Qlowski

Ο δεύτερος δίσκος των Qlowski, "The Wound", μάλλον διαφαινόταν από τα singles πως θα γοήτευε μερίδα του underground. Οι Λονδρέζοι, όπως αποδείχθηκε με την κυκλοφορία του άλμπουμ πριν μερικές εβδομάδες, κατάφεραν να παρασύρουν σε ένα post-punk χορό που περνάει μέσα από διάφορες εκφάνσεις, ηχοχρώματα, αναφορές και συναισθήματα. Κοινός παρονομαστής, οι ρωγμές που προκαλεί η βίαιη πραγματικότητα στον ψυχισμό του ατόμου, το σκοτάδι που αναβλύζει από τις πληγές.

Οι Qlowski στα 41 λεπτά του δίσκου περιπλανώνται από anarchο-punk μέχρι gothic rock, και από art punk και synth-pop μέχρι noise rock. Από το βιομηχανικό Λονδίνο μέχρι τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, και από διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και απεργίες, μέχρι την φριχτή αβεβαιότητα ενός αύριο που δεν έρχεται, οι Qlowski αξιοποιούν στο έπακρο κοφτές κιθάρες, σύνθια και διπλά φωνητικά για να προσφέρουν ένα πολύπλευρο μα συνεκτικό άλμπουμ. Έτσι, από τους A Culture Of Killing, Crisis και τους The Cure, μέχρι τους Xmal Deuchland και τους Kleenex, από κιθαριστικές εξάρσεις μέχρι ηλεκτρονικά τύμπανα και εφέ, οι Qlowski βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση.

Οι δώδεκα συνθέσεις του άλμπουμ οικοδομούν ακατάπαυστα ένα μουντό, υποτονικό σχεδόν μοτίβο, το οποίο επιτρέπει ελάχιστες χαραμάδες φωτός. Το "The Wound", έπειτα από το ambient intro θα θυμίσει τις μεγάλες των ‘80s στιγμές, σε μια ιδανική εκκίνηση, για να επιτρέψει στην μπάντα στη συνέχεια, με το "Desire" να καλπάσει προς ελευθεριακούς και επαναστατικούς ορίζοντες. Σε άλλη στιγμή, η αλλαγή ταχύτητας του "Surrender" και το σχεδόν New Order-ικό του φινάλε, θα κερδίσει την μερίδα του ακροατηρίου που επιθυμεί δημιουργική διοχέτευση του μαύρου, και το "Praxis", θα φέρει τις πιο pop επιρροές στο προσκήνιο, παρά το ηλεκτρισμένο κιθαριστικό άρπισμα που επαναφέρουν για ηχητικό χαλί.

Ομολογουμένως, υφίστανται στιγμές που οι Qlowski εγκλωβίζονται στους αυστηρούς περιορισμούς των ιδιωμάτων που κινούνται. Επιπρόσθετα, συχνά οι φωνητικές γραμμές ηχούν μονότονες, που αν και αποτελεί ζητούμενο, δεν επιτρέπει σε όλες τις συνθέσεις να απογειωθούν ομοιόμορφα. Στον αντίποδα, η underground επιμονή που επιδεικνύουν τους ανταμείβει με σφιχτές ενορχηστρώσεις που δημιουργούν ένα τσιμεντένιο ηχητικό τείχος. To "Mastering The Motions" ηχεί βγαλμένο από τα υπόγεια του σύγχρονου βρετανικού dark punk, με την βρετανική του ειρωνεία να μην του στερεί σπιρτάδας. Τα ψυχεδελικά synths του "Can You Tell (Love Song For N.K.)" θα απογειώσουν μια δύστροπη σύνθεση κερδίζοντας στο νήμα την ισορροπία σκοπού και μέσων.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το επίδικο με το "The Wound" είναι πως πρόκειται για ένα άλμπουμ που δεν δείχνει πρόθεση να μείνει ακίνητο, μπροστά σε εικόνες ενός κόσμου διαρκώς σε κίνηση. Οι Qlowski παίζουν με τις παραμορφώσεις, τις εντάσεις και τις ελάχιστες πραγματικά μελωδικές στιγμές, όπως πράττουν στο φινάλε του άλμπουμ με το "Off The Grass", για να μεταδόσουν μεν μια αίσθηση απελπισίας και ασφυξίας, δίχως όμως την παραίτηση που τη συνοδεύει. Μερικές φορές, δίσκοι όπως το "The Wound" προσφέρουν μια ανάσα, όχι εξαιτίας της ηχητικής τους καινοτομίας, όσο επειδή διοχευτεύουν πολύμορφα ένα διαρκώς παρόν σκοτάδι της καθημερινότητας, δίχως να το ωραιοποιούν, αυτό ή τη μοναξιά που επιφέρουν τα τραύματα που αφήνει.

Bandcamp