Κριτική ανάλυση στην κριτική ανάλυση των Black Keys

Πασχίζοντας να βρω κάτι να γράψω -μιας και το κεντρικό μου θέμα της εβδομάδας θα αναλυθεί πλήρως στο 7ρι της Πέμπτης- σκέφτηκα να αναφερθώ σε κάτι που σχετικά πρόσφατα αποτελεί μέγιστη πηγή νεύρων στην καθημερινότητά μου.

Χθες λοιπόν δημοσιεύθηκε το trailer για την νέα ταινία του Ridley Scott, "The Martian". Πέρα λοιπόν από το αρκετά εντυπωσιακό και συμπαθές καστ (Matt Damon, Jeff Daniels, Jessica Chastain, κ.ά.) το γενικότερο στόρυ περιβάλλεται γύρω από τον αστροναύτη Matt Damon, ο οποίος μετά από κάποια διαστημική καταιγίδα (;) καταλήγει μοναχούλης του στον Άρη -τον πλανήτη, αν και αρκετά μοναχικός θα ένιωθε και στην ομάδα- όπου και καλείται να επιβιώσει. Τα δύο αυτά στοιχεία, λοιπόν, το cast και η απλή σύνοψη της μιας γραμμής, ήταν αρκετά να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον και να θέλω να δω την ταινία. Είμαι παράξενος; Λέω κάτι λάθος;

Το θέμα είναι σαν πάτησα να δω το εν λόγω trailer. Δεν το λινκάρω καν, μην σας καταστρέψω. Το "The Martian" λοιπόν ακολουθεί το άκρως καθυστερημένο trend της εποχής να δείχνει ΟΛΑ ΤΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΛΟΚΗΣ μέσα σε τρία λεπτά. Είναι όλα εκεί.

Κοίτα, προφανώς δεν έχω δει την ταινία και δίνω περίπου 4% πιθανότητα στο όλα όσα δείχνουν -και που θεωρώ εγώ σημεία κλειδιά για την ταινία- να γίνονται στο πρώτο μισάωρο (οπότε δεν έχει σημασία;), αλλά ακόμα και να ισχύει αυτό και η ταινία να πηγαίνει σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση, δεν παύεις να νιώθεις πως την έχεις δει όλη. Το νόημα ενός τρέηλερ δεν είναι να σε κάνει να θες να δεις την ταινία μπας και δεν είναι ίδια και να πεις «ρε τους μπαγάσηδες, με κορόιδεψαν, μα έγω νόμιζα ότι, αφού... Τι έξυπνοι που είναι!».

Και αυτός ο σύγχρονος καρκινός των τρέηλερ είναι σχεδόν παντού. Από κωμωδίες που δίνουν όλα τα καλά αστεία (βλέπε "A Million Ways To Die In The West", άσχετο αν ήταν μάπα) μέχρι και στο αρκετά αναμενόμενο "Terminator Genisys", που ok, μιλάμε για το ότι ENA ΤWIST μπορούσαν να κάνουν στο franchise και το δείξανε στο trailer (αν και για το συγκεκριμένο έχω περισσότερη πίστη ότι είναι «τάχα μου» revelation, μιας και μπορούν να παίξουν με ταξίδια στον χρόνο κλπ).

Tο θέμα είναι πως είναι ηλίθιο να μας βάζουν στο συγκεκριμένο τριπάκι εξαρχής. Ένα τρέηλερ θα 'πρεπε να μας δείχνει το βασικό storyline και τίποτε άλλο. Άντε κανένα καλό εφέ για ψάρωμα. Έχω φτάσει στο σημείο να αργώ να πάω σινεμά για να χάνω τα τρέηλερ... Δεν ξέρω αν αυτό το τρεντ είναι αποτέλεσμα κάποιων ανούσιων μαρκετίστικων ερευνών που κάπως συσχετίζουν το συρρικνούμενο attention span του κοσμάκη με την ανάγκη να βομβαρδίσουν με πληροφορία, αλλά πρέπει να σταματήσει. Θα κουράσω, αλλά ξαναδείτε μία το τρέηλερ του Mad Max. Δεν δείχνει τίποτα αλλά ψαρώνει όσο τίποτα. Γατάκια.

Αυτά.

Περάσατε μία βόλτα την Κυριακή το βράδυ από το ραδιοφωνάκι μας; Όχι; Περάστε όμως την επόμενη, δέκα με δώδεκα το βράδυ. Αυτά που χάσατε μπορείτε να ξανακούσετε εδώ και μπορείτε να τα δείτε και παρακάτου.



Until next week
-godspeed

I.T. The Rocking Raccoon