Blazon Rite

Η υπερβολή ως υφολογικό μέσο χρησιμοποιείται για να προσδώσει έμφαση στα εκάστοτε λεγόμενα / γραφόμενα, ενώ παράλληλα δεν αναιρεί την αλήθεια τους. Πριν σχεδόν δύο χρόνια οι Αμερικάνοι κράτησαν όρθιο το επικό metal με το ντεμπούτο τους, σε μια χρονιά όπου ελάχιστα συνταρακτικά συνέβησαν στον συγκεκριμένο χώρο. Πώς στέκονται άραγε φέτος, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συγκυρία από επικές κυκλοφορίες;

Η δυναμική ώστε σύντομα να λογίζονται «βασικοί» ήταν εμφανής με το "Endless Halls Of Golden Totem" και πλέον γίνεται πραγματικότητα. Το λαρύγγι του Johnny Halladay αναγνωρίζεται εκ νέου ως ιδιαίτερο και ξεχωριστό, χαρακτηριστικά που μπορούν να βγάλουν μια μπάντα από ένα πιθανό τσουβάλιασμα, σχετικά με τη μουσική που παίζει. Πλέον απουσιάζουν και οι μέτριες στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος, ευχής έργον για ένα δίσκο εφτά συνθέσεων σε τριάντα έξι λεπτά.

Υμνική διάθεση καθ’ όλη τη διάρκειά του, αίσθηση περιπέτειας σε κάθε νότα - καθ’ υπόδειξη του εξώφυλλου - το φανταστικό στοιχείο κυριαρχεί όπως αναμενόταν. Η προσέγγισή τους, έντονα μινιμαλιστική, βασίζεται εξ ολοκλήρου στις ικανότητες των μουσικών, καθώς απουσιάζει σχεδόν οποιοσδήποτε έτερος ήχος. Μήτε ήχοι από αγέρηδες ή ρυάκια, κεραυνούς και βροχές, μήτε από κλαγγές σπαθιών και καλπασμούς αλόγων. Δυο κελαηδίσματα και μια καμπάνα στο βάθος κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους ως ηχητικά εφέ. Από κει και πέρα τα ηνία παίρνουν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του δίσκου.

Το κιθαρίστικο δίδυμο των Kirn & Roe συναρπάζει με το δέσιμό του, τα οικεία θέματα που προσφέρουν, βρίθουν ουσίας και έντασης, αποτυπώνοντας ιδανικά τη στιχουργία της μπάντας. Και για να μείνουν άπαντες οι οπαδοί ευχαριστημένοι, σολάρουν μανιωδώς και επιτυχώς: οι συνθέσεις εμπλουτίζονται και αναδεικνύονται, ενώ υπάρχουν φορές που ως ακροατής θα αναζητήσεις το σόλο εντονότερα απ’ όσο το βασικό riff. Κατά πόδας ακολουθεί και το υπερπολύτιμο rhythm section, συμπληρώνοντας ένα σχεδόν «βάρβαρο» ηχητικό τοπίο, απότοκο της παραγωγής: ναι μεν διαυγής, ταυτόχρονα όμως τραχείας φύσης και άποψης, ιδανικής για το επικό metal.

Καθώς η μουσική φτάνει στο τέλος της, διάφορες εικόνες δημιουργούνται στο μυαλό. Σημάδι καλό πως έκανε τον ακροατή συμμέτοχό της. Τόσο, ώστε να θυμάται την κατάβαση του Gandalf και των Rohirrim προς το - έτοιμο να πέσει - Helm’s Deep, παράλληλα με την παράνοια και το χάος που επικρατούσε στην περίφημη «Μάχη των Μπάσταρδων», αλλά και στις post-apocalyptic σκηνές του ολοκαυτώματος από την «Μητέρα των Δράκων». Και όλα αυτά, ενώ ο ανταγωνισμός για το πιο αιχμηρό ατσάλι της χρονιάς καλά κρατεί.

Bandcamp