Rocking Raccoon - O Tσάκας είναι ο νέος drummer των Dream Theater

Αποψάρα 4

Σα χθες μου φαίνεται. Τότε που στενοχωριόμουν που κέρδισε ο Τσάκας και όχι ο Πρόδρομος. Τον Πρόδρομο τον θέλαμε γιατί τον εγούστερνε μια κοπελιά που εγούστερνα και 'γω με τη σειρά μου και μάλλον η φρεσκαδούρα του Μπιγκμπράδερ ήταν το μόνο κοινό σημείο αναφοράς που μπορούσα να βρω να λέμε κατιτίς. Αχ, αγνές εποχές δημοτικού. Πόσο πιο απλά ήταν όλα τότε. Πόσα πιο εμετικά σύνθετα είναι όλα τώρα. Είναι φορές που αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να ζούσα στις αρχές του ογδόντα, να δω από πρώτο χέρι το πώς έφτασε το σατανικό θηρίο της μουσικής βιομηχανίας σε αυτό που είναι σήμερα, και το πόσο αγνό -αν βέβαια ήταν ποτέ αγνό- ήταν τότε.

Ποιό ήταν το κομβικό σημείο της ανθρωπότητας που μας ώθησε στη δημιουργία της έννοιας των ρηάλιτη; Βρείτε το μου εσείς και 'γω δεσμεύομαι να βρω τα 1.21 τζίγκαγουατς να γυρίσω πίσω να το αναιρέσω. Ποιός θεώρησε πως ήταν εντάξει να ντοκουμεντάρουμε γεγονότα έτσι απροκάλυπτα και να τα παρουσιάζουμε στον κοσμάκη; Γιατί όμως είναι τοσο εθιστικά τα πούστικα;

Ο λόγος, λοιπόν, για τη συνέχεια της φαρσοκωμωδίας των Dream Theater, που με την ονομασία "Spirit Carries On" αποτυπώνει τις προσπάθειές τους να βρουν τον αντικαταστάτη του Portnoy. Ειλικρινά, όντας και webisodes, περίμενα κάτι πιο ευφάνταστο, τύπου "Dream Theater's Next Top Drummer", τουλάχιστον θα έδειχναν πως έχουν και μια δόση χιούμορ και όχι μόνο γραφικές δακρύβρεχτες ιστορίες και abandonment issues. Το φανταστικό είναι πως ενώ το κράζουν όλοι, ακόμα και οι θηατράκηδες, που είναι μουσικοφάρα δύσκολη να πείσεις να πει κακιά κουβέντα για τον ήχο που αγαπούν, υπεργραφικό και υποτιμητικό το ανεβοκατεβάζουν, αλλά subscribe και like στη Roadrunner μη χάσουμε δευτερόλεπτο απ' όταν ανέβει στο YouTube. Τέτοιοι είστε. Και τέτοιος είμαι. Τώρα που το σκέφτομαι, εγώ είμαι ακόμα πιο τραγικός, μιας και ούτε ντραμς ξέρω, να πεις το βλέπω γιατί είναι οι καλύτεροι στο χώρο κι έτσι, κι αλλιώς, και ούτε οι Theater μ' αρέσουν, να πεις πως ενδιαφέρομαι για το μέλλον της μπάντας. Οh well.

Δε χρειάζεται κανείς να 'ναι τέρας εξυπνάδας, πάντως, για να αντιληφθεί το παιχνίδι της Roadrunner. Σου λέει ο άλλος τζαμμάραμε απίστευτα για καμιά ώρα και έδειξε απειροελάχιστο υλικό από την οντισιόν. Εδώ έκανε τον Petrucci να χαμογελάσει. Είναι δηλαδή πασιφανές πως δείχνουν αυτά που θέλουν να δείξουν, αυτά που θα κρατήσουν τη μπάντα στην επικαιρότητα, με ύπουλες τακτικές, που ενώ θα σκεφτόσουν πως θα ξενερώσουν τους περισσότερους, η απλή παρατήρηση δείχνει πως γουστάρουν. Και γουστάρουν πολύ μάλιστα. Δε θα μου φανεί καθόλου παράξενο αν προσπαθήσει η Roadrunner να το το ξεζουμίσει όσο μπορεί. Εκτενέστατο footage από τις οντισιόν εδώ κι εκεί, bonus track το "Nightmare To Remember" με ένα ύπουλο γύρισμα από τις πρόβες του Mangini, συλλεκτικό Cookie Monster μπλουζάκι του Minnemann και συλλεκτικό colour vinyl και digipack η λούπα με τις τρεις προτάσεις του Myung.

Εκεί που θα κατουρηθώ από τη χαρά μου είναι να βγάλει καμιά δήλωση o Portnoy σε φάση «κάνατε τη μπάντα σα το τραγίσιο το μούσι του Rudess και δε σας ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης» και ν' αρχίσει το προγκρέσσιβ ξεκατινίασμα. Τι να πει όμως κι αυτός; Να μην έφευγε. Βρίσκω πάντως εξαιρετικό το γεγονός πως κανείς δεν έχει αναφερθεί στο ότι ο Portnoy ξαναζήτησε να επιστρέψει τους Theater και δαύτοι τον χυλοπιτιάσανε. Λες και δεν έγινε ποτέ. Δηλαδή μου φαντάζει γελοίο που ψάχνουν κάποιον «σαν τον Mike», αλλά ο ίδιος ο Mike δεν τους κάνει.

Και πάλι, oh well, τι ξέρω εγώ. Κρίμα πάντως που αυτά γράφονται πριν βγει το τελευταίο μέρος της σαπουνόπερας και δεν ξέρω πως ο Mangini έχει κερδίσει. Ο λόγος λοιπόν που μ' έπιασε λογοδιάρροια για τους Dream Theater είναι πολύ απλά γιατί η άλλη μπάντα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτή τη βδομάδα ήταν οι Limp Bizkit. Νuff said.

Εκδικάζεται, που λες, μία υπόθεση ανθρωποκτονίας στην Αυστραλία, όπου ένας καθυστερημένος ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου τον συγκάτοικό του γιατί έβαλε Limp Bizkit στο στερεοφωνικό. Δικαιολογημένος από μία άποψη, αλλά από την άλλη, ίσως το παράκανε. Οι επίσης καθυστερημένες συγκατοίκοι του πρώτου καθυστερημένου, αντί να πάρουν την αστυνομία να μπαγλαρώσει τον πίθηκα που είχαν σπίτι, αποφάσισαν να τυλίξουν το πτώμα του κακόγουστου σ' ένα πάπλωμα, να το βάλουν σε ένα καροτσάκι σουπερμάρκετ και να το αφήσουν στην ακροποταμιά.

Ένηγουεη, όντας όπως είπαμε καθυστερημένοι, τους πιάσανε. Όλα αυτά βέβαια το 2009, καθώς η υπόθεση ακόμα εκδικάζεται, αλλά προσφάτως ως αιτία διαπληκτισμού ορίστηκαν και επίσημα οι Limp Bizkit. Κάποτε, κάποιος μου 'χε πει πως μόνο κακό έχει φέρει στο μάταιο τούτο κόσμο ο Fred Durst, και να που επαληθεύεται για άλλη μια φορά. Τελοσπάντωνε, βαρετή βδομάδα γενικώς. Όλοι τρώγανε το καταπέτασμα στην πατρίδα και 'γω έτρωγα τα κρακεράκια των συγκατοίκων μου υπό το φως μιας σκονισμένης λάμπας, εν όψει εξεταστικής. Ευτυχώς βρήκα μια ενδιαφέρουσα τρίμπιουτ μπάντα στους Tool και κάπως με έφερνε στα συγκαλά μου. Να θαυμάστε τους,



Προσωπικά πιστεύως πως είναι ο ορισμός του προγκρέσσιβ ο άνθρωπος. Ίσως είναι το μόνο έμβιο ον που μπορεί όντως να επικοινωνήσει και να κατανοήσει πλήρως τον Keenan. Είναι ξεκάθαρο πως εκπέμπουν στα ίδια μήκη κύματος και είναι προφανές πως ανταλλάσσουν υποσυνείδητα μηνύματα, συγχωνεύουν γκεητγουεηζ και πιθανότατα ήσαν και οι δυο παιδιά ίντιγκο.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους Bad Habits, που είναι η πιο τίμια μπάντα που πάτησε ποτέ το πόδι της στον πλανήτη:



Μέχρι την επόμενη βδομάδα λοιπόν,
-godspeed

Υ.Γ.: Πάνω που πάω να παραδώσω το κείμενο, σκάει το νέο πως ο Sambora μπαίνει πάλι για αποτοξίνωση, σενάριο που το έλεγα για αστείο σε κάτι παιδιά που είχαν πορωθεί με την ιδέα πως θα 'ρθουν οι Bon Jovi. Tρίτη φορά λέει. Ποιό ειναι το νούμερο που αποφασίζεις πως δεν έχει σημασία πλέον να προσπαθείς; Ειλικρινά. Ειδικότερα όταν αρέσκεσαι στο να το συνδυάζεις με κάζουαλ βόλτες στην Καλιφόρνια με το θεριστή ονόματι Hummer. Όπως κάζουαλ είναι να 'χεις και τη δεκάχρονη κόρη σου στ' αμάξι. Όλα αυτά το 2008 βέβαια. Τώρα έμαθε και τα κάνει μόνος του. Αποτέλεσμα, λοιπόν, της εισόδου του στην κλινική είναι προφανώς να χάσει κάποια show της Circle περιοδείας, ποιά δεν ξέρουμε, δεν έχει νοήμα να μαντέψουμε, γιατί με το που βγει μπορεί να ξαναμπεί, just saying.

Ι.Τ. The Rocking Raccoon