Folly Group

Πληθώρα τα νέα σχήματα που ξεπηδούν την τελευταία δεκαετία και παίζουν πειραματικά με τις φόρμες του post-punk, του art rock, του indie και του alternative. Πληθώρα δίσκων να ανακαλύψουμε, να ακούσουμε, και να κουνηθούμε. Από τις πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές που υπάρχουν εκεί έξω, και που ενεργά φαίνεται να αναζητούμε σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου, είναι και το ντεμπούτο των Folly Group, "Down There!" που κυκλοφόρησε πριν περίπου ένα μήνα. Και κάπως κατάφερε κι έχει μείνει σε μία σχετική αφάνεια, που να είμαι ειλικρινής δεν το καταλαβαίνω.

Κι αυτό διότι δεν θέλει πολύ για να αγαπήσεις αυτόν τον δίσκο. Θες ότι είναι αρκετά εμπροσθοβαρής, οπότε μέσα σε λίγα λεπτά με το "Big Ground" έχεις πάρει μία γεύση από πειραματισμούς με spoken word και gang vocals, τρομερή γκρούβα, dance και afrobeat επιρροές, παρανοειδή leads, μπασογραμμές βουτηγμένες στη funk (οκ, εδώ έχω στο μυαλό μου το "Frame" που είναι στο τέλος, με συγχωρείτε), ή μήπως να φταίνε τα πιο ηλεκτρονικά στοιχεία που δίνουν ισχυρή προσωπική ταυτότητα και που δείχνουν προς την κατεύθυνση των Gorillaz ενίοτε; Θες οι στίχοι, που είναι αρκετά ποιητικοί και υπαινικτικοί, και περισσότερο ζωγραφίζουν μία εικόνα της σύγχρονης παράνοιας, όπως στο προσωπικά αγαπημένο "Bright Lights", χωρίς να γίνονται αφελώς χοντροκομμένοι; Θες ότι κρατάει μόνο τριάντα έξι λεπτά, κι άρα είναι δύσκολο ακόμη και στα πιο αργόσυρτά του να κουράσει ειλικρινά;

Πολλοί οι λόγοι, αλλά ας πούμε ότι δεν γίνεται να παραλείψουμε το πόσο ευχάριστα ακούγονται οι συνθέσεις. Είτε δύστροπες, είτε μελωδικές, είτε σφύζουσες από ενέργεια είτε ράθυμες και νωχελικές, οι ιδέες που κρύβονται μέσα στο "Down There!" θα βρουν τρόπο να μπήξουν τα δόντια τους σε κάποια έλικα του εγκεφάλου σου και να σε ακολουθούν μέσα στη μέρα. Με τα κρουστά να μην ξεκουράζονται ποτέ και το μπάσο να έχει μία ουσιαστική, καίτοι διακριτική παρουσία, οι κιθάρες βρίσκουν ευκαιρία να ξεδιπλώνουν αλλού αρπίσματα, αλλού λιντάκια και licks, κι αλλού κοφτά ακόρντα που ακούγονται σαν συναγερμός, όπως στο πιο τυπικό "Strange Neighbour". Βοηθάει που η πιτσιρικαρία είναι και καταρτισμένη τεχνικά, κι αυτό δεν προκύπτει μόνο με το πόσο γρήγορα ή περίπλοκα παίζουν, αλλά και στο συνθετικό κριτήριό τους να προσθέτουν λεπτομέρειες όπου βγάζει νόημα και να μην επιδίδονται σε φιοριτούρες. Εντυπωσιακός συγκεκριμένα ο Sean Harper, μιας και ανήκει σε εκείνη την μικρή μερίδα drummer που αναλαμβάνουν πλήρη φωνητικά καθήκοντα, ενώ παράλληλα αξιοποιεί -παρά τις εμφανείς Talking Heads επιρροές- όσο περισσότερο εκφραστικό εύρος μπορεί να του προσφέρει η φωνή του.

Με τους τέσσερις μουσικούς που απαρτίζουν τους Folly Group να έχουν διαφορετικές μουσικές καταβολές, από την ηλεκτρονική, pop, πειραματική, rock, και post punk, η διάθεση που βγαίνει φουσκώνει από έμπνευση και ιδέες, μουσικές αλχημείες, περίπλοκες κατευθύνσεις και δύσβατα μονοπάτια όπως το εσωστρεφές "Freeze", αλλά και απλά, ευθύβολα δυναμητάκια, όπως το "I’ll Do What I Can". Κι αν το name dropping των δικών τους επιρροών μπορεί να έχει μεν ενδιαφέρον αλλά δεν σημαίνει και πολλά, ας μιλήσουμε για την εντύπωση που εκείνοι άφησαν σε άλλους: ο Joe Talbot των IDLES είχε δηλώσει για το κομμάτι τους "Sand Fight" απ’ το EP του 2021, "Awake and Hungry" ότι είναι το καλύτερο κομμάτι που είχε ακούσει στη χρονιά. Και δεν συγκρίνεται καν με κάποιο από τα κομμάτια που βρίσκονται σε τούτο δω το πρώτο τους LP.

Οι Folly Group δείχνουν ότι θα μας απασχολήσουν αρκετά αν συνεχίσουν με αυτό το ρυθμό, και για την ώρα είναι ένα από τα ντεμπούτα που δεν στρέφουν το βλέμμα μόνο για τις ιδέες, την άρτια εκτέλεση, και την δεξιοτεχνία, αλλά και επειδή προμηνύουν κάτι που μπορεί να εντυπωσιάσει τόσο με το περιεχόμενό του όσο και με την αύρα του.

Βασικά, τι λέω, αυτό το έχουν ήδη κάνει.

Bandcamp
Spotify