Void Droid, Mahakala, Bus @ Ghetto, Πάτρα, 26/03/17

Μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τρεις μπάντες που στηρίζουν ενεργά την εγχώρια σκηνή, η καθεμία από το πόστο της, μας δόθηκε την Κυριακή το βράδυ στην Πάτρα. Κινήσεις που σπανίζουν σε μια πόλη που όλο και λιγοστεύουν τα λαηβάδικα και τα ροκόμπαρα. Ωστόσο, οι «φτασμένοι» (σε σχέση με τους υπόλοιπους) Mahakala, οι ώριμοι - αλλά σταθερά - ανερχόμενοι Void Droid, και τα ταλέντα που ακούνε στο όνομα BUS έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους για να μας διασκεδάσουν. Δυστυχώς, ο ήχος σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς δεν τους έκανε το χατίρι και είχε τα προβληματάκια του, αλλά αυτό δεν φάνηκε να πτοεί ιδιαίτερα τον κόσμο που τίμησε και με το παραπάνω τις τρεις αυτές μπάντες.

Η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:00 με το κουαρτέτο των BUS. Όπως πολύ ορθά έγραψε ο Γιώργος στην κριτική του ντεμπούτου τους, με μια μικρή δόση υπερβολής, αν τα παιδιά ήταν από τη Σουηδία, προφανώς θα ζούσαν από τη μουσική τους τώρα. Ίσως και να το κάνουν βέβαια, αν και όταν το παλιακό heavy metal συναντά την ψυχεδέλεια, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή ένωση είναι το ψυχρό κλίμα. Όχι οι συνθήκες της χώρας μας. Όπως και να 'χει, στα περίπου 35 λεπτά που έπαιξαν τίμησαν το "The Unknown Secretary", μας έκαναν να περάσουμε καλά και να ανυπομονούμε για καινούργιο υλικό.

Επόμενοι στη σκηνή, οι Mahakala, το μεγαλύτερο όνομα της βραδιάς. To heavy metal με doom στοιχεία τους, ομολογώ, ότι ποτέ δεν με κέρδισε ιδιαίτερα. Δεν μου είναι αδιάφορο, αλλά δεν είναι κάτι που θα ακούσω σπίτι μου. Ωστόσο, μια μπάντα που κατάφερε σε μερικά χρόνια να ξαναστηθεί από την αρχή και να κυκλοφορήσει έναν δίσκο, όπως το "The Second Fall", σίγουρα σου κινεί την περιέργεια για τις live εμφανίσεις της.

Μπορεί η φωνή του Jim να είναι ιδιαίτερη, αλλά η κακή ακουστική του χώρου έπνιξε τις έξυπνες φωνητικές γραμμές κάπου, ανάμεσα στα όργανα, αφαιρώντας αρκετά από τον μουσικό χαρακτήρα της μπάντας. Ωστόσο, φάνηκαν αξιόλογοι, στάθηκαν κυρίως στην πιο πρόσφατή δουλειά τους, ενώ έκαναν και ένα πέρασμα από το "Devil’s Music". Γεμάτη εμφάνιση, που παρά τα προβλήματα του ήχου ικανοποίησε τους φίλους - και μη - της μπάντας που βρέθηκαν στο Ghetto την Κυριακή το βράδυ.

Setlist: "Army Of The Flies" / "Redemption Denied" / "Purgatorium" / "Promised Land pt II: Salvation" / "Better To Reign In Hell (Than Serve In Heaven)" / "Wrath Of Lucifer"/ "Evil Man" / "Blessed Are The Dead" / "War Against Mankind"

Τέλος, λίγο μετά τις 23:00 έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι headliners της βραδιάς, ένας τίτλος που τους αποδόθηκε αυτομάτως, όταν κλήθηκαν να συνοδεύσουν τους BUS και τους Mahakala στην «πατρίδα» τους την Πάτρα. Από την οποία ωστόσο απείχαν εδώ και δέκα μήνες και την κυκλοφορία του "Terrestrial".

Παρόλη την ταλαιπωρία που έφαγαν, μιας και ήρθαν από Θεσσαλονίκη, όπου έπαιζαν την προηγούμενη μέρα, φάνηκε να τα ξεχνάνε όλα όταν πάτησαν σανίδι. Ο αέρας της Αθήνας, δείχνει να τους έχει κάνει καλό, να τους έχει αναζωογονήσει. Αλλά και η πολύμηνη απουσία τους από την Πάτρα, έβγαλε πολύ ένθερμες αντιδράσεις από το κοινό που τους τίμησε και δεν έχανε ευκαιρία ακόμα και για moshpit, ενώ το head banging καλά κρατούσε σε κάθε κομμάτι του "Terrestrial". Οι Droids μας στέρησαν το "Kua Fu" και το "Flying Jesus" για να προσθέσουν ένα καινούριο κομμάτι στο set τους, το οποίο προσωπικά μου άρεσε αρκετά, έχοντας αρκετές ethnic αναφορές και πιο περίπλοκες φωνητικές μελωδίες, που έχασαν αρκετά λόγω του μέτριου ήχου. Γνωστά υψηλά στάνταρ σύνθεσης από τα παιδιά, παρ' όλα τα προβλήματα. Η μόνη μου ένσταση είναι η θέση του "Chameleon White", το οποίο έχει τα φόντα να κλείνει ιδανικά τα live τους - αν και σε αυτήν την περίπτωση θα το είχαμε ακούσει μισό.

Σχεδόν ένα τέταρτο μετά τις 00:00 το live έφτασε απρόσμενα στο τέλος του, αφού οι Void Droid είχαν ξεκινήσει να παίζουν το "Stray Dog Rolly", ένα κομμάτι που δεν έμελλε να ολοκληρωθεί λόγω εξωγενών παραγόντων - σε ένα, όντως, μη αναμενόμενο encore. Αφού μας υποσχέθηκαν σύντομα να επιστρέψουν και υπό τον φόβο συλλήψεων αποχώρησαν από τη σκηνή, κλείνοντας επεισοδιακά τη βραδιά. Μια βραδιά, όπου τρεις εξαιρετικές μπάντες, έκαναν τα μέγιστα για να εξελιχθεί σε μια πολύ δυνατή συναυλία. Η underground σκηνή καλά κρατεί στην Ελλάδα και είναι αρκετά αισιόδοξο το γεγονός πως δεν δείχνει - προς το παρόν τουλάχιστον - να στερεύει σύντομα.

Φωτογραφίες: Άλκης Κοροβέσης