Föhn

Δεν υπάρχει τίποτα συγκαταβατικό (condescending) γύρω από το ιδίωμα του funeral doom. Αντιθέτως πρόκειται για μουσική που οφείλει να είναι δύσβατη κι επώδυνη, αν τουλάχιστον επιθυμεί να οδηγήσει σε μια βαθιά κάθαρση. Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι πιστοί φίλοι του ιδιώματος αλλά και οι μπάντες που εξακολουθούν να διαλέγουν αυτόν τον, δύσκολο στην έκφραση, δρόμο. Το γνωρίζουν φυσικά και οι Föhn, ένα νέο αθηναϊκό γκρουπ που απαρτίζεται όμως από γνώστες του είδους: Οι Γιώργος Σχοινιανάκης, Νίκος Βλαχάκης και Γιώργος Μηλιάρας με θητεία σε σχήματα όπως Αρχή Του Τέλους, Shattered Hope, Ocean Of Grief και All Sins Undone, έχουν σίγουρα μπόλικη εμπειρία για να αξιοποιήσουν. Ακόμα και με αυτές τις περγαμηνές όμως, τίποτα δεν προϊδέαζε για το μικρό καλλιτεχνικό σοκ που μας χαρίζουν με το ντεμπούτο τους "Condescending".

Αν και βρίσκεται ριζωμένη στην παράδοση του genre και σέβεται τις βασικές του αρχές - τεράστιες συνθέσεις, βασανιστικά αργά tempo, βαθιά growls, μελαγχολική ατμόσφαιρα - η μουσική των Föhn διαθέτει μια παράξενα αρτιστίκ και σύγχρονη ματιά. Κάθε μία από τις τέσσερις μεγάλες συνθέσεις που βρίσκονται στο άλμπουμ (όλες από 13 έως 17 λεπτά) μοιάζει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα οφέλη της αραιότητας και της επαναληπτικότητας, πριν χαρίσει παράξενες και αναπάντεχες ανατροπές. Είναι ένα εκκεντρικό ηχητικό σύμπαν όπου οι Esoteric συγγενεύουν με τους Swans, όπως διατείνεται και το δελτίο τύπου; Η ατμόσφαιρα, το συντριπτικό heaviness και η εσωτερικότητα που τείνει προς την πνευματικότητα με ωθούν να συμφωνήσω.

Κι ενώ η μουσική σε απορροφάει, ως επί το πλείστον, σε θεόβαρα funeral doom τοπία, με έρποντα riffs και με τα θεσπέσια, απόκοσμα death φωνητικά του Βλαχάκη, υπάρχουν διάσπαρτα μέρη που ανατρέπουν το σκηνικό. Τα πιο προφανή είναι φυσικά εκείνα με το σαξόφωνο. Κι αν στο "Persona" απλά σκιαγραφείται το συναίσθημα, στο "Bereft" τα σαξόφωνα συνοδεύουν δυσαρμονικά ακόρντα ουρλιάζοντας ή, όταν γαληνεύουν, υπονοούν αστικές darkjazz επιρροές κάτω από το γενικό μεταλλικό περίβλημα. Η βαθιά και κάπως γυαλισμένη παραγωγή, με κάποιο παράξενο τρόπο ενισχύει όλα αυτά τα στοιχεία, τις avant-garde αναφορές και αυτήν την ηχητική εκλεκτικότητα.

Υπάρχουν και τα λιγότερο προφανή: κάθε κομμάτι περιέχει τουλάχιστον ένα μελωδικό μέρος που έρχεται απρόσκλητο και χτίζει έναν αέρα ατμοσφαιρικής metal μεγαλοπρέπειας. Θρηνητικές lead κιθάρες εμφανίζονται σε κάποια σημεία, ξυπνώντας μνήμες από την doom σχολή του παλιού Yorkshire. Και ήχοι παράταιροι - τα παιδιά που παίζουν στην αρχή του "A Day After", ο γυναικείος μονόλογος στο "Persona" - εντείνουν το συναίσθημα ενός ανείπωτου τρόμου. Ενός βουβού, αστικού, καθημερινού τρόμου που φωλιάζει μέσα στην μουσική, παραμένοντας όμως άγνωστος και ασχημάτιστος.

Οι Föhn έχουν τελικά σκαρώσει έναν δίσκο που ηχεί ταυτόχρονα αινιγματικός, παράδοξος μα και οικείος. Προσεγγίζοντας την μία ώρα διάρκειας, το "Condescending" δεν είναι φυσικά εύκολο άλμπουμ. Σου ζητάει να αφεθείς στον ψυχρό μινιμαλισμό του rhythm section, στα αδηφάγα riffs και τα αβυσσαλέα φωνητικά, απαιτώντας την συνενοχή σου. Ας είναι. Αξίζει να του την δώσεις. Θα βρεθείς σε έναν κόσμο βαθύ και τρομακτικό, έναν κόσμο κρύο σαν σάβανο και επιβλητικό σαν αρχαίο θέατρο. Κάτω από το συντριπτικό του βάρος, το ντεμπούτο των Föhn καίει αργά, τολμάει πράγματα και δεν φοβάται να προσδώσει "τέχνη" σε ένα αρκετά μονολιθικό στυλ. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς ένα έξοχο funeral doom μα και το οφθαλμοφανές φλερτ με κάτι ακόμα πιο σπουδαίο.

Bandcamp