Wardruna

To 2021, οι Wardruna κατάφεραν με το πέμπτο τους άλμπουμ κάτι αξιοσημείωτο. Το "Kvitravn", επέκτεινε υφολογικά, και ηχητικά τα όρια του Nordic folk, το οποίο εν πολλοίς βιώνει μια μαζική αναβίωση εξαιτίας των Νορβηγών. Το συγκρότημα, διάνθισε τις συνθέσεις του με μουσικό βάθος, δίχως να θυσιάσει την κινηματογραφική και σαμανιστική τους χροιά, και έτσι, το επόμενο δισκογραφικό βήμα, αναμενόταν με μεγάλο ενδιαφέρον. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί πως ο νέος, έκτος δίσκος των Wardruna, "Birna", κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες, μαζί με την μαγνητοσκοπημένη εμφάνιση της μπάντας στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τον Σεπτέμβρη του 2023, μια συναυλιακή μέθεξη.

Στο "Birna", όπως μας αποκάλυψε και ο Einar Selvik στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, οι Wardruna προσεγγίζουν τις παγανιστικές τους θεματικές από μια διαφορετική, και πιο συγκεκριμένη ματιά. Ο δίσκος, θεματολογικά επικεντρώνεται στους συμβολισμούς, τοτεμικούς και αστρικούς, διαχρονικούς και διαπολιτιστικούς, της αρκούδας. Πρόκειται για μια αναζήτηση της φωνής της, καθώς και μια πνευματική, φυσιολατρική καταβύθιση, στο παρόν του εαυτού. Στοχευμένα και έντεχνα, ο Selvik, που μαζί με την τιτάνια Lindy-Fay Hella, αναλαμβάνει εκ νέου τη σύνθεση των 10 κομματιών του δίσκου, ανέφερε πως είναι ένα άλμπουμ για το παρόν.

Τα τραγούδια του άλμπουμ, λειτουργούν λοιπόν, ως ένα μέσο επικοινωνίας του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης. Σε αυτό το πλαίσιο, παρατηρείται και η αντίστοιχη μουσική προσέγγιση στο δίσκο. Μέσα από παραδοσιακά όργανα όπως το hardingfele, το tagelharpa και το langeleik, ηχογραφήσεις πεδίου, πολυφωνικά σημεία, μεσαιωνικές προσεγγίσεις, εκστατικές στιγμές επανάληψης και υπνωτισμού όπως στο ιδανικό εναρκτήριο "Hertan" θα συνδυαστούν με πιο drone ατμόσφαιρες. Εν ολίγοις, η μουσική του δίσκου αποκτά μια συντροφική προς τους στόχους του θέση, πλαισιώνοντας παραστατικά και κινηματογραφικά τον αργό βηματισμό προς το εσωτερικό κενό. Τα κρουστά και τα πνευστά του ομότιτλου κομματιού, δεν είναι παρά η βιωματική επιβεβαίωση πως εδώ το όραμα των Wardruna μόνο γραμμικό δεν παραμένει.

Στο "Birna", στην πλειονότητά του είναι ένα εσωστρεφές άλμπουμ, που αντικαθιστά το οικουμενικό στοιχείο του προκατόχου του με μια πιο ατομική προσέγγιση. Το δεκαπεντάλεπτο "Dvaledraumar" αποτελεί μια μυστικιστική προσέγγιση, που αν σε αγγίξει με τις neo-folk πινελιές της, τότε το δεύτερο μέρος του δίσκου θα σε ταράξει ψυχολογικά. Το "Himinndotter", κομβικά τοποθετημένο στη μέση του δίσκου, καταλήγει σε μια υμνητική, πολυφωνική κορύφωση, αποτελώντας μια από τις κορυφαίες συνθέσεις της μπάντας, ιδανικό για να αιχμαλωτίσει το παρόν τους σε νότες. Στο ίδιο μήκος κύματος, το διονυσιακό, και προσωπικό αγαπημένο, "Skuggehesten" θα επαναφέρει τον ζωτικό παλμό ανάμεσα σε πιο υπνωτικές και ακουστικές στιγμές, δίνοντας παρατεταμένη και εκστατική χροιά στις αντιθέσεις του δίσκου.

Οι Wardruna, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, κυκλοφορούν έναν, ελαφρώς άνισο δίσκο, ο οποίος αν και δεν ακολουθεί την πεπατημένη του προκατόχου του, συνδυάζει ιδανικά κάθε πτυχή του παρελθόντος τους, γέρνοντας προς την πρώιμη τριλογία τους. Έτσι, επιστρέφει στο παρόν, για να υπενθυμίζει πως κανείς δεν μπορεί να παίξει μουσική όπως οι Σκανδιναβοί. Στο φινάλε του δίσκου με το "Lyfjaberg", όλα πλέον έχουν λάβει τη θέση τους σε αυτή την πυρετώδη αναζήτηση μεταξύ ονείρου, σκιάς, πραγματικότητας, αισθήσεων και πνευμάτων.

Ένα εντυπωσιακό κλείσιμο, που επισφραγίζει την αξίωση των Wardruna να συνθέτουν μουσική που αποτυπώνει επαρκώς τις δηλώσεις/στοχεύσεις τους. Το νέο άλμπουμ της μπάντας, δικαίως θα αγαπηθεί, και μέσα στις ατομικές ακροάσεις που θα προσφέρει, θα ξυπνήσει μια αίσθηση επικοινωνίας, κοινωνικότητας, αρμονίας. Οι ουράνιοι χάρτες ξεδιπλώθηκαν, τα μονοπάτια αχνοφαίνονται υπό το φως των αστεριών, οι ήχοι της φύσης λειτουργούν ως πινακίδες. Ένας βρυχυθμός ακούγεται στο βάθος, αλλά δυναμώνει όταν πας προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η χειμερία νάρκη έληξε. Οι Wardruna, ευτυχώς, επέστρεψαν.

Youtube
Spotify