Noise Trail Immersion

Οι Ιταλοί Noise Trail Immersion στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας έκαναν μικρή αίσθηση στο πιο μεταμοντέρνο σύγχρονο extreme metal underground. Κοινώς, αποτελούσαν μέρη μιας δεύτερης γενιάς ακραίων μέταλ σχημάτων τα οποία επιδίδονταν στο ευγενές άθλημα του δυσαρμονικού black metal. Με μια διαφορά όμως. Στο χάος των τριών πρώτων δίσκων του σχήματος από την πόλη που μεγαλούργησε ο Del Piero, ήταν εξέχον στοιχείο οι έντονες post-hardcore επιρροές σε δομή και συνθετικές κορυφώσεις. Εν πολλοίς, θα μπορούσε κάποιο να ισχυριστεί πως φάρος των Noise Trail Immersion, είναι η τιτάνια underground κληρονομιά των Plebeian Grandstand.

Το πέμπτο τους άλμπουμ, "Tutta La Morte In Un Solo Punto", βρίσκει τους Noise Trail Immersion να μορφοποιούν περαιτέρω τις πιο black metal απολήξεις τους. Σε συνέχεια του προ τετραετίας "Curia", το νέο άλμπουμ των Ιταλών αφήνει πίσω τις πιο math/core απολήξεις και εμβαθύνει στο σύγχρονο black metal. Φαινομενικά, οι πρώτες ακροάσεις του "Tutta La Morte In Un Solo Punto" δεν αναδεικνύουν κάποια έντονη καινοτομία ή διαφοροποίηση από τους dissonant black metal συγχρόνους τους, όμως οι Noise Trail Immersion στα 43 λεπτά του δίσκου επιτυγχάνουν στο έπακρο να επικαιροποιήσουν μια εν πολλοίς τεχνοκρατική ατμόσφαιρα.

Τα εννιά κομμάτια του άλμπουμ, καταφέρνουν σε σχετικά σύντομες διάρκειες, να δημιουργήσουν ιδιαίτερα πηχτά και θορυβώδη ηχοτοπία. Πέρα από τις πνιγηρές βασικές κιθαριστικές μελωδίες, τα έγχορδα δημιουργούν εκρήξεις θορύβου ως ρυθμικά πλαίσια στα ακατάσχετα τύμπανα. Η παραγωγή, όχι ιδιαίτερα καθαρή αλλά ταιριαστά ισορροπημένη, δεν επιτρέπει την εύκολη, περαστική διείσδυση. Τα πάντα, από το μνημειώδες εξώφυλλο, μέχρι το υποβλητικό, ατμοσφαιρικό κλείσιμο του επτάλεπτου ομότιτλου άσματος, της πιο μακροσκελούς σύνθεσης του δίσκου καθώς και μια σαφής ηχητική αναφορά στο φινάλε του "The Work Which Transforms God" των Blut Aus Nord, φαντάζουν εφιαλτικά. Τα διακριτικά εφέ, τονίζουν τις διάσπαρτες κακοφωνίες.

Συχνά, όπως φανερώνεται και από το εναρκτήριο "Divampa L’Ignoto", οι Noise Trail Immersion υποπίπτουν στη γοητεία του γενικευμένου δράματος. Επιτρέπουν την ανάδυση, μέσα από πηχτό τους σκοτάδι δυσαρμονίες κόκκινες σαν λεπίδα βαμμένη στο αίμα. Οι τεχνοτροπίες των Deathspell Omega παραμένουν σημείο αναφοράς, όπως συμβαίνει σε κάθε μπάντα του υπο-ιδιώματος τα τελευταία 20 χρόνια. Το θεατρικό mid-tempo του "Spire di Sanque" μοιάζει βγαλμένο από το "Paracletus", ενώ το "Finzione" στην πορεία του δίσκου, απηχεί πιο σπηλαϊκές black/death αντιλήψεις, δίχως να χαλάει το μείγμα. Γενικότερα, το "Tutta La Morte In Un Solo Punto", δεν υστερεί πουθενά, εξαιτίας της οικονομικής του προσέγγισης.

Οι Noise Trail Immersion επέστρεψαν δισκογραφικά με την πιο συμπαγή και συνεκτική στιγμή της πορείας τους. Οι Ιταλοί εμβαθύνουν στην τέχνη τους, βελτιώνονται τεχνικά και ισορροπούν τις επιρροές τους δημιουργώντας ένα ουσιαστικό προσωπικό ηχόχρωμα. Το black metal των Noise Trail Immersion δεν θα συγκλονίσει, εκτός ίσως από όσα άτομα δεν έχουν εμβαθύνει στη γενεαλογία του, αλλά θα συνοψίσει ιδανικά ένα από τα πιο στοχευμένα άλμπουμ στον ήχο για φέτος. Το "Tutta La Morte In Un Solo Punto" υπενθυμίζει τη χάρη ενός ελαφρώς παραγνωρισμένου και άκρως εργατικού σχήματος που σέβεται τον ήχο και την αισθητική που υπηρετεί πιστά, σύγχρονα, αλλά και δίχως υπεκφυγές.

Bandcamp
Youtube