Συνέντευξη Enchant (Doug Ott)

Οι Enchant, μετά από 11 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, πραγματοποιούν μια από τις επιστροφές της χρονιάς, τουλάχιστον για τον χώρο του progressive rock. Καθώς αυτές τις μέρες κυκλοφορεί το καταπληκτικό "The Great Divide", είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον ιθύνοντα νου, βασικό συνθέτη και κιθαρίστα της μπάντας Doug Ott, ο οποίος μας μίλησε για την δημιουργία και το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ, για το πώς αντιμετωπίζουν τα μέλη της μπάντας τη μουσική τους, αλλά και για το πως βλέπει τη θέση των Enchant στη σημερινή prog σκηνή.

Καλησπέρα Doug, σου στέλνω χαιρετίσματα από την Ελλάδα. Ως παλιός οπαδός της μπάντας, πραγματικά χαίρομαι που βλέπω τους Enchant να επιστρέφουν μετά από τόσο καιρό. Οπότε, καλώς σας ξαναβρήκαμε...
Ευχαριστώ πολύ! Είναι ωραία που είμαστε πίσω...

Τώρα, η επιστροφή σας είναι ακόμα πιο σπουδαία, καθώς συνδυάζεται με ένα πραγματικά εντυπωσιακό άλμπουμ. Συγχαρητήρια για το "The Great Divide". Πώς νιώθεις για αυτό και τι ανταπόκριση έχεις λάβει ως τώρα;
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Πραγματικά έχω ερωτευθεί αυτόν τον νέο δίσκο και ως τώρα όλοι δεν είχαν παρά σπουδαία λόγια να πουν για αυτόν! Είναι πραγματικά πολύ ωραίο το συναίσθημα του να λαμβάνεις τόσο θετική ανταπόκριση, μετά από τόση κοπιαστική δουλειά που είχε αυτός ο δίσκος.

Πες μου λίγα λόγια για την διαδικασία της σύνθεσης και της ηχογράφησής του. Πρόκειται για τραγούδια βασισμένα σε ιδέες που συνέλεγες όλα αυτά τα χρόνια που ήσασταν απόντες ή είναι τραγούδια που γράψατε σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο μαζευτήκατε ως συγκρότημα;
Τα περισσότερα τραγούδια γράφτηκαν τα προηγούμενα δύο-τρία χρόνια, παρόλο που τα "Within An Inch", "All Mixed Up" και "Life In A Shadow" γράφτηκαν και τα τρία γύρω στο 2005-2006. Γράψαμε περίπου 16 με 17 τραγούδια για αυτόν τον δίσκο, σε μια περίοδο δύο-τριών χρόνων, αλλά ακόμα και το υλικό που είχε γραφτεί προγενέστερα τροποποιήθηκε λίγο στα sessions που κάναμε για το "The Great Divide". Από τη στιγμή που είχαμε τα πάντα έτοιμα, επιλέξαμε τα τραγούδια που θεωρούσαμε ότι θα συνέθεταν τον πιο δυνατό δίσκο.

Το γεγονός που με κάνει να ευχαριστιέμαι ακόμα περισσότερο το άλμπουμ είναι πως ακούγεται 100% Enchant, παρόλο που σε πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις επιστροφών πολλά συγκροτήματα πασχίζουν να εναρμονιστούν με τις τρέχουσες τάσεις, τους ήχους και λοιπά. Σε ποιά σημεία θεωρείς ότι μείνατε κοντά στο παρελθόν και σε ποιά προσπαθήσατε να προσαρμοστείτε στις «απαιτήσεις» του σήμερα;
Δεν σκεφτόμαστε ποτέ τα πράγματα σαν το χθες να συγκρούεται με το σήμερα, στην πραγματικότητα. Απλά μαζευόμαστε και γράφουμε και ό,τι βγει με αυτό πορευόμαστε. Νομίζω πως ότι κι αν κάνουμε θα ακούγεται σαν κι εμάς, λόγω των επιμέρους στοιχείων που προσδίδει ο καθένας μας στη μουσική. Εγώ ακούγομαι σαν τον εαυτό μου όταν παίζω κιθάρα, με τη φωνή του Ted δεν μπορείς να κάνεις λάθος ότι είναι αυτός κλπ. Δεν γίνεται να βάλεις αυτή την ομάδα των ανθρώπων στο ίδιο δωμάτιο και να μην ακουστούν ως Enchant.

Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ο ήχος των πλήκτρων στο άλμπουμ. Πέρα από τα πανέμορφα μέρη με πιάνο, ο τρόπος με τον οποίο ακούγονται τα πλήκτρα μου έφερε πολλές μνήμες από σπουδαία progressive άλμπουμ των '90s. Νομίζω πως στις μέρες μας έχουν εκλείψει κάπως αυτοί οι ήχοι; Θα συμφωνούσες;
Δεν είμαι σίγουρος. Ο Bill δουλεύει στην Korg (σ.σ.: πασίγνωστη εταιρεία πλήκτρων) και αυτά χρησιμοποιεί. Όλοι αυτοί οι ήχοι τους οποίους δημιουργεί αποτελούν προϊόν των τελευταίων και καλύτερων μοντέλων πλήκτρων της Korg, οπότε για μένα αυτοί οι ήχοι είναι πολύ νέοι και ακούγονται πολύ φρέσκοι. Μάλιστα, κάποια από τα patches δεν είχαν καν κυκλοφορήσει και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο "The Great Divide", προτού καν ακουστούν πουθενά αλλού. Προσωπικά, τείνω στο να μου αρέσουν περισσότερο οι πιο παλιομοδίτικοι, vintage ήχοι στα πλήκτρα, αλλά του Bill του αρέσει να αναμιγνύει πολλούς ήχους μαζί. Υπάρχουν τραγούδια με organ, με πιάνο, με βιολιά, με mellotron και synths να συνυπάρχουν όλα μαζί σε ένα τραγούδι. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα σε αυτόν τον δίσκο, όσον αφορά στα πλήκτρα.

Μιας και μίλησα για τα '90s, φαντάζομαι πως η μακροχρόνια απουσία σου από τα δρώμενα θα σου δίνει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πόσο πιο δημοφιλής έχει γίνει η progressive μουσική ως είδος και τους λόγους πίσω από αυτή την άνοδο που ζούμε σήμερα. Θα μπορούσες να μοιραστείς κάποιες σκέψεις επ’ αυτού μαζί μας;
Δεν είμαι σίγουρος τι πρέπει να πω, βασικά. Φαίνεται πως όταν εμφανιστήκαμε εμείς, το 1993, πως ηγούμασταν κάποιου είδους αναβίωσης του prog κατά κάποιο τρόπο, αλλά όλη την ώρα ακούγαμε τον όρο neo-prog όταν κόσμος μίλαγε για εμάς. Δεν είχα κανένα θέμα με αυτή την ταμπέλα και από ότι φάνηκε τα επόμενα χρόνια υπήρξε μια πλειάδα συγκροτημάτων που ακολούθησε το progressive metal στυλ των Dream Theater. Κατά την άποψή μου, το prog κόλλησε στους πολλούς κλώνους αυτού του στυλ και το είδος έμεινε στάσιμο και έχασε την αυθεντικότητά του. Τώρα, φαίνεται τα πράγματα είναι εκ νέου φρέσκα. Μπάντες όπως οι Spock's Beard, οι Transatlantic, οι Haken κλπ πραγματικά βοηθούν το είδος να μείνει στην επιφάνεια και ακούγονται καινούργιοι και εμπνευσμένοι. Ελπίζω πως μπορούμε να πάμε την prog μουσική μπροστά και να αποτελέσουμε μέρος ενός νέου κύματος στο ιδίωμα ξανά.

Αυτός είναι κι ένας ακόμα λόγος που χαίρομαι για την επιστροφή σας, καθώς ίσως λάβετε μερική από την αναγνώριση που σας άξιζε και δεν πήρατε παλιά, λόγω της μικρής δημοτικότητας του ιδιώματος. Βλέπεις κι εσύ μια ευκαιρία εδώ;
Αν συμβεί θα είναι υπέροχο, αλλά πραγματικά αυτό δεν έχει σχέση με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Για εμάς, αυτό που έχει σημασία είναι η μουσική και όχι η δημοτικότητα. Ασφαλώς, θα θέλαμε να μπορούμε να ζούμε από τη μουσική, αλλά δεν είναι στόχος μας το να γίνουμε η μεγαλύτερη μπάντα στο ιδίωμα ή κάτι τέτοιοι. Εμείς απλά θέλουμε να γράφουμε και να παίζουμε τη μουσική μας για τον κόσμο. Αν γίνουμε πιο δημοφιλείς, αυτό θα είναι σπουδαίο, αλλά δεν μας απασχολεί το πόσο δημοφιλείς είμαστε, ειλικρινά.

Είναι σχεδόν αστείο το ότι ο Ted ήταν ανενεργός για όλο αυτό το χρονικό διάστημα και τώρα που επιστρέψατε είναι πιο απασχολημένος από ποτέ. Πρόκειται και για μια αναγνώριση του ταλέντου του, δεν νομίζεις; Πώς θα τα βολέψετε με το βαρύ πρόγραμμα που έχει;
Θεωρώ πως ήρθε η ώρα να αναγνωριστεί το ταλέντο του Ted! Είναι πραγματικά ταλαντούχος άνθρωπος και ήρθε η ώρα να το δει και να το ακούσει ο κόσμος. Ο Ted είναι κάτι σαν τον μικρό μου αδερφό και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό, από πολλές απόψεις. Θα τα καταφέρουμε να βρούμε άκρη, όσον αφορά στο πρόγραμμα. Οι Enchant είναι επίσης σημαντικοί για αυτόν και τροποποιούμε τα προγράμματά μας ώστε να είναι βέβαιο πως θα τα καταφέρουμε να βρούμε τον χρόνο που χρειαζόμαστε για να γράψουμε, να ηχογραφήσουμε, να περιοδεύσουμε κλπ.

Γυρνώντας στο άλμπουμ, μιας μια μου αρέσουν όλα τα τραγούδια, θα ήθελα να μας κάνεις μια μικρή ανάλυση για το καθένα, αν δεν σου είναι δύσκολο.
"Circles": Πρόκειται για ένα τραγούδι που έγραψα βασικά για το συναίσθημα που έχεις πως οι ρόδες σου γυρνάνε αλλά δεν πηγαίνεις πουθενά. Αρχικά, το ονόμασα "Circles" λόγω αυτού του riff που επανέρχεται συνεχώς και ξαναρχίζει και τότε έγραψα τους στίχους. Ο τίτλος μου έφερε στο μυαλό το θέμα που πραγματεύεται (Music: Douglas A. Ott, Bill Jenkins, Ed Platt & Sean E. Flanegan, Lyrics: Douglas A. Ott)

"Within An Inch": Αυτό είναι ένα τραγούδι αναφορικά με την σχεδόν θανατηφόρα εμπειρία που είχα όταν ήμουν 20 χρονών. Ένιωθα την ανάγκη να γράψω αυτό το τραγούδι εδώ και πολύ καιρό και θεωρώ πως είναι ένα πολύ καλό κομμάτι. Λατρεύω τον τρόπο που ο Ted κι εγώ τραγουδάμε μαζί στα refrain - πολύ δυναμικός και ανατριχιαστικός. Ο Ted προσέθεσε το σημείο της «προσευχής» στο solo της κιθάρας, κάτι το οποίο μου φάνηκε ως ωραία και ιδιαίτερη ιδέα. (Music: Douglas A. Ott, Lyrics: Douglas A. Ott & Ted Leonard)

"The Great Divide": Αυτό το τραγούδι χρειάστηκε την πιο πολλή δουλειά. Βασισμένο πάνω σε ένα riff που έγραψα όταν ήμουν 17 χρονών, πρόκειται για ένα πολύ ωραίο τραγούδι που αρέσει πολύ σε όλους μας. Θα έλεγα πως έχει στοιχεία από παλιά και νέα στυλ. Μοιάζει πολύ με Yes στην εισαγωγή και είναι σχεδόν σε στυλ Marillion στα ρεφρέν. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κομμάτια μουσικής που έχουμε γράψει ποτέ, κατά την άποψή μου. (Music: Douglas A. Ott, Bill Jenkins, Ed Platt & Sean E. Flanegan, Lyrics: Douglas A. Ott)

"All Mixed Up": Αυτό το τραγούδι είναι απολύτως Ted σε όλη του τη διάρκεια. Όταν μου έδωσε το τραγούδι δεν ήμουν σίγουρος τι ακριβώς να κάνω με αυτό κι όταν ξεκινήσαμε να το παίζουμε ως μπάντα, μου άρεσε πραγματικά η αντίθεση που έβγαζε σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια πάνω στα οποία δουλεύαμε. Είναι πιο βαρύ και πιο σύντομο σε σχέση με τα περισσότερα, αλλά πολύ ωραίο και μοναδικό με τον τρόπο του. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι είναι καλύτερο να κάνεις στην άκρη και να αφήσεις κάτι να συμβεί μόνο του, κι αυτό ακριβώς έκανα με αυτό το τραγούδι. (Music: Ted Leonard, Lyrics: Ted Leonard)

"Transparent Man": Στην πραγματικότητα αυτό δεν προοριζόταν για τραγούδι των Enchant. Έγραψα αυτό το τραγούδι κατά βάση ως ένα heavy pop τραγούδι που θεωρούσα ότι προοριζόταν για το προσωπικό μου άλμπουμ, αλλά άρεσε πολύ στα υπόλοιπα παιδιά κι όσο περισσότερο το παίζαμε, τόσο περισσότερο ακουγόταν σαν Enchant. Το θέμα που πραγματεύεται έχει να κάνει με το να νιώθεις αόρατος για μια γυναίκα με την οποία έχεις σχέση. Και πάλι ο Ted με βοήθησε με τους στίχους της γέφυρας, κάτι που θεωρώ πως το έκανε ακόμα πιο δυνατή σύνθεση. (Music: Douglas A. Ott, Lyrics: Douglas A. Ott & Ted Leonard)

"Life In A Shadow": Πιθανότατα το αγαπημένο μου τραγούδι που έχει γράψει ποτέ ο Ted. Λατρεύω την μελωδία στην εισαγωγή, όπως και το περιεχόμενο των στίχων, σχετικά με το ότι ο πατέρας του εγκατέλειψε αυτόν και την οικογένειά του όταν ήταν παιδί. Πολύ δριμύ και πολύ στοχευμένο. (Music: Ted Leonard, Lyrics: Ted Leonard)

"Deserve To Fell": Αυτό το τραγούδι μας πήρε αρκετό καιρό να το ολοκληρώσουμε και δεν ήμουν σίγουρος αν θα έμπαινε στο άλμπουμ. Ήταν μέχρι να γράψει ο Ted τους στίχους και τις μελωδίες που το εν λόγω τραγούδι άρχισε να λάμπει. Πολύ ωραία διαδραστικότητα μεταξύ κιθάρας και πλήκτρων στο εν λόγω τραγούδι, ενώ ο Ted έσκισε στις γραμμές του chorus σε αυτό το κομμάτι. (Music: Douglas A. Ott, Bill Jenkins, Ed Platt & Sean E. Flanegan, Lyrics: Ted Leonard)

"Here And Now": Πιθανότατα το προϊόν της μεγαλύτερης συνεργατικότητας στον δίσκο, αυτό το τραγούδι ξεκίνησε από το tapping στο μπάσο του Ed και έπειτα ο Bill το έπιασε και προσέθεσε πολλά πράγματα στη δομή. Τέλος μπήκα κι εγώ στη διαδικασία και προσέθεσα τη γέφυρα και έκανα μερικές αλλαγές εδώ κι εκεί, πριν γράψω τους στίχους, οι οποίοι βασίζονται σε μια ιδέα που είχε ο Ed. Μου ζήτησε να γράψω ένα τραγούδι που να πραγματεύεται το να εκτιμάς κάτι που έχεις, όσο το έχεις. Έκανα ακριβώς αυτό και τελικά το λάτρεψα το τραγούδι. (Music: Ed Platt, Bill Jenkins & Douglas A. Ott, Lyrics: Douglas A. Ott)

Το δικό μου αγαπημένο είναι το "Deserve To Feel" και στην κριτική μου για το άλμπουμ αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο δεν θα ενθουσιαζόταν ένας οπαδός των Rush, των Dream Theater ή των Fates Warning ακούγοντάς το. Πρώτον, θεωρείς κι εσύ ότι ξεχωρίζει κάποιο τραγούδι; Επίσης, εσύ με ποιές μπάντες θα συνέκρινες τους Enchant, περισσότερο για να στοχεύσεις σε ένα κοινό ακροατήριο;
Όντως αυτό ξεχωρίζει. Αυτό εμείς το λέμε "Barn Burner", κατά το οποίο όλοι «χανόμαστε» και περνάμε καλά με το τραγούδι. Νομίζω πως είναι το πιθανότατα κοντινότερο στο progressive metal που έχουμε σε αυτό το άλμπουμ. Οπωσδήποτε, οι Rush / Queensrÿche επιρροές μας βγήκαν σε αυτό το τραγούδι. Δεν είμαι βέβαιος σε ποιους οπαδούς από άλλες μπάντες θα άρεσε αυτό το τραγούδι, αλλά αισθάνομαι πως θα άρεσε στους περισσότερους prog οπαδούς.

Το ότι το νέο σας άλμπουμ κυκλοφορεί από την Inside Out φαίνεται μάλλον λογικό. Διαπραγματευτήκατε για αυτό ή δεν ήθελε καν σκέψη; Πάντα ήσασταν μέρος του roster της, οπότε αυτό υποθέτω ότι διευκόλυνε τα πράγματα, σωστά;
Για μας δεν ήθελε καν σκέψη. Δεν σκέφτηκα καν να πάμε πουθενά αλλού. Ήμασταν η πρώτη μπάντα που υπέγραψε η Inside Out πριν από 20 χρόνια και φάνταζε μόνο ως σωστό το να μείνουμε μαζί τους. Υποθέτω πως αν δεν τους ενδιέφερε θα έπρεπε να βρούμε κάπου αλλού να πάμε, αλλά μας υποστήριξαν 100% όταν ήρθα και τους είπα ότι ήμασταν έτοιμοι να βγάλουμε έναν ακόμα δίσκο.

Πώς νιώθεις που το "A Blueprint Of The World" επανακυκλοφορεί σε βινύλιο; Ήταν προφανής η επιλογή του για να επανακυκλοφορήσει αυτό σε βινύλιο; Θα ακολουθήσουν κι άλλα άλμπουμ σας; Αυτή η αναβίωση του βινυλίου μπορεί να σημαίνει κάτι;
Το θεωρώ σπουδαίο! Είναι η 20η επέτειος του δίσκου και της κυκλοφορίας του από την Inside Out, οπότε θεωρώ πως είναι ωραίο που συμβαίνει τώρα. Όταν κυκλοφόρησε το "A Blueprint Of The World" κανείς δεν άκουγε πλέον μουσική σε βινύλιο, οπότε δεν είχαμε ποτέ ένα άλμπουμ που να κυκλοφορήσει σε βινύλιο, όπως είχαν όλες οι επιρροές μας, κι έτσι είναι ωραίο για εμάς να έχουμε ένα πραγματικό LP της μουσικής μας. Το "The Great Divide" θα βγει επίσης σε βινύλιο!

Ακολουθείς γενικά την progressive μουσική; Υπάρχουν σύγχρονες ή νέες μπάντες που έχεις σημειώσει και σου αρέσουν ή προτιμάς το παλιότερο υλικό περισσότερο;
Τείνω να ακούω περισσότερο παλιό υλικό, αλλά τελευταία ακούω πολύ Haken και λατρεύω αυτή την μπάντα, τους Karnivool, από την Αυστραλία. Πιάνω τον εαυτό μου να ακούει παλιότερα πράγματα πάντως. Genesis, Yes, Saga, Rush, Marillion, Queensryche κλπ. Αυτές οι μπάντες είναι για μένα τόσο πολύ κλασικές και επιδραστικές και πάντα επιστρέφω σε αυτές κάποια στιγμή...

Σκοπεύετε να περιοδεύσετε με τους Enchant; Θα ήταν φανταστικό αν γινόταν. Ειδικά, αν τα καταφέρνατε να έρθετε και στην Ευρώπη...
Περιμένουμε πρώτα να κυκλοφορήσει το άλμπουμ και να δούμε πως θα το υποδεχτεί ο κόσμος, αλλά πραγματικά θέλουμε πολύ να έρθουμε στην Ευρώπη την Άνοιξη του 2015 αν αυτό είναι πιθανό. Αγοράστε το άλμπουμ φίλοι μου και βοηθήστε μας να έρθουμε στην Ευρώπη... (γέλια).

Μεταξύ των οπαδών της progressive rock μουσικής είναι κοινή πεποίθηση πως οι Enchant ήταν πάντα υποτιμημένοι σε σύγκριση με την ποιότητα των δουλειών και με το πόσο δημοφιλείς θα έπρεπε να είστε. Ξέρω πως είναι δύσκολο να απαντήσεις, αλλά συμφωνείς με αυτό; Θα μπορούσε η επιστροφή σας να διορθώσει αυτή την «αδικία»;
Ποτέ μου δεν ένιωσα έτσι, αλλά εκτιμώ πολύ τους οπαδούς που νιώθουν κατ' αυτό τον τρόπο. Η μόνο ελπίδα που έχω είναι να υπάρχουν αρκετοί στους οποίους αρέσει αυτό που κάνουμε, ώστε να συνεχίσουμε να γράφουμε, να ηχογραφούμε και να περιοδεύουμε. Μου αρέσει πολύ να παίζω για αυτούς που διασκεδάζουν με τη μουσική μας και αυτός είναι ο μόνος στόχος που έχω στην πραγματικότητα. Αν γίνουμε μεγαλύτεροι, καλώς καμωμένο, αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος μας. Εμείς απλώς θέλουμε να παίζουμε για τους οπαδούς μας και ευελπιστώ ότι θα τα καταφέρουμε.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, Doug. Ελπίζω οι Enchant να επέστρεψαν για να μείνουν και πάλι είμαι πολύ χαρούμενος που είστε ξανά πίσω. Πρόσθεσε ό,τι νομίζεις για να ολοκληρωθεί αυτή η συζήτηση...
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Είναι ωραίο που επιστρέψαμε και αναμένουμε να σας δούμε όλους στην περιοδεία στο άμεσο μέλλον.