Jupiter Fungus

Είναι βεβαίως αρκετά συνηθισμένο σε συγκροτήματα που παίζουν prog εμπνευσμένο από τα 70s να υπάρχουν αρκετές αναφορές σε μεγάλα ή μικρότερα συγκροτήματα του είδους και εμπνεύσεις που φαίνονται αναγνωρίσιμες. Ορισμένους ακροατές, εκείνους που πάντα ψάχνουν κάτι το καινοτόμο αυτό τους ενοχλεί. Άλλοι εστιάζουν στο κατά πόσο όλες αυτές οι επιρροές αναμιγνύονται με χάρη και δεξιοτεχνία για να δημιουργήσουν κάτι το καινούργιο. Η πρώτη κατηγορία ακροατών μπορεί να αγνοήσει τον δίσκο αυτό. Η δεύτερη θα βρει εδώ ένα από τα πιο επιτυχημένα χωνευτήρια 70s prog ήχων που θυμάμαι τα τελευταία χρόνια. Και μάλιστα ελληνικής καταγωγής.

Είμαι από αυτούς που αποφεύγουν να προσομοιάζουν οποιοδήποτε rock συγκρότημα έχει φλάουτο με τους Jethro Tull αλλά εδώ η κυριαρχία του στον ήχο, όπου χρησιμοποιείται, και ο τρόπος που φέρνει είτε τις blues είτε τις βρετανικές folk αναφορές του στο προσκήνιο είναι αδιαμφισβήτητα προερχόμενο από την παρέα του Ian Anderson. Όμως είναι τόσα πολλά περισσότερα αυτά που συμβαίνουν στα 48 λεπτά του "Garden Electric".

Οι ήχοι που μπορεί κανείς να εντοπίσει κάνουν εντυπωσιακή αναδρομή στη δεκαετία του 70 και μάλιστα τόσο τις αρχές όσο και το δεύτερο μισό της. Μπορεί κάποιος να βρει φράσεις που θα του θυμίσουν Pink Floyd (εποχής "Animals" ίσως), Eloy, Alan Parsons Project, Caravan, Genesis, Deep Purple και άλλα τέτοια καλούδια με βασικό άξονα η αλήθεια είναι το πώς ηχούν ή το τι παίζουν τα πλήκτρα - αλλά όχι μόνο. To προτέρημά των Fungus είναι ότι η συρραφή αυτών των επιρροών (ή και συγκεκριμένων φράσεων αν θέλετε) δε δημιουργεί το τέρας του Φράνκενσταϊν αλλά ένα όμορφο νέο πλάσμα ικανό να στέκεται στα δικά του πόδια.

Το γεγονός ότι οι τέσσερις συνθέσεις που το απαρτίζουν αφήνουν πολύ λίγο χώρο για τα φωνητικά βοηθάει πολύ αυτό το ταξίδι ήχων να αναπτύσσεται ομαλά και οργανικά. Δεν ακούγεται επ ουδενί εκβιαστικό και πρόχειρο και έχει αρκετές ιδέες για να σε κρατάει σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος.

Ίσως η πολυσυλλεκτικότητα τους να στερεί από τους Jupiter Fungus μία συγκεκριμένη ταυτότητα, ίσως να τους κάνει μια απόλαυση για τους prog nerds και μόνο. Όμως η αίσθηση που τελικά ο ακροατής (ή έστω ο συγκεκριμένος ακροατής) αποκομίζει από το "Garden Electric" είναι ότι πρόκειται για μια δουλειά υψηλής αισθητικής που έχει φιλτράρει με σωστά κριτήρια τις επιρροές της και τις έχει ενσωματώσει με προσοχή και έμπνευση δημιουργώντας κάτι οικείο και αναγνωρίσιμο, σαφώς, αλλά ελκυστικό σε κάθε περίπτωση.

Bandcamp