James @ Μονή Λαζαριστών, 12/07/23

Τον Ιούλιο του 2009 οι James είχαν επιτύχει ένα εντυπωσιακό τριπλό sold out στο Θέατρο Γης το οποίο συνοδευόταν από ισάριθμα εξαιρετικά live. Το 2019 στο Fix η εμφάνισή τους άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν υπήρχε όμως κανένας λόγος να χάσουμε το φετινό, επετειακό για τα 40 χρόνια τους, live στην Μονή Λαζαριστών. Γνωρίζαμε πολύ καλά τις δυνατότητες της μπάντας επί σκηνής και ως ένα σημείο νιώθαμε ότι μας «χρωστάνε». Από την άλλη πλευρά και εμείς οφείλαμε να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στους, αγαπημένους στο ελληνικό κοινό, James.

O χώρος της Μονής γέμισε με 2000 περίπου ανθρώπους. Πρόσωπα χαμογελαστά και ανυπόμονα τα οποία είχαν έρθει με τις καλύτερες προθέσεις και διάθεση να διασκεδάσουν. Ιδανικές συνθήκες για την μπάντα που στις 21:30 ακριβώς ανέβηκε σεμνά στην σκηνή. To πρόσφατο "Isabella" άνοιξε την βραδιά αλλά ο πρώτος ενθουσιασμός ήρθε με το "Waltzing Along" κατά το οποίο ο Tim Booth έκανε την πρώτη του εξόρμηση μέσα στο κοινό όπου παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού. To "Curse Curse" έφερε τα πρώτα προβλήματα στο μπάσο και έτσι διακόπηκε για να μετατραπεί σε ένα ακουστικό "She’s A Star". Αν και προσωρινά η μπάντα είχε σώσει την κατάσταση, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την σκηνή για 10 περίπου λεπτά μέχρι να λυθούν τα τεχνικά προβλήματα.

Ο κόσμος παρέμεινε υπομονετικά στην θέση του και η αρχική «παγωμάρα» επανέφερε τα χαμόγελα με την δήλωση του Booth ότι θα έχουν το δικαίωμα να παίξουν μέχρι τα μεσάνυχτα (σπάνιο φαινόμενο για τον συγκεκριμένο χώρο). Έτσι το τοπικό anthem "Senorita" ήρθε νωρίς νωρίς ώστε να φέρει την μπάντα σε θέση ισχύος. Γενικότερα το επετειακό σετ των James περιείχε όλες τις επιτυχίες τους αλλά και ορισμένα κομμάτια τα οποία δεν θεωρούνται «σίγουρα» σε κάθε περιοδεία τους. Φυσικά το κοινό τραγούδησε σύσσωμο το "Say Something" αλλά ανάμεσα στους παρευρισκόμενους βρίσκονταν αρκετοί, παλιοί και πιστοί οπαδοί που απόλαυσαν εξίσου τα "Johnny Yen", "All Good Boys", "Out To Get You" και "P.S.".

Στην Θεσσαλονίκη δεν είχαμε την τύχη να παρακολουθήσαμε την μπάντα με συνοδεία ορχήστρας, αλλά το εννιαμελές σχήμα έβαλε τα δυνατά του ώστε να προσφέρει επί σκηνής την πλούσια μουσική που διαθέτουν ορισμένες συνθέσεις των James. O Saul Davies αντάλλαζε διάφορα αστεία με τον Booth όπως άλλαζε την κιθάρα με το βιολί, κερδίζοντας πολλά βλέμματα. Το ίδιο συνέβαινε φυσικά και με την αγαπημένη τρομπέτα του Andy Diagram. 

Φυσικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος παρέμεινε ο εξαιρετικός Tim Booth ο οποίος είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος που απολαμβάνει την παρουσία του επί σκηνής, χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο αλλά δεν διστάζει να διασχίσει ολόκληρο το venue και να βρεθεί μέσα στις αγκαλιές του κοινού. Μπορεί ορισμένοι να το θεωρούν πλέον δεδομένο, αφού ο Booth έχει επαναλάβει πολλάκις τις συγκεκριμένες κινήσεις. Ελάχιστοι συνάδελφοί του όμως τολμούν παρόμοια εγχειρήματα και ακόμα λιγότεροι το καταφέρνουν με την ίδια επιτυχία.

Δυστυχώς τα διάφορα τεχνικά προβλήματα διέκοψαν τραγούδια των James και άλλες φορές, αλλά ο κόσμος πλέον δεν υπήρχε περίπτωση να ενοχληθεί. Για το τέλος ο Booth και η παρέα του είχαν κρατήσει όλες τις επιτυχίες οι οποίες κρατούσαν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή. Από το προγραμματισμένο setlist έλειψε μόνο το "Walk Like You", αλλά η αντικατάστασή του με το "Come Home" σίγουρα δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο.

Οι James κατάφεραν στην επέτειο των 40 ετών να πραγματοποιήσουν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους. Μια βραδιά-διαφήμιση τόσο του στουντιακού υλικού τους όσο και των δυνατοτήτων τους πάνω στο σανίδι. Με άλλα λόγια, ήταν η εμφάνιση που θα επιθυμούσες από τους James είτε τους έβλεπες για πρώτη φορά είτε για δέκατη.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας