System Of A Down

Δεν υπάρχουν πολλά που να μην έχουν ειπωθεί για τους System Of A Down. Έγιναν πρόσωπα και φωνή μιας ολόκληρης γενιάς, με πολύ καλό λόγο. Σε μια εποχή παράξενη για τον σκληρό ήχο, εκείνοι ήταν ακόμα πιο παράξενοι, αλλά και οικείοι την ίδια στιγμή. Δεν είχαν το τυπικό rock star attitude. Δεν ταίριαζαν ακριβώς σε κανέναν χώρο. Δεν τους ενδιέφερε καθόλου. Εν έτει 2020, ίσως να μην υπάρχει τίποτα καινούριο για να προσθέσει κανείς στον μύθο τους. Εκτός από τους ίδιους.

Δεκαπέντε χρόνια μετά τα τεράστια "Mezmerize"/"Hypnotize", οι όποιες ελπίδες για νέα μουσική έμοιαζαν εξαφανισμένες. Συναυλιακά (αχ) το κουαρτέτο παραμένει ανάμεσα στα κορυφαία acts που υπάρχουν εκεί έξω. Το στούντιο από την άλλη είναι διαφορετική υπόθεση. Οι σόλο παρουσίες των μελών μπορεί πλέον να μην είναι τόσο έντονες όσο στα τέλη των μακρινών zeroes, ωστόσο οι εσωτερικές διαφωνίες με το πέρασμα του καιρού σταδιακά έμοιαζαν να γειώνουν κάθε απόπειρα.

Η επιστροφή τους δεν έρχεται από το πουθενά. Η εμπόλεμη κατάσταση στο Αρτσάχ των τελευταίων εβδομάδων έκανε το σχήμα να αφήσει τις διαφορές στην άκρη και να συσπειρωθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας πόλεμος γίνεται αφορμή για να δημιουργηθεί τέχνη, ούτε δυστυχώς προβλέπεται να είναι η τελευταία. Η επιλογή τους να διαθέσουν τα έσοδα της κυκλοφορίας για στήριξη των πληγέντων έρχεται ως μικρή επιβεβαίωση της σημασίας αυτού του συγκροτήματος.

Με τη σειρά τους, τα δύο τραγούδια μοιάζουν με μικρή επιβεβαίωση της κληρονομιάς τους. Οι στίχοι χτυπάνε κατευθείαν. Η χροιά του Tankian και οι κιθάρες του Malakian δεν έχουν χάσει ούτε στο ελάχιστο τη μαγεία τους. Τα ρυθμικά των Odadjian/Dolmayan παραμένουν αναγνωρίσιμα. Είναι αδύνατο να ακούσεις τα αρπίσματα στο σβήσιμο του "Protect The Land" και να μην ταξιδέψεις κάπου ανάμεσα στη Μαύρη και την Κασπία θάλασσα. Δεν γίνεται να μην αρχίσεις να κουνιέσαι αυτόματα με το μπάσιμο του "Genocidal Humanoidz".

Είναι αμφίβολο κατά πόσο αυτός ο κόσμος άξιζε μία νέα δουλειά των System Of A Down, έστω και μικρή, αλλά σίγουρα την είχε ανάγκη. Και παρά την αναμονή, ανταποκρίνεται στις δυσθεώρητες προσδοκίες. Στηρίξτε.