Vigilhunter: «Πρέπει να πολεμάς με τον αλγόριθμο κάθε μέρα, θέλεις δεν θέλεις»

  Μετά το μεγάλο σοκ της ακρόασης του ντεμπούτου άλμπουμ τους, ήταν επιβεβλημένο να επικοινωνήσουμε με τον mainman των Ιταλών US power metallers. Ο Alexx Panza, λοιπόν, μας έλυσε κάθε απορία γύρω από την περίπτωση τους, η οποία φαίνεται ότι θα μας απασχολήσει πολύ και τα επόμενα χρόνια.

Γεια σου Alexx, χαίρομαι που σε γνωρίζω. Για να ξεκινήσουμε, πώς προέκυψε η ιδέα για τους Vigilhunter και πώς οδήγησε στο ντεμπούτο σας άλμπουμ;

Γεια σου Σπύρο! Οι Vigilhunter ήταν κάτι που αργούσε πολύ. Το project ξεκίνησε ως ιδέα δική μου πίσω στο 2011 ή κάπου εκεί, όταν έπαιζα (κιθάρα) στους Walpurgis Night. Οι Walpurgis Night είχαν πιο κλασικό ευρωπαϊκό heavy metal ύφος, και επειδή πάντα ήμουν φανατικός του US metal, άρχισα να γράφω υλικό με πιο αμερικάνικο προσανατολισμό, που τελικά θα γινόταν οι Vigilhunter.

Στην αρχή ήμασταν μόνο εγώ και ο Marcello (ντραμς), αλλά με τον καιρό προστέθηκε και ο Mirko (μπάσο), που έγινε βασικότατο μέλος στη σύνθεση. Γύρω στο 2015-2016 το άλμπουμ ήταν ουσιαστικά έτοιμο, αλλά για διάφορους λόγους (μπήκα στους Hitten, δουλειά, ζωή) έπρεπε να το «παγώσω» για πολλά χρόνια.

Περίπου πριν δύο χρόνια σκέφτηκα ότι θα ήταν κρίμα να μείνουν αυτά τα κομμάτια στο συρτάρι και να μη βγουν ποτέ, γιατί είχε πέσει πολλή δουλειά και πίστευα ότι είχαν καλές προοπτικές! Έτσι, επικοινώνησα ξανά με τον Marcello και τον Mirko, προσθέσαμε και έναν παλιό φίλο μου στη δεύτερη κιθάρα (τον Mattia) και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε ξανά πάνω στα κομμάτια, κάναμε επιλογή, τα τελειοποιήσαμε, κάναμε προ-παραγωγή και τελικά ηχογραφήσαμε το άλμπουμ το καλοκαίρι του 2024.

Υπάρχει κάποια κεντρική στιχουργική ιδέα στο άλμπουμ; Και τι γίνεται με το εξώφυλλο που ταιριάζει τέλεια με το '80s ύφος της μουσικής σας;

Δεν είναι concept album, άρα δεν υπάρχει ενιαίο θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως η καταπίεση - είτε κοινωνική είτε ψυχολογική - και η δικαιοσύνη.

Για το εξώφυλλο δεν θέλαμε το κλασικό «metal δαιμόνιο» αν καταλαβαίνεις τι εννοώ· θέλαμε κάτι που να θυμίζει τέλη '80s/αρχές '90s, κάτι πιο «γραφιστικό» ας πούμε. Η Nothingface Illustration έκανε καταπληκτική δουλειά και πιστεύουμε πως το εξώφυλλο είναι το κατάλληλο "throwback" για μια μπάντα που παίζει τόσο «αναχρονιστικά».

Είμαι fan του Arthur Rizk και του έργου του και τον σέβομαι πολύ

Ο ήχος σας είναι εντυπωσιακός, κάπου ανάμεσα σε Queensryche, Crimson Glory ή ακόμα και Hittman και Titan Force. Πώς θα περιέγραφες, όμως, εσύ τη μουσική των Vigilhunter σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει;

Ευχαριστώ, χαίρομαι που σου άρεσε και νομίζω το περιέγραψες πολύ σωστά! Οι Vigilhunter παίζουν US Heavy/Power Metal από τέλη '80s/αρχές '90s - ή αλλιώς US Power/Prog Metal. Είναι συγκεκριμένα είδη που βρήκαν την κορύφωσή τους μεταξύ 1988 και 1993. Τα ονόματα που ανέφερες είναι από τους βασικούς εκπροσώπους. Θα προσθέσω και τους Fates Warning, Vicious Rumors, Heir Apparent, Savatage και Lethal. Είναι κλασικό heavy metal παιγμένο σφιχτά, θεατρικά και δυναμικά - τεχνικό αλλά όχι 100% στο progressive καζάνι. Οι συνθέσεις και τα ρεφρέν παραμένουν βασικά στοιχεία.

Ο Arthur Rizk έκανε το mastering του άλμπουμ σας. Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του σε αυτόν τον «εκρηκτικό» ήχο;

Είμαι fan του Arthur και του έργου του και τον σέβομαι πολύ, τόσο ως μουσικό όσο και ως παραγωγό. Είναι και ο ίδιος fan του heavy power/prog metal, οπότε ήθελα να δώσει τη δική του τελική πινελιά στο δίσκο.

Θυμάμαι του έστειλα email για το project και να ζητήσω προσφορά, και μου απάντησε:

«Συνήθως παίρνω τόσα $ για το mastering ενός πλήρους άλμπουμ, αλλά αν είναι πολλά πες μου, γιατί αυτό θέλω να το κάνω οπωσδήποτε!» (γέλια)

Μου άρεσε πολύ η προσέγγισή του, έδωσε στον ήχο ακριβώς αυτή την early '90s αίσθηση, με περιορισμένα χαμηλά όπως γινόταν το 1991.

Η metal σκηνή στην Ιταλία ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατή

Τι σχόλια έχετε λάβει μέχρι τώρα από κοινό και κριτικούς; Στην Ελλάδα έχετε ήδη cult following που αρέσκεται στο ντεμπούτο σας…

Τα σχόλια ήταν εξαιρετικά μέχρι τώρα, από όλο τον κόσμο! Αλλά ναι, ξέρω ότι οι Έλληνες αγαπούν το στυλ που παίζουμε και ήμουν πολύ περίεργος να δω τις αντιδράσεις από τους πραγματικούς γνώστες του US metal - και πράγματι, τα πιο θετικά σχόλια έρχονται από εκεί!

Πώς βλέπεις τη σημερινή κατάσταση της metal σκηνής στην Ιταλία; Υπάρχουν παλιές ή νέες μπάντες που πιστεύεις ότι αξίζουν περισσότερη αναγνώριση;

Όχι και πολύ καλή. Αλλά η αλήθεια είναι ότι. Υπήρξαν καλές μπάντες κατά καιρούς, αλλά πάντα η σκηνή ήταν μικρή για αυτό το είδος.

Ξέρω ότι τη δεκαετία του '80 η πόλη μου, το Τορίνο, είχε αξιοσημείωτη metal σκηνή και κάποια από τα καλύτερα fanzines γράφονταν εκεί, αλλά τώρα τα πράγματα είναι πολύ υποτονικά.

Ήμουν αρκετά τυχερός να μεγαλώσω την περίοδο 2008–2014, τότε ήταν καλύτερα τα πράγματα με δισκογραφικές όπως η My Graveyard Productions (ευχαριστούμε Giuliano Mazzardi, είσαι ο άγιος που δεν αξίζαμε) και χώρους όπως το Blue Rose Saloon στο Μιλάνο που φιλοξενούσαν πολλές συναυλίες.

Αγαπημένη ιταλική μπάντα όλων των εποχών (και από το Τορίνο!) είναι οι Elektradrive. Από τις σημερινές, θα πω Vulture Vengeance.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα ως τραγουδιστή, κιθαρίστα και συνθέτη;

Το να αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις του σύγχρονου μουσικού κόσμου. Να προσπαθείς να παραμείνεις σχετικός και να ακούγεται η μουσική σου μέσα σε χιλιάδες κυκλοφορίες καθημερινά - και να πρέπει να πολεμάς με τον αλγόριθμο κάθε μέρα, θέλεις δεν θέλεις.

Είναι φανταστικό να δουλεύεις με ανθρώπους που έζησαν τη «χρυσή εποχή» του ήχου

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Jack Starr’s Burning Starr; Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;

Ήταν ο Bart Gabriel, τότε μάνατζερ των Burning Starr, που πρότεινε το όνομά μου όταν έψαχναν νέο τραγουδιστή. Ήμουν ενθουσιασμένος όταν μου ζήτησαν να κάνω δοκιμή, γιατί πάντα ήμουν fan της μπάντας (και φυσικά των Virgin Steele), και μερικοί από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές έχουν περάσει από εκεί - οπότε ήταν μεγάλη πρόκληση!

Έστειλα demo με ένα νέο τραγούδι (ήταν το "Souls Of The Innocent") και το λάτρεψαν!

Είναι φανταστικό να δουλεύεις με ανθρώπους από μια διαφορετική γενιά, που έζησαν τη «χρυσή εποχή» του ήχου- και μόνο για τις ιστορίες που ακούς, αξίζει!

Τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Vigilhunter; Θα σας δούμε ζωντανά;

Ήδη δουλεύουμε πάνω στο δεύτερο άλμπουμ καθώς μιλάμε, και είμαστε ζεστή με τη συνθετική διαδικασία! Θέλει δρόμο ακόμα, αλλά μάλλον θα έρθει πιο νωρίς από όσο περιμένετε.

Όσο για τις συναυλίες, το project ξεκίνησε ως στουντιακό, αλλά λόγω της ενθουσιώδους ανταπόκρισης αποφασίσαμε να το βγάλουμε στη σκηνή για λίγες επιλεγμένες εμφανίσεις. Έχουμε ήδη επιβεβαιώσει την πρώτη εμφάνιση για το 2026, σύντομα θα ανακοινωθεί.

Δεν θα γίνουμε ποτέ περιοδεύουσα μπάντα, αλλά θέλουμε πάρα πολύ να παίξουμε στην Ελλάδα, γιατί ξέρουμε ότι υπάρχει κοινό εκεί που αγαπά το στυλ μας και φαίνεται ότι έχουμε ήδη καλό fanbase!

Alexx, σε ευχαριστώ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σου. Ο επίλογος δικός σου…

Ευχαριστώ Σπύρο, και εσένα και το Rocking.gr, και φυσικά όλους τους υποστηρικτές που αγόρασαν το άλμπουμ. Long live US Metal!