The Pretty Reckless

Other Worlds

Century Media Records (2022)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 14/12/2022
Τα μισά του δρόμου δεν είναι και τόσο μακριά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πάντα έβρισκα μία ιδιαίτερη γοητεία στις συλλογές με outtakes. Τόσο σε εκείνες που συγκεντρώνουν υλικό από βάθος χρόνου, όσο και σε περιπτώσεις που επικεντρώνονται σε μία συγκεκριμένη περίοδο. Η πρώτη τέτοιου είδους κυκλοφορία των Pretty Reckless πέφτει ακριβώς στα πλαίσια της τελευταίας κατηγορίας. Ανάμεσα στο χάος της πανδημίας και τη σταδιακή επιστροφή στη (νέα) κανονικότητα, αν κάποιος μου έλεγε ότι το "Death By Rock And Roll" έχει κλείσει τετραετία, δεν θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω. Στην πραγματικότητα δεν έχει ούτε το μισό.

Στο διάστημα από την προετοιμασία του άλμπουμ μέχρι την προώθησή του, η μπάντα δοκίμασε κάμποσα πραγματάκια που δεν θα μπορούσαν ποτέ να ταιριάξουν στην κανονική διάρκεια, αλλά συμπληρώνουν όμορφα την εικόνα του. Το ρεμίξ του "Got So High" αφήνει μία έντονα poppy αίσθηση και βάζει δυνατή υποψηφιότητα για πέρασμα στο ανανεωμένο "Gossip Girl". Ο (πρώτος) φόρος τιμής στον Chris Cornell έχει κάθε λόγο να στείλει αδιάβαστο κάθε περαστικό που μένει στην επιφάνεια· χτυπήματα, κραυγές, μάτια που γυαλίζουν, το "Loud Love" όπως πρέπει να παίζεται.

Μία δεκαετία και βάλε από το ντεμπούτο, η Taylor Momsen δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Θα μπορούσε να μην είχε εγκαταλείψει ποτέ τον κόσμο της οθόνης για το ροκ, και πιθανότατα αυτή θα ήταν μία πιο έξυπνη επιλογή καριέρας. Θα μπορούσε να στηρίζει τη μουσική που αγαπούσε από μικρή από τα πλάγια της σκηνής, μεγαλοφώνως ή όχι. Η επιτυχία σε αυτή την αλλαγή πορείας μόνο δεδομένη δεν ήταν. Το ότι τόσα χρόνια μετά συνεχίζει σταθερά με το ίδιο σχήμα, κι έχει φτάσει στο σημείο να φοράει τα παπούτσια του Bowie στο "Quicksand" ενώ ο Mike Garson από πίσω ζωγραφίζει, κάτι έχει να πει.

Το "Other Worlds" είναι ένα γουστόζικο μικρό δώρο για τους φίλους της μπάντας και απεικονίζει ωραιότατα το ποιόν της για όσους δεν τη γνωρίζουν. Όπως κάθε b-sides δισκάκι στην ιστορία, δεν πρωτοπορεί, ούτε θα αλλάξει το στάτους των δημιουργών του. Λέει απλές αλήθειες με 4/4 και κιθάρες, δίνοντας όλο το σεβασμό στους ήρωες τους. Ο αέρας του Σιάτλ στην ακουστική εκδοχή του "Only Love Can Save Me Now" είναι αδύνατο να κρυφτεί. Το "Halfway There" κερνάει σπασμένα χαμόγελα. Το "Who You Selling For" κουμπώνει ανέλπιστα τέλεια μετά το "Peace, Love And Understanding".

  • SHARE
  • TWEET