The Vagina Lips

Μετά την κυκλοφορία του ελληνόφωνου μουσικού project Μazoha ο πολυγραφότατος Τζίμης Πολιούδης μας παρουσιάζει τη συνέχεια του "Generation Y", το "Outsider Forever". Πρόκειται για ένα γλυκόπικρο dream pop πάρτυ με indie αναφορές στο άλμπουμ "Athanasia". Είναι γεγονός ότι η εγχώρια εναλλακτική σκηνή ανθεί και έχει ανάγκη να εκφραστεί, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάθε κυκλοφορία είναι καλαίσθητη και εμπνευσμένη τόσο στο ακουστικό όσο και όσο στο οπτικό της μέρος. Αλλά πριν καταλήξουμε σε οποιοδήποτε συμπέρασμα οφείλουμε να ψηλαφίσουμε κάθε κομμάτι του δίσκου και να λάβουμε τα μηνύματα που μας στέλνει ο καλλιτέχνης.

Γνωρίζοντας την αγάπη του Τζίμη για τους Joy Division και τους Smiths ξεκινάω την ακρόαση υποψιασμένη γι’ αυτό που πρόκειται να εισέλθει στα αυτιά μου και προσπαθώ να βρω σημεία που ο καλλιτέχνης έδωσε τη δική του άποψη πάνω στο μίγμα indie pop, new wave, και shoegaze ήχου. Το "Outsider Forever" έρχεται μετά από την έκσταση του άλμπουμ "Μπάσταρδο" και έχει κάτι από τον απόηχο μιας ξέφρενης κατάστασης ήδη από το πρώτο κομμάτι "I Don't Want This Day To End". Η μελωδία γεννιέται μέσα από την κιθάρα και ολοκληρώνεται με beat που δίνουν ρυθμό και μαζί με τα ρομαντικά φωνητικά χτίζουν ένα κομμάτι με '80s επιρροές το οποίο ουσιαστικά σε προετοιμάζει για τη συνέχεια του δίσκου. Το τραγούδι "Typical Standards", συνοδεύεται από ένα videoclip όπου αντικατοπτρίζεται η ταυτότητα του Τζίμη Πολιούδη ο οποίος όπως έχει δηλώσει ένιωθε πάντα outsider σε αυτήν τη ζωή. Νιώθω την ατμόσφαιρα που παράγεται μέσα από αυτό το κομμάτι αλλά μετά από πολλές ακροάσεις το αποτέλεσμα παραμένει αμήχανο στο οπτικό και φυσικά στο μουσικό του κομμάτι καθώς λείπει αυτή η έκρηξη και το ξάφνιασμα από τα αυτιά του ακροατή. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται όλο υλικό με τις indie pop rock μελωδίες να διαδέχονται η μία την άλλη και τα φωνητικά να είναι ενδιαφέροντα, να αλλάζουν σε πιο σπαρακτικά ή πιο μελαγχολικά, ανάλογα με την περίσταση, χωρίς όμως να ξεσπούν και να αποκτούν έναν αφυπνιστικό χαρακτήρα, γεγονός που θα με έκανε να αγαπήσω αυτόν το δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι αν πάνω από αυτές τις ήρεμες new wave, shoegaze μελωδίες η φωνή του καλλιτέχνη γινόταν τόσο δυνατή σαν κραυγή θα έδινε τελείως άλλη διάσταση στο υλικό και θα μιλούσαμε για ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα που θα ξέφευγε πολύ από το "Generation Y". Φυσικά, η παρούσα κριτική αποτελεί μια προσωπική άποψη και πρόταση για το δίσκο και βασίζεται στο στίχο από το τραγούδι "Dark Circles Under Blue Eyes" που υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: "There’s still fire inside my eyes/ There’s still life and there’s still time/ Keep on pushing me to fight".

Σήμερα είμαι γενναίος, σήμερα σκοτώνω μας διηγείται το κομμάτι "Today I'm Brave" το οποίο επενδύεται από ένα συμπαγές beat και ένα videoclip που περιέχει ένα και μόνο κοντινό πλάνο όπου ο καλλιτέχνης ξετυλίγει το ταλέντο του χωρίς να υπάρχουν περιττές πληροφορίες και αμήχανες στιγμές όπως στην περίπτωση του "Typical Standards". Το τραγούδι αυτό λοιπόν είναι ο λόγος να ακούσει κανείς το δίσκο και να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. Επιπλέον, το εξώφυλλο συμπληρώνει αυτή την πηγαία ανάγκη για ζωή και ελπίδα που χαρακτηρίζει τη μουσική του "Outsider Forever" παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Ένα κορίτσι με έντονα χρώματα ετοιμάζεται για μια βουτιά στη θάλασσα και μεταφέρει το μήνυμα του τραγουδιού "Scared Of Life, Afraid Of Death" που γιορτάζει το θάνατο ενός μισογύνη.

Εν κατακλείδι, η διάθεση για δημιουργία και η έμπνευση υπάρχουν, αυτό που μου λείπει από το "Outsider Forever" είναι η έκρηξη και το πάθος. Ίσως αυτά να τα βρίσκει κανείς στο "Μπάσταρδο" και ο παρόν δίσκος να αποτελεί μια ήρεμη συνεσταλμένη παρένθεση στο έργο του Τζίμη Πολιούδη. Αναμένουμε περισσότερα.