Συνέντευξη Puta Volcano (Luna)

«Όσο πιο βαθιά βουτάμε στην ύφεση, τόσο πιο ουσιαστικά και γόνιμα θα είναι τα μουσικά μας λεγόμενα»

Από την Τόνια Πετροπούλου, 01/07/2015 @ 10:45
Λίγες μέρες πριν το rock 'n' roll πάρτι του καλοκαιριού μιλήσαμε με την φωνή της εκρηκτικής ανερχόμενης μπάντας των Puta Volcano, Άννα Παπαθανασίου (Luna).

Αναρωτιέστε κι εσείς ποιός είναι ο λόγος που οι ελληνικές female-fronted μπάντες είναι μετρημένες στα δάχτυλα; Πόσο ίσοι είναι δύο μουσικοί διαφορετικών φύλων; Πού οφείλεται η ακμή της εγχώριας αγγλόφωνης σκηνής; Τι χρειάζεται να έχει μια μπάντα και ένα τραγούδι για να αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου; Και ποιός είναι, άραγε, ο Άγιος Βασίλης του rock; Τώρα, μπορείτε να μάθετε, διαβάζοντας την παρακάτω συνέντευξη.

Γιατί χρησιμοποιήσατε, για όνομα της μπάντας, το ηφαίστειο που βρίσκεται ανάμεσα στην Βολιβία και την Χιλή και ποιό το σημείο τομής του με το «volcanic rock», που χρησιμοποιείτε για να περιγράψετε τον ήχο σας;
To όνομα προέκυψε τυχαία. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια παιδιόθεν αγάπη για ηφαίστεια και δεινόσαυρους, ντοκιμαντέρ παιχνίδια, βιβλία κλπ. Από 'κει και πέρα, απλώς, θεωρήσαμε ότι ένας ενδιαφέρων και ίσως, ελαφρώς, προκλητικός ήχος και συνδιασμός λέξεων μπορεί να νοηματοδοτηθεί διαφορετικά από την πορεία της μπάνταςκαι της μουσικής μας.

Το volcanic rock από την άλλη, είναι κι αυτό ένα παιχνίδι λέξεων και μια αντίδραση στον κατακερματιμό της μουσικής σε είδη. Επειδή ακριβώς, κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να εντάξουμε το μουσικό  μας ύφος με σαφήνεια σε ένα από τα ήδη υπάρχοντα, αποφασίσαμε να εφεύρουμε ένα.

Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον παραγωγό «μεγαθηρίων», Chris Tsangarides, στο ξεκίνημα της καριέρας σου;
Η παρθενική μας δισκογραφική εμπειρία ήταν κάπως έντονη. Σίγουρα νιώσαμε δέος με τον ανελέητο κατάλογο παραγωγών του Chris, όπως Ian Gillan, Ozzy Osbourne, Depeche Mode, Thin Lizzy, Judas Priest, Black Sabbath κλπ. Η συνεργασία μας ήταν πολύ ευχάριστη. Ο ίδιος είναι σαν τον Άγιο Βασίλη του rock και μας βοήθησε αρκετά σε ζητήματα δυναμικών και τεχνικών στοιχείων. Ο χρόνος ηχογραφήσεων ήταν συμπυκνωμένος και εξαντλητικός για όλους μας. Εκείνος κοιμόταν στους καναπέδες του στούντιο κι εμείς όρθιοι απο ένα σημείο και μετά... Κάτι που χαρακτηρίζει το πρώτο μας EP, "Represent Victory Below Eye", είναι, σαφώς, το έντονο προσωπικό αισθητικό στοιχείο του Τσαγκαρίδη που έχει χαρακτηριστεί άλλωστε ως p.w.a (producer with attitude).

Άννα Παπαθανασίου (Luna) (Puta Volcano)

Τι αποκομίσατε απ' τη συνεργασία σας και με ποιόν τρόπο αποτυπώθηκε στο "The Sun";
Το "The Sun" είναι μια διαφορετική ιστορία. Εδώ, συνεργαστήκαμε με τον Γιάννη Νικολακόπουλο στη θέση του παραγωγού και αρκετούς ακόμα που βοήθησαν. Είναι ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος των Puta Volcano. Ήταν αρκετά χρονοβόρος, μεσολάβησαν πολλά, χρειάστηκε επιμονή και αφοσίωση και αποτελεί για μας ένα μεταβατικό στάδιο στην μουσική μας αναζήτηση. Ήταν πιο ουσιαστική η δουλειά που έγινε από άποψη προσωπικού στοιχείου στην παραγωγή και αφού, σίγουρα, μας ταιριάζει πιο πολύ, ιδιοσυγκρασιακά. Το "The Sun" είναι καταγραφή σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο, για εμάς. Κατά τη διάρκειά του, βιώσαμε έντονες και τραγικές καταστάσεις που μετασχηματίστηκαν σε στίχους, μουσική και εικόνες.

Ο ήχος σας ακροβατεί ανάμεσα στην '90s σκηνή του Seattle και του σύγχρονου stoner ρεύματος. Όμως, τι είναι αυτό που τον κάνει να ακούγεται τόσο εναλλακτικά φρέσκος και «πιασάρικα» κολλητικός;
Δεν είναι στις προθέσεις μας να παράγουμε pop προιόν, αν και πιστεύω πως το ακουμπάμε ασυνείδητα. Είμαστε live band και όχι τόσο στουντιακή και αυτό παίζει ρόλο γιατί ένα μεγάλο ποσοστό της μουσικής μας είναι το performative κομμάτι. Ίσως να είναι αυτό, δεν ξέρω.

Είστε ανοιχτοί στον πειραματισμό του ήχου σας ή βρήκατε αυτό που σας ταιριάζει / εκφράζει και θα αφοσιωθείτε στην εξερεύνηση αυτού;
Είμαστε σε συνεχή αναζήτηση, ψάχνουμε καινούρια στοιχεία, ρυθμικά μοτίβα και ηχοχρώματα. Δεν ανήκουμε σε καμία περίπτωση στην κατηγορία των crowd pleasers που αναζητούν την επιβεβαίωση στο αυτί του ακροατή πρώτα, εξαιρώντας την προσωπική τους εξέλιξη.

Αυτό που ξεχωρίζει, άμεσα, είναι η χροιά σου. Αλήθεια, πώς αιτιολογείς το γεγονός ότι οι ελληνικές female-fronted μπάντες της χώρα μας μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού;
Γενικά στην μουσική και ειδικά στα πιο σκληρά είδη παίζει ανδροκρατία. Κάτι σαν την εκκλησία και τους παπάδες. Πραγματικό μυστήριο. Είναι και λίγο η κρυφοσυντηρητική παιδεία του Έλληνα, είναι και η κατηγοριοποίηση σε αγόρια και κορίτσια. Η γυναίκα υποτίθεται ότι πρέπει να τραγουδάει από ελαφρολαικό μέχρι μπουζούκι, με τακούνι και extensions. Η σκηνή λειτουργεί ελαφρώς αποτρεπτικά λόγω της δυσκοίλιας αποδοχής. Θα αλλάξει αυτό.

Έχετε δει να αντιμετωπίζονται οι γυναίκες διαφορετικά απ' τους άντρες στον μουσικό χώρο ή απλώς να στέκονται στην εξωτερική εμφάνισή τους, αντί στις ικανότητές τους; Εάν συνέβαινε σε εσάς, πώς θα το διαχειρίζασταν;
H ισότητα είναι ένας από τους μεγαλύτερους μύθους, δυστυχώς, ακόμα και για εμάς τους δυτικούς. Μπορεί στα βασικά να έχουν εξομαλυνθεί, κάπως, τα πράγματα αλλά, σε δημιουργικό - επαγγελματικό επίπεδο η γυναίκα είναι μονίμως ένα βήμα πίσω. Καλείται να αποδεικνύει την καλλιτεχνική της αξία καθημερινά. (Ειδικά, αν δεν υπάρχει ένας «πλούσιος μπαμπάς» να της φυλάει τα νώτα.)

Έχει συμβεί και σε μας. Απλώς, απορούμε με την εκάστοτε στερεοτυπική αντιμετώπιση και συνεχίζουμε ακάθεκτοι, διότι δεν μας αφορά. Η εξωτερική εμφάνιση είναι εξίσου χρήσιμη και στα δύο φύλα απ' τη στιγμή που είναι πάνω σε μία σκηνή, χωρίς να είναι, όμως, αυτό το μέτρο. Όπως και να 'χει, ζούμε σε ναρκισσιστικούς καιρούς, όπου, παραγκωνίζεται το περιεχόμενο έναντι του περιτυλίγματος. Όσο το ενστερνιζόμαστε τόσο διογκώνεται. Κάπου εκεί, μπαίνουν και τα social media με την αμφίσημη χρησιμότητα και καταστροφικότητά τους.

Άννα Παπαθανασίου (Luna) (Puta Volcano)

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, η εγχώρια μουσική σκηνή έχει αναπτυχθεί, ιδιαιτέρως από αγγλόφωνες μπάντες, ανεξάρτητα απ' το είδος που παίζουν. Μιας και είστε μέρος αυτής, πώς εξηγείτε αυτό το φαινόμενο;
Internet, MTV (το παλιό, όχι η σημερινή trash εκδοχή του), η προ-κρίσης ελληνική οικονομική «ευρωστία» που επέτρεψε σε μεγάλο κομμάτι στη γενιά μας να αναπτυχθεί (και) καλλιτεχνικά, με περισσότερα προνόμια και μικρότερο άγχος επιβίωσης. Το τελευταίο είναι βέβαια κάτι που έχει σκάσει, τώρα τελευταία, και για να είμαστε ειλικρινείς, είμαστε λίγο κουταβοποιημένοι και παραχαϊδεμένοι μπροστά στο άγνωστο που μας ξημερώνει. Από την άλλη, έχουμε μάθει να εκφραζόμαστε, μουσικοκαλλιτεχνικά, με αισθήματα οργής, απογοήτευσης, απομυθοποίησης, απώλειας και αβεβαιότητας, σε προσωπικό επίπεδο, όποτε, αναπόφευκτα, βγαίνουν και σε κοινωνικοπολιτικό.

Αυτή είναι η επανάστασή μας. Λέμε αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε και πολλές φορές, το λέμε στα αγγλικά για να μας καταλαβαίνουν κι εκτός συνόρων. Αυτό, έχει μια αντιοξειδωτική δράση που μας κρατάει ζωντανούς. Όσο πιο βαθιά βουτάμε στην ύφεση, τόσο πιο ουσιαστικά και γόνιμα θα είναι τα μουσικά μας λεγόμενα, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό.

Τελικά, τα blog με τα παράνομα download μπορούν να βοηθήσουν μια άγνωστη μπάντα να ανελιχθεί και να γίνει γνωστή; Πιστεύετε ότι η σωστή οδός είναι μόνο μέσω προώθησης από δισκογραφική ή οποιοσδήποτε τρόπος να διαθέσεις την μουσική είναι θεμιτός;
Όλοι οι τρόποι είναι θεμιτοί σήμερα, με την κατάρρευση των μεγάλων δισκογραφικών και την ελεύθερη διακίνηση της μουσικής. Ο μουσικός καλείται να ανεβαίνει πιο συχνά στη σκηνή και να ιδρώνει και λιγάκι παραπάνω. Να κάνει τη δουλειά του, κοινώς, μεταφέροντας την ενέργειά του απευθείας στο κοινό. Στην περίπτωσή μας και βάσει βραχύχρονης εμπειρίας, όλα βοηθούν. Το DIY είναι ζόρικο, επίπονο και πιο κοστοβόρο. Το "The Sun" κυκλοφόρησε μέσω της Frontyard η οποία μας βοήθησε αρκετά. Αυτό, όμως, που είναι επί της ουσίας αναγκαίο είναι να κάνεις ένα καλό management και από εκεί και πέρα, επιλέγεις, αποφασίζεις και διεκδικείς.

Κατά τη γνώμη σας, τι πρέπει να έχει μια μπάντα προκειμένου να διαρκέσει στον χρόνο και τι ένα τραγούδι για να γίνει «κλασικό»;
Μια μπάντα, καταρχάς, δεν είναι απαραίτητο να διαρκέσει στον χρόνο αν δεν έχει να πει κάτι το διαφορετικό. Επομένως, η διάρκεια απορρέει από την δημιουργική ευφυΐα και ανησυχία. Σίγουρα παίζει ρόλο η εσωτερική λειτουργία, οι σχέσεις και οι ισορροπίες, αλλά, εκεί είναι και το στοίχημα, το οποίο και δουλεύεται. Προσωπικά, πιστεύω για τους Puta ότι το συνεκτικό στοιχείο είναι η straight edge πλευρά και των τεσσάρων.

Για να γίνει ένα κομμάτι κλασικό πρέπει να αντέξει στον χρόνο και να ακούγεται πάντα σύγχρονο. Αυτό, ίσως, μεταφράζεται στο να διέπεται απο ειλικρίνεια, χωρίς περιττά στοιχεία και κιτς φλυαρίες.

Άννα Παπαθανασίου (Luna) (Puta Volcano)

Πόσο δύσκολο είναι μια ελληνική μπάντα να κάνει αισθητή την παρουσία της στο εξωτερικό; Έχετε σκοπό να μάθετε «από πρώτο χέρι» στο μέλλον;
Σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά, ο δρόμος έχει ανοίξει από αρκετά δυνατά ονόματα της εγχώριας σκηνής ,τα οποία τυγχάνουν υψηλής αποδοχής έξω. Δεν αποτελεί για εμάς, ούτε όνειρο, ούτε και αυτοσκοπό. Είναι ένα απαραίτητο βήμα και βρίσκεται στα άμεσα σχέδιά μας.

Τι μάθατε απ' την εμπειρία που είχατε ως support στο Rockwave; Πώς σας φάνηκε η ανταπόκριση του κοινού;
Το Rockwave ήρθε τη στιγμή που ήμασταν έτοιμοι να το υποστηρίξουμε. Ήμασταν καλά προετοιμασμένοι, λίγο αγχωμένοι και κυρίως, ενθουσιασμένοι. «Έκατσε» σε μια χρονική περίοδο τραγικών απωλειών για την μπάντα, επομένως υπήρχε αρκετή συγκινησιακή φόρτιση που μας «κούρδισε» όλους στην ίδια συχνότητα, επι σκηνής και ήταν κάτι που πέρασε και στον κόσμο, από κάτω.

Πώς αισθάνεστε που μετά απ' αυτή την εμπειρία θα «ανοίξετε» για τους Eagles Of Death Metal;
Είναι ένα ακόμη βήμα για εμάς. Εννοείται πως είμαστε ενθουσιασμένοι που θα ανοίξουμε ένα απο τα αγαπημένα μας ονόματα στο Fuzz. Βέβαια, σε εσωτερικό επίπεδο κάθε ευκαιρία που μας δίνεται είναι ένα στοίχημα εμπειρίας και απόδοσης.

Ξέρετε, ο Josh Homme συνηθίζει να εμφανίζεται σε κάποιες συναυλίες. Αν αυτή είναι μία απ' τις τυχερές και σας δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσετε μια εμφανή επιρροή σας, τι θα του πείτε;
Κατα κάποιον τρόπο, όπως κι αν ακουστεί αυτό, δεν χαρακτηριζόμαστε από την ιδιότητα του προσωπολάτρη fan. Αυτό που μας εξιτάρει, κυρίως, είναι η μουσική του και σε πολύ μικρότερο βαθμό ο ίδιος και αυτή είναι η αντιμετώπισή μας, γενικά. Σαφώς και χαιρόμαστε στο ενδεχόμενο του να ανέβουμε στην ίδια σκηνή με τον Homme, ίσως και να τον γνωρίσουμε backstage.
  • SHARE
  • TWEET