Void Droid

Τέσσερα χρόνια απουσίας είναι αρκετά για μια νέα μπάντα που έκανε έναν σχετικό θόρυβο το 2016 στην τοπική αλλά και όχι μόνο, metal σκηνή. Μια σκηνή που διαρκώς ανανεώνεται, είναι ικανή να σε βγάλει «εκτός χάρτη» σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι Void Droid διατηρούνταν στην επικαιρότητα - αν και όχι στην πρώτη γραμμή - κυρίως με τα live τους.

Το Νο.5 στην προσωπική μου λίστα του 2016 και κορυφαίο ντεμπούτο άλμπουμ του έτους για μένα, ήταν πραγματικά καθηλωτικό. Ειλικρινά, αν εξαιρέσεις την παραγωγή, ήταν ένα σχεδόν άψογο σύνολο. Όταν, λοιπόν, θέτεις τον πήχη τόσο ψηλά από το ξεκίνημά σου, καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο να φτάσεις ξανά εκεί, πόσο μάλλον να τον ξεπεράσεις.

Σαφώς οι Metallica, αλλά και οι Sword, καθώς και μπάντες με τις οποίες έχουν συνυπάρξει στη σκηνή, όπως οι Stonebringer, έχουν αποτελέσει συνειδητά ή υποσυνείδητα επιρροές

Δεν είναι τυχαίο ότι πήρε στους Void Droid τέσσερα χρόνια για να ολοκληρώσουν τον δεύτερο δίσκο τους με συνθέσεις που ακούγαμε ήδη από το 2016. Και αν το "Terrestrial" πατούσε γερά στο stoner / heavy rock / metal, χωρίς ωστόσο να εγκλωβίζεται σε αυτό, με το "Bipolar" αφήνουν για τα καλά αυτή την εποχή της ελληνικής σκηνής και επικεντρώνονται στον επαναπροσδιορισμό της μουσικής τους, επιτρέποντας σε ποικίλες επιρροές να εισέλθουν σε αυτή - από όπου και αν προέρχονται. Σαφώς οι Metallica, αλλά και οι Sword, καθώς και μπάντες με τις οποίες έχουν συνυπάρξει στη σκηνή, όπως οι Stonebringer, έχουν αποτελέσει συνειδητά ή υποσυνείδητα επιρροές.

Το υλικό του "Bipolar" είναι heavy αλλά ταυτόχρονα και μοντέρνο, ενώ ορισμένες προοδευτικές πινελιές χρωματίζουν με ενδιαφέρον τόνο το τελικό αποτέλεσμα

Το concept του άλμπουμ αφορά τα διάφορα δίπολα και λιγότερο την ψυχική νόσο της διπολικής διαταραχής αυτή καθ’ εαυτήν. Αυτό αποτυπώνεται και στο πανέμορφο εξώφυλλο / έργο τέχνης της Δανάης Βαμβάκου, αν και ελαφρώς παραπλανητικό, αφού παραπέμπει αρκετά σε art rock / progressive rock ήχο. Ωστόσο, η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση, αφού το υλικό του "Bipolar" είναι heavy αλλά ταυτόχρονα και μοντέρνο, ενώ ορισμένες προοδευτικές πινελιές χρωματίζουν με ενδιαφέρον τόνο το τελικό αποτέλεσμα.

To "Super Ego Villain" ή "S.E.V." όπως το γνωρίσαμε στα live τους είναι και το πρώτο κομμάτι που έδωσαν στη δημοσιότητα από το "Bipolar", αλλά και το πρώτο videoclip γενικότερα των Void Droid. Εξαιρετικό άνοιγμα, που καταφέρνει να δέσει το "Terrestrial" με το παρόν. Φυσικά, ξεχωρίζει το κολλητικό του ρεφρέν και οι ανατολίτικες αναφορές του. Σε αυτές επιμένουν με το "Zarathustra", επίσης μια από τις συνθέσεις που έχουμε ακούσει live, να απογειώνεται στο folk σημείο του, με την κιθάρα να αναλαμβάνει το ρόλο της γκάιντας. Συνέχεια με το "Milkaholic", όπου και βλέπουμε μια άλλη πλευρά της μπάντας. Ακουστική κιθάρα, και αμερικανιά, τουλάχιστον στην αρχή, για να μπούμε στο κυρίως μέρος που συναντάμε ρυθμικά που φέρνουν στο "Watermaker".

Από τις πιο μελωδικές στιγμές, το "Somen Mask", είναι αναμφίβολα ένα από τα χιτάκια του δίσκου. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν το δεύτερο δείγμα που κυκλοφόρησε, και το πρώτο lyric video των Void Droid. Το ορχηστρικό "The Mars March" ως δεύτερη συνεχόμενη αναφορά στην πετυχημένη φετινή πορεία του Άρη στη Super League, καθιστά αναγκαίο ένα live στο Κλεάνθης Βικελίδης με χορηγό τη Θύρα 3. Πέρα από την πλάκα, παίζει καταλυτικό ρόλο στο επερχόμενο "The Venus Effect", το οποίο για κάποιο λόγο μου φέρνει στο νου το "Halo On Fire" (τι ποιών;). Εξαιρετικό και το σόλο στο κλείσιμο του.

Στο ομώνυμο θα θυμηθούμε τους Electric Litany (!), σε μια μελαγχολική, απογυμνωμένη, αποκλειστικά κιθαριστική στιγμή

Φτάνουμε, αισίως, και στο πιθανώς καλύτερο κομμάτι του δίσκου, το "Clockface". Αναμφίβολα πρόκειται για αυτό με τις πιο δουλεμένες και απαιτητικές φωνητικές γραμμές. Ειδικά το σημείο με τα διπλά φωνητικά αποτελεί τεράστια πρόκληση για το πως θα αποδοθεί live. Στο ομώνυμο θα θυμηθούμε τους Electric Litany (!), σε μια μελαγχολική, απογυμνωμένη, αποκλειστικά κιθαριστική στιγμή, που οδηγεί προς το τέλος, όπου το "Puer Blue", μια από τις πιο δυνατές στιγμές του άλμπουμ, ρίχνει την αυλαία εν μέσω πιανιστικού κρεσέντο μετά από 9 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα.

Και αν απολαύσαμε το ντεμπούτο τους στην απλότητά του, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το κάνουμε και με το πιο απαιτητικό "Bipolar"

Είναι γεγονός πως οι Void Droid αξιοποίησαν τα 4 χρόνια δισκογραφικής απουσίας τους, κυκλοφορώντας έναν - κάτι παραπάνω από - άξιο διάδοχο του "Terrestrial". Η ποιότητα της σύνθεσης έχει ανέβει αρκετά επίπεδα, όσο και η απόδοση της τετράδας. Και αν απολαύσαμε το ντεμπούτο τους στην απλότητά του, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το κάνουμε και με το πιο απαιτητικό "Bipolar". Συντελεί σε αυτό και η μακράν καλύτερη παραγωγή του. Στη σύγκρισή των δυο δίσκων, λοιπόν, έχουμε μια χορταστική ισοπαλία, από αυτές, όμως, που δίνουν και στις δύο ομάδες την πρόκριση στους 16 του Champions League.

Bandcamp