Dakrya

Σαν παλιά φωτογραφία από το σεντούκι της γιαγιάς πίσω στο 1920 ξεπρόβαλε μπροστά μου το οπισθόφυλλο του artwork των «δικών» μας Dakrya - παλιά συνήθεια, που διατηρώ ακόμη όταν αγωνία και καχυποψία παλεύουν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να ξεφυλλίζω το βιβλιαράκι που συνοδεύει το εκάστοτε cd από το πίσω μέρος προς το μπροστινό: προκατάληψη ή και γούρι που στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδείχτηκε περίτρανα το δεύτερο και ξόρκισε τους κακούς δαίμονες που έδωσαν τη θέση τους σε αγγελικές θεατρικές φωνές από αυτό που ονομάζουμε «beyond» και με ταξίδεψε για 54 παρά κάτι λεπτά σε κόσμους που θα ήθελα να ζήσω αλλά δεν πρόκειται να τα καταφέρω ποτέ.

Μη βιαστείτε να αναφωνήσετε «άλλη μια Nightwish μπαντούλα» γιατί η Νεράιδα των Δοντιών θα σας κόψει για τα καλά τη γλώσσα, αδιαφορώντας παντελώς για το αν πετάξατε στα επτά σας χρόνια το μπροστινό δοντάκι σας στην παλιά σκεπή (!), προσευχόμενοι να μη συμβεί κάτι κακό, γιατί μάλλον η ώρα του Κακού ήρθε και το χειρότερο είναι πως δεν το έχετε καταλάβει ακόμη. Ένα μυστηριώδες (ή μυστηριακό αν προτιμάτε) κράμα ατμοσφαιρικού black metal με αρκετές gothic επιρροές και περίτεχνα female και male φωνητικά που παραπαίουν ευχάριστα από ethereal σε draconian φόρμες με θεατρικό στήσιμο είναι αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «theatrical atmospheric metal» και ίσως να μην υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περιγράψει κανείς τον ήχο τους.

Τα συστατικά στο μαγικό, εβένινο τσουκάλι του "Monumento" (μνημείο δηλαδή) είναι πολλά και βαλμένα στις σωστές δόσεις, καθώς η μάγισσα-μουσική τα ανακάτεψε πολύ καλά για να γοητεύσει και να παρασύρει τους τολμηρούς και τους αλλόφρονες. Δυνατές συνθέσεις που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από κλώνους γνωστών ευρωπαϊκών συγκροτημάτων με γυναικείες front παρουσίες του είδους, τίγκα ατμόσφαιρα, ομίχλη και σκοτεινιά, ερμηνευτικά γυναικεία τερτίπια που παραπέμπουν σε ελληνικά Ομήρεια Έπη και μια ατέρμονη συνουσία πλήκτρων και κιθαριστικών solos, τα οποία τελειώνοντας παρακαλούν για περισσότερο σαν άσπονδοι εραστές.

Το ταξίδι ξεκίνησε (σύμφωνα με τα θέλητα της SophiaX και ως εκείνη όρισε να γίνει) και ετούτο το «Μνημείο», αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει τις προσδοκίες των μαστόρων δημιουργών του, σίγουρα θα είναι η απαρχή μιας νέας Εποχής για την ιστορία της ελληνικής μουσικής, εκτός των συνόρων μας, στο είδος του, περιπλανώντας μας ευχάριστα πέρα από τις Βακχυλίδειες Ωδές μέχρι το τέλος του Κόσμου. Είναι γεγονός πια: «the eyes of God are full of dakrya»...