Συνέντευξη: Cathedral

Το να παίξουν οι Cathedral ζωντανά στην Ελλάδα είναι από μόνο του ένα πολύ ευχάριστο νέο. Το ότι συνοδεύονταν από ένα πραγματικά καταπληκτικό δίσκο ονόματι "Garden Of Unearthly Delights" έκανε την προοπτική της συναυλίας ακόμα καλύτερη. Το Rocking.gr δεν έχασε την ευκαιρία για κουβεντούλα (...μιας και τελικά τέτοια ήταν, και όχι τυπική συνέντευξη) μαζί τους και έτσι το ίδιο πρωινό της ημέρας του live, υπό το θόρυβο της παρέλασης, ήπιαμε τον καφέ μας παρέα με τους Lee Dorian και Garry Jennings στο ξενοδοχείο που διέμεναν. Τα υπόλοιπα παρακάτω...

Χαίρετε!
Γεια!
L.D.: Γεια σας.

Χαιρόμαστε που ήρθατε για μία ακόμα συναυλία. Πρώτα από όλα: Είναι η αποψινή συναυλία μέρος της περιοδείας για την προώθηση του “Garden Of Unearthly Delights”;
L.D.: Όχι. Δε θα το έλεγα. Υποτίθεται ότι θα παίζαμε στην Ελλάδα πέρυσι, σαν μέρος της περιοδείας για το album.

Ναι κάτι είχα ακούσει. Γιατί δεν συνέβη αυτό;
L.D.: Δεν γνωρίζω. Για διάφορους λόγους.



Περιοδεύσατε με τους Grand Magus και τους Electric Wizard. Αυτές οι μπάντες ήρθαν ξεχωριστά στην Ελλάδα. Γιατί δεν ήρθατε σαν πακέτο για την περιοδεία;
L.D.: Είναι αρκετά δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Όταν είσαι σε τουρνέ στην Ευρώπη, είναι μεγάλη η απόσταση για να έρθεις στην Ελλάδα σαν μέρος του tour. Θα σου πάρει τρεις με τέσσερις μέρες για να έρθεις εδώ και να ξαναγυρίσεις προς τα εκεί που πήγαινες. Για μας δεν είχε λογική να κάνουμε κάτι τέτοιο. Μας είναι πιο εύκολο να έρθουμε για ένα one off show μόνοι μας. Αυτή τη στιγμή κάνουμε συναυλίες με αυτό τον τρόπο, σε μέρη που απλά μας αρέσει να παίζουμε.

Οπότε θα παίξετε τραγούδια από όλη τη καριέρα σας. Όλα τα album.
L.D.: Ναι σχεδόν. Όχι από όλους τους δίσκους. Θα παίξουμε το “Ebony Tears” από τον πρώτο δίσκο, μερικά από το “Ethereal Mirror” και μερικά από το “Carnival Bizarre”, αλλά κανένα από το “Supernatural Birth Machine”.

Από το τελευταίο;
L.D.: Από το τελευταίο θα παίξουμε κάπου στα τρία.

Το “Garden” ίσως;
L.D.: Όχι το “Garden”. Το παίξαμε μία φορά πάντως. Στο Λονδίνο, στο Underworld.

Στο κομμάτι είχατε κάποιους καλεσμένους. Το παίξανε μαζί σας στη σκηνή;
L.D.: Ναι, όλοι ήταν εκεί. Ήταν πολύ cool. Ήταν βέβαια λίγο αγχωτικό γιατί το προβάραμε μία φορά, την προηγούμενη νύχτα, και μετά το παίξαμε ζωντανά.

Είναι μεγάλο τραγούδι για να παιχτεί. Είναι δυνατόν να το «κόψετε»; Να παίξετε, ας πούμε, δέκα λεπτά από αυτό;
L.D.: Δεν έχει νόημα. ‘H το παίζεις όλο, ή καθόλου. Βλέπεις είναι δύσκολο να κάνεις ένα live με αυτό. Θα θέλαμε πολύ να το ξανακάνουμε, αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να φέρουμε όλους τους υπόλοιπους μουσικούς και να προβάρουμε περισσότερο, καταλαβαίνεις…

Τελευταία φορά ήρθατε στο τουρ του “Seventh Coming” και είχε πραγματικά λίγο κόσμο. Περίπου εκατόν πενήντα άτομα.
L.D.: Νομίζω ότι ήταν περισσότεροι.

Ξέρεις, ήταν πραγματικά λίγοι.
L.D.: Δεν ήταν άσχημα για αυτούς…

Αυτή ακριβώς είναι η ερώτηση μου. Έφτασα στο live εννέα η ώρα, την ώρα που άνοιγαν οι πόρτες και πήγα πρώτη σειρά. Μπορούσες να παίξεις ποδόσφαιρο μέσα το club. Αλλά παρακολουθώντας το σόου σκέφτηκα, οι τύποι παίζουν λες και υπάρχουν χιλιάδες κόσμου από κάτω.
L.D.: Ξέρεις, ήρθαμε στην Ελλάδα να κάνουμε ένα σόου. Δεν είναι ότι ξαφνικά εμφανιστήκαμε και παίξαμε. Ακόμα και έτσι να γινόταν, όταν είναι να κάνεις μια συναυλία πρέπει πάντα να βάζεις τα δυνατά σου για να κάνεις ότι καλύτερο, αλλιώς ποιος ο λόγος να την κάνεις; Είμαστε στο χώρο περίπου δεκαεπτά χρόνια. Γιατί να ασχοληθούμε με κάτι αν δεν πρόκειται να δώσουμε το 100%;



Ναι, αλλά άλλες μπάντες, ας πούμε οι Crematory, όταν παίξανε εδώ, ενώ είχαν περισσότερο κόσμο από τους Cathedral, ήταν πραγματικά απογοητευμένοι και δεν παίξανε τόσο καλά.

(μπαίνει ο Garry Jennings, κιθαρίστας των Cathedral)

Θα θέλαμε τη γνώμη σου για την τελευταία σας συναυλία, όπου παρευρέθηκε πολύ λίγος κόσμος. Και ρώταγα πως νοιώσατε όταν ανεβήκατε στη σκηνή, είδατε αυτό το λίγο κόσμο και παίξατε λες και ήταν χιλιάδες από κάτω. Μου άρεσε πολύ η συναυλία.
G.J.: Δεν ξέρω, απλά αυτό κάναμε. Άλλωστε ποιο το νόημα να κάνεις μια συναυλία και να μην τα δίνεις όλα; Απλά τα δίνεις όλα, κάνεις το καλύτερο που μπορείς.
L.D.: Όταν κάνεις μια συναυλία, περνάς τις προηγούμενες δύο με τρεις εβδομάδες σκεφτόμενος τη συναυλία. Ακόμα και αν πρόκειται να έχεις διαβολικές συνθήκες. Τις επόμενες εβδομάδες θα τις περάσω συγκεντρωμένος σε αυτή τη συναυλία. Πας εκεί και ακόμα και αν πρόκειται να είναι σκατά θα το κάνεις, γιατί διαφορετικά θα νοιώσεις τεμπελιά και βαρεμάρα και θα απογοητεύσεις τον εαυτό σου και το κοινό.
G.J.: Μερικές φορές οι καλύτερες συναυλίες γίνονται μέσα στις δυσκολότερες συγκυρίες. Απλά προσπαθείς να τις ξεπεράσεις, απλά κάνεις το καλύτερο σου. Ξέρεις, επειδή παίζω ποδόσφαιρο, όταν είσαι αντιμέτωπος με μια ομάδα πολύ καλύτερη από σένα τα δίνεις όλα γιατί ξέρεις ότι πρέπει να τα δώσεις όλα. Όταν παίζεις αντιμέτωπος με μία κατώτερη ομάδα πας λίγο μπλαζέ, γιατί σκέφτεσαι ότι «α! αυτούς τους έχουμε εύκολα». Έτσι είναι και όταν κάνεις μια συναυλία, πας στο μέρος και είναι εφιάλτης, οι μπύρες είναι χάλια… (γέλια) αλλά όταν ανεβαίνεις στη σκηνή και παίζεις είναι απλά απίστευτα.
L.D.: Εκεί είναι όλη η ενέργεια. Απλά χρειάζεται να προετοιμάζεις τον εαυτό σου.
G.J.: Μερικές φορές πας σε συναυλίες και είσαι έκπληκτος από το γεγονός ότι όλα είναι ΟΚ.
L.D.: Ναι, όλα είναι υπερβολικά καλά.
G.J.: Ναι, υπερβολικά καλά. Δεν υπάρχει ο εκνευρισμός και η επιθετικότητα για να βγεις να παίξεις.

Παραείναι τέλεια δηλαδή;
G.J.: Ναι, ξέρεις, πας στη συναυλία και όλα είναι έτοιμα στην εντέλεια. Υπάρχει πολυτέλεια, και βγαίνεις και δεν έχεις λόγο να δώσεις το 100% του εαυτού σου.

Πίσω στην τελευταία σας κυκλοφορία, το CD ανέδυε άρωμα μήλου όταν παιζόταν.
L.D.: Αυτό δεν είχε να κάνει με μας ειλικρινά.

Ήταν ιδέα της εταιρίας;
L.D.: Δεν ξέραμε καν για αυτό μέχρι που είδαμε το CD. Ήταν καλή ιδέα πάντως.

Ναι, εμένα μου άρεσε πολύ. Σκέφτηκα ότι συνδυάζεται καλά με το concept του δίσκου περί του Κήπου της Εδέμ.
L.D.: Ναι, ήμουν πραγματικά έκπληκτος, το βρήκα πολύ ωραία ιδέα. Αλλά δεν είχε να κάνει με μας, δεν το προτείναμε.

Πάλι για τον τελευταίο σας δίσκο. Πως τον αντιμετώπισαν οι φαν του σχήματος και τι σκέφτεστε γι αυτόν τώρα που πέρασε σχεδόν ενάμισης χρόνος από την κυκλοφορία του;
G.J.: Ακόμα πιστεύω ότι είναι killer δίσκος. Ξέρεις, είναι ότι συνεχίζεις και είσαι ενεργός για δεκαεφτά χρόνια και βγάζεις ένα δίσκο μετά από τόσο καιρό. Φτάνεις σε ένα σημείο της καριέρας σου που μπορεί να χαλαρώσεις.
L.D.: Αυτό συνέβη με μας.
G.J.: Ακριβώς για αυτό μιλάω. Πρέπει να το ξεπεράσεις και να συγκεντρωθείς ξανά, γιατί είσαι στη μπάντα εξ αρχής και σκέφτεσαι τις επιρροές σου και όλα τα σχετικά και το γιατί θες να συνεχίσεις να είσαι στην μπάντα και πιστεύω ότι σε αυτό τον τελευταίο δίσκο αυτό ακριβώς καταλάβαμε. Συγκεντρωθήκαμε αποκλειστικά στο να κάνουμε το καλύτερο album.
L.D.: Άμα είναι να κάνεις κάτι τέτοιο, είναι σαν ζήτημα ζωής ή θανάτου βασικά. Ή το κάνεις ή όχι. Αν είναι να το κάνεις…ξέρεις, είμαστε μαζί τόσο καιρό, ποτέ δεν ήμασταν ιδιαίτερα επιτυχημένη μπάντα, πρέπει απλά να πιέζεις και να ξαναπιέζεις τον εαυτό σου μέχρις ότου νοιώσεις πραγματικά χαρούμενος με κάτι. Περάσαμε φάσεις όπου κάναμε δίσκους επιτυχημένους αλλά μετά πήραμε τον εαυτό μας ως δεδομένο.

Το “Carnival Bizarre”; Εννοείς εμπορικά επιτυχημένους, ή ότι εσείς ήσασταν ευχαριστημένοι από αυτούς;
L.D.: Ξέρεις, το “Carnival Bizarre” είναι μάλλον το καλύτερο μας album. Μετά από αυτό, στο “Supernatural…” και το “Caravan…” συνεχίσαμε στην ίδια κατεύθυνση. Ήταν σαν να καθίσαμε στο τιμόνι και να ακολουθήσαμε την πορεία, δεν παρεκκλίναμε ποτέ ουσιαστικά από αυτό.

Ποια είναι τώρα τα συναισθήματα σας για αυτά τα album μετά το “Carnival Bizarre”;
L.D.: Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι το καλύτερο που κάναμε μετά από το “Carnival…” ήταν το “Endtyme”. Θεωρώ ότι το “Supernatural…” ήταν πολύ βιαστικό. Δεν νομίζω ότι έπρεπε να το κάνουμε εκείνη την περίοδο. Αν περιμέναμε λίγο περισσότερο καιρό, έξι μήνες ας πούμε, θα είχε βγει πολύ καλύτερο.

Αυτό ακριβώς θα ρώταγα τώρα. Πιστεύεις ότι έπρεπε να περιμένετε λίγο περισσότερο;
L.D.: Ναι, αλλά αυτό που συνέβη ήταν ότι όταν κάναμε το “Carnival Bizarre” ήμασταν εκτός δράσης για δύο-τρία χρόνια λόγω προβλημάτων με τη δισκογραφική μας και με την μπάντα που διαλυόταν και όλα τα σχετικά. Και όταν κάναμε το “Carnival Bizarre” αποφασίσαμε να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο βγάζοντας ένα album ένα χρόνο αργότερα.

Νομίζεις ότι έφταιγε και η πίεση από την εταιρία και τον κόσμο;
G.J.: Κοίτα, θέλαμε να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο. Ειλικρινά, όταν ξεκινάς και για κάνα δύο χρόνια κερδίζεις δημοτικότητα. θες να συνεχίσεις σε αυτό το ρυθμό, αλλά λόγω πολλών πιέσεων, μεγάλης δισκογραφικής και της μπάντας που τότε διαλυόταν με μέλη να αποχωρούν, ενώ θέλαμε να κρατήσουμε ένα ρυθμό, όπως είπε και ο Lee, ίσως βιαστήκαμε. Τώρα μπορεί να κοιτάς πίσω και να λες ότι αυτό ήταν καλό και αυτό κακό, αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο αυτό που κάναμε ήταν αυτό που θεωρούσαμε καλό για την μπάντα.
L.D.: Πιστεύω ότι το υλικό ήταν καλό, απλά ήμασταν λίγο πιεσμένοι. Αν είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο και ξοδεύαμε λίγο περισσότερο χρόνο…ούτε εγώ είμαι ευχαριστημένος με αυτά που κάναμε τότε.

Τι σκέφτεστε για τον καινούριο δίσκο τώρα;
L.D.: Το θέμα με το νέο δίσκο είναι ότι περάσαμε σχεδόν τρία χρόνια απλά αναλύοντας τι θέλαμε να κάνουμε και σκεφτόμενοι ενδελεχώς κάθε πτυχή του κάθε τραγουδιού. Μπορεί να ακούγεται απλά σαν ένα μάτσο τραγούδια μαζεμένα, αλλά πραγματικά μελετήσαμε κάθε λεπτομέρεια και κάθε αντίθεση μεταξύ των στυλ και του τρόπου που έρρεαν τα τραγούδια. Πραγματικά ξοδέψαμε πολύ χρόνο σε αυτό.
G.J.: Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσετε ότι όταν κάναμε τον τελευταίο δίσκο, είχαμε υλικό το οποίο δουλεύαμε και ήταν σχεδόν ένα άλμπουμ. Όταν όμως μπήκαμε στο στούντιο να ηχογραφήσουμε, αποφασίσαμε πως δε μας άρεσε και αρχίσαμε να ξαναγράφουμε από την αρχή. Αυτό δείχνει και πόσο σοβαρά το πήραμε αυτή τη φορά.

Μου άρεσε πολύ και η ιδέα του διαφορετικού κουρδίσματος στις κιθάρες. Είχαν ένα διαφορετικό ήχο αυτή τη φορά.
L.D.: Μιλήσαμε για τον ήχο της κιθάρας εξ αρχής. Θέλαμε να είναι heavy όπως στο ξεκίνημα μας.

Πιο πολύ σαν το “Forest Of Equilibrium”; Στο πνεύμα εκείνης της εποχής;
G.J.: Ναι. Βασικά δεν θέλαμε να παίξουμε εκ του ασφαλούς στο νέο δίσκο, θέλαμε κάτι πιο ακραίο. Αυτός ήταν και ο λόγος που αρχίσαμε να παίζουμε άλλωστε. Όταν ακούσαμε το “Forest…”, ο ήχος του μας είχε συνεπάρει. Θέλαμε να συμβεί το ίδιο ξανά στο νέο δίσκο.

Μιλώντας για το “Forest…” Lee, έχεις σκεφτεί να κάνεις ξανά παρόμοια φωνητικά, όπως τότε;
L.D.: Μερικές φορές το κάνουμε. Περιστασιακά σε τραγούδια χρησιμοποιώ αυτό το στυλ. Αλλά εκτός και αν προσανατολίζεσαι σε αυτό το στυλ εντελώς, δεν μπορεί να πιέσεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι τέτοιο. Γιατί το “Forest…” ήταν αυτό ακριβώς που αισθανόμασταν εκείνη την περίοδο. Και πλέον δεν αισθάνομαι το ίδιο. Δεν μπορώ να ξυπνήσω και να πω «ας κάνω ένα δίσκο σαν το “Forest…”» απλά για το γούστο του, γιατί απλά δεν μπορώ. Ήμαστε διαφορετικοί ως άτομα πλέον.



Candlemass 20th Anniversary Show. To DJ set σου; Άλλες λεπτομέρειες; Θα τους συνοδέψετε επί σκηνής;
L.D.: Όχι όχι, απλά νομίζω ότι ο τραγουδιστής του “Epicus…” θα τραγουδήσει ολόκληρο το album, αυτό θα είναι φανταστικό. Και φυσικά ο Robert (Lowe, ο νέος τραγουδιστής των Candlemass) από τους Solitude Aeturnus θα είναι ο βασικός τραγουδιστής.

Απλά ανέφεραν ότι θα έχουν special guests επί σκηνής στην ανακοίνωση και ήμουν περίεργος.
L.D.: Όχι, δεν ξέρω κάτι παραπάνω εκτός από αυτά που ανέφερα.

Για τους doomsters θα είναι σπουδαία μέρα πάντως.
L.D.: Ω! Θα είναι φανταστικά.

Είσαι ο υπεύθυνος της Rise Above Records. Νέα από την εταιρία έχουμε;
L.D.: Έχουμε χιλιάδες πράγματα που θα κυκλοφορήσουν φέτος. Έχουμε δύο νέες μπάντες αυτή τη στιγμή, τους Litmus και τους Gentlemans Pistols. A! Και τους Winters, το album τους θα κυκλοφορήσει μάλλον τον Απρίλιο. Και επίσης όλοι ηχογραφούν αυτή τη χρονιά: Capricorns, Electric Wizard, Taint, Witchcraft. Όλοι βγάζουν δίσκο φέτος και ξέρεις συγκεντρωνόμαστε εκεί.

Οι Capricorns με πρώην μέλη των Iron Monkey;
L.D.: Όχι…Α περίμενε. Ο Dean, ο μπασίστας, έπαιζε μαζί τους.

Είχα δει τους Capricorns σε ένα live που έκαναν εδώ.
L.D.: Αλήθεια; Ναι, πρέπει να είχαν παίξει στο Underground.

Όχι Underground. Στο Underworld. Είχαν πολύ λίγο κόσμο, βασικά ο κόσμος δεν τους γνώριζε.
L.D.: Η διανομή στην Ελλάδα είναι πολύ άσχημη. Είναι προφανώς καλύτερη τώρα άλλα είχε πρόβλημα.

Εκείνη την εποχή δεν τους γνώριζε κανένας.
L.D.: Είναι δύσκολο γιατί η διανομή ήταν κακή. Οι εταιρίες είναι εταιρίες. Ξεκινάνε, διαλύονται, ξαναφτιάχνονται και δεν υπάρχει πραγματική συνοχή και τα παιδιά απλά αγοράζουν τους δίσκους από εισαγωγή ή από το σόου, όταν η μπάντα είναι ήδη εδώ και δεν έχει τη δυνατότητα να προβληθεί. Είναι κάπως δύσκολο αλλά πιστεύω ότι βελτιώνεται.

Παρεμπιπτόντως, όπως ενημερώσαμε ήδη και το μάνατζερ σας, το webzine μας, το Rocking.gr, παίζει μουσική στο Texas Club και θα έχουμε aftershow Cathedral party. Και θα μας άρεσε να έρθεις και εσύ.
L.D.: Η κοπέλα μου μένει στην Αθήνα! Βασικά είναι από την Αθήνα, είναι Ελληνίδα, και χθες που φτάσαμε πρόλαβα και την είδα ελάχιστα. Θα την δω αύριο οπότε θα πρέπει να είμαι νηφάλιος. Θα έρθω όμως.

Ωραία θα ήμαστε εκεί.
L.D.: Θα έρθω αλλά θα πιω μόνο νερό (γέλια).

Μπύρες μόνο μπύρες.
Μια μικρή ερώτηση ακόμα. Οι Teeth Of Lions Rule The Divine είναι στον πάγο. Υπάρχει περίπτωση να δούμε κάτι νέο από αυτούς στο μέλλον;
L.D.: Είναι δύσκολο γιατί ο Steve μένει στην Νέα Υόρκη. Αν και νομίζω ότι μετακόμισε στο Παρίσι τώρα. Ίσως κάνουμε κάποια στιγμή ένα δίσκο, αλλά ακόμα και ο πρώτος του κάναμε, ηχογραφήθηκε μέσα σε δύο μέρες. Το γράψαμε την πρώτη και τον ηχογραφήσαμε την δεύτερη. Ήταν cool να το κάνουμε έτσι, αλλά αν είναι να κάνουμε κάτι νέο πρέπει να ήμαστε πιο συγκεντρωμένοι και να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο.



Τελευταία λόγια για τους φαν;
L.D.: Χαιρόμαστε που ήμαστε πάλι εδώ. Ευχαριστούμε για την υποστήριξη και ελπίζω να απολαύσετε το σόου. Stay heavy!