Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...

Nosound
Afterthoughts
KScope (2013)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 30/05/2013
«Άλλο ένα post / prog «καλό μεν, αλλά» άλμπουμ»
Η KScope είναι μία εταιρία που ειδικεύεται στον post / prog rock ήχο σε βαθμό, όχι μόνο να έχει ταυτιστεί μαζί του, αλλά να αποτελεί και τόπο συγκέντρωσης όλων των αντίστοιχου ύφους συγκροτημάτων. Οι Nosound είναι ένα ιταλικό project, αρχικά μόνο του Giancarlo Erra, που κινείται ακριβώς στην περιοχή που ορίζουν οι Porcupine Tree, οι Marillion, οι Νο-Man και ο Brian Eno. Απολύτως λογικά, το πάντρεμά τους το 2009, μετά την απήχηση του "Lightdark", ήταν προδιαγεγραμμένο.
Το συγκεκριμένο είδος είναι τέτοιο που η ατμόσφαιρα κυριαρχεί στη σύνθεση και αυτήν την ευχή και κατάρα πρέπει να διαχειριστούν όλα τα συγκροτήμα. Οι Nosound δεν αποτελούν εξαίρεση. Με ευκολία επιτυγχάνουν την σκοτεινή, μελαγχολική και μυστηριώδη ατμόσφαιρα που απαιτείται. Τα νωχελικά φωνητικά, αν και με κάποια προβληματάκια στην προφορά, και οι στρώσεις πλήκτρων δίνουν τον τόνο, με τα τύμπανα και την κιθάρα μόνο περιστασιακά να φωνάζουν την παρουσία τους αν και συνήθως αυτές είναι και οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του "Afterthoughts". Γιατί η αλήθεια είναι ότι όλα καλώς καμωμένα είναι αλλά δεν βρίσκεται και κάτι που να δίνει την πρόσθετη αξία στη μουσική των Nosound σε σχέση με τα άλλα συγκροτήματα του χώρου. Ο συνθετικός τομέας δεν έχει να επιδείξει κάτι διαφορετικό από την προσήλωση (αν όχι υποταγή) στον Ήχο.
Υπό αυτή τη λογική τελικά το "Afterthoughts" καταλήγει να είναι ένας ιδανικός δίσκος είτε για τους πρωτάρηδες του ήχου αυτού είτε για τους φανατικούς. Οι μεν πρώτοι θα βρουν ένα αρκετά αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός μουσικού παρακλαδιού που για αρκετά χρόνια έγινε μέχρι και μόδα, οι δε δεύτεροι θα ανακαλύψουν ένα ακόμα λόγο να απολαύσουν το ύφος που τους εκφράζει. Για την πλειοψηφία όμως, για όσους έχουν μία εικόνα και δεν ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν ή όσους ποτέ δεν συμπάθησαν ακόμα και τα πιο δοξασμένα συγκροτήματα-πρεσβευτές του στυλ αυτού, η κυκλοφορία αυτή θα περάσει αδιάφορη.
Το συγκεκριμένο είδος είναι τέτοιο που η ατμόσφαιρα κυριαρχεί στη σύνθεση και αυτήν την ευχή και κατάρα πρέπει να διαχειριστούν όλα τα συγκροτήμα. Οι Nosound δεν αποτελούν εξαίρεση. Με ευκολία επιτυγχάνουν την σκοτεινή, μελαγχολική και μυστηριώδη ατμόσφαιρα που απαιτείται. Τα νωχελικά φωνητικά, αν και με κάποια προβληματάκια στην προφορά, και οι στρώσεις πλήκτρων δίνουν τον τόνο, με τα τύμπανα και την κιθάρα μόνο περιστασιακά να φωνάζουν την παρουσία τους αν και συνήθως αυτές είναι και οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του "Afterthoughts". Γιατί η αλήθεια είναι ότι όλα καλώς καμωμένα είναι αλλά δεν βρίσκεται και κάτι που να δίνει την πρόσθετη αξία στη μουσική των Nosound σε σχέση με τα άλλα συγκροτήματα του χώρου. Ο συνθετικός τομέας δεν έχει να επιδείξει κάτι διαφορετικό από την προσήλωση (αν όχι υποταγή) στον Ήχο.
Υπό αυτή τη λογική τελικά το "Afterthoughts" καταλήγει να είναι ένας ιδανικός δίσκος είτε για τους πρωτάρηδες του ήχου αυτού είτε για τους φανατικούς. Οι μεν πρώτοι θα βρουν ένα αρκετά αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός μουσικού παρακλαδιού που για αρκετά χρόνια έγινε μέχρι και μόδα, οι δε δεύτεροι θα ανακαλύψουν ένα ακόμα λόγο να απολαύσουν το ύφος που τους εκφράζει. Για την πλειοψηφία όμως, για όσους έχουν μία εικόνα και δεν ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν ή όσους ποτέ δεν συμπάθησαν ακόμα και τα πιο δοξασμένα συγκροτήματα-πρεσβευτές του στυλ αυτού, η κυκλοφορία αυτή θα περάσει αδιάφορη.