Enforced

Μολις δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό crossover album τους "Kill Grid", οι Αμερικανοί δεν ξεκολλάνε το πόδι από το γκάζι και με κεκτημένη ταχύτητα μας δίνουν το τρίτο τους album με τον ‘ευφάνταστο’ τίτλο "War Remains". Αλλά όπως γράφαμε και για το προκάτοχό του, μην περιμένετε καινοτομίες, ριζοσπαστισμούς και ανακαλύψεις από τους Enforced. Έχουμε να κάνουμε με ωμό thrash κυρίως, με αγριάδα, με τσαμπουκαλεμένες κιθάρες, ενίοτε σολαρίσματα και drums που μετά από κάθε session θέλουν αντικατάσταση.

Μισή ωρίτσα ο δίσκος και ναι είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι και σε εισάγει ιδανικά το "Aggressive Menace". Περισσότερο thrash και τραχύ από το "Kill Grid" και με τα drums λίγο πιό πίσω αλλά ωστόσο αψεγάδιαστη παραγωγή όπως θα περίμενες από τους Ricky Olson και Arthur Rizk (Power Trip, Kreator). Το κακό με τέτοιου είδους albums είναι ότι τα ακούς στο γρήγορο, περνάς τέλεια αλλά μετά από δέκα λεπτά τα έχεις ξεχάσει ήδη. Λειτουργούν σαν μια ένεση αδρεναλίνης, χύνεσαι στο mosh pit με το "The Quickening" γίνεσαι πτώμα και τέλος. Σου ρουφάνε όλη την ενέργεια σαν ένα energy drink που σε τονώνει για λίγο και μετά θές λίγο ακόμα και λίγο ακόμα. "Hanged By My Hand" και το μοτίβο γνωστό, ριφ, γκαρίδες και στο τέλος ένα break με πιατίνια για ‘χορό’ και ξύλο. Δεν μας πειράζει καθόλου. Απλά το novelty κάπου έχει χαθεί. Φαίνεται ότι το "War Remains" είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Αρχίσαμε το πόλεμο με τα προηγούμενα albums και τώρα συνεχίζουμε το ίδιο πράγμα μέχρι να τελειώσουν όλες οι μπύρες εκεί στο Richmond, Virginia. Στο ομότιτλο κομμάτι μεταμορφώνονται σε Slayer (που εικάζω έχουν σαν εικόνισμα στο studio) ενώ το "Ultra-Violence" προσφέρεται για ένα ικανοποιητικό πονοκεφαλιάρικο headbanging από αυτά που κάναμε νέοι (εμείς οι μεγαλύτερες ηλικίες). Πολλά αστεράκια συμπάθειας στο "Mercy Killing Fields" που για κάποιο λόγο με παραπέμπει σε ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου οι Metallica των 80’s δεν έδιωξαν τον Mustaine αλλά πήραν στα φωνητικά τον Cavalera. Το "Starve" πηγαίνει σε πιό αργά μοτίβα για να μας προετοιμάσει μάλλον για το καταιγιστικό "Empire" εκεί όπου είπανε ‘τελευταίο κομμάτι είναι ας διαλύσουμε το studio".

Μετά την ακρόαση έβαλα επίτηδες να ξανακούσω το "Kill Grid". Γιατί ένιωθα πως κάτι έλειπε. Και το βρήκα ξανά στο 2021. Νομίζω ότι οι Enforced του τότε είχαν περισσότερη έμπνευση και ότι τώρα απλά μπήκαν στο studio για ένα ξεμούδιασμα από τις περιοδείες. Βέβαια οι τύποι είναι 100% αυθεντικοί, δεν χαμπαριάζουν τίποτα και ότι παίζουν βγαίνει από τη καρδιά και σε όποιον γουστάρει. Live κλασσικά θα τα σπάνε και είναι από αυτές τις μπάντες που ξέρεις ότι θα περάσεις καλά ο κόσμος να χαλάσει.