Συνέντευξη: Roger Hodgson

Ο τρανός Roger Hodgson έγραψε ιστορία, ως ένα από τα σημαντικότερα μέλη των Supertramp και ως συνθέτης των διασημοτέρων επιτυχιών τους. Δύο μέρες πριν την πρώτη συναυλία του στην Ελλάδα, στο θέατρο Badminton, ο ζωντανός αυτός θρύλος παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο Rocking.gr, λίγη ώρα αφότου ανακοινώθηκε η ακύρωση της πρώτης από τις δύο εμφανίσεις του, εξαιτίας της απουσίας του συνοδοιπόρου του, Aaron Mc Donald. Ευχάριστος, ενθουσιώδης και προσιτός, ο Roger Hodgson απάντησε στις ερωτήσεις, με καθηλωτική πραότητα και χωρίς έπαρση, αίσθηση που αδυνατεί να μεταφέρει ο γραπτός λόγος.

Μανώλης Γεωργακάκης: Πρόκειται για την πρώτη σου συναυλία στην Ελλάδα. Ποιές είναι οι πρώτες σου εντυπώσεις από την επίσκεψή σου στη χώρα μας και πώς αισθάνεσαι που θα αντιμετωπίσεις το ελληνικό κοινό για πρώτη φορά;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα και το δοκιμάσαμε πολλές φορές, αλλά οι διοργανωτές δεν τα κατάφερναν. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ. Απολαμβάνω πολύ τις συναντήσεις μου με Έλληνες. Φαίνεστε πολύ συμπαθείς και ήρεμοι και ειλικρινείς. Μέχρι τώρα περνάω πολύ καλά. Ανυπομονώ να παίξω για σας.

Μ.Γ.: «Κρατάς κακία» για την ακύρωση της πρώτης από τις δύο συναυλίες, εξαιτίας του προβλήματος με τη visa του Aaron McDonald;
Όχι. Όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, απλά σκέφτομαι ότι υπάρχει πάντα ένας καλύτερος τρόπος για να λυθεί ένα πρόβλημα. Νομίζω πως τα σχέδιά μας είναι να επιστρέψω το καλοκαίρι. Αυτό σημαίνει ότι θα έρθω ξανά στην Ελλάδα και αυτό με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο (με ένα τεράστιο χαμόγελο).

Κώστης Αγραφιώτης: Ακούσαμε ότι, το καλοκαίρι, η συναυλία σου θα γίνει στο Λυκαβηττό. Οφείλω να σου πω ότι όσοι οι καλλιτέχνες παίζουν εκεί το απολαμβάνουν ιδιαίτερα, γιατί πρόκειται για έναν λόφο στο κέντρο της Αθήνας, με καταπληκτική θέα.
Μάλιστα! Κάτι έχω ακούσει... Χαίρομαι πολύ που θα επιστρέψω, λοιπόν.

Μ.Γ.: Πιστεύεις ότι η συναυλιακή σου παρουσία, εν μέρει, συντελεί στο να μένει ζωντανός ο θρύλος των Supertramp;
Ξέρεις υπήρξα ένα μεγάλο μέρος των Supertramp. Ξέρω πως για τον κόσμο τα τραγούδια αυτά, που τραγουδάω τώρα στις συναυλίες μου, είναι τραγούδια των Supertramp. Για μένα όμως ήταν πάντα τραγούδια του Roger Hodgson. Είναι τα μωρά μου. Πολλά από αυτά, τα έγραψα πριν καν σχηματιστούν οι Supertramp και, στα μάτια μου, είναι τραγούδια που απλά ηχογράφησα μαζί τους. Συνειδητοποιώ ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη για αυτή τη μουσική και ο κόσμος τη θεωρεί μουσική των Supertramp. Από την πλευρά μου, παίζω τραγούδια που με συνόδεψαν σε όλη μου τη ζωή. Το "Dreamer", το "Give A Little Bit", το "Logical Song", το "Take The Long Way Home", το "Breakfast In America", το "Fool's Overture" και το "School" είναι δικά μου κομμάτια και θα τα παίζω πάντα στις συναυλίες μου. Όσοι παρευρίσκονται σε αυτές, θα νιώσουν και μεγάλο μέρος της ψυχής αυτού που θεωρούν ότι είναι οι Supertramp, γιατί ήμουν πραγματικά μέρος της ψυχής του συγκροτήματος.

Μ.Γ.: Λέγεται ότι τα credits των τραγουδιών των Supertramp είναι τελείως ανακριβή. Ενώ στα οπισθόφυλλα των δίσκων παρουσιάζεστε συνήθως εσύ και ο Rick Davies ως συνθέτες, από κοινού, στην πραγματικότητα πρόκειται για τραγούδια που ο καθένας συνέθετε μόνος του. Γιατί συνέβαινε αυτό και πώς το βλέπεις σήμερα;
Όταν ο Rick κι εγώ πρωτοξεκινήσαμε, το 1969, πράγματι, γράφαμε τραγούδια μαζί. Εκείνος έγραφε μια σειρά από συγχορδίες και εγώ έγραφα τη μελωδία και ένα τρίτο μέλος έγραφε τους στίχους. Από το "Indelibly Stamped" και το "Crime Of The Century" και μετά, ο Richard Palmer, που ήταν ο στιχουργός, είχε αποχωρήσει από τη μπάντα και ο Rick κι εγώ αρχίσαμε να εμπιστευόμαστε περισσότερο τις συνθετικές μας ικανότητες και ξεκινήσαμε να γράφουμε ξεχωριστά. Αυτό που συνέβη, στην πραγματικότητα, είναι ότι απλά αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τον τρόπο που παρουσιάζαμε τα credits. Ήταν όπως το «Lennon / McCartney». Ο John Lennon έγραφε μόνος του και ο Paul McCartney έγραφε μόνος του, αλλά διατήρησαν τη συνθετική υπογραφή «Lennon / McCartney». Πιστεύω πως ο λόγος είναι ότι αυτό προλαβαίνει πολλούς από τους τσακωμούς. «Εσύ έχεις τέσσερα τραγούδια κι εγώ έχω μόνο τρία, σε αυτό το άλμπουμ» ή «Θέλω το δικό μου τραγούδι να είναι το πρώτο single». Με τον τρόπο αυτό, αποφεύγαμε τέτοιες διαφωνίες. Πλέον, ξανασκέφτομαι αυτή τη μέθοδο και λέω «μα την πίστη μου, μακάρι να μην το είχα κάνει αυτό» (γελάει). Οι περισσότερες επιτυχίες ήταν δικά μου τραγούδια και ίσως υπήρξα πραγματικά ανόητος, επιτρέποντας κάτι τέτοιο. Εκείνη την εποχή όμως δεν με ένοιαζαν τόσο πολύ τα χρήματα ή η επιχειρηματική πλευρά του πράγματος. Ίσως δεν είχα και τόσο καλούς δικηγόρους (γελάει). Τέλος πάντων, η σχέση μας ήταν όντως όπως εκείνη του Lennon με τον McCartney και κάθε τραγούδι που τραγουδάω πλέον στις συναυλίες μου είναι από αυτά που έγραψα εγώ μόνος μου. Το ίδιο κάνει και ο Rick, με τα δικά του.

Μ.Γ.: Πώς είναι οι σχέσεις σου με τα μέλη των Supertramp;
Έχουμε πραγματικά πολύ... Δηλαδή, εγώ έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους. Δυστυχώς, ο Rick έχει κάποιες διαφωνίες νομικού περιεχομένου με τους άλλους, εδώ και μερικά χρόνια. Αυτό δημιούργησε εντάσεις και δυσκολίες στις μεταξύ τους σχέσεις. Εγώ παρέμεινα ουδέτερος και προσπάθησα όσο μπορούσα να τους αποτρέψω από το να καυγαδίζουν. Σήμερα, πάντως, έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους.



Μ.Γ.: Επέστρεψες «μόνος» στη σκηνή, αρκετά χρόνια αφότου εγκατέλειψες τους Supertramp. Τί προσδοκούσες όταν άρχισες τη νέα σου καριέρα και πώς αντιμετωπίζεις τη σημερινή σου επιτυχία;
Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό που μου συμβαίνει σήμερα και πραγματικά ευτυχής που τα τραγούδια που έγραψα πριν τόσο πολύ καιρό άντεξαν στο χρόνο. Χαίρομαι πολύ που ο κόσμος θέλει ακόμα να ακούει αυτά τα τραγούδια και ακόμη περισσότερο χαίρομαι που εγώ απολαμβάνω τόσο πολύ να τα τραγουδάω. Ξέρω πολλούς καλλιτέχνες που έχουν «κουραστεί» από τα ίδια τους τα τραγούδια. Κάθε βράδυ, ανεβαίνω στη σκηνή και ξεκινάω με το "Take The Long Way Home" και αισθάνομαι σα να επιστρέφω στο σπίτι μου. Αυτά τα τραγούδια είναι τόσο πολύ μέρος της ζωής μου, που ποτέ δεν «κουράζομαι» να τα τραγουδάω. Αυτό πραγματικά με εκπλήσσει, αλλά είναι αλήθεια πολύ ευχάριστο! Το "Dreamer" είναι ένα τόσο θαυμάσιο τραγούδι! Το "Give A Little Bit" έχει ένα τόσο όμορφο συναίσθημα και βλέπω όλο το ακροατήριο να μπαίνει στο πνεύμα του. Όλοι χαμογελούν. Είναι εξαιρετική η αίσθηση, όταν έχεις ένα τραγούδι που φέρνει το χαμόγελο στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και τα πιο δραματικά τραγούδια, όπως το "Fools Overture", που είναι το πιο συγκλονιστικό από όλα, το πιο «επικό», αν θέλεις. Είναι έξοχο, ειδικά όταν το παίζουμε με τη συνοδεία ορχήστρας, όποτε αυτό είναι δυνατό. Επίσης, το "Logical Song" σημαίνει πολλά για πολλούς ανθρώπους. Περιέχει τη σημαντικότερη ερώτηση: «πες μου, ποιός είμαι» και έχει αγγίξει πολύ κόσμο. Ως καλλιτέχνης, όντως απουσίασα πολύ καιρό, για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Εγκατέλειψα τους Supertramp και σχεδόν εξαφανίστηκα για 16-17 χρόνια. Δεν έκανα περιοδείες και αναρωτιόμουν αν θα το ξαναέκανα ποτέ. Το γεγονός ότι επέστρεψα τώρα, το γεγονός ότι η φωνή μου βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα, είναι πραγματικά δυνατή, και το γεγονός ότι έχω τραγούδια που ο κόσμος θέλει πολύ να ακούσει μου προκαλούν μεγάλη ικανοποίηση, ως καλλιτέχνη.

Μ.Γ.: Γνωρίζουμε, από τον τρόπο που μιλάς για αυτή, ότι έχεις μια πολύ ρομαντική άποψη για τη μουσική. Αλλά, ας περάσουμε στην «άλλη πλευρά» του πράγματος, γιατί θα ήθελα να σε ρωτήσω: Ποιά είναι η γνώμη σου για τη διαδικτυακή πειρατεία της μουσικής και την έκταση που έχει πάρει η ανταλλαγή αρχείων στις μέρες μας;
Στην πραγματικότητα, δεν το κατακρίνω. Το κάνω κι εγώ ο ίδιος (γελάει). Μου αρέσει να «κατεβάζω» τραγούδια. Πιστεύω όμως ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να επιβιώσουν. Θα φτάσουμε σε κάποιο σημείο, στο οποίο θα είναι όλο και πιο δύσκολο για έναν καλλιτέχνη να κάνει καριέρα, εφόσον δεν κερδίζει κάποια χρήματα από τη δουλειά του. Πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει μια ανταμοιβή, μια μορφή ανταλλαγής. Αν σου αρέσει το κομμάτι, τότε πλήρωσε για να το ακούσεις. Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα και νομίζω πως βρισκόμαστε σε μια εποχή αλλαγών. Πρόκειται για κάτι συναρπαστικό, αλλά τίθενται πολλά ερωτήματα. Πού θα οδηγήσει αυτό; Ίσως, ο κάθε καλλιτέχνης θα έχει τη δική του σελίδα στο διαδίκτυο και θα «κατεβάζουμε» από εκεί και θα πληρώνουμε κάτι, ως αντάλλαγμα. Μου άρεσε πολύ αυτό που έκαναν οι Radiohead. Ήταν μια καταπληκτική ιδέα, να διαθέσουν έτσι τη μουσική τους και αν σου άρεσε, θα πλήρωνες για αυτή.

Μ.Γ.: Οι Radiohead μπορούν να το κάνουν, αλλά τα συγκροτήματα που δεν είναι διάσημα, δε θα μπορούσαν.
Το καταλαβαίνω. Αλλά τα συγκροτήματα που δεν είναι διάσημα δε θα κερδίσουν τόσα χρήματα, ούτως ή άλλως, ακόμη κι αν έχουν συμβόλαιο με μια δισκογραφική εταιρία. Οι Radiohead κέρδισαν περισσότερα, με αυτόν τον τρόπο. Έξι δολάρια ανά άλμπουμ, κατά μέσω όρο, είναι περισσότερα από όσα θα έδινε μια δισκογραφική, στις μέρες μας.

Μ.Γ.: Η μουσική σου είναι πολύ δημοφιλής και έχει επηρεάσει τους πάντες. Μπορείς να αναγνωρίσεις στοιχεία της επιρροής σου στη σύγχρονη μουσική;
Ναι, μπορώ. Υπάρχουν προφανή στοιχεία. Ξέρω πως οι Gym Class Heroes έκαναν μεγάλη επιτυχία, βασισμένοι στο τραγούδι μου "Breakfast In America". Σε αυτό στήριξαν την καριέρα τους (σ.σ.: Κατά τη διάρκεια της συναυλίας του, ειρωνεύτηκε με πικρία την πρόστυχη αλλαγή που υπέστησαν οι στίχοι του στο τραγούδι των Gym Class Heroes). Λίγα χρόνια πριν, οι Goo Goo Dolls έκαναν επιτυχία στην Αμερική, με το "Give A Little Bit", το οποίο «αναζωογόνησε» τη δικιά τους καριέρα. Επίσης, οι Scooter έκανα επιτυχία, με το "Logical Song", το 2001. Είναι ενδιαφέρον να βλέπω άλλους καλλιτέχνες να κάνουν επιτυχίες με τα τραγούδια μου, τα τελευταία χρόνια. Αλλά ξέρω πως υπάρχουν όλο και περισσότερες μπάντες... Οι The Feeling είναι ένα καλό παράδειγμα, από την Αγγλία, και αναφέρουν τους Supertramp και τα τραγούδια μου ως επιρροή τους. Οι συνθέσεις και η κληρονομιά που αφήσαμε χαίρουν ιδιαίτερης αναγνώρισης, ως πηγές έμπνευσης και επιρροής για τους νέους καλλιτέχνες.

Κ.Α.: Στις συναυλίες σου, αυτόν τον καιρό, εμφανίζεσαι στη σκηνή χωρίς «ολοκληρωμένη» μπάντα, αλλά συνοδευόμενος από άλλον ένα μόνο μουσικό. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Μου αρέσει πολύ αυτό το σχήμα. Ο λόγος είναι ότι πρόκειται για κάτι πολύ μοναδικό. Ο κόσμος δεν ξέρει τί να περιμένει και εγώ, ως καλλιτέχνης, μπορώ να έχω μια πιο άμεση επαφή με το κοινό. Επειδή δεν υπάρχει μπάντα πίσω μου, έχω μεγαλύτερη ελευθερία να αλλάξω το πρόγραμμα, να προσθέσω ένα κομμάτι στη μέση της παράστασης και επιπλέον μπορώ να τραγουδήσω κατευθείαν από την καρδιά μου, κατά κάποιο τρόπο, γιατί δεν έχω «θόρυβο» πίσω μου. Μπορώ να χαμηλώσω ένα όργανο, μέχρι να γίνει ψίθυρος, αν θελήσω. Υπάρχει, λοιπόν, μια πιο βαθιά επαφή με τον κόσμο. Ακούω συχνά να λένε ότι τους προκαλεί έκπληξη πόσο γεμάτος είναι ο ήχος που βγαίνει μόνο και μόνο από τα πλήκτρα μου και άλλον ένα μουσικό. Είναι πραγματικά σπάνιο να ακούσω κάποιον να λέει πως του έλειψαν το μπάσο και τα ντραμς.

Μ.Γ.: Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσει ένα καινούριο άλμπουμ;
Να ελπίζετε, ναι, μπορείτε (γελάει)! Τα τραγούδια υπάρχουν. Είναι έτοιμα. Απλά πρέπει να βρεθεί ο χρόνος για να ηχογραφηθούν. Χρειάζομαι πάντα πολύ χρόνο για να ηχογραφήσω ένα άλμπουμ. Προς το παρόν, με ευχαριστεί περισσότερο να περιοδεύω και να μοιράζομαι τη μουσική μου ζωντανά, αντί να κλειδωθώ στο στούντιο για πέντε μήνες.

Μ.Γ.: Σε ευχαριστούμε πολύ. Ευχαριστούμε για το χρόνο σου.
Ήταν ευχαρίστησή μου.