Thronehammer

Σε προσωπικό επίπεδο, πρόκειται για την πλέον αναμενόμενη κυκλοφορία τούτης της σκατοχρονιάς. Τα μαντάτα για την επικείμενη άφιξή της συνοδεύτηκαν από κάθε είδους ευχές, προσευχές και δεήσεις σε αλλόκοτες σκοτεινές οντότητες, καθώς μια ενδεχόμενη απογοήτευση θα ήταν από δυσβάσταχτη έως ασήκωτη. Τα ψίχουλα που πέταγε διαδικτυακά εν είδει ενημέρωσης η Kat Gillham, αρκετά και ελάχιστα ταυτόχρονα. Το δεύτερο χτύπημα τής μπάντας υπήρξε συντριπτικό, epic doom / death metal που έπιασε εξαπίνης ανυποψίαστους ακροατές, κάνοντάς μας άμεσα οπαδούς της. Εύλογο και το ερώτημα που ακολούθησε: Thronehammer, μπορείτε να το ξεπεράσετε ή να το ματσάρετε;

Το συγκεκριμένο είδος έχει προσφέρει μοναδικές και αξεπέραστες δημιουργίες, αποτελεί μουσική αδυναμία, εμφανίζεται αραιά και πού και όταν το κάνει, συνήθως προκαλεί πάταγο. Κουβαλάει μια ένταση και έναν όγκο που καταφέρνει να βάλει υπό τη σκέπη του ετερόκλητους metal ακροατές. Όταν δε, συνδυάζεται με ιστορίες ατόφιου έπους για μάχες αρχαϊκών χρόνων και τόπων, για πολιορκίες ανεμοδαρμένων πύργων και κάστρων, για την τελευταία πνοή βασιλιάδων και τις τελετές που τη συνοδεύουν, τότε αλλάζει επίπεδο και καθίσταται καθηλωτικό. Από ένα παρόμοιο κάστρο καταφθάνει το νέο πόνημα των Γερμανοβρετανών, γεμάτο riffs που σκίζουν στα δύο τον συννεφιασμένο ουρανό, ενώ παράλληλα ποτίζουν με άλικο χρώμα τα πεδία μαχών. They came to slay.

Έχοντας το γνώθι σαυτόν, εμπιστοσύνη στη δύναμη των riffs τους και μουσική αντίληψη, αποφασίζουν να διευρύνουν τον ήχο τους. Και τα φωνητικά ταυτόχρονα. Δίχως υπερβολή, οι διαφορετικές χροιές και οι ποικίλες ερμηνείες τής Kat Gillham αποτελούν highlight σε έναν δίσκο που όσο κι αν ψάξεις, ψεγάδι δε θα βρεις. Επίσης υπεύθυνη και για τη στιχουργία, έχει τη δεινότητα εκείνη, να αποδίδει επακριβώς σε τίτλους τραγουδιών και σε στίχους, τις μουσικές συνθέσεις των υπολοίπων μελών. Όπως ανέφερε ένας φίλος, δίχως να έχει ακούσει νότα, το "Halcyon Days Of Yore" θα είναι ένα μακροσκελές τραγούδι επικών διαστάσεων και δε λάθεψε στο ελάχιστο. Αντίστοιχα μπορεί κάποιος να «διαγνώσει» το σκοτεινό heavy metal, Mercyful Fate τύπου, που αντανακλά το εναρκτήριο "Reign Of Steel" ή το ισοπεδωτικό doom metal στο "Triumphant Emperor".

Παρόλο που πρόκειται για δίσκο εβδομήντα συν λεπτών, κανένα περιττό παρεμπιπτόντως, έχουν μειωθεί οι διάρκειες σε αρκετές συνθέσεις με εμφανές το αποτέλεσμα τής αμεσότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, ενσωματώθηκε ακόμα περισσότερο το heavy metal στο προαναφερθέν doom / death σουηδοβρετανικής κοπής των ‘90s, κατορθώνοντας να μην υπάρχει σύνθεση που να θεωρείται αντιπροσωπευτική του δίσκου. Μη σας ξεγελάσει το ομώνυμο single, τίγκα Slayer μουσικά και με Araya τσιρίδα. Στη συνέχεια θα φανερωθεί σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η αγάπη προς και η επιρροή από τον Quorthon και τα έπη του. Πόση συγκίνηση να αντέξει κανείς;

Εν μέσω τέτοιας ποικιλίας και πληθώρας ιδεών, το ιδιαίτερο και πλέον αναγνωρίσιμο αποτύπωμα των Thronehammer δε χάνεται ούτε στιγμή. Τα χαρακτηριστικά τους κοψίματα στη συνθετική ροή, οι εναλλαγές των φωνητικών, συνεχίζουν να λειτουργούν ευεργετικά, ανυψώνοντας την επική διάθεση σε δυσθεώρητα μεγέθη. Όπως καλή ώρα τώρα, που παίζει το "Mortal Spheres" στα ακουστικά. Ο ενδεδειγμένος τρόπος να ακούσετε τον δίσκο αν έχετε οικογένεια και δεν επιθυμείτε να σας δει σε έξαλλη κατάσταση, καθώς το warp spasm αρχίζει να κυριεύει το σώμα σας. Λογικά, όντας σε τέτοια κατάσταση, το "Shieldbreaker" φαντάζει ιδανικό άκουσμα.

Το "Incantation Rites" υπήρξε ακάματη συντροφιά για μεγάλο διάστημα και πλέον έχει λάβει τα εύσημα που του αξίζουν. Σειρά παίρνει τώρα ο "Kingslayer", δίχως να μπαίνω σε διαδικασία σύγκρισης. Δεν την έχουν ανάγκη, καθώς μιλάμε για αμφότερα κορυφαία έργα στο είδος τους. Ενδεχομένως, να απασχολήσει ευρύτερη μερίδα metal ακροατηρίου, με προεξάρχοντες τους «επικούς». Η ταυτόχρονη παρουσία των στίχων "Into glory ride & Twilight of the gods" στον επίλογο τού συγκλονιστικού "Ascension" κάθε άλλο παρά τυχαία είναι: "Onwards… to Valhalla! Onwards… we ride!"

Bandcamp