The Hypothesis

Η Κόουβολα είναι μια μικρή πόλη της Φινλανδίας που βρίσκεται 134 χιλιόμετρα βόρεια από το Ελσίνκι. Φήμες λένε ότι πρόκειται για μία από τις πιο σκοτεινές πόλεις της χώρας, ενώ όντας πολύ πυκνά χτισμένη, για τα δεδομένα της Φινλανδίας, δεν προσφέρει καθόλου την ηρεμία, ούτε την ποικιλία των τοπίων, μιας επαρχίας. Όχι δεν έχεις ανοίξει καταλάθος κάποιον ταξιδιωτικό οδηγό για τη σκανδιναβική χώρα με τις χίλιες λίμνες, αλλά έχει ενδιαφέρον το πλαίσιο μέσα στο οποίο στήθηκαν οι The Hypothesis, και ίσως μάλιστα να βοηθήσει στο να ερμηνεύσουμε τον ήχο τους.

Αν και μετρούν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια ως μπάντα το "Evolve" είναι μόλις το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, πιθανόν σε αυτό να έχουν παίξει ρόλο οι πολλές αλλαγές στη σύνθεση καθώς συνολικά έχουν ήδη περάσει από τις τάξεις τους έντεκα διαφορετικοί άνθρωποι. Κάποια από τα πρώην μέλη μάλιστα έχουν ακολουθήσει πορεία με πολύ μεγάλα ονόματα, όπως ο Waltteri Väyrynen, σημερινός ντράμερ των Opeth, και ο Rolf Pilve των Stratovarius. Πλέον πάντως, ως τετράδα, δηλώνουν γεμάτοι φιλοδοξίες και όραμα για τη μουσική τους.

Πάμε όμως να μιλήσουμε για το "Evolve", που προσπαθεί να κάνει το μεγάλο βήμα μπροστά στην πορεία της μπάντας. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι τα κιθαριστικά ριφ, εκεί βρίσκεται η ραχοκοκαλιά της μουσικής των The Hypothesis. Έχοντας ως βασική επιρροή τους Gojira προσπαθούν να ανοίξουν τον ήχο τους φέρνοντάς τον σε μια πιο φυσική προσέγγιση σε σχέση με το πιο πλαστικό "Origin". Γράφουν βαριά, χτίζοντας τη δομή των κομματιών πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, τα οποία μάλιστα δε βιάζονται να εγκαταλείψουν κρατώντας τα αρκετά στο τοπίο από τη στιγμή που εμφανίζονται. Ένα βασικό σημείο διαφοροποίησης από τους Γάλλους ηγέτες του σύγχρονου metal, βρίσκεται στον πολύ σημαντικό ρόλο που έχουν τα πλήκτρα στο σύνολο, τα οποία σε συνδυασμό με τη φωνή του Turkki, πηγαίνουν περισσότερο προς το ύφος της δουλειάς του Daniel Tompkins είτε με τους Tesseract είτε, ακόμα περισσότερο, με τους Skyharbor.

Ενώ όμως υπάρχουν πολλά θετικά που θα βρει ένας οπαδός του djent και του μοντέρνου ογκώδους progressive metal στο "Evolve", ο τομέας στον οποίο μου δίνεται η αίσθηση ότι υπολείπεται λίγο είναι στις διακυμάνσεις του ήχου. Ο δίσκος ακούγεται λίγο μονοκόμματος. Αν και υπάρχουν μελωδικά περάσματα, με κάποια να είναι πολύ ωραία μάλιστα, τα κιθαριστικά ριφ είναι τόσο ισοπεδωτικά που τελικά καταφέρνουν να τα ισιώσουν όλα κατεβάζοντας έτσι σημαντικά τις εναλλαγές στα συναισθήματα που θα μπορούσαν να παρουσιάζονται. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη επαναλαμβανόμενων ρεφρέν σε κάποια τραγούδια, κάνει το "Evolve" συνολικά πιο δυσκολομνημόνευτο απ’ ότι θα ήθελα.

Από την άλλη βέβαια, αν τύχει και ακούσεις κάπου κομμάτι από το άλμπουμ πιθανότατα θα ενθουσιαστείς πολύ και θα το σημειώσεις για μελλοντική ακρόαση, ειδικά αν είναι το ομώνυμο, το "Where The Dreams Come to Die" ή το πιο αργό και λίγο post "Thousand Skies". Έχει τόσο καλές και δυνατές κιθάρες που τελικά επιβάλλονται παντού, και στο δίσκο και στον ακροατή. Μάλιστα είναι πολλα τα σημεία όπου αναρωτήθηκα αν αρχικά το πήγαιναν για instrumental, ή έστω αν αρκετά από τα κομμάτια γράφτηκαν με αυτό το σκεπτικό.

Εν κατακλείδι η δεύτερη δουλειά των The Hypothesis είναι καλή, απλά είναι καλύτερα τα κομμάτια από το σύνολο του άλμπουμ. Πιστεύω ότι στην πορεία θα βρουν τον τρόπο οι Φινλανδοί ώστε να φτιάξουν ένα άλμπουμ που θα στέκεται το ίδιο καλό όσο και τα τραγούδια του. Μέχρι τότε όμως ποντάρω στα live, όπου πιστεύω ότι το "Evolve" θα είναι πραγματικά τρομερό.