Katatonia, On Thorns I Lay @ Gagarin 205, 28/02/20

Επιβλητική επανασύνδεση σε μια άψογη εμφάνιση

Από τον Νίκο Καταπίδη, 03/03/2020 @ 17:37

Εν μέσω ενός μιντιακού πανικού για τον κοροναϊού, η αλήθεια είναι πως είχα τους φόβους μου για το αν τελικά αυτό το live θα γινόταν κανονικά. Το "Night Is The New Day" έχει δικαιολογημένα καταστεί ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των Katatonia και η πλήρης εκτέλεσή του ζωντανά αποτελούσε από μόνη της ένα μεγάλο κίνητρο για τον κόσμο να παρευρεθεί, κάτι που έκανε και μάλιστα από νωρίς, έχοντας την ευκαιρία να δει ζωντανά και το νέο υλικό των «δικών μας» On Thorns I Lay.

Έτσι λοιπόν, ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς, και με δέκα λεπτά καθυστέρησης οι On Thorns I Lay ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin με πλήρες setup και ξεκινώντας με το "Τhe Song Of Sirens" από το τελευταίο τους δισκογραφικό πόνημα, το πολύ καλό "Τhrenos". Ο ήχος πήρε λίγο χρόνο να έρθει τελείως στα ίσια του, αφού η μια κιθάρα τουλάχιστον στο σημείο που βρισκόμασταν δεν ακουγόταν και τόσο καλά, αλλά και τα πλήκτρα μου έκαναν σποραδικές εξάρσεις στην ένταση. Ωστόσο αυτό δεν επηρέασε το χειροκρότημα του κόσμου που φάνηκε να περνάει καλά.

On Thorns I Lay

Χωρίς ιδιαίτερη κινητικότητα στη σκηνή και με πρωταγωνιστή τον «κουκουλοφόρο» Στέφανο που έδωσε τον καλύτερο εαυτό του με μια ογκώδη και επιβλητική brutal φωνή. Η μπάντα κινήθηκε αποκλειστικά στο σύγχρονο υλικό της, από το οποίο ξεχωρίζω το "Erevos", αν και μου φάνηκε πως σε κάποιο σημείο υπήρχε προηχογραφημένη ακουστική κιθάρα, αλλά και το φοβερό "Erinyes". Γενικά αυτό που είναι αξιοπρόσεκτο στη μπάντα είναι το γεγονός πως έχει ένα δικό της χαρακτήρα, παρόλο που το είδος θα έλεγε κανείς πως είναι πλέον αρκετά κορεσμένο.

Τα μικρά παικτικά λάθη στο "Misos" και το διπέταλο που ακουγόταν λίγο περίεργα ανισόρροπο με παραξένεψε αλλά είναι ασήμαντο μπροστά στο σύνολο της γενικά άψογης απόδοσης της μπάντας. Το κλείσιμο ήρθε με το "Aegean Sorrow" το οποίο δυστυχώς παραμένει επίκαιρο σε μια εποχή μίσους και απανθρωπιάς και κόσμο που θαλασσοπνίγεται για να σωθεί από τον όλεθρο.

Μια μπάντα που επανήλθε στις ρίζες της (εμένα μου αρέσει πολύ το Egocentric πάντως) και φαίνεται αποφασισμένη να έχει δυναμική παρουσία στη σκηνή. Αυτό αποκόμισα από την εμφάνιση των On Thorns I Lay. Και νομίζω και το γεγονός πως ο κόσμος ήρθε από νωρίς για να τους δει και χειροκρότησε δυνατά δείχνει πως είναι σε καλό δρόμο.

SETLIST

 

The Song Of Sirens
Erevos
Misos
Cosmic Silence
Aegean Sorrow

Πέρασαν γρήγορα τα χρόνια από την τελευταία εμφάνιση των Katatonia στη χώρα μας, αν μη τι άλλο μια πολυαγαπημένη μπάντα για το ελληνικό κοινό. Μετά το διάλειμμα που έκαναν, επέστρεψαν στα συναυλιακά δρώμενα, έχοντας κυκλοφορήσει μάλιστα και το πρώτο single από τον επερχόμενο δίσκο τους.

Katatonia

Στα πλαίσια λοιπόν της μόδας για επετειακές συναυλίες, η μπάντα περιοδεύει έχοντας ως βασικό πυρήνα του σετ το "Night Is The New Day", με το οποίο και ξεκίνησαν ακριβώς στην ώρα τους παίζοντας το ισοπεδωτικό "Forsaker". Αναμενόμενα η προσοχή πέφτει στον λακωνικό μα και τόσο εκφραστικό frontman της μπάντας, Jonas Renske με αυτήν τη βελούδινη φωνή που σε τρυπά σαν μαχαίρι. Αρκετά πιο κινητικός και ζωηρός απ’ότι στο παρελθόν, έδειξε από την αρχή ότι ήταν σε καλή μέρα.

Ο ήχος αν και καλός, σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του πρώτου σετ, ήταν κάπως επίπεδος, ενώ δεν μπορώ να πω πως δεν με ξένισε λίγο το πλήθος των προηχοργραφημένων πλήκτρων και beat. Ίσως θα ήταν η ώρα να εντάξουν έναν πληκτρά στις τάξεις τους, γιατί παρά το τελικό δυνατό αποτέλεσμα, δίνει μια περίεργη αίσθηση να ακούς ήχους από το υπερπέραν.

Katatonia

Τώρα για το παικτικό σκέλος, δε νομίζω πως είχε κανείς αμφιβολία για τους Katatonia. Χωρίς ούτε το παραμικρό ψεγάδι, κατάφεραν να κάνουν ένα απαιτητικό άλμπουμ να ακουστεί αντάξια της φήμης του. Το κλείσιμο με το "Departer" ήταν για μένα το αποκορύφωμα, κι εντυπωσιάστηκα με τη φωνάρα του Roger Öjersson, o oποίος είναι ο αφανής ήρωας της υπόθεσης και αναλαμβάνει μεγάλο κομμάτι του φωνητικού συνόλου.

Μεσολάβησε ένα μικρό διάλειμμα, για να επανέλθει η μπάντα με το δεύτερο σετ. Δυνατό μπάσιμο με το πανέμορφο "Lethean", επιστροφή στο "The Great Cold Distance" με το "Deliberation" και τον κόσμο να συμμετέχει με αρκετά δυνατό τραγούδι. Τα χαμόγελα επί σκηνής έδειξαν ότι ευχαριστήθηκαν αυτή την αλληλεπίδραση, ενώ όσοι παρατήρησαν ότι ο Jonas ανα διαστήματα έβγαζε το in ear monitor για να ακούει τον κόσμο, κι έσκαγε ένα μειδίαμα. Δεν έλειψε και το χιούμορ, με τον Jonas να βλέπει κόσμο να τραβιέται προς τα πίσω και να αστειεύεται πως δε θέλει να φεύγει κόσμος, οπότε θα μπορούσαν να κλείσουν τις πόρτες.

Katatonia

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο μεγαλύτερος χαμός έγινε με τα χιτάκια "My Twin" και το πιο καινούριο "Οld Heart Falls". Tα γκάζια ανέβηκαν στο "Ghost Of The Sun", ενώ το "Soil’s Song" τραγουδήθηκε απ’όλους. Η μπάντα αποχώρησε προσωρινά, με τον κόσμο να επιμένει για λίγο ακόμη. Το encore ήρθε με διπλό χτύπημα, πρώτα με το "July", και με το αναπάντεχα ταιριαστό "Night Comes Down" των Judas Priest.

Το να μπεις στη διαδικασία να πεις τι θα ήθελες να ακούσεις, ποιος δίσκος δεν εκπροσωπήθηκε στο σετ κι άλλα τέτοια νομίζω δεν έχουν πολύ νόημα. Ένα άψογο live από την αρχή ως το τέλος, με έναν από τους κορυφαίους δίσκους της καριέρας του συγκροτήματος, και μερικά από δημοφιλέστερα κομμάτια τους, άψογη απόδοση της μπάντας και ένα ζωντανό κοινό. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Η επανασύνδεση με το ελληνικό κοινό έγινε με τον καλύτερο τρόπο και μας έκανε να περιμένουμε ακόμη πιο ανυπόμονα το επερχόμενο δισκογραφικό βήμα τους "City Burials".

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος

SETLIST

 

Set1

Forsaker
The Longest Year
Idle Blood
Onward Into Battle
Liberation
The Promise Of Deceit
Nephilim
New Night
Inheritance
Day And Then The Shade
Departer

Set2

Lethean
Deliberation
Serein
My Twin
Evidence
Old Heart Falls
Ghost Of The Sun
Soil’s Song

Encore:

July
Night Comes Down (Judas Priest Cover)

  • SHARE
  • TWEET