Oathbringer

Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που ταξιδεύουμε προς Σερβία, αυτή τη φορά για χάρη των Oathbringer. «Αδελφική» μπάντα με τους Claymorean, κυκλοφορούν σε λίγο καιρό το ντεμπούτο τους, και ο συνδυασμός αυτών των δύο δίσκων αποτελεί μία κάποιου είδους δήλωση: Η metal σκηνή της χώρας δεν κυριαρχείται πλέον μόνο από το extreme κομμάτι της (The Stone, Numenor, Horror Pikinik), αλλά εμφανίζει και καθαρόαιμα heavy metal γκρουπ, έτοιμα για διεθνή αναγνώριση. Τσεκάρουμε και εδώ, όπου το "th" στο ρεφρέν αγνοείται.

Τα φαινόμενα ΔΕΝ απατούν αυτή τη φορά. Και πώς θα μπορούσαν με προηγούμενο όνομα Riddle of Steel, νυν Oathbringer, πρώτο single αυτό και με το συγκεκριμένο εξώφυλλο δια χειρός Velio Josto (Enforcer, Riot V, Warlord). Επικοί και όχι μόνο. Ο thrashy χαρακτήρας που εμφανίζεται σποραδικά, ειδικά στην αρχή του δίσκου, φροντίζει να μην απουσιάζει η ποικιλία και δείχνει μία μπάντα που σε πρώτη ανάγνωση, ενσωματώνει στοιχεία προς όφελος της σύνθεσης. Αναλύοντας τα επί μέρους στοιχεία, ως «ψείρες» στο ντεμπούτο μιας νέας μπάντας, άπαντα στέκονται σε ικανοποιητικό βαθμό. Είτε μιλάμε για την απόδοση των μελών, είτε για την παραγωγή, είτε για τη συνθετική ικανότητα.

Η πρώτη εντύπωση συνήθως πάει χέρι χέρι με τον τύπο που βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο. Τα νέα είναι εξαιρετικά, δεν είναι λίγες οι μπάντες που έχουν τον τραγουδιστή ως την αχίλλεια πτέρνα τους. Οι Σέρβοι έχουν έναν Berserker πίσω από αυτό, ταιριαστή παρέα με τους Priestkiller, Helldiver και Axxer. Όχι που θα έλειπαν τα ψευδώνυμα. Ο κόσμος του φανταστικού κυριαρχεί στιχουργικά δίχως να εντάσσεται σε κάποια συγκεκριμένη θεματική.

Από Asgard σε Khazad-dûm και από κει σε Shayol Ghul. Τα λες και επίκαιρα, κρίνοντας από το τί είδαμε και θα δούμε στις οθόνες μας. Μας τα είπαν κι άλλοι, είναι μια προφανής απάντηση. Για τους περισσότερους από εμάς πάντως που έχουμε δει αυτές τις ταινίες και σειρές σχεδόν διψήφιες φορές και έχουμε διαβάσει τα βιβλία άλλες τόσες, αυτό ουδέποτε αποτέλεσε πρόβλημα. Ταξίδια σε τέτοια μέρη είναι απόδραση, έστω και αν εκεί παραμονεύουν trolls και ο Balrog. Στην τελική, The Dark One vs Ρήτρα Αναπροσαρμογής σημειώσατε 1.

Στην όλη εμπειρία συνεισφέρουν καίρια και οι ενορχηστρώσεις, κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμα πιο θελκτικό. Η εισαγωγή εξυπηρετεί τον σκοπό της ως τέτοια και το σχεδόν ακουστικό "The Ring", εκτός από μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, αποφορτίζει παράλληλα πριν εμφανιστούν τα σκοτάδια του "Shayol Ghul". Η σειρά των συνθέσεων έχει νόημα και δεν αφήνεται στην τύχη. Θερμό καλωσόρισμα λοιπόν για αυτήν την μπάντα, ziveli ljudi, cestitam i svaka cast.

Oathbringer
RTR Records