Extra Life

Οι δίσκοι μας, οι καλλιτέχνες και τα genres που μας αρέσουν μοιάζουν με πυξίδες για τους εσωτερικούς μας χάρτες. Διαμορφώνουμε το γούστο μας και αυτό με την σειρά του  γιγαντώνεται, διανθίζεται ή και κάποιες φορές αλλάζει/φθίνει, ανάλογα με την προσωπική εξέλιξη του καθενός. Οι ήχοι… οι ήχοι μοιάζουν με μέρη που πήγαμε, και ξαναπήγαμε, μέχρι που τα μέρη αυτά τα γνωρίσαμε καλά, σε σημείο που μπορούμε να δούμε πια να δούμε τις ομοιότητες με άλλα μέρη. Οι μουσικές μας μοιάζουνε με γραμμικά ημερολόγια.

Τί συμβαίνει όμως όταν συναντάς κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα που άκουσες ποτέ σου, κι έχει έναν ήχο και μια αισθητική που σε ελκύει μεν, αλλά δεν σου δίνει τίποτα γνωστό και οικείο για να πορευθείς;

Δεν μπορώ καν να θυμηθώ την αλληλουχία των τυχαίων γεγονότων που με οδήγησαν πριν μερικές βδομάδες στο να πατήσω το play στο "Diagonal Power" - για την ώρα δυστυχώς το μόνο «ελεύθερο» δείγμα του δίσκου. Τότε, συνάντησα μια παράξενη, κάπως αναγεννησιακή αρμονία, παιγμένη από πνευστά, πριν το τραγούδι πάρει μια απρόβλεπτη math rock στροφή, με εντελώς στριφνά μετρήματα και σκοτεινή διάθεση. Για να μπερδευτούν τα πράγματα ακόμα περισσότερο, τα φωνητικά του Charlie Looker σε πρώτη φάση μου έφεραν κατά νου pop χροιές από τα 80s - ευαίσθητες και κάπως δυσοίωνες ταυτόχρονα - διανθισμένα όμως με έντονες στοιχεία από κλίμακες θρησκευτικής μουσικής του μεσαίωνα! Κανένας χάρτης μαζί μου. Καμιά πυξίδα και καμιά ανάμνηση. Μόνο ένας λαβύρινθος.

Για να σε οδηγήσω μέσα στο λαβύρινθο, πρέπει πρώτα να σου μιλήσω για το γκρουπ. Οι Extra Life είναι η μπάντα του νεοϋορκέζου συνθέτη/τραγουδιστή/κιθαρίστα Charlie Looker, ενός μουσικού που έχει καταγεγραμμένα credits, ανάμεσα άλλων, με σχήματα όπως Dirty Projectors, Xiu Xiu, John Zorn, Lingua Ignota και ZS. Οι Extra Life ήταν η κύρια μπάντα του από το 2008 ως το 2012 που μπήκαν στο πάγο. Το ντεμπούτο τους "Secular Works" του 2008 ακούστηκε αρκετά, στην συνέχεια όμως το γκρουπ κυκλοφόρησε μερικές δουλειές που απομακρύνθηκαν μερικώς από το avant rock και στράφηκαν σε ελαφρώς πιο indie μονοπάτια. Στο σήμερα και με απειροελάχιστο promotion, ο Looker ανασταίνει τους Extra Life κι επιστρέφει θεματολογικά και στιλιστικά στο πνεύμα του ντεμπούτου. Μαζί του ο Caley Monahon-Ward σε βιολί/βιόλα (αυθεντικό μέλος του γκρουπ), ο Toby Driver των Kayo Dot στο μπάσο και ο Gil Chevigné των Helium Horse Fly - των οποίων το "Hollowed" του 2019 δεν έχει ακόμα αφήσει ήσυχο το υποσυνείδητο μας… Κοινώς, μιλάμε για τρομερούς μουσικούς.

Το μουσικό αίνιγμα των Extra Life είναι εκεί και περιμένει να το λύσεις. Τα υλικά του, όπως προείπα, παράταιρα: στοιχεία από math rock, prog, contemporary classical, pop, folk, βυζαντινή μουσική και αναγεννησιακές πολυφωνίες διαμορφώνουν ένα πυκνό κουβάρι. Είναι μάλλον εμφανές στις φωνητικές μελωδίες του Looker ότι η σπουδή του στις μουσικές του μεσαίωνα είναι βαθιά και πολυεπίπεδη. Αυτή η μίξη των σύγχρονων rock αναζητήσεων με την βυζαντινή δραματικότητα, συγκροτούν έναν κόσμο στον οποίο η λογική της χρονικότητας καταρρέει, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα με τρόπο ταιριαστό τους μεταφυσικούς, κρυπτικούς σε νοήματα και ιδιαίτερα προσωπικούς στίχους του Looker.

Οι εσωτερικές αναλογίες αυτών των στοιχείων αλλάζουν από σύνθεση σε σύνθεση. Το εναρκτήριο "What Is Carved" ξεκινά μελωδικά αλλά στην πορεία χάνεται πραγματικά η μπάλα, με μερικά από τα πιο δύσκολα και τεχνικά time signatures που μπορείς να φανταστείς. Μια πραγματικά πολύ δύσβατη σύνθεση. Οι δυσαρμονίες της εισαγωγής του "Coming Apart" οδηγούν αντίθετα σε ένα πολύ ζεστό και λυρικό τραγούδι. Το "The Play Of Tooth And Claw" ανοίγεται σε πιο chamber pop νερά, το "We Are Not The Same" είναι μια σκοτεινή Αναγεννησιακή μπαλάντα, το "What's Been Lost" ένας τελετουργικός αλχημιστικός ύμνος, το προαναφερθέν "Diagonal Power" ένα μνημείο αριστοτεχνικής δομής και contemporary κακοφωνίας. Το υλικό του "Secular Works, Vol. 2" δεν μένει πουθενά για πολύ, δεν αποζητά ούτε διαμορφώνει στέρεο μουσικό έδαφος. Είναι ένα έργο που υποκύπτει σε άλλες, άγνωστες αισθήσεις.

Οι Extra Life καταφέρνουν να παίζουν έτσι και να μην θυμίζουν τίποτα απολύτως. Κάπου στο "Coming Apart" ένιωσα μια κάποια συγγένεια με κάποιο riff των Tool και στο ρεφρέν νόμισα πως άκουσα κάποιον απόηχο των Depeche Mode. Στο "The Play Of Tooth And Claw" μου φάνηκε πως πέρασε μια φωνητική μελωδία που μόνο οι Mayfair θα μπορούσαν να είχαν γράψει, κάποια διάσπαρτα σημεία κουβαλούν μια Kayo Dot απόχρωση. Ως εκεί όμως. Στην πραγματικότητα, αυτός ο δίσκος ηχεί τόσο απόκοσμα αυτόφωτος, τόσο διαφορετικός από οτιδήποτε άλλο, που κάθε προσπάθεια σύνδεσης του με κάποια σκηνή δεν μπορεί παρά να αποτύχει.

Μένει λοιπόν η αίσθηση ενός avant rock άλμπουμ σαν κανένα άλλο. Θεωρώ ότι το "Secular Works, Vol. 2" είναι από τα πιο προοδευτικά πράγματα που έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια - ίσως από το υπέροχο "Vier" των Perfect Beings - κι έναν από τους πιο εκκεντρικούς δίσκους που μπορεί κανείς να προσθέσει στην συλλογή του. Ένα δίσκο που ίσως τελικά αγαπήσεις - όπως αγάπησα κι εγώ - όχι για τις προκλήσεις που θα σου θέσει ή την διαφορετικότητα του, αλλά επειδή τελικά όλα, μετά από αρκετές ακροάσεις, κάποια στιγμή βγάζουν νόημα. Κι όταν αυτό γίνει, δεν θα μπορείς να φανταστείς ότι τίποτα θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Το εκπληκτικό και πολύ θλιβερό "How To Die", ούτε λίγο ούτε πολύ, αποτελεί έναν κυνικό, μελαγχολικό Οδηγό Θανάτου. Ως και αυτό, βγάζει νόημα!

Εσύ κι εγώ δεν είμαστε ίδιοι λένε οι Extra Life στο "We Are Not The Same" και μου φαίνεται δύσκολο να επιχειρήσω να σε πείσω να ακούσεις το "Secular Works, Vol.2", έναν αριστουργηματικό δίσκο που απευθύνεται όμως εξ' ορισμού σε πολύ λίγους ακροατές. Ίσως η περιέργεια σε φέρει μέχρι εκεί, στο τέλος όμως θεωρώ πως θα μείνουν κοντά του μόνο εκείνοι οι ακροατές που τολμάνε να πορεύονται χωρίς καμία πυξίδα, σε αχαρτογράφητα μέρη της μουσικής και του εαυτού τους. Αυτοί που είναι διατεθειμένοι να ακούσουν χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς την τυραννία του «ήδη διαμορφωμένου γούστου», ίσως ανταμειφθούν. Ο μαγικός, δραματικός, γλυκόπικρος μουσικός κόσμος των Extra Life είναι ερμητικός μα και φιλόξενος.

Bandcamp