Chalk Hands

Τελικά η φετινή χρονιά έχει φέρει ήδη πολύ καλά screamo δείγματα. H μπάντα από το Brighton κάνει το δισκογραφικό της ντεμπούτο (με ολοκληρωμένη album κυκλοφορία) φέτος και ακολουθώντας τους κανόνες και την πεπατημένη έρχεται να κάνει τα νερά του είδους ακόμα πιο ταραγμένα.

Αν ακούς, αγαπάς και λατρεύεις το είδος και έχεις μάθει αυτές τις μουσικές ή πιο απλά είσαι της σχολής Envy, Touché Amoré, Corea, City Of Caterpillar και Suffocate For Fuck Sake που δένουν post-rock και post-hardcore στο screamo τους τότε θα ενθουσιαστείς. Δεν θα εντοπίσεις τίποτα καινοτόμο, ωστόσο, είναι συμπαγές και ενδιαφέρον το σύνολο και κάθε μία σύνθεση ξεχωριστά.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από το να συνειδητοποιείς ότι θα γουστάρεις ένα δίσκο από το πρώτο κιόλας κομμάτι. Αυτό μερικές φορές είναι λάθος. Αγγίζει τα όρια της θετικής προκατάληψης. Αλλά η αρχή είναι το ήμισυ του παντός δεν λένε; Το "Fail, Grasp, Restore" λοιπόν είναι εκπληκτικό. Δένει το συναίσθημα με post-rock, shoegaze και math-rock μουσικές και ανεβοκατεβαίνει σε ένταση, αίσθηση, ψυχή και ζωηράδα τρομακτικά ωραία. Φυσικά και υπήρχε πρότερη επαφή με τον δίσκο από την κυκλοφορία του single "Les Jours Passent Et Ne Me Ressemblent Pas" το οποίο όντας στα γαλλικά αφήνει μια διαφορετική (όχι ξένη για το είδος) εντύπωση, αλλά τα εκπληκτικά τύμπανα και οι εξαιρετικές κιθάρες βγάζουν λαγούς από το καπέλο της μπάντας. Το "Teeth & Nails" αν και το μικρότερο σε διάρκεια, μόλις ενάμιση λεπτό, είναι το πιο οργισμένο και δυνατό κομμάτι. Το "February's New Friend" έχει ανάλαφρες στιγμές που μειώνουν λίγο το ξύλο και την οργή, αλλά σταδιακά, αβίαστα και μεθοδικά διογκώνεται σε ένταση και καταλήγει σε ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια της κυκλοφορίας. Το "A Velleity" είναι επίσης ένα ακόμα παρόμοιο παράδειγμα που αποδεικνύει πόσο καλά κατανοεί η μπάντα την δυναμική, την κορύφωση, τα κρεσέντο και την σωστή ενορχήστρωση μιας σύνθεσης.

Τα δύο τελευταία κομμάτια είναι ως επί το πλείστον ορχηστρικά με το προτελευταίο κομμάτι να δίνει τον τίτλο του στο δίσκο. Μόνο αυτό έχει μόλις δυο προτάσεις ως στίχους. Η ουσία εδώ είναι η ατμόσφαιρα, η πρόοδος και το χτίσιμο των συνθέσεων. Κατά κάποιο τρόπο αυτά τα δύο πανέμορφα κομμάτια αποσυμπιέζουν τον ακροατή, διώχνουν την ένταση και παρουσιάζουν μερικές λαμπρές πραγματικά στιγμές στον ήχο και μερικά ειδυλλιακά ηχοτοπία. Αυτός ο δίσκος μπορεί να σε στοιχειώσει. Εξαρτάται πώς είσαι, σε τι ψυχολογική και ψυχική κατάσταση. Είναι υποψήφιο για πολύ ψηλά!

Bandcamp
Spotify