Anaal Nathrakh: «Η προσκόλληση στην τεχνική είναι κάπως εγωιστική»

Οι Anaal Nathrakh μέσα στο 2016 παρουσίασαν το "The Whole Of The Law" παρουσιάζοντας άλλη μια φορά το χαρακτηριστικό χαοτικό πανδαιμόνιό τους όπου αναμιγνύουν black, grind και industrial, βγάζοντας τη δική τους πολύ έντονη ταυτότητα. Ήρθαμε σε επαφή με τη φωνή της δαιμονισμένης δυάδας, Dave Hunt, ο οποίος μας μίλησε για την τελευταία τους δουλειά, για την μπάντα και για τα μελλοντικά τους πλάνα.

Καταρχάς συγχαρητήρια για την τελευταία σας δουλειά, ήταν πραγματικά πολύ καλή. Τι ανταπόκριση έχετε μέχρι στιγμής;

Ευχαριστούμε, χαίρομαι που σου άρεσε. Προσπαθούμε γενικώς να μην ψάχνουμε να δούμε τις εντυπώσεις που αφήνει κάθε φορά η δουλειά μας. Δεν νομίζω ότι προσφέρει κάτι. Απλά επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, χωρίς να ψάχνουμε τι μπορεί να άρεσε στο κοινό. Πάντως έχουμε δει γενικά θετικές κριτικές και το άλμπουμ έχει μπει σε κάμποσες λίστες για τα καλύτερα του 2016 κλπ. Οπότε γενικά η ανταπόκριση είναι καλή. Ακόμα και αν δεν βρίσκω καλή ιδέα να δίνεις πολύ βάση στις κριτικές, είναι ωραίο να ακούς ότι άρεσε στον κόσμο η δουλειά σου.

Ο τίτλος του δίσκου είναι "The Whole Of The Law". Τι θέλατε να πείτε με αυτήν τη θελεμική έκφραση;

Είναι αναφορά στην υστερία πίσω από τις συγκρούσεις και το γεγονός ότι αυτή η υστερία αναδεικνύει την εύθραυστη ανθρώπινη ανασφάλεια και το πάθος να εξολοθρεύσεις. Πιστεύω ότι αυτή η ψυχολογία αποτελεί τη βάση της ανθρώπινης συμπεριφοράς περισσότερο από όσο πιστεύουμε. Η παγκόσμια ειρήνη, για όσο είναι επιτεύξιμη, δεν εξασφαλίζεται από τους νόμους και την έννοια του σωστού και του λάθους. Εξασφαλίζεται, όσο υπάρχει, από την προοπτική της αλληλοκαταστροφής, που κρύβεται πίσω από τον εκφοβισμό και τον καταναγκασμό. Οπότε το θέλεμα δεν σχετίζεται τόσο με την πηγή της έκφρασης, απλά δανείζεται τη φράση και το ρυθμό των λέξεων. Η ιδέα αυτή αναπτύσσεται και στο booklet, όπου περιγράφει πώς η ιδέα αυτή συνδέεται με τις άλλες ιδέες του άλμπουμ, πώς αναδεικνύεται στους στίχους κλπ. Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος να κοιτάξεις τον κόσμο, και δεν ισχυρίζομαι ότι αναγκαστικά είναι σωστό ότι όντως ο κόσμος δουλεύει έτσι. Απλά πολύ συχνά μου προκαλείται αυτή η αίσθηση για το πώς έχουν τα πράγματα.

Στη συνθετική διαδικασία ακολουθήσατε τον ίδιο τρόπο όπως και στα άλλα άλμπουμ, χωριστά ο καθένας;

Ναι. Όσον αφορά τον τρόπο δημιουργίας των κομματιών δεν έχει νόημα να πολυ-ασχολείσαι στο πώς θα γίνει, γιατί ο τρόπος δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι να έχεις νέες, φρέσκες ιδέες που σημαίνουν κάτι για σένα. Αν τα έχεις αυτά τότε το πού γράφεις ή ποια διαδικασία ακολουθείς στο γράψιμο δεν θα κάνει καμία αλλαγή. Το θέμα είναι τι γράφεις και πώς αισθάνεσαι γι' αυτά που γράφεις, παρά το πώς.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να λάβεις μέρος στη διαδικασία της σύνθεσης εσύ ο ίδιος;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Πάντα προτείνω κάποια πράγματα στον Mick, εδώ και εκεί, αλλά δεν συμμετέχω στη σύνθεση. Είναι κάπως εκτός θέματος, αλλά έτυχε να ακούσω το soundtrack του Eddie Vedder για το Into The Wild, και ακούγοντάς το ήταν ξεκάθαρο ότι είναι και μουσικός συνθέτης. Προσωπικά δεν είμαι έτσι. Μπορώ να παίξω λίγο και, ναι, έχω ορισμένες μουσικές εμπνεύσεις ανά φάσεις, αλλά είμαι πιο καλός στο να εκφράζω ιδέες παρά μουσική. Ο Mick είναι εξαιρετικός στο να γράφει μουσική, έχει αυτήν την ικανότητα να έχει ένα αίσθημα στο μυαλό και έτσι απλά να βγάζει μουσική μέσα από αυτό. Οπότε προτιμότερο είναι να μείνει ο καθένας σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.

Για ακόμα μια φορά τα φωνητικά ήταν ιδιαιτέρως εντυπωσιακά, ειδικά στο "Extravaganza", όπου αγγίζεις πολύ ψηλές νότες. Μετά από χρόνια πώς κρατιέσαι σε τόσο καλή φόρμα; Έχεις κάποιον δάσκαλο φωνητικών;

Όχι, ποτέ δεν έκανα μαθήματα, και βασικά, ποτέ δεν τα έκανα σωστά. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος να κάνεις αυτά που κάνω, απλά τα κάνω. Το να τραγουδήσεις πολύ ψηλά φαλτσέτο, όντως βελτιώνεται με την εξάσκηση, αλλά το να κάθομαι κάθε μέρα μία ώρα να προπονούμαι να βγάζω τέτοιους ήχους, θα ήταν λίγο γελοίο. Αν έχω κάποια ηχογράφηση ή περιοδεία προσπαθώ να τραγουδώ συχνά in. Απλό φυσιολογικό τραγούδι. Περισσότερο τραγουδώ αυτά που ακούω στο ραδιόφωνο ή ό,τι άλλο, για να φέρω τους μύες στην κατάλληλη φόρμα, παρά να εξασκούμαι στο να βγάζω συγκεκριμένους ήχους. Από εκεί και πέρα, δεν θέλω να κάνω κάτι παραπάνω. Υπάρχει μία λούπα στην οποία πέφτουν άνθρωποι που επικεντρώνονται στην τεχνική αυτή καθεαυτή και αυτή πιστεύω ότι υπονομεύει το νόημα της μουσικής, το οποίο θα έπρεπε να είναι η έκφραση. Υπάρχουν εξαιρέσεις φυσικά, όπως ο Pavarotti, αλλά γενικά αισθάνομαι ότι η προσκόλληση στην τεχνική είναι κάπως εγωιστική. Αρχίζει η μουσική και επικεντρώνεται σε εσένα αντί στις εμπειρίες και συναισθήματα που θες να περάσεις.

Είστε μία ιδιαιτέρως παραγωγική μπάντα με σταθερή ποιότητα. Από που παίρνετε ερεθίσματα για τη μουσική σας, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά;

Από τα πάντα και συνέχεια. Και επίσης από τίποτα, μπορεί να είναι απλά μία σκέψη στο μυαλό μας. Σημειώνω αυτά που μου κολλάνε στο μυαλό, όπως πράγματα στις ειδήσεις, κάτι που διάβασα ή από συζητήσεις ή ακόμα και απλά πράγματα που μπορεί να σκεφτώ. Υπάρχει ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας στις σκέψεις που προορίζονται για το υλικό των Anaal Nathrakh ο οποίος θα ήταν δύσκολο να περιγραφεί, απλά το ξέρω όταν το νιώθω. Ο Mick δεν παίρνει γενικά έμπνευση από κάπου, απλά έχει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα που θέλει να εκφράσει μέσω της μουσικής. Συνήθως το περιγράφει ως «ΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚΧ!». Και οι δύο μας έχουμε διαρκώς κάτι στο μυαλό μας, οπότε πάντα υπάρχει κάτι που σκεφτόμαστε ή φανταζόμαστε. Οπότε, δεν έρχεται κάποια στιγμή που λέμε «Οκ, ήρθε η ώρα να βρούμε κάποιο υλικό για τους Anaal Nathrakh». Είναι περισσότερο θέμα φιλτραρίσματος του υλικού των Anaal Nathrakh από τον γενικό συφερτό που περνά από τα κεφάλια μας διαρκώς.

Το cover art είναι εντυπωσιακό. Είναι εξαιρετικά ταιριαστή η αναπαράσταση της σύγκρουσης και της καταστροφικής φύσης του ανθρώπου. Από που είναι; 

Αχά! Χαίρομαι που σου άρεσε. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με το artwork και εγώ ο ίδιος. Πιστεύω ότι είναι πολύ δυνατή, καθηλωτική εικόνα. Είναι από έναν πίνακα ενός καλλιτέχνη, του Bouguereau, λίγο πάνω από τα 100 χρόνια πίσω. Όταν ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για την καλλιτεχνική επιμέλεια του άλμπουμ δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο στο μυαλό μας, οπότε εξετάζαμε όλες τις επιλογές. Σκεφτόμασταν ίσως να χρησιμοποιήσουμε μία εικόνα από κάπου, μήπως να δημιουργήσουμε εμείς μία δική μας, ένα κολάζ ή κάτι τέτοιο. Αλλά αυτό με το οποίο ξεκινήσαμε ήταν να ψάξουμε στο διαδίκτυο για κάποια έμπνευση, για να βρούμε το τι ύφος θα ήταν αυτό που θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε. Και μετά πετύχαμε τον πίνακα του Bouguereau. Είχα δει τη δουλειά του παλιότερα και θεώρησα ότι ήταν ιδιαίτερα συναρπαστική, κυρίως λόγω του χειρισμού του φωτός. Και επίσης αυτή η εικόνα συγκεντρώνει πολλά από τα θέματα που αναπτύσσονται στο album. Οπότε ο Mick την επεξεργάστηκε και δημιούργησε αυτή την πιο εστιασμένη εκδοχή, αυτή την εικονική μορφή που είναι στο album cover. Πιστεύω ότι είναι πολύ σχετικό με το θέμα και εντυπώνεται εύκολα. Είναι πολύ καλό cover.

Υποθέτω ότι πρέπει να σας το ρωτάνε αρκετά συχνά αλλά υπήρξαν ποτέ σκέψεις να μπουν και άλλα μέλη στην μπάντα; Πώς καταλήξατε σε αυτήν τη μορφή μπάντας; Θέλω να πω, σε κάθε άλμπουμ γίνονται ταυτόχρονα τόσα πολλά πράγματα, πόσο εύκολο είναι να γίνονται όλα από δύο άτομα, ειδικά όταν ήσαστε στην αρχή της πορείας σας;

Όχι. Δεν αισθανόμαστε ότι υπάρχουν πράγματα που θα θέλαμε να κάνουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας. Μας αρέσει ο τρόπος που δουλεύουμε μεταξύ μας και το αποτέλεσμα που δημιουργούμε. Δεν αισθανόμαστε να περιοριζόμαστε με τρόπο που κάποιο άλλο μέλος στην μπάντα θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Συμφωνώ ότι όντως γίνονται πολλά πράγματα μουσικά και μας αρέσει αυτό. Αν συμβαίνει κάτι αυτό είναι να προσπαθούμε να περιορίσουμε τους εαυτούς μας από το να συνεχίσουμε να προσθέτουμε πράγματα επειδή θα αρχίσουν να ακούγονται παράταιρα. Πάντως ναι, όντως είναι μία ερώτηση που μας ρωτάνε συχνά και δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο. Θεωρώ ότι έχει νόημα η ερώτηση «γιατί δεν κάνεις κάτι διαφορετικό» μόνο όταν θεωρείς ότι το υπάρχον αποτέλεσμα μη ικανοποιητικό. Αλλά πολύ συχνά αυτή η ερώτηση έρχεται από ανθρώπους που βρίσκουν τη μουσική μας ωραία. Οπότε μάλλον δεν θεωρούν ότι λείπει κάτι από την μουσική μας. Υποθέτω ότι φταίει το γεγονός ότι συνήθως οι metal μπάντες έχουν μία συγκεκριμένη διάρθρωση. Αλλά για ποιο λόγο θα έπρεπε όλοι να ακολουθούν αυτό; Χέσε το συμβατικό για το συμβατικό.

Τα τελευταία χρόνια κάνετε όλο και περισσότερα live. Η live αναπαράσταση των κομματιών σας είναι αρκετά δύσκολη. Τι από τα δύο προτιμάτε; Τη διαδικασία των ηχογραφήσεων ή τις live εμφανίσεις; Και πώς νιώθεις ότι τα live έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζετε τη μουσική σας;

Βασικά περάσαμε πάνω από εννιά μήνες χωρίς να παίξουμε live, μεταξύ του τελευταίου ταξιδιού μας στη Ρωσία στα τέλη του 2015 και του ταξιδιού μας στην Ιαπωνία το καλοκαίρι. Οπότε το όλο και περισσότερα δεν ξέρω αν είναι πλήρως αληθές. Πάντως ναι, σίγουρα παίζουμε πολλά live shows. Ποιο προτιμάμε... Νομίζω ότι είναι πολύ διαφορετικές εμπειρίες και δεν μπορείς να πεις αν προτιμάς τη μία από την άλλη. Είναι σαν να ρωτάς αν προτιμάς τον μπαμπά ή τα πατατάκια. Το να παίζεις στα show είναι σίγουρα πιο απαιτητικό σωματικά, με τρόπο που δεν είναι το να ηχογραφείς στο στούντιο. Αλλά επίσης το να φτιάχνεις ένα άλμπουμ σου δίνει τη δυνατότητα να μπεις στη διαδικασία να επιμείνεις πάνω στις λεπτομέρειες και στη διαδικασία να τελειοποιήσεις τη δουλειά με πράγμα που δεν γίνεται στα live. Είναι τελείως διαφορετικές εμπειρίες. Το να παίζουμε live όμως σίγουρα δεν επηρεάζει τον τρόπο που προσεγγίζουμε τη μουσική μας γενικά. Όταν φτιάχνουμε ένα άλμπουμ, η μόνη έννοια μας είναι να κάνουμε το καλύτερο άλμπουμ που μπορούμε. Αν αυτό σημαίνει ότι η μουσική μας θα είναι πιο δύσκολο να παιχτεί live, τότε απλά θα πρέπει να βρούμε τρόπο να ανταποκριθούμε στην πρόκληση αυτή. Δε σημαίνει ότι θα συμβιβαστούμε στο πώς αισθανόμαστε ότι πρέπει να είναι ένα κομμάτι για να το κάνουμε πιο εύκολο για εμάς αργότερα. Ισχύει επίσης ότι μουσική που ακούγεται καλά στο δίσκο διαφέρει κάπως από τη μουσική που ακούγεται καλά στα live. Αλλά αυτό είναι απλά θέμα επιλογής του κατάλληλου set.

Έχετε στο μυαλό σας συνεργασίες με κάποιον καλλιτέχνη που θέλετε πολύ;

Αυτήν τη στιγμή έχουμε τουλάχιστον μία στο μυαλό μας. Αλλά θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα. Είναι καλό να είσαι ανοικτόμυαλος.

Πόσο διαφορετική είναι η δουλειά με τους Benediction σε σχέση με τους Anaal Nathrakh. Υπάρχουν σχέδια για τους Benediction στο προσεχές μέλλον;

Είναι μια τελείως διαφορετική εμπειρία. Ήταν το ίδιο όταν ήμασταν και οι δύο στους Mistress επίσης. Είναι σαν η κάθε μπάντα να έχει τελείως διαφορετικά άτομα. Είναι όπως μιλάς τελείως διαφορετικά στους γονείς σου ή στα αδέρφια σου σε σχέση με τους φίλους σου. Δεν το κάνεις επίτηδες και δεν το σκέφτεσαι, απλά γίνεται. Οπότε είναι σαν ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες που έχει ο καθένας, οικογένεια, φίλοι, σχέση, οτιδήποτε, εγώ έχω και μερικές ακόμα με την ταμπέλα Benediction και Anaal Nathrakh. Τα διαφορετικά αντικείμενα τα κάνουν τελείως διαφορετικά πράγματα παρόλο που είναι θεμελιωδώς παρόμοια. Ναι, υπάρχουν κάποια σχέδια μπροστά μας. Το γέρικο τέρας κινείται αργά αλλά δυναμικά και αυτά που έχω ακούσει από τον Daz και τον Rewy έχουν αναδείξει ένα νέο αίσθημα σκοπού. Αναμένω ότι θα υπάρξει στο άμεσο μέλλον κάτι ώστε να μπορούμε ανακοινώσουμε επισήμως.

Τι έχει το μέλλον για τους Anaal Nathrakh τώρα; Υποθέτω θα πάρει κάποιο διάστημα για να δούμε καινούργιο υλικό. Οπότε υπάρχουν κάποια σχέδια περιοδείας;

Ναι. Έχουμε παίξει μερικά show στην Ευρώπη προς τα τέλη του 2016 και θα ψαχνόμαστε τι θα κάνουμε τις προσεχείς βδομάδες. Υπάρχουν κάποια πράγματα στο πρόγραμμα για τον χρόνο αυτό, αλλά μπορούμε να ανακοινώσουμε μόνο ό,τι οι διοργανωτές επιτρέπουν. Έχετε ανοικτά τ' αυτιά και θα τα ακούσετε με το που θα μπορούμε να τα ανακοινώσουμε. Μαζί με τα live κάτι άλλο κάπως πρωτότυπο για εμάς είναι ότι για το "We Will Fucking Kill You" ετοιμάστηκε βίντεο. Κρατήσαμε μία πολύ μη παρεμβατική τακτική για τα δικά μας στάνταρ, καθώς απλά δώσαμε σε σκηνοθέτη κάποιες πληροφορίες για τα κομμάτια, για τους στίχους και τα λοιπά και περιμέναμε να δούμε τα αποτελέσματα. Είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι με το αποτέλεσμα, ειδικά γιατί το βίντεο κατέληξε αντισυμβατικό αλλά στενά συνδεδεμένο με το θέμα του κομματιού.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο να απαντήσεις όλες αυτές τις ερωτήσεις. Θέλεις κάτι να προσθέσεις;

Ευχαριστούμε για την υποστήριξη.

Διαβάστε εδώ την κριτική για τον δίσκο "The Whole Of The Law" από την Ίριδα Κουκουβίνη.