Lankum @ Vicar Street, Δουβλίνο, 30/05/23

Μια βραδιά κατάνυξης και λατρείας

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 07/06/2023 @ 18:14

Τελευταία φορά που είδα ζωντανά τους Lankum ήταν τον Δεκέμβριο του 2019 σε ένα venue 300 ατόμων στο Galway. Τέσσερα χρόνια πέρασαν και το κουαρτέτο, έχοντας το εκπληκτικό "False Lankum" στις αποσκευές τους, επιστρέφει στην γενέτειρα του (αφού πρώτα έχει σχεδόν τελειώσει το ευρωπαϊκό του tour) για τρεις sold-out εμφανίσεις στο πανέμορφο Vicar Street, που έχει χωρητικότητα 1500 θεατών. Οι Lankum δεν βλέπουν απλώς το όνομα τους να μεγαλώνει: είναι ασφαλές να ειπωθεί - κρίνοντας κι από την απίστευτη λατρεία του κοινού - ότι πρόκειται ίσως για την πιο καυτή νέα μπάντα της ιρλανδικής ανεξάρτητης μουσικής.

Κατέφτασα για την δεύτερη βραδιά νωρίς στο club, λόγω του προγραμματισμένου μου ραντεβού με το γκρουπ για μια αποκλειστική συνέντευξη στο Rocking.gr. Αφού πέρασα μια υπέροχη ώρα μαζί τους στα backstage bar, έφτασε η ώρα να πάω στον συναυλιακό χώρο. Το Vicar Street είναι ένα τρομερό venue, με ένα ιδιόμορφο τετράγωνο σχήμα. Είναι προφανές ότι ο χώρος είναι σχεδιασμένος καθαρά για μουσική - οι ίδιοι οι Lankum μου είπαν πως θέλουν να παίζουν πάντα εκεί διότι πετυχαίνουν τον καλύτερο δυνατό ήχο - και τα vibes της βραδιάς από το κοινό που μαζεύεται είναι ήδη κάπως μαγικά.

Lankum

 

Από τις 20.00 και για σαράντα περίπου λεπτά, η Mary Keane - καλλιτεχνικά γνωστή ως Cormorant Tree Oh - έχει αναλάβει να ζεστάνει το κοινό ως το support act. Βρέθηκα στον χώρο για το δεύτερο μισό του σετ της, αρκετά για να επιβεβαιώσω την πληροφορία ότι πρόκειται για magic mushroom music. Μόνη της στην σκηνή, η Mary εναλλάσσει όργανα χτίζοντας ψυχεδελικές διαθέσεις με την πειραματική της folk ματιά. Πρόκειται για ένα ευγενικό, ήπιο άνοιγμα της βραδιάς που βοηθάει στην δημιουργία μιας μυσταγωγικής ατμόσφαιρας. Μπορείς να βρεις τις μουσικές της Cormorant Tree Oh εδώ.

Lankum

Κάτω από τους εισαγωγικούς ήχους του "Fugue I" και μέσα σε αποθέωση, οι τέσσερις Lankum πιάνουν από μία καρέκλα στο γνωστό τους set up, με κάθε μέλος τους γκρουπ να περιστοιχίζεται από μπόλικα όργανα, εναλλάσσοντας όργανα και ρόλους κατά την διάρκεια όλου του show. Πίσω τους υπάρχουν δύο ακόμα βοηθητικοί μουσικοί, σε πιάνο και κρουστά. Οι πρώτες νότες του "The Wild Rover" αντηχούν και στην κατάμεστη πια Vicar Street όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα. Ο ήχος είναι εξαιρετικός και η μπάντα χτίζει τις δυναμικές της με τρόπο κατανυκτικό μέχρι το τραγούδι να τελειώσει μέσα στα πυκνά του drones. Το κοινό παραληρεί κι έχουμε όλοι ήδη καταλάβει ότι θα παρακολουθήσουμε κάτι μαγικό.

Lankum

Ανάμεσα στα κομμάτια, η μπάντα κάνει άπειρο χαβαλέ και χτίζει μια υπέροχη επικοινωνία με το κοινό της. Μας ζητούν να προσπαθήσουμε να γίνουμε όλοι μια ενιαία οντότητα και να ταξιδέψουμε σε μια διαφορετική διάσταση. Όλο αυτό φαίνεται εύκολο καθώς σαλπάρουμε με τον καταραμένο καπετάνιο του "The New York Trader" και χανόμαστε στις μελωδίες του "The Young People", από το υπέροχο "The Livelong Day".

Lankum

Η εναλλαγή ανάμεσα σε βαθιά μελωδικές και βαριές drone στιγμές που χαρακτηρίζει τα άλμπουμ τους, αποτελούν και την δομή ενός Lankum show. Οι φωνητικές αρμονίες ενός ακόμα ιρλανδικού standard, του "Rocky Road To Dublin", ακολουθείται από τον ζοφερό πειραματικό χαρακτήρα του πελώριου "The Pride Of Petravore". Και οι δύο αγγελικές εκτελέσεις των "Lord Abore and Mary Flynn" και του «αλκοολικού» "On A Monday Morning" πλακώνονται κάτω από το βάρος του "Go Dig My Brave", εκεί όπου η Radie Peat με την ιδιόμορφη της φωνάρα στοιχειώνει τη νύχτα μας. Τέλος του κανονικού σετ, ένα σετ που έχει φανεί σαν να πέρασε ένα πεντάλεπτο.

Lankum

Η μπάντα επιστρέφει στην σκηνή για ένα encore τριών τραγουδιών που μας παρασέρνει σε ένα rollercoaster συναισθημάτων. Το παλιό "Cold Old Fire" βρίσκει μπάντα και κοινό να ουρλιάζει τους στίχους - με εκείνο το we always sing even when we're losing να προκαλεί ανατριχίλες - και το "Hunting The Wren" να προσγειώνεται πάνω μας με την σχεδόν post του κινηματογραφικότητα. Ενώνεται με το reel του "Bear Creek", το γκρουπ ανεβάζει συνεχώς στροφές και όλα καταλήγουν σε έναν τεράστιο χορό και σε ένα από τα πιο παρατεταμένα standing ovation που έχω δει ποτέ.

Lankum

Η επιστροφή των Lankum στην πόλη τους ήταν τουλάχιστον θριαμβευτική. Είναι τρομερά όμορφο να βλέπεις ένα γκρουπ να ανεβαίνει τόσο σε δημοφιλία, ειδικά όταν το κάνει 100% με τους δικούς του όρους. Δεν ξέρω αν οι Lankum θα παίξουν κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Αν όμως τους πετύχεις, σε όποια χώρα και πόλη αν αυτό συμβεί, μην τους χάσεις: (και) ζωντανά η μουσική τους είναι μια τελετή κατάνυξης και κεφιού και ναι, φαίνεται απολύτως ικανή να ανοίξει μια μεγάλη σκουληκότρυπα που σε μεταφέρει σε εκείνη την άλλη διάσταση.

Φωτογραφίες: Caroline Vandekerckhove

SETLIST

Fugue 1
The Wild Rover
The New York Trader
The Young People
Rocky Road To Dublin
The Pride Of Petravore
Lord Abore and Mary Flynn
On A Monday Morning
Go Dig My Grave

Encore:

Cold Old Fire
Hunting The Wren
Bear Creek

  • SHARE
  • TWEET