Kinetic

Χμ, ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το ηχητικό αποτέλεσμα της μίξης πολύ καλά παιγμένου τεχνικού death metal με την εμπειρία ετών των ήδη υπαρχόντων μελών της μπάντας σε παλιότερες ελληνικές μπάντες; Ψάξιμο πολύ δεν θέλει: οι Kinetic. Tο συγκεκριμένο κουαρτέτο δεν είναι "τυχαίο" ή "χθεσινό" στον ελληνικό μουσικό heavy metal γαλαξία. Ο τραγουδιστής Σάββας Μπετίνης ήταν ο επί πολλών ετών frontman και μπασίστας του ελληνικού τεχνικού death metal σχήματος των Acid Death, οι Μανώλης Μάμμας και Σταύρος Βόνικος ήταν οι κιθαρίστες των Brainfade και ο Κώστας Αλεξάκης ο drummer των -all time metal classic- Wisdom. Το 2002 αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους όχι για τη δημιουργία ενός project αλλά για τη δημιουργία ενός true group που σκοπό θα είχε να "ταράξει" όσο μπορούσε τα ελληνικά μεταλλικά "νερά" εν έτει 2002 και μετά. Κυκλοφόρησαν ένα demo το 2002 το οποίο ακολούθησαν πολλές live εμφανίσεις μέχρι και το 2004 που κυκλοφόρησαν το πρώτο full length album τους, "The Chains That Bind Us".

Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με αυτό το group ξέρουν ότι αυτό που ήθελαν -πιστεύω κατά την γνώμη μου- το κατάφεραν. Η πολυετής πείρα που είχαν όλοι από τα groups που συμμετείχαν στο παρελθόν τους έδωσε ώθηση να δημιουργήσουν ένα album άξιο λόγου. Επέλεξαν να εκφράσουν τις μουσικές τους ανησυχίες μέσα από τον τεχνικό death metal / trash ήχο, κάτι που σίγουρα δυσχέραινε το έργο τους, μιαw και για μένα θέλει πολύ "μαγκιά" για να ξεφύγει κάποιος από το συρφετό των groups που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα παγκοσμίως σαν μανιτάρια και αντί να παίζουν καλή και ποιοτική death metal μουσική παράγουν μια άτεχνη μουσική βαβούρα, απλά για να το "παίξουν κάπως".

Οι Kinetic πιστεύω ότι κατάφεραν να ξεφύγουν από τη μετριότητα άλλων σχημάτων, κυρίως επειδή φαίνεται ότι κατά πρώτον αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν και κατά δεύτερον έχουν δουλέψει πολύ. Συνάμα έχουν και την αμέριστη βοήθεια αλλά και το "σπρώξιμο" των ελλήνων οπαδών, κάτι που σίγουρα το αξίζουν. Aπό τη πρώτη στιγμή του demo τους το 2002 έδειξαν ποιοι πραγματικά είναι και τι μπορούν να προσφέρουν. "Αδιαφόρησαν" αν το μουσικό είδος έκφρασης τους δεν πουλάει στην Ελλάδα και αυτό πιστεύω εκτιμήθηκε. Από τότε έχουν φανατικό πυρήνα οπαδών που τους υποστηρίζει και τους αγκαλιάζει, ίσως γιατί το ύφος τους δεν έχει πολυακουστεί στη χώρα μας. Κάπως έτσι έφτασαν το 2004 να δημιουργήσουν ένα album το οποίο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα ξένα μεγαθήρια ή κάπως μικρότερα σχήματα του death metal χώρου. Καλοδουλεμένες συνθέσεις, είτε mid tempo είτε πιο γρήγορες, πολύ καλά μελωδικά κιθαριστικά, στιβαρό και "στακάτο" drum section και φωνητικά γεμάτα οργή και "παρότρυνση" του ακροατή για ανελέητο headbanging συνθέτουν το παζλ του album των Kinetic. Το album κινείται μουσικά στα μονοπάτια του death (κυρίως) αλλά και του new wave of Swedish heavy metal. Από τη πρώτη μέχρι και τη τελευταία νότα το album διακατέχεται από οργή και "μίσος" για οτιδήποτε μας ενοχλεί.

Οι Kinetic είναι ένα βήμα μπροστά από πολλούς άλλους στον ελληνικό χώρο. Σίγουρα όμως αξίζουν το χειροκρότημα και την προσοχή μας. Το αξίζουν όπως και πολλοί άλλοι πρεσβευτές του ελληνικού metal στο εξωτερικό. Οι Kinetic έχουν αποδείξει με τη δουλειά τους ότι μπορούν να πάνε πολύ μπροστά και -γιατί όχι- να καθιερωθούν δίπλα στα ευρωπαϊκά μεγαθήρια του χώρου.

Επενδύστε άφοβα...