Transit

Πίσω από το ψευδώνυμο Transit κρύβεται ο Jan Kenneth Transeth, ο πρώην τραγουδιστής των In The Woods δηλαδή. Η δε έμπνευση για την υιοθέτηση του συγκεκριμένου ονόματος προήλθε από την αγγλική προφορά του κανονικού του επωνύμου. Οι εξοικειωμένοι με τη μουσική των Νορβηγών avant garde-black-progressive-συμπληρώστε-κατά-βούληση metallers έχουν ήδη μία ιδέα. Οι υπόλοιποι ετοιμαστείτε να δοκιμάσετε μία μεγάλη έκπληξη ακούγοντας την απίστευτη φωνή του κ. Transeth (ή Transit αν προτιμάτε) να δοκιμάζεται σε άλλες μουσικές διαδρομές.

Τα πρώτα δευτερόλεπτα του "Estrangeiro/New Man", που αποτέλεσε και την πρώτη μου επαφή με τον Transit, έφεραν στο μυαλό θύμισες ενός τρομακτικού «Κόκκινου Δεξιού Χεριού» κάποιου Αυστραλού τροβαδούρου. Αν και η συνέχεια δε δικαίωσε πλήρως τους ευσεβείς φόβους μου, η γοητευτική ομοιότητα παρέμεινε μέχρι το τέλος, με το δόγμα του Nick Cave να είναι διάχυτο σε όλα τα τραγούδια. Κι όμως όσο κοντά κι αν νομίζεις ότι είσαι στο να διαπιστώσεις την πλήρη ταύτιση ύφους και πνεύματος των δύο αντρών, άλλο τόσο εύκολα απομακρύνεσαι στη στιγμή. Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίζονται πρόσθετοι μουσικοί αντικατοπτρισμοί που μπορούν να παίρνουν τη μορφή άλλοτε του Jim Morrison και άλλοτε του Stuart Staples (Tindersticks).

Κι αν έτσι σκιαγραφείται η φωνητική ερμηνεία, η μουσική ψηλάφηση του δίσκου αποδεικνύεται μάλλον πιο πολύπλοκη. Η americana προσέγγιση στις ενορχηστρώσεις, που γίνεται εμφανής από το εναρκτήριο κομμάτι και είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, συνδυάζεται με έναν alternative αλλά και ήπιο goth/dark χαρακτήρα. Θα μπορούσε να είναι ένα ιδανικό soundtrack για ένα σύγχρονο road movie τοποθετημένο στην αμερικανική ύπαιθρο που θα περιλαμβάνει απαραιτήτως και μία μικρή δόση σκοτεινής παράνοιας. Την καλύτερη περιγραφή όμως τη δίνει ο ίδιος ο δημιουργός στη σελίδα του στο myspace. «Ηχεί σαν κάτι που έχεις ακούσει και στο παρελθόν αλλά δεν είσαι σίγουρος πότε, πού ή πώς».

Το "Bleed On Me" έχει επιλεχθεί ως το single που θα αναλάβει να κουβαλήσει στις πλάτες του την όποια επιτυχία του άλμπουμ και είναι λογικό. Είναι το πιο straight-forward alternative rock τραγούδι του δίσκου που θα μπορούσε να έχει μεγάλη απήχηση σε ένα ακροατήριο εξοικειωμένο με μουσικές όπως των Placebo. Απέχει όμως αρκετά από το να είναι και το καλύτερο από τα 10. Τα "The Girl And The Road" και "One For The Sea - Ad Anima, Pt. 1" που φέρουν τη σφραγίδα των Bad Seeds φαρδιά πλατιά πάνω τους, το ταξιδιάρικο "Estrangeiro/New Man", το σκοτεινό και μελαγχολικό "Miller Song" και το πνιγμένο στο feedback "Jokes Aside" είναι τα πραγματικά διαμάντια του δίσκου που διακοσμούν ένα ούτως ή άλλως πολύτιμο δημιούργημα.

Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι, αντίθετα ίσως από το κοινό, οι μουσικοί κάθε άλλο παρά μονοδιάστατοι είναι, ο Transit καλεί όσους τον ήξεραν από τις πρότερες δραστηριότητές του να εκτιμήσουν μία διαφορετική πρόταση και τους απέχοντες από το metal να μη φοβηθούν από το παρελθόν του. Όταν μάλιστα όλα αυτά προκύπτουν ως το αποτέλεσμα ενός τόσο ελκυστικού συνθετικού οίστρου, η υποστήριξή μας είναι δεδομένη.