Συνέντευξη James LaBrie

«Η ειρωνεία στη μουσική είναι πως συνήθως τα πράγματα που ακούγονται πολύ απλά στην επιφάνεια, έχουν πολύ περισσότερο βάθος από ότι τους φαίνεται»

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 02/08/2013 @ 14:00
Υπάρχουν φορές που μόνο ο τόνος της φωνής ενός μουσικού αρκεί για να σου περάσει την αγάπη και τον ενθουσιασμό για τη μουσική του και το πόσο πιστεύει σε αυτή. Όταν εισπράττεις αυτόν τον ενθουσιασμό από αναγνωρισμένους μουσικούς όπως ο James LaBrie κι ο Matt Guillory, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν, αυτό είναι ακόμα πιο όμορφο και σημαντικό. Με το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους, "Impermanent Resonance", να κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, είχαμε πολλά θέματα να συζητήσουμε και έδειξαν ιδιαίτερη διάθεση να  απαντήσουν σε όλα.

James LaBrieΓεια σας, James και Matt. Χαίρομαι που μπορώ να τα πω και με τους δυο σας. James, την τελευταία φορά κάναμε την συνέντευξη στα παρασκήνια πριν από το show σας, εδώ στην Αθήνα...
J.L.: Ήταν σε εξωτερικό χώρο, σωστά; Ω, ήταν μια πολύ ζεστή μέρα...

Και δώσατε ένα πολύ «καυτό» show όπως πάντα...
J.L.: (γέλια)

Αυτή πρέπει να είναι μια αρκετά πυρετώδης, πολύ γεμάτη (σ.σ.: busy) περίοδος, καθώς έχετε το νέο James LaBrie άλμπουμ να κυκλοφορεί σύντομα, αλλά ειδικά για εσένα James, αφού θα πρέπει να τελειώσετε το νέο άλμπουμ των Dream Theater. Πώς εξελίχθηκε η διαδικασία αυτή τη φορά;
J.L.: Νομίζω ότι ο Matt θα πρέπει να απαντήσει πως εκτυλίχθηκε η διαδικασία για το "Impermanent Resonance".
M.G.: Το συνθετικό μέρος πιθανότατα ξεκίνησε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο πριν, νομίζω. Κάναμε μικροαλλαγές μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι δεμ για εμάς James...
J.L.: Ναι, ναι, είναι. Σίγουρα...
M.G.: Κόλλησε για λίγο, γιατί οι Dream Theater ξεκίνησαν την παραγωγή του νέου τους άλμπουμ και στην πραγματικότητα πήγαινε ταυτόχρονα με την παραγωγή του "Impermanent Resonance" και ο James ήταν σε θέση να ξεκλέψει μια-δυο εβδομάδες του χρόνου του για να κάνει τα φωνητικά, αλλά εν τέλει τα πάντα δούλεψαν. Αλλά, ναι, ήταν λίγο πυρετώδης περίοδος... (γέλια). Τέλος πάντων, είμαστε ευχαριστημένοι με το πώς προέκυψε.
J.L.: Νομίζω, Χρήστο, αυτό που είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι ο Matt είναι ο βασικός συνθέτης της μπάντας και δικαιωματικά ανέλαβε την παραγωγή στο τελευταίο άλμπουμ, γιατί μπορούσε να επιβλέπει τα πράγματα από όλες τις πλευρές. Όπως είπε, ήμουν ήδη στο στρατόπεδο των Dream Theater και εν τω μεταξύ αυτός διασφάλιζε ότι η μουσική ολοκληρωνόταν, ότι οι μουσικοί παίζουν, ότι παίζουν αυτό που πρέπει  να παίζουν, ότι τα τραγούδια είναι όπως πρέπει και φρόντισε όλες τις ρυθμίσεις. Νομίζω ότι πάντα ήταν έτσι και, όπως ανέφερε ο Matt, μας πήρε ένα χρόνο για να συνθέσουμε όλο το υλικό και ξεκινήσαμε πιθανώς ενάμιση χρόνο πριν, όπου είχαμε μια πρώτη συζήτηση για να δώσουμε το πράσινο φως και σταδιακά η σύνθεση των τραγουδιών οδήγησε σε αυτό που έχουμε σήμερα ως "Impermanent Resonance". Υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι, άλλοι καλλιτέχνες που συνέβαλαν μουσικά μαζί με εμάς και  ο Matt δούλεψε μαζί τους...
MG: Ναι... Λίγο πριν ξεκινήσαμε την παραγωγή για το "Impermanent Resonance", ένας κιθαρίστας που ονομάζεται Peter Wichers (σ.σ.: πρώην κιθαρίστας και βασικός συνθέτης των Soilwork) επικοινώνησε με τον Peter Wildoer και του είπε: «Γεια σου, άκουσα το "Static Impulse", νομίζω ότι είναι ένας σπουδαίος δίσκος και θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με εσάς, αν σας ενδιαφέρει». Ο Peter με τη σειρά του απάντησε: «Λοιπόν, επιτρέψτε μου να επικοινωνήσω με τον Matt και να εξετάσει την ιδέα και να πει τι νομίζει». Έτσι, ο Peter Wldoer μου έστειλε ένα email λέγοντας «Γεια σου, ξέρεις, ο Peter Wichers ενδιαφέρεται να δουλέψει με σένα και τον James σε αυτό το νέο δίσκο». Και εγώ, όντας ένας πολύ μεγάλος οπαδός του παιξίματος του Peter, αμέσως σκέφτηκα ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη, γιατί θα μπορούσε να συνεισφέρει πολλά πράγματα. Ξέρεις, το γράψιμο, το στυλ παιξίματός του και όλα αυτά. Το ύφος του είναι παρόμοιο και ταιριάζει γάντι σε αυτό που έχουμε ήδη. Και τότε, σε εκείνο το σημείο, επικοινώνησα με τον James και του είπα «Πρέπει να τσεκάρεις αυτόν τον τύπο, είναι καταπληκτικός και μπορεί να προσσφέρει πολλά». Και από τη στιγμή που ο James άκουσε μερικά από τα νέα πράγματα πάνω στα οποία δούλευε ο Peter, έδωσε το οκ, οπότε και σε εκείνο το σημείο τον πήραμε μαζί μας.

James LaBrie - Impermanent ResonanceΓνώριζα ότι ο Peter δούλεψε μαζί σας και έχοντας υπόψη μου το στιλ του στους Soilwork ταίριαξε γάντι, καθώς είναι ένας από τους καλύτερους συνθέτες στο στυλ μουσικής που έχετε ακολουθήσατε στο "Static Impulse"...
M.G.: Σωστό. Ο Peter είναι καταπληκτικός. Ήταν πραγματική ευχαρίστηση να συνεργαστώ μαζί του και σίγουρα θα συνέχιζα να συνεργάζομαι μαζί του στο μέλλον. Είναι σπουδαίο να δουλεύεις μαζί του.

Τώρα, James, πόσο εύκολο είναι για σένα να μεταβαίνεις από τους Dream Theater σε αυτό project, ειδικά τώρα πια που έχεις πιο ενεργό ρόλο στις φωνητικές μελωδίες των Dream Theater. Ας πούμε ότι έχεις μια σπουδαία φωνητική μελωδία στο μυαλό σου. Πώς διαλέγεις που ταιριάζει καλύτερα;
J.L.: Δεν σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο. Ξέρεις, αν οδηγάω στο δρόμο και μου έρθει μια μελωδία ή μια ιδέα, την ηχογραφώ στο iphone μου. Στο σημείο αυτό μπορώ να το ακούσω και αν πιστεύω ότι είναι κατάλληλο για αυτό που κάνουμε  ο Matt και, τότε θα το στείλω στον Matt. Είτε θα είναι μια ιδέα για μελωδία που έχω ή μια ιδέα για riff, τι πρέπει να κάνω; Θα το δείξω στον Matt και αν μπορεί να κάνει κάτι με αυτό σε εκείνο το σημείο, κάνει κάτι με αυτό. Αλλά, δεν σκέφτομαι «Ω, αυτό είναι ιδανικό για τους Dream Theater» ή «αυτό είναι ιδανικό για τον Matt». Έχει να κάνει με το που τυχαίνει να βρίσκομαι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Για μένα, πραγματικά, θα μπορούσε να πάει και στους δύο. Ξέρεις, θα μπορούσα να παρουσιάσω στους Dream Theater την ίδια ιδέα, που θα μπορούσα να παρουσιάσω στον Matt. Αυτό εξαρτάται μόνο από το που βρίσκομαι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύω και βασικά αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύω με τον Matt όλα αυτά τα χρόνια. Αν έχω μια ιδέα για μια μελωδία ή για ένα riff θα το δείξω στον Matt, αλλά από εκείνη τη στιγμή είναι ο Matt που συνθέτει τη μουσική για αυτά τα άλμπουμ και έτσι γίνεται από την ημέρα που αρχίσαμε να κάνουμε άλμπουμ μαζί.

James LaBrie - Matt GuilloryΑν δεν κάνω λάθος, συνεργάζεστε τα τελευταία 15 χρόνια, σωστά;
J.L.: Το πρώτο άλμπουμ των Mullmuzzler κυκλοφόρησε το 1999, οπότε έχεις δίκιο.

Έτσι, με δεδομένο ότι έχετε τους ίδιους μουσικούς με το προηγούμενο άλμπουμ θα μπορούσατε να θεωρηθείτε κανονική μπάντα;
J.L.: Η απάντηση είναι πραγματικά σύντομη. Απολύτως! Αυτό που προσπαθούμε να καθιερώσουμε εδώ είναι ότι αυτό που κάνουμε θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Δεν είναι κάτι το περιστασιακό. Δεν νομίζω ότι ο Matt και εγώ το είδαμε ποτέ έτσι. Είμαστε και οι δύο πολύ παθιασμένοι και είμαστε υπερήφανοι για ό, τι αυτό αντιπροσωπεύει. Για μένα ήταν μια μεγάλη κίνηση να έχουμε τους ίδιους μουσικούς που είχαμε στο "Static Impulse", επειδή ήταν τόσο δυνατό άλμπουμ για μας. Το ότι έχουμε τους ίδιους μουσικούς σίγουρα ενισχύει το γεγονός ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι το σοβαρό, με προσέγγιση κανονικού συγκροτήματος.
M.G.: Συμφωνώ απόλυτα με ό, τι ο James λέει. Είμαι μεγάλος οπαδός του να υπάρχει συνοχή σε αυτό το πλαίσιο. Βρήκαμε τους κατάλληλους μουσικούς και ήταν απόλυτα λογικό να συνεχίσουμε μαζί τους και στο νέο δίσκο. Ξέρεις, ο κάθε ένας από αυτούς είναι απλά εκπληκτικός. Ο Peter Wildoer είναι ένα καταπληκτικός ντράμερ, ο Ray Riendeau είναι ένα καταπληκτικός μπασίστας! Αυτός ο τύπος με ξετρελαίνει. Για τον Marco,  τι μπορώ να πω; Ο τύπος δεν είναι από αυτόν τον πλανήτη. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί παίκτες. Οπότε, ναι, η σύνθεση των μουσικών δημιουργεί μια καταπληκτική ομάδα παικτών και κοιτάζοντας στο μέλλον θα ήθελα πολύ να διατηρήσουμε την ίδια σύνθεση, γιατί κάθε άνθρωπος συνεισφέρει κάτι που κάνει τα πάντα να ακούγονται πολύ καλύτερα.

James LaBrieΑυτό το άλμπουμ φαντάζει η φυσική συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς και φαίνεται πως έχετε βρει ένα στυλ που σας ταιριάζει. Πάντως, δεν είναι σύνηθες αυτό που κάνετε, διότι όσο μεγαλώνουν οι μουσικοί τείνουν να παίζουν πιο ήρεμη μουσική, ενώ εσείς παίζετε πιο metal και πιο ακραία μουσική. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σκοπεύετε να συνεχίσετε σε αυτό το μονοπάτι ή ίσως να επιστρέψετε στον πιο prog ήχο των Mullmuzzle ή του "Elements Of Persuasion" στο μέλλον;
M.G.: Θεέ μου. Λοιπόν, θα έλεγα πως το "Impermanent Resonance" είναι ένας καλός δίσκος συνέχειας από το "Static Impulse". Δεν θα έλεγα απαραίτητα πως είναι σαν το "Static Impulse". Θεωρώ πως το "Static Impulse" μάλλον έχει λιγότερες δυναμικές και ήταν περισσότερο μια metal επίθεση κατά τη διάρκειά του, με την εξαίρεση του "Coming Home". Το "Impermanent Resonance" θεωρώ πως έχει μεγαλύτερη διαφοροποίηση ανάμεσα στα τραγούδι, αλά ακόμα έχουμε αυτά τα metal θεμέλια που καθιερώσαμε στο "Elements Of Persuasion". Οπότε, αν είναι να κάνουμε κάτι στο μέλλον, νομίζω πως ναι, οπωσδήποτε θα κρατούσαμε αυτό τον ήχο ανέπαφο. Τα θεμέλιά μας είναι οπωσδήποτε metal, αλλά δεν θέλουμε να περιορίζουμε τους εαυτούς μας σε ένα δεδομένο πλαίσιο. Μας αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα.
J.L.: Ξέρεις, Χρήστο, όταν λες πως πολλοί καλλιτέχνες ή μουσικοί ή συγκροτήματα τείνουν να μαλακώνουν, νομίζω πως αυτό είναι το πρόβλημα με πολύ κόσμο, ο οποίος εύκολα μπορεί να γίνει -δεν βρίσκω καλύτερο όρο- αυτάρεσκος και να νιώθει ότι «λοιπόν, αυτό το έχω κάνει και χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο και μάλλον η πρόοδος εδώ είναι να γίνω λίγο πιο μαλακός στην προσέγγισή μου». Δε θα μιλήσω εκ μέρους του Matt, αλλά δουλεύοντας μαζί του για τόσα χρόνια, γνωρίζω πως για τον Matt και εμένα έχει να κάνει -κι αυτό θα έπρεπε να ισχύει για κάθε αληθινό καλλιτέχνη που θέλει να μεγαλώνει ή να εξελίσσεται μουσικά- με το τι σε εμπνέει αυτή τη στιγμή και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είσαι φοβισμένος ή να νιώθεις ότι εκπροσωπείς μια συγκεκριμένη προσέγγιση ή ένα στυλ ή μια κατεύθυνση όσον αφορά στη μουσική. Δεν πρέπει να το αφήσεις ποτέ να συμβεί αυτό και, όπως είπε ο Matt, δεν πρόκειται να περιορίσουμε τους εαυτούς μας σε ένα πλαίσιο ή να μην σκεφτούμε εκτός αυτού πλαισίου. Με τον Matt, η ομορφιά όλου αυτού είναι πως θα εκφράσει ελεύθερα τη θέλησή του, «Ω Θεέ μου, πρόσφατα ακούω αυτό και νομίζω πως προς τα εκεί πρέπει να κινηθούμε» και αντίστροφα, εγώ κάνω το ίδιο σε αυτόν.
M.G.: Είναι αλήθεια αυτό...
J.L.: Στην πραγματικότητα αυτό διατηρεί φρέσκια τη μουσική μας. Το να εκπλήσσουμε και σε ένα βαθμό να σοκάρουμε κάποιους ακροατές μας, διότι δεν περίμεναν την κατεύθυνση που πήραμε ή το πώς αναπτύχθηκε η μουσική μας. Αλλά, αυτό είναι που μας διατηρεί μοναδικούς και για μένα αυτό είναι που βοηθάει να αποτυπώσουμε πραγματικά το ποιοι  και τι είμαστε σε μουσικό επίπεδο και αυτό που μας διαφοροποιεί από πολλούς άλλους. Είναι το ότι νιώθουμε διαρκώ να επανά-εμπνεόμαστε να κάνουμε κάτι που νιώθουμε ότι πραγματικά μας αντιπροσωπεύει. Κι όσο διατηρούμε αυτή την ακεραιότητα με τους εαυτούς μας και με το ακροατήριό μας, τότε θεωρώ ότι αυτά τα άλμπουμ θα συνεχίσουν να αντιπροσωπεύουν ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να κάνουμε σε μουσικό επίπεδο.

James LaBrie - Matt GuilloryOk. Τώρα, αισθάνομαι πως προσπαθείτε να ισορροπήσετε μεταξύ ακραίων προσεγγίσεων, υπό την έννοια του συνδυασμού απλών δομών στα τραγούδια με ταυτόχρονο απαιτητικό τεχνικά παίξιμο ή επιθετικότητα με pop μελωδίες. Είναι η ισορροπία το σημαντικό στοιχείο για εσάς;
M.G.: Λοιπόν, ναι. Έχουμε αυτά τα ακραία στοιχεία και είναι σίγουρα ένα σημαντικό κομμάτι, ειδικά στο νεότερο υλικό, αλλά δε θεωρώ πως λειτουργούν απαραίτητα από μόνα τους. Επεσήμανες τις pop μελωδίες. Η μελωδία είναι το πρώτο και βασικό. Για μένα είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα τραγούδι. Αν δεν έχεις μια καλή μελωδία, κάτι που να είναι δυνατό, κάτι που να είναι αξιομνημόνευτο, τότε δεν έχεις τίποτα στην πραγματικότητα. Οπότε το να τοποθετήσεις μια πραγματικά δυνατή μελωδία είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Βασικά, μου αρέσει να τοποθετώ μια πολύ δυνατή μελωδία που είναι προσβάσιμη και τη θυμάσαι και να χτίζω το τραγούδι γύρω από αυτή. Είναι θέμα του να ισορροπήσεις αυτά ακραία στοιχεία, τους ρυθμούς και τους ήχους με τα pop στοιχεία. Θεωρώ πως δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Δεν θα παρουσιάζει ενδιαφέρον, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, κάτι χωρίς δυνατή μελωδία.
J.L.: Ένα στοιχείο που κάνει τις συνθέσεις του Matt πολύ αναγνωρίσιμες είναι αυτό που μόλις είπε. Οι μελωδίες μέσα σε ένα τραγούδι, οι φωνητικές μελωδίες είναι πραγματικά η προτεραιότητα, διότι το πρώτο πράγμα με το οποίο συνδεόμαστε ως ανθρώπινα όντα είναι η ανθρώπινη φωνή. Και αυτό όσον αφορά στη μουσική είναι το μεταδίδον μέσο. Βασικά, είναι το πρώτο στοιχείο που αντιλαμβανόμαστε και με το οποίο δενόμαστε. Αλλά, πέρα από αυτό, ένα από τα ωραία πράγματα γύρω από το πώς ο Matt δομεί τη μουσική του είναι ότι στο μουσικό πλαίσιο υπάρχουν μελωδίες και κάτι που είναι αξιομνημόνευτο μέσα στη μουσική, κάτι που είναι πιασάρικο, κάτι που είναι άμεσο. Και νομίζω πως αν ακούσεις το "Impermanent Resonance" παντού θα βρεις πράγματα μέσα στο άλμπουμ, τα στοιχεία που το κάνουν αξιομνημόνευτο, που το κάνουν να σου κολλήσει, που θα μπορούσες να γυρνάς μέσα στο σπίτι ή να οδηγάς το αμάξι σου και να σιγοτραγουδάς αυτά τα τραγούδια, είτε αναπαράγεις ένα riff με τη φωνή σου, είτε τραγουδάς μια φωνητική γραμμή. Κι αυτό είναι που θεωρώ ότι πραγματικά κάνει ένα άλμπουμ σαν το "Impermanent Resonance" να «συντονίζεται» (σ.σ.: resonate) με τον καθένα. Νομίζω πως αυτό είναι σημαντικό, διότι αν δεν το κάνεις αυτό έχεις χάσει το στόχο. Θα έχεις κάτι που ξεχνιέται εύκολα και κακά τα ψέματα, ειδικά στις μέρες μας, με τα διάφορα θέματα που μας αποσπούν πέρα από τη μουσική, είναι εύκολο για κάποιον να το προσπεράσει. Αλλά, η μουσική είχε πάντα κάνει με αυτό. Να κάνεις κάτι αξιομνημόνευτο, να κάνεις κάτι το οποίο αισθάνεσαι κοντά σου και αυτό είναι που πραγματικά προσπαθούμε να καθιερώσουμε εδώ.

James LaBrieΣε κάθε σας άλμπουμ έχω κι ένα τραγούδι που ξεχωρίζω, το οποίο αυτή τη φορά είναι το "Back On The Ground" και θα έλεγα πως είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα του άλμπουμ. Εσείς έχετε κάποια αγαπημένα τραγούδια μέσα από αυτό;
M.G.: Δεν ξέρω, μου αρέσουν όλα. Το "Back On The Ground" είναι σίγουρα ένα πολύ δυνατό τραγούδι. Είμαι πολύ χαρούμενος με το πώς βγήκε και στην πραγματικότητα το συγκεκριμένο τραγούδι είναι αυτό πάνω στο οποίο ο James κι εγώ δουλέψαμε περισσότερο από όλα. Ήταν μια πρόκληση, σίγουρα μια πρόκληση, αλλά στο τέλος θα συμφωνούσα πως είναι ένα τραγούδι που ξεχωρίζει, αν και τα αγαπάω όλα. Άλλο ένα τραγούδι που ξεχωρίζει για μένα είναι το "Lost In The Fire". Το λατρεύω αυτό το τραγούδι. Δεν ξέρω για σένα, James...
J.L.: Ω ναι, αυτά τα τραγούδια είναι φοβερά. Χρήστο, θυμάμαι όταν ο Matt μου έφερε το "Back On The Ground" διότι είχε αυτό το τραγούδι το οποίο είχε γράψει  και τους στίχους που είχε γράψει και τη μελωδία και ήμουν σε φάση «Θεέ μου, αυτό είναι hit!» Ήταν ραδιοφωνικό hit! Και είναι αστείο, διότι όταν μπήκα στο στούντιο και ξεκίνησα να το τραγουδάω, επιφανειακά φαινόταν εύκολο και σκέφτηκα πως θα το τελειώσω με τη μία... Αυτή είναι η ειρωνεία στη μουσική Συνήθως, πράγματα που ακούγονται πολύ απλά στην επιφάνεια, έχουν πολύ περισσότερο βάθος από ότι τους φαίνεται. Κι αυτό είναι συγκεκριμένα ένα από αυτά τα τραγούδια, όπου πραγματικά παιδεύτηκα πολύ για να το κάνω να ακουστεί όπως ακούγεται στα φωνητικά. Διότι, η μουσική, η μελωδία και οι στίχοι ήταν όλα φοβερά και όταν ο Matt μου έδωσε το τραγούδι ήμουν σε φάση «αυτό είναι άρρωστο». Αλλά, πέρα από αυτό, και το είπα στον Matt πριν καιρό, είναι ένα τραγούδι που ονομάζεται "I Got You". Αυτό και το "Amnesia". Αυτά τα δυο τραγούδια είναι πολύ δυναμικά. Μελωδικά δυνατά. Σπουδαίοι στίχοι. Μουσικά, γίνονται τόσα πράγματα που κάθε φορά που θέλω να πάω πίσω και να ακούσω τα τραγούδια του άλμπουμ αυτά είναι που ακούω και μου φέρνουν ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο. Είναι δύσκολο να πω κάτι και να είμαι αντικειμενικός, διότι είμαι τόσο υπερήφανος για αυτό το άλμπουμ και αισθάνομαι πως πραγματικά αντιπροσωπεύει ποιοι και τι είμαστε ο Matt κι εγώ σήμερα, αλλά επίσης από πού ερχόμαστε και πως με κάθε άλμπουμ αποδεικνύουμε ότι εξελισσόμαστε ως μουσική οντότητα και θεωρώ πως γίνεται όλο και καλύτερο. Θεωρώ πως η μουσική έχει μεγάλη συνοχή και είναι πολύ επίκαιρη στο τι γίνεται σήμερα. Οπότε, αν έπρεπε να διαλέξω δυο τραγούδια αυτά μου έρχονται πρώτα στο μυαλό, αλλά οφείλω να πω πως αγαπώ κάθε ένα από τα τραγούδια.

James LaBrieΕπίσης, πρέπει να σταθώ στο τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ ("I Will Not Break"), το οποίο πρέπει να είναι το πιο βαρύ και επιθετικό που έχετε γράψει. Ήταν κάτι σκόπιμο το να γράψετε ένα τόσο επιθετικό τραγούδι;
M.G.: Οπωσδήποτε! Δεν το συζητώ! Λατρεύουμε το ακραίο metal, λατρεύουμε το επιθετικό υλικό και στην πραγματικότητα όταν προσπαθούσαμε να ξεδιαλύνουμε τη σειρά των τραγουδιών στο άλμπουμ αυτό το τραγούδι το σκεφτόμουν ακόμα και για εναρκτήριο. Ήταν τόσο επιθετικό που θεωρούσα ότι θα έδινε ένα χαρακτήρα. Αλλά, αυτό έγινε σκόπιμα, διότι δεν μπορούμε να γράφουμε μόνο πιο χαλαρού τύπου τραγούδια, αλλά μας αρέσει και το επιθετικό στυλ επίσης, αντίστοιχα.
J.L.: Ξέρεις, για μια ακόμα φορά αυτό το τραγούδι έχει την ενέργεια την οποία μας αρέσει να εμφυσούμε μέσα στη μουσική μας. Το ότι αυτό ήταν το τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ πιστοποιεί την ιδέα πως σε παίρνουμε για μια μεγάλη βόλτα και θέλουμε να σε αφήσουμε με 100 χλμ/ώρα στον δρόμο...
M.G.: (γέλια) Τα λέμε πιο κάτω...
J.L.: Είναι σπουδαίο τραγούδι και έχει τόση δύναμη μέσα του και το παίξιμο όλων είναι σπουδαίο. Για μένα είναι ωραίο, διότι μπορεί να είναι ένα πολύ επιθετικό τραγούδι, αλλά η μελωδική δομή μέσα στο τραγούδι έχει πολύ μουσικότητα, είναι πολύ όμορφη. Ταιριάζει τέλεια με την επιθετικότητα της μουσικής, με το ύφος του τραγουδιού. Οπότε, είναι μια ωραία δυναμική που βοηθάει στο να έρθει το τραγούδι σε ένα αξιομνημόνευτο επίπεδο.

Δεν θα μπορούσα να μη δώσω σημασία στους στίχους και ειδικά στο γεγονός πως οι περισσότεροι εξ' αυτών είναι αρκετά άμεσοι και προσωπικοί, σε σημείο που θες να ξέρεις την ιστορία πίσω από αυτούς. Πως γράφονται οι στίχοι κι από τους δύο σας;
M.G.: Λοιπόν, θεωρώ πως ο James κι εγώ έχουμε πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις στο γράψιμο στίχων. Είναι πολύ πιο άνετο για μένα να γράφω στίχους γύρω από προσωπικές εμπειρίες και πράγματα που περνάω ή εμπειρίες που είχα στο παρελθόν ή πράγματα τα οποία μου συμβαίνουν αυτή την εποχή. Οπότε, είναι απλά φυσικό για εμένα να γράφω κατά αυτόν τον τρόπο και να τείνω να γίνομαι λίγο πιο ευθύς στην προσέγγισή μου, αλλά η προσέγγιση του James είναι διαφορετική και νομίζω πως αυτές οι διαφορετικές προσεγγίσει το κάνουν πιο ενδιαφέρον και δημιουργούν μια πιο ισορροπημένη προοπτική κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
J.L.: Συμφωνώ απόλυτα και θεωρώ πως αυτό κάνει το στιχουργικό περιεχόμενο σε όλα τα άλμπουμ μας πιο ενδιαφέρον και είναι πολύ πιο βαθύ και πολύ πιο γενικό. Διότι, ο Matt γράφει από μια πολύ προσωπική σκοπιά, για προσωπικές σχέσεις και τέτοια πράγματα. Είναι μια σπουδαία πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων αυτή που βλέπει συνήθως ο Matt. Εγώ έχω διαφορετική οπτική γωνία. Παρατηρώ τι γίνεται γύρω μου και μου αρέσει να μιλάω για την κοινωνική συνείδηση ανά τον κόσμο ή ακόμα για λογοτεχνικά βιβλία που διάβασα πρόσφατα. Αυτό πραγματικά με επηρεάζει. Θέλω να μιλάω για πράγματα που βλέπω να γίνονται γύρω μου. Όχι πως δεν προκύπτουν μέσα από μια προσωπική οπτική ή γωνία, αλλά είμαι περισσότερο ένας παρατηρητής, μου αρέσει να βλέπω τι γίνεται γύρω μου και να γράφω υπό αυτή τη γωνία. Αλλά, θεωρώ πως λόγω αυτού, του ότι κινούμαι σε μια πιο κοινωνική προσέγγιση -όχι πως ο Matt δεν συμπεριλαμβάνει τέτοια στοιχεία σε κάποιους στίχους του- αυτό προσθέτει περισσότερο βάθος στο στιχουργικό μας περιεχόμενο. Όπως, για παράδειγμα, το "Destined To Burn", που στιχουργικά έχει να κάνει με ένα το βιβλίο "The Book Of Negroes" και βασικά είναι ένα τραγούδι για τη σκλαβιά και την αδικία που υπέστη μια ομάδα ανθρώπων, μόνο και μόνο λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Ακόμα δεν το χωράει ο νους μου όλο αυτό το θέμα. Αλλά, όπως και να έχει, αυτό είναι που κάνει τα άλμπουμ μας πιο ενδιαφέροντα, το που κινούμαστε στιχουργικά.

James LaBrieΛοιπόν James, επέτρεψε μου  να αλλάξω  λίγο θέμα. Σε μερικές μέρες έχετε το listening session για το νέο άλμπουμ των Dream Theater στο οποίο ήμουν καλεσμένος, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να πετάξω μέχρι εκεί, οπότε πες μου τι χάνω...
J.L.: Η Roadrunner προσκαλεί δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο. Θα πραγματοποιηθεί σε ένα στούντιο στη Νέα Υόρκη και βασικά θα ακούσουμε το άλμπουμ με τους δημοσιογράφους και κάποιους νικητές διαγωνισμού και μετά θα αράξουμε μαζί τους, θα έχουμε κάποια ορεκτικά και ποτά της αρεσκείας του καθενός και απλά θα συζητήσουμε με όλους όσους είναι εκεί. Θεωρώ ωραίο το ότι η Roadrunner θέλησε να το πραγματοποιήσει αυτό. Είναι εκστασιασμένοι με το νέο μας άλμπουμ, είναι τρελαμένοι με αυτό και θέλουν να το υποστηρίξουν και να δημιουργήσουν μεγάλο θόρυβο πριν το άλμπουμ κυκλοφορήσει.

Οπότε, τι πραγματικά ξεχωριστό έχει αυτό το άλμπουμ;
J.L.: Ξέρεις δεν μπορώ να πω πολλά για τους Dream Theater σε αυτή τη συνέντευξη. Για να το πω συνοπτικά θα έλεγα πως είναι το άλμπουμ με την μεγαλύτερη συνοχή που έχουμε κάνει ποτέ. Τα progressive, τα metal, τα pop και τα κινηματογραφικά στοιχεία που παίζουν μεγάλο ρόλο στους Dream Theater είναι όλα εκεί. Χωρίς να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες θεωρώ πως είναι απόλυτα σωστό στο δεδομένο σημείο της καριέρας μας, με το υλικό που περιέχει αυτό το άλμπουμ το ότι αυτό είναι το ομώνυμο άλμπουμ. Βγάζει τέλειο νόημα.

James LaBrieOk. Δεν κάνω άλλες ερωτήσεις γύρω από αυτό. Υπάρχει πιθανότητα να δούμε την μπάντα James LaBrie να παίζει ζωντανά;
J.L.: Matt, ανέλαβέ το εσύ αυτό... (γελάει)
M.G.: Ναι... Σίγουρα... Όλοι μας θα θέλαμε πολύ να περιοδεύσουμε για αυτόν το δίσκο, ειδικά από τη στιγμή που δεν μας βγήκαν τα πράγματα για την περιοδεία του "Static Impulse". Οπότε, ναι, θα περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία να το πραγματοποιήσουμε. Όλοι μας πεθαίνουμε να βγούμε και να παίξουμε αυτή τη μουσική, την οποία δουλέψαμε σκληρά να δημιουργήσουμε. Είναι απλά θέμα χρονικής συγκυρίας και της κατάλληλης ευκαιρίας που έχει να κάνει με όσους εμπλέκονται. Ο κόσμος μας ρωτάει κάθε μέρα και υπάρχει φλόγα μέσα μας να βγούμε και να παίξουμε αυτή τη μουσική για τους οπαδούς.
J.L.: Θεωρώ πως, όπως λέει ο Matt, Χρήστο, αναπόφευκτα όταν με το καλό ξεδιαλύνουμε το πρόγραμμα όλων μας και έχει πραγματικά νόημα θα κάνουμε μια πρέπουσα περιοδεία με το απαραίτητο χρονικό διάστημα. Διότι, το να περιοδεύσουμε θα έχει νόημα για αυτή τη μπάντα… θα κάνουμε οπωσδήποτε μια περιοδεία σε υποστήριξη όλης αυτής της μουσικής κάποια στιγμή. Είναι θέμα το να διασφαλίσουμε πως θα λειτουργεί για όλους, όσον αφορά τα προγράμματά μας.

Σας ευχαριστώ και τους δύο για τον χρόνο σας, συγχαρητήρια και πάλι για το νέο σας άλμπουμ και ελπίζω να σας δω και τους δύο σύντομα από κοντά...
M.G.: Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
J.L.: Ευχαριστούμε Χρήστο. Σε ευχαριστούμε για την υποστήριξη. Κάθε φορά που έχω έρθει στην Ελλάδα ήταν μοναδικά και το να φέρουμε ο Matt κι εγώ αυτή τη μπάντα στην Ελλάδα για να παίξουμε κάποια από αυτή τη μουσική θα ήταν μια φοβερή εμπειρία και είμαι σίγουρος πως οι οπαδοί στην Ελλάδα θα περάσουν ένα συναρπαστικό βράδυ.
  • SHARE
  • TWEET