Συνέντευξη Pig Destroyer

Αφού άλλαξαν μια για πάντα το πρόσωπο του ακραίου ήχου με τα βίαια αριστουργήματα "Prowler In The Yard" (2001) και "Terrifyer" (2004), οι αδιαμφισβήτητοι άρχοντες του grind της νέας χιλιετίας, Pig Destroyer, επέστρεψαν φέτος για να δείξουν ότι δεν θέλει κόπο, αλλά τρόπο για να μείνεις στην κορυφή, κυκλοφορώντας άλλο ένα αριστούργημα. Το "Book Burner" κέρδισε επάξια μια θέση ανάμεσα στις 30 καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς για το Rocking και με αφορμή αυτή τη διάκριση, μιλήσαμε με τον λακωνικό Blake Harrison (samples, effects), ο οποίος μεταξύ άλλων, μας μίλησε για το νέο δίσκο αλλά και γενικότερα για το grind και την εξέλιξή του.

Το "Book Burner" κυκλοφόρησε σχεδόν δυο μήνες πριν. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό και ποιά είναι η αντάποκριση που εισπράττετε μέχρι στιγμής;
Η ανταπόκριση είναι καταπληκτική. Είμαστε τρομερά ευχαριστημένοι αλλά και τυχεροί από την υποστήριξη του κόσμου.

Νομίζω ότι με το "Book Burner" πραγματοποιήσατε μια πιο άμεση στροφή: Κοφτερά σαν ξυράφια τραγούδια, καθαρή αλλά άγρια παραγωγή και λιγότερα thrash περάσματα. Λαμβάνοντας υπόψην την τεράστια επιτυχία του "Phantom Limb" (σ.σ.: το οποίο ήταν πιο βρώμικο και τίγκα thrash), γιατί επιλέξατε να κάνετε αυτές τις αλλαγές στον ήχο σας;
Όταν συζητούσαμε την ιδέα να κάνουμε νέο δίσκο, αποφασίσαμε ότι θέλαμε έναν πιο στρωτό και άγριο, καθαρά grindcore ήχο. Κάτι μανιακό. Τα κομμάτια απλά έτυχε και μας βγήκαν μικρά σε διάρκεια, δεν ήταν συνειδητή απόφαση, αλλά δεν θα έλεγα ότι αλλάξαμε πολύ τον ήχο μας. Δηλαδή, μέσα σε αυτόν τον δίσκο, υπάρχουν στοιχεία απ' όλους τους δίσκους μας.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Kat Katz (Agoraphobic Nosebleed, ex-Salome), τον Jason Netherton (Misery Index) και τον Richard Johnson (Agoraphobic Nosebleed);
Τα παιδιά τα γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό. Ο JR (σ.σ.: Hayes, φωνητικά) αποφάσισε ότι ήθελε και κάποιους άλλους τραγουδιστές να βοηθήσουν κάνοντας κάποια πραγματάκια και γι΄αυτό τους επιλέξαμε. Είναι τρομερά ταλαντούχοι όλοι τους και αφού τους ξέραμε κιόλας, ήταν αρκετά εύκολο να δουλέψουμε μαζί τους.

Πραγματικά, λάτρευα τη δουλειά που έκανε ο Bryan Harvey στα drums, αλλά η δουλειά που έχει κάνει στα τύμπανα ο Adam Jarvis (Misery Index) είναι κάτι το εξωπραγματικό. Υπάρχει περίπτωση να γίνει μόνιμο μέλος της μπάντας;
Ναι. Ο Adam είναι πλέον μέλος των Pig Destroyer και είμαστε τρομερά ενθουσιασμένοι, να τον έχουμε μαζί μας.

Η μικρή ιστορία "The Atheist" του Hayes, που περιλαμβάνεται στις limited εκδόσεις του βινυλίου και του CD, συνοψίζει το νόημα που υπάρχει πίσω από το "Book Burner" (σ.σ.: πολύ περιληπτικά: Σε ένα παράλληλο σύμπαν, φανατικοί χριστιανοί καταφέρνουν και κυριαρχούν δια της βίας σε ολόκληρο τον κόσμο, βάζοντας μια επίλεκτη ομάδα μισθοφόρων, γνωστή ως «book burners» να κυνηγάνε και να σκοτώνουν τους λίγους εναπομείνατες «αλλόθρησκους», καταστρέφοντας παράλληλα κάθε λογής βιβλία ή αλλα δείγματα πολιτισμού. Πρωταγωνιστής είναι ένας «αλλόθρησκος» ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από τους χριστιανούς και να βρει τη «γη της επαγγελίας»). Ποιοί πιστεύεις είναι οι πραγματικοί «book burners» αυτού του κόσμου και ποιά είναι άποψη σου για τη θρησκεία;
Δεν είμαι πολύ σίγουρος ποιοι είναι οι «book burners» στον πραγματικό κόσμο. Η ακροδεξιά ίσως. Όσον αφορά τη θρησκεία, πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να κάνουν και να πιστεύουν σε ό,τι θέλουν. Το πρόβλημα ξεκινάει, όταν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, επιβάλλουν με τη βία τα «πιστεύω» τους και τα ιδανικά τους σε άλλους ανθρώπους.

Το τραγούδι "The Bug" ξεκινάει με μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εισαγωγές που έχω ακούσει, ένα sample από το "Tropic Of Cancer" του Henry Miller. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο απόσπασμα;
Ανέκαθεν το θεωρούσα ένα καταπληκτικό απόσπασμα το συγκεκριμένο. Απλά, πιστέψαμε ότι είναι ένα εξαιρετικό σχόλιο πάνω στην «ασχήμια» της τέχνης. Κάτι το οποίο ισχύει, φυσικά.

Το artwork του νέου δίσκου είναι φανταστικό και ενώ είναι όμορφο, προϊδεάζει για κάτι πολύ τρομακτικό. Ποιανού ιδέα ήταν;
Ιδέα του JR ήταν βασικά. Ο καλλίτεχνης που το δημιούργησε το είχε στην άκρη για λίγο, ο JR το θυμίθηκε και θεώρησε ότι ταιριάζει στον δίσκο.

Το EP "Natasha" (2008), ήταν φανταστικό και αποτελεί ένα τέλειο παράδειγμα της τεράστιας καλλιτεχνικής σας αρτιότητας, δημιουργώντας κάτι τόσο καλό, παρά του ότι φαινομενικά ήσασταν «έξω από τα νερά σας» (σ.σ.: ουσιαστικά το "Natasha" είναι ένα 38λεπτο drone doom / sludge κομμάτι, που δεν έχει καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο έχουν κάνει οι Pig Destroyer). Επρόκειτο απλά για ένα πείραμα ή υπάρχει πιθανότητα να ξανακούσουμε κάτι παρόμοιο από εσάς στο μέλλον; Αν και δεν θα ήθελα επουδενί να αλλάξετε τον ήχο σας, προσωπικά θα ήθελα να ακούσω κάνα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, τόσο εφιαλτικό όσο το "Natasha" να κλείνει τον επόμενο δίσκο σας.
Σε ευχαριστώ. Ναι, εντάξει πείραμα θεωρείται αλλά πάντα υπάρχει η πιθανότητα να επαναλάβουμε κάτι τέτοιο, στο μέλλον. Ποτέ δεν θα παρεκλίναμε πολύ των grindcore ριζών μας, αλλά αυτό είναι ένα είδος μουσικής μου μας έχει επηρεάσει όλους πάρα πολύ, οπότε εφόσον είναι σκοτεινό και βαρύ, τότε δεν αποκλείεται να το δοκιμάσουμε ξανά.

Εδώ στο Rocking, το "Book Burner" ψηφίστηκε ανάμεσα στις 30 καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς, παίρνοντας την έβδομη θέση, κάτι που το καθιστά και τον καλύτερο metal δίσκο της χρονιάς, αφού καμία άλλη metal κυκλοφορία δεν είναι πάνω από αυτό (σ.σ.: νούμερο ένα στην προσωπική μου λίστα). Θες να δηλώσεις κάτι επ' αυτού;
Πραγματικά είναι τέλειο. Είναι τρομερά κολακευτικό για εμάς, να μπαίνουμε σε αυτές τις λίστες. Είμαστε πολυ περήφανοι για τον δίσκο και το να βλέπουμε τον κόσμο να ανταποκρίνεται με τέτοιο τρόπο, είναι καταπληκτικό.

Τι είναι «grind» για σένα; Είναι απλά θέμα του να παίζεις γρήγορα ή είναι ένας τρόπος ζωής;
Σίγουρα, είναι τρόπος ζωής. Εντάξει, όλοι πλέον έχουμε μεγαλώσει και έχουμε κανονικές δουλειές και τέτοια αλλά πρέπει να το αγαπάς πολύ αυτό για να το κάνεις.

Με εσάς σαν πρωτεργάτες, το grind εξελίχθηκε σημαντικά την τελευταία δεκαετία. Το βλέπεις κι εσύ αυτό; Πώς το εξηγείς;
Συμφωνώ, αν και όσον αφορά την εξέλιξη, η αλήθεια είναι ότι κανένα είδος δεν μπορεί να μείνει ίδιο για πάντα γιατί αλλιώς, μπαγιατίζει, μένει στάσιμο. Πάρε ένα είδος, όποιο θες, από το hip-hop ως το doom. Πάντα εμφανίζεται μια καινούρια μπάντα που θα προσθέσει κάτι νέο, κάτι που θα ανανεώσει το είδος.

Οι Pig Destroyer έγιναν γνωστοί για την εκτεταμένη χρήση από noise samples και χάρη στη θορυβώδη παραγωγή, ενώ άλλες grind μπάντες, όπως οι Liberteer για παράδειγμα, χρησιμοποιούν (σ.σ.: ή «χρησιμοποιεί» στην προκειμένη περίπτωση, μιας και πρόκειται για one man band) folk στοιχεία. Πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος για πειραματισμό στο grind;
Εννοείται αυτό. Δεν υπάρχουν όρια στη μουσική. Η τέχνη ποτέ δεν θα έπρεπε να περιορίζεται. Πάντα θα υπάρχει χώρος για αυτούς που θα ξεκινήσουν κάτι απόλυτα καινούριο, αλλά πάντα θα υπάρχει και χώρος για περαιτέρω πειραματισμό και εξέλιξη του είδους.

Από ποιές άλλες μπάντες ή άλλου είδους μορφές τέχνης εμπνέεστε;
Από οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Σαν μπάντα ακούμε jazz, ambient, hip-hop, πειραματική μουσική και ξέρεις, είμαστε απλά άνθρωποι που γουστάρουν και εκτιμούν τη μουσική.

Οι Hatebeak (σ.σ.: πρώην μπάντα του Harrison) ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας, όπου χρησιμοποιούσατε έναν παπαγάλο στα φωνητικά. Ήταν απλά μια παρωδία ή αποτελούσε κάποιου είδους δήλωση;
Βασικά ήταν ένας τρόπος για να σπάσουμε λίγη πλάκα και να χλευάσουμε λίγο το metal. Δεν ήταν και τίποτα το σπουδαίο.

Τι άλλα σχέδια έχετε από 'δω και πέρα; Υπάρχει περίπτωση να κάνετε καμιά ευρωπαϊκή περιοδεία, ίσως να κάνετε και καμία στάση στην Ελλάδα;
Ακόμα σχεδιάζουμε το τι θα κάνουμε του χρόνου και σίγουρα μέσα σε αυτά τα σχέδια είναι να επισκέφτουμε την Ευρώπη. Δεν θα απέκλεια να έρθουμε και Ελλάδα. Θα ήταν τέλεια να παίξουμε εκεί.

Τώρα που τελειώνει το 2012, θες να μου πεις ποια είναι τα πέντε καλύτερα άλμπουμ για σένα;
Black Sheep Wall - No Matter Where It Ends
Gaza - No Absolutes In Human Suffering
Blacklisters - BLKLSTRS
Napalm Death - Utilitarian
Phobia - Remnants Of Filth

Αυτό ήταν Blake. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου.
Ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξή σας. Cheers and beers.