Caspar Brötzmann Massaker

Άσχετα από το αν αυτό αντανακλάται στις πωλήσεις ή στο πόσο διάσημος είναι, ο Caspar Brötzmann είναι ένας τεράστιος καλλιτέχνης: ένας πραγματικός πρωτοπόρος της κιθάρας κι ένας αφανής ήρωας-στυλοβάτης του noise rock και της ελεύθερης αυτοσχεδιαστικής μουσικής ήδη από την δεκαετία του ‘80, όταν αυτά τα πράγματα ήταν πολύ μακριά από την ευρύτερη rock ατζέντα. Το ότι ο Brötzmann επιστρέφει 30 ολόκληρα χρόνια μετά το τελευταίο άλμπουμ με το trio του Massaker ("Home", 1995) και 26 χρόνια μετά το τελευταίο του άλμπουμ ("Mute Massaker", 1999) είναι από μόνο του γεγονός συγκλονιστικό για το experimental rock του 2025.

Ακόμα πιο ενδεικτικό της ποιότητας του ανδρός του είναι πως, ενώ είχε αρχικά σχεδιάσει να κυκλοφορήσει ένα studio άλμπουμ, η έκρυθμη κατάσταση πάνω στον πλανήτη τον έκανε να αλλάξει πλάνα, θέλοντας να ορθώσει την «φωνή» του. Συνθέτει λοιπόν ένα αυτοσχεδιαστικό θηριάκι με τον τίτλο "All This Violence", διαλέγει δύο διαφορετικές ζωντανές εκτελέσεις του στις οποίες «ακούει» την διαμαρτυρία του να ζωντανεύει μέσω του ήχου και κυκλοφορεί το live άλμπουμ με τίτλο "It's A Love Song" - εξάλλου αν η διαμαρτυρία δεν είναι πραγματική δήλωση αγάπης προς έναν καλύτερο κόσμο, δεν ξέρω τι είναι. Οι δύο εκτελέσεις που εμπεριέχονται είναι από ένα live στην Βιέννη κι από ένα live στην Δρέσδη. Μαζί του οι Saskia Von Klitzing (τύμπανα) και Eduardo Delgado Lopez (μπάσο).

Βασικός πρωταγωνιστής πάνω στην σκηνή, ο Brötzmann χιμάει στην κιθάρα του με επιθετικότητα. Ανεβοκατεβάζει δυναμικές, αυτοσχεδιάζει με το feedback και την παραμόρφωση κι εκτελεί αφηρημένα θέματα, δίνοντας σταδιακά στην κιθάρα του μια ιδιότυπη noise φωνή. Αυτές οι πρακτικές αποτελούν το βασικό μέρος της σύνθεσης ενώ όταν εμφανίζονται οι άλλοι δύο μουσικοί περισσότερο την χρωματίζουν, ενισχύοντας την ένταση της με δυνατά σκασίματα και ambient αυτοσχεδιασμούς στο παρασκήνιο. Κάποια στιγμή, ο Brötzmann θα φτύσει τους λιγοστούς στίχους: Αυτή είναι η διαμαρτυρία μας για όλη αυτήν την βία, είμαστε ειρηνικοί άνθρωποι, που είναι η ελπίδα μου; Λέξεις απλές, αρκετές, λέξεις μαχαιριές.

Μπορεί νεότεροι κιθαρίστες να χαράζουν νέους, εκπληκτικούς δρόμους πειραματισμού για την εξάχορδη θεά - ελπίζω να άκουσες, φερειπείν το πρόσφατο άλμπουμ της Nina Garcia; - όμως ο Brötzmann είναι αληθινός δάσκαλος σε αυτού του είδους την έκφραση. Οι δύο εκτελέσεις του "All This Violence" είναι συνεπώς αρκετά διαφορετικές, προφανώς ενδεδυμένες με την διάθεση της εκάστοτε στιγμής. Η εκτέλεση της Βιέννης διαρκεί 13 λεπτά και η εκτέλεση της Δρέσδης σχεδόν 18, με την δεύτερη να είναι αρκετά πιο αναλυτική, πιο δημιουργική κι ελαφρώς πιο σκοτεινή. Το τρίλεπτο εναρκτήριο "Bar Open" έχει τον απλό, εισαγωγικό ρόλο του να χτίσει προσμονή. Επιτυχώς.

Το "It's A Love Song" είναι ένα στεγνό, καθαρτικό live album που επιδιώκει να φτάσει στην καρδιά μας μέσω της ωμότητας της τέχνης του. Πρόκειται για ένα τυπικό δείγμα του μουσικού αποτυπώματος του Caspar Brötzmann Massaker σχήματος και μια δήλωση επιστροφής του στην πιο κατάλληλη χρονική συγκυρία. Στην ασχήμια του κόσμου, η κιθάρα του Brötzmann αντιτίθεται κι υψώνεται σαν ένα παράξενο σύμβολο αλληλεγγύης και ειλικρίνειας. Με σφιγμένο το στομάχι, υποδεχόμαστε ξανά έναν παλιό μας σύμμαχο και συνειδητοποιούμε πόσο είχε λείψει. Ο θόρυβος του μπορεί να μας κουβαλήσει όλους.

Spotify