Diary Of Dreams, Enemy Of Reality, Daffodil, InScissors, One Notion @ Gagarin 205, 02/03/17

Μια «επική» εμφάνιση που καθήλωσε όσους παρευρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης στο Gagarin

06/03/2017 @ 15:32

Η συναυλία των Diary Of Dreams το βράδυ της Πέμπτης στο Gagarin θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επική. Επική λόγο της «επικής» εμφάνισης των headliners και επική λόγω της, σαν έπος του Ομήρου, διάρκειας του event, που κράτησε κοντά πέντε ώρες και μας άφησε με τρεμάμενα πόδια, βουητό στα αυτιά και ικανοποίηση.

Κουρασμένος και άυπνος, έφτασα στο gagarin λίγα λεπτά πριν εμφανιστεί το πρώτο support. Οι One Notion με τον electro alt dark rock ήχο τους, αποτελούμενοι από δυο κιθάρες, μπάσο, ντραμς και φωνή, ξεκίνησαν δυναμικά τη βραδιά, ωραία riff-άκια και φωνητικά, πολύ καλές δεύτερες φωνές, δυνατά beat στα ντραμς, με κάποια μικρά ρυθμικά θέματα που όμως δεν επηρέαζαν το τελικό αποτέλεσμα. Mας έβαλαν κατάλληλα στο κλίμα και μας προϊδέασαν για μια δυνατή βραδιά. Πολύ καλή η διασκευή του Sugar από Editors. Δυστυχώς, ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν μόνο μερικές δεκάδες, κάτι που όμως δεν φάνηκε να τους πτοεί.

One Notion

Στη σκηνή τους διαδέχτηκαν οι InScissors. Dark ambient μελωδίες χωρίς έντονες εναλλαγές, ιδιαίτερο στήσιμο με δυο φωνές, πλήκτρα/samples, ένα κρουστό και δύο περφόρμερ καθώς και σκοτεινά gothic visual, έκαναν ένα καλό show βγάζοντας όμως μια ελαφρά αμηχανία στη σκηνή ίσως λόγω της μικρής προσέλευσης του κοινού.

InScissors

Ακολούθησαν οι Daffodil. Η πενταμελής μπάντα από τα Τρίκαλα, αποτελούμενοι από φωνή, κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, ντραμς, γέμισαν τον χώρο του Gagarin με διπέταλα, δυνατά riff, βαριές μπασογραμμές και έντονα synth. Οι goth rock/metal συνθέσεις τους, αν και φλέρταραν με κάποια μουσικά κλισέ, ανέβασαν τον κόσμο που είχε αρχίσει να μαζεύεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Η παρουσία του frontman, ήταν κάπως αδύναμη και χωρίς ενέργεια, κάτι που όμως ισοσταθμιζόταν από το δυναμικό παίξιμο των υπόλοιπων μουσικών.

Daffodil

Τελευταίο support ήταν οι Enemy Of Reality. Μπάσο, κιθάρα, ντραμς με τη φωνή της frontwoman τους, Ιλιάνας να οδηγεί. Metal παίξιμο με κλασικές αρμονίες, οπερατικά φωνητικά, εντυπωσιακά solo μπλέκονταν μεταξύ τους με αποτέλεσμα ένα μισάωρο συμφωνικής metal που μας ξεσήκωσε και μας προετοίμασε ιδανικά για τους headliners της βραδιάς.

Enemy Of Reality

Μετά από τρεις ώρες ορθοστασίας, τέσσερα support, πολλά τσιγάρα και αλκοόλ, το venue είχε πλέον γεμίσει. Ήταν η ώρα το μαυροφορεμένο πλήθος να υποδεχτεί τους Diary Of Dreams. Η κούραση είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο και μου φαινόταν αδύνατο να βρω την ενέργεια να παραμείνω στο Gagarin μέχρι το τέλος. Ονειρευόμουν αναπαυτικούς  καναπέδες και κρεβάτια όταν τα αυτιά μου με επανέφεραν στην πραγματικότητα. Οι Diary Of Dreams είχαν πάρει τις θέσεις τους στη σκηνή και με τις πρώτες νότες του "Malum" το Gagarin απογειώθηκε.

Diary Of Dreams

Tα σώματα ήταν σε διαρκή κίνηση. Ο frontman Adrian Hates κάλυπτε όλο το μήκος της σκηνής τραγουδώντας με πάθος. Οι δύο κιθαρίστες ακολουθούσαν τα βήματά του αλλάζοντας συνέχεια θέσεις. Tα drum samples σε συνδυασμό με το παίξιμο του ντράμερ έδιναν τεράστιο όγκο σε κάθε beat. Οι ήχοι και οι μελωδίες από τα πλήκτρα και τα synthesizers γέμιζαν την ατμόσφαιρα και η βαθιά φωνή του Hates σε συνδυασμό με την κίνησή του, καθήλωνε το πλήθος.

Diary Of Dreams

Η μπάντα έκανε ένα πλήρες set, με περισσότερα από είκοσι κομμάτια απ' όλη τη δισκογραφία τους. Για σχεδόν δύο ώρες όλοι ήταν προσηλωμένοι στη σκηνή. Για σχεδόν δύο ώρες όλος ο κόσμος του Gagarin ζούσε και ένιωθε τα σκοτεινά όνειρα του Hates μέσα απο τις ηλεκτρονικές darkwave συνθέσεις του. Για σχεδόν δύο ώρες, παρά την κούραση, δεν έμενε κανείς ακίνητος. Και όπως όλα τα καλά πράγματα στη ζωή, μετά από σχεδόν δύο ώρες και δύο encore, με τις τελευταίες νότες του Iκarus τελείωσε και το λάιβ.

Diary Of Dreams

Είναι κάποιες εμπειρίες που σου μένουν για πολύ καιρό χαραγμένες στη μνήμη. Εγώ θα θυμάμαι εκείνη τη φορά που πήγα άυπνος και κουρασμένος στο Gagarin να ακούσω μια μπάντα με την οποία δεν είχα ιδιαίτερη επαφή και κατέληξα πέντε ώρες μετά γεμάτος υπερένταση, να τρέμουν τα πόδια μου, να βουίζουν τα αυτιά μου και να έχω ένα χαμόγελο ικανοποίησης το οποίο με ακολουθεί ακόμα και τώρα, γράφοντας αυτό το άρθρο μέρες μετά και προσπαθώντας να αναβιώσω τη μοναδική εκείνη εμπειρία μου. Θα θυμάμαι την ενέργεια που μετέφεραν οι Diary Of Dreams σε εμένα και σε τόσους άλλους και άμα μου δωθεί η ευκαιρία να τους ξαναδώ, θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ρωμανός Λιούτας

Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη

  • SHARE
  • TWEET