα τα όργανα μόνος μου. Επίσης, θα ήθελα να έχω ταξιδέψει πολύ, ιδανικά on tour.

Ποιου καλλιτέχνη τη συναυλία ονειρεύεσαι να ανοίξετε;

Οι Oasis, οι Libertines και οι Arctic Monkeys είναι μπάντες που έχουμε επηρεαστεί και αγαπάμε όλοι, οπότε κάποια από αυτές (Noel Gallagher στην πρώτη περίπτωση μιας και έχουν διαλυθεί). Πιο προσωπικά, το απόλυτο ζενίθ μου θα ήταν να ανοίξω τους Radiohead.

Αυθεντικότητα χωρίς φήμη ή φήμη χωρίς αυθεντικότητα; Θεωρείς πως η εποχή μας μπορεί να προσφέρει πλέον και τα δύο;

Υπάρχει ανάγκη για αυθεντικότητα, ο κόσμος τη ζητάει (δες τον λόγο του Jeremy Corbyn στο Glastonbury), απλά πολλές φορές είναι δύσκολο να συμβαδίσει με τις επιταγές της εποχής και την ταχύτητα/ελαφρότητα που ο κόσμος καταναλώνει μουσική. Υπάρχει ακόμα η ανάγκη για ήρωες, όμως είναι δυσκολότερο να συνδυαστούν με πραγματικά καλή μουσική. Οπότε θα έλεγα πως η εποχή, υπό προϋποθέσεις μπορεί να προσφέρει και τα δύο, αρκεί να υπάρχει ταλέντο, μεράκι και μουσικό όραμα, συνδυασμός δύσκολος αλλά όχι ακατόρθωτος. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο που μπορούμε, ει δυνατόν χωρίς να προδίδουμε τις (μουσικές) αρχές μας.

Φωτογραφίες: Michael Byrne

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους TAMSYN μπορείτε να απευθυνθείτε στους ακόλουθους συνδέσμους:

facebook.com/TAMSYNofficial
instagram.com/tamsyn_official
twitter.com/tamsyn_official
tamsyn.co.uk